Keśin

Współczesny asceta w Nepalu

Keśin – typ indyjskich ascetów^[1] opisywanych w Rygwedzie. Doświadczają stanów ekstatycznych dzięki opętaniu przez bogów. Przypuszcza się, że stanowią prekursorów późniejszej tradycji joginów^[2].

Etymologia

Słowo keśin znaczy w sanskrycie dosłownie „włochaty”, „długowłosy”, od keśa (włosy). Również obecnie, tradycja nieobcinania włosów i ich nieczesania jest bardzo popularna wśród ascetów śiwaickich. W ikonografii indyjskiej również samego boga Śiwę (patrona ascetów) przedstawia się często jako długowłosego jogina, z włosami upiętymi w kok na czubku głowy.

Wzmianki w Rygwedzie

Zawarty w dziesiątej mandali Rygwedy Hymn do Keśina^[3] sugeruje, że kesinowie reprezentowali tradycję ascetyczną praktykowaną poza głównym nurtem religii wedyjskiej (poza społecznością bramińską), jednak wewnątrz wspólnoty aryjskiej. Należy też zauważyć, że rygwedyjski autor jest mu co najmniej przychylny (przyjaciel słodki), a nawet wychwala jego umiejętności (siddhi) podróży w powietrzu, przyjaźni z bogami i wichrami, czytania myśli istot.

Keśin pije truciznę wraz z Rudrą, nie nosi odzieży lub za odzież służą mu czerwone łachmany. Jest porównywany do innej ówczesnej grupy ascetycznej wzmiankowanej w Rygwedzie – munich („milczących”). Gavin Flood dopuszcza możliwość interpretacji tekstów, iż keśin miał doznania tzw. doświadczeń przebywania poza ciałem (OBE, out-of-the-body-experience)^[1].

Przypisy