Kazimierz Zenon Skierski

Kazimierz Skierski (ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego)

Grób Zenona Skierskiego na cmentarzu Powązkowskim

Kazimierz Zenon Skierski ps. Zenon (ur. 18 stycznia 1908 w Piotrkowie Kujawskim, zm. 20 maja 1961 we Włocławku) – polski filolog polski, pisarz.

Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym (polonistykę) na Uniwersytecie Warszawskim, studiował także na Wydziale Historii (historię sztuki).

W 1931 debiutował jako publicysta na łamach tygodnika „Wiadomości Literackie”. W latach 1930–1933 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich we Włocławku i Kartuzach. Od 1934 mieszkał w Warszawie. Od 1937 był redaktorem Polskiego Radia. Brał udział w kampanii wrześniowej (1939). W czasie okupacji działał w podziemiu kulturalnym, był redaktorem konspiracyjnego wydawnictwa „Oficyna Polska”. Był pracownikiem referatu odczytowego Sekcji Polskiego Radia Delegatury Rządu na Kraj^[1]. Brał także udział w powstaniu warszawskim (1944). Po wojnie mieszkał przez pewien w Krakowie, następnie w Warszawie. Pochowany na Powązkach (kwatera 76-1-4)^[2].

Twórczość

• Sztuka umierania (opowiadania, 1946)
• Nieurodzaj (powieść, 1947)
• Głodne żywioły (powieść, 1948)
• U przystani (powieść, 1948)
• Jemioła dojrzewa (powieść, 1954)
• Barwa świata (powieść, 1954)
• Księga rodzaju [cykl powieściowy: tom I Poranek (1955), tom II Drzewo wiadomości (1957), tom III Napój miłosny (1960)]
• Świadkowie ziemi (opowiadania, 1955)
• Gdy słońce zgaśnie (powieść, 1959)
• Powstaną synowie ognia (powieść, 1961)

Przypisy

Bibliografia

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.

Linki zewnętrzne

• Kazimierz Zenon Skierski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-12].