Kefar Sawa
 v | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Dystrykt | |||||
| Burmistrz | Jehuda Ben Hemo | ||||
| Powierzchnia | 14,2 km² | ||||
| Wysokość | 30 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2008) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy | +972 3 | ||||
| Kod pocztowy | 44000, 44102 | ||||
Położenie na mapie Izraela  | |||||
 32°10′30″N 34°54′31″E/32,175000 34,908611 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Izrael | |||||
Kefar Sawa (hebr. כפר סבא; arab. كفار سابا) – miasto położone w Dystrykcie Centralnym w Izraelu.
Leży na równinie Szaron w aglomeracji miejskiej Gusz Dan, w otoczeniu miast Ra’ananna i Hod ha-Szaron, moszawów Gan Chajjim, Sede Warburg, Cofit, Newe Jamin, Eliszama, Kefar Malal i Ramot ha-Szawim, kibucu Nir Elijjahu, oraz wiosek Bet Berl i Sede Chemed. W odległości 5 km na wschód od miasta znajduje się terytorium Autonomii Palestyńskiej i arabskie miasto Kalkilja.
Historia
Na północnych peryferiach miasta znajduje się grobowiec, który powszechnie uznaje się za miejsce pochowania Beniamina, syna Jakuba. Miejsce to jest czczone zarówno przez Muzułmanów, jak i przez Żydów.
W starożytności znajdowało się tutaj miasto Capharsaba należące do izraelskiego plemienia Efraima[1]. Wspomina o nim żydowski historyk Józef Flawiusz, gdy opisuje wysiłki Aleksandra Jannaja zatrzymania wojsk syryjskich (Antiquities, tom 13, rozdz. 15). Również Talmud wspomina Kefar Sawę, wymieniając wysokość podatku płaconego przez miasto[1]. W następnych latach istniała tutaj arabska wioska Kafr Saba.
W 1892 grupa żydowskich aktywistów syjonistycznych z Jerozolimy zakupiła tutejsze ziemie od arabskich rolników. Usiłowano namówić jakiś pionierów do osiedlenia się w Kefar Sawie, jednak nie znaleziono chętnych, ponieważ tutejsze ziemie były całkowicie jałowe, półpustynne, zaniedbane i nie uprawiane. Dodatkowo turecki pasza odmówił wydania zezwolenia budowlanego[2].
W 1896 ziemię odkupił baron Edmond James de Rothschild[3]. W 1903 przekazał on ziemię rolnikom z osady Petach Tikwa, którzy następnie odsprzedali ją nowo przybyłym do Palestyny żydowskim imigrantom. W 1905 nastąpiło zasiedlenie osady. Pierwsi mieszkańcy musieli mieszkać w szopach z gliny i słomy. Utrzymywali się oni z uprawy migdałów, winorośli i oliwek. W 1912 uzyskano stosowne pozwolenia i w 1913 wybudowano pierwszy dom mieszkalny. Do 1915 powstało 18 domów[3]. Zaczęto także zatrudniać arabskich robotników do pracy na roli[2].
Podczas I wojny światowej około 1 tys. Żydów, deportowanych przez Turków z Tel Awiwu i Jafy, osiedliło się w Kefar Sawie. Uchodźcy musieli mieszkać w stajniach i namiotach. Podczas walk turecko-brytyjskich o Palestynę, osada znalazła się na linii frontu i została zniszczona. Większość Żydów powróciła wówczas do swoich domów w Tel Awiwie i Jafie. Podczas arabskich rozruchów w 1921 Kefar Sawa została ponownie zniszczona[3].
W 1922 żydowscy osadnicy powrócili do Kefar Sawy i rozpoczęli odbudowę osady. W 1924 dołączyła do nich grupa imigrantów z Europy. W tym okresie rozwinęła się uprawa cytrusów. Podczas arabskich rozruchów w latach 1936–1939 Arabowie z pobliskiej miejscowości Kalkilja wielokrotnie napadali na Kefar Sawę i niszczyli uprawy rolnicze. Pomimo tego, osada rozwijała się i w 1937 otrzymała status samorządu lokalnego.
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w 1947 Kefar Sawa mocno ucierpiała od arabskich ataków. Podczas wojny o niepodległość w 1948 tutejsze tereny były celem licznych arabskich ataków z Samarii. W 1962 Kefar Sawa otrzymała prawa miejskie.
Demografia
Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2008 roku w mieście żyło 82,6 tys. mieszkańców, w tym 99,9% Żydów[4].
Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w Kefar Sawie w 2000 było 31 528 zatrudnionych pracowników i 2 648 pracujących na własny rachunek. Pracownicy otrzymujący stałe pensje zarabiali w 2000 średnio 7 120 NIS, i otrzymali w ciągu roku podwyżki średnio o 10,1%. Przy czym mężczyźni zarabiali średnio 9 343 NIS (podwyżka o 9,9%), a kobiety zarabiały średnio 5 033 NIS (podwyżka o 9,7%). W przypadku osób pracujących na własny rachunek średnie dochody wyniosły 8 980 NIS. W 2000 roku w Kefar Sawie było 1 015 osób otrzymujących zasiłek dla bezrobotnych i 1 682 osób otrzymujących świadczenia gwarantowane.
Populacja miasta pod względem wieku:
| Wiek (w latach) | Procent populacji w % |
|---|---|
| 0-4 | 7,4% |
| 5-9 | 6,6% |
| 10-14 | 7,1% |
| 15-19 | 7,5% |
| 20-29 | 15,6% |
| 30-44 | 19,1% |
| 45-59 | 20,3% |
| ponad 60 | 16,5% |
Źródło danych: Central Bureau of Statistics.
Religia
W każdej dzielnicy jest osobny rabin. W mieście znajduje się 80 synagog[5].
Edukacja
W mieście znajduje się 20 szkół podstawowych i 21 szkół średnich, w których uczy się 15,6 tys. uczniów.
Są tutaj centra edukacji religijnej Bet Chabad Kefar Sawa, Bet Chabad Kefar Sawa Micrach oraz Chabad School[6].
Kultura
W mieście znajduje się muzeum archeologiczne przedstawiające historię regionu od najdawniejszych czasów z ekspozycją licznych cennych eksponatów, które są wzbogacone prezentacjami multimedialnymi[7].
W Centrum Kultury Mercaz Sapir znajduje się sala koncertowa, biblioteka, galerie sztuki i pracownie artystyczne[5].
Służba zdrowia
W zachodniej części miasta znajduje się duży kompleks budynków szpitala Meir.
Gospodarka
Miasto słynie z rolnictwa, jednak w tutejszej strefie przemysłowej znajdują się także liczne firmy high-tech, specjalizujące się w technologiach optycznych i rozwoju oprogramowania komputerowego.
W maju 2004 firma badawcza Givot Olam Oil poinformowała, że złoże roponośne „Meged-4” położone na północ od Kefar Sawy, posiada większe zasoby ropy naftowej niż początkowo się spodziewano[8].
Komunikacja
Na wschód od miasta przebiega autostrada nr 6, brak jednak możliwości bezpośredniego wjazdu na nią. Wzdłuż zachodniej granicy miasta przebiega droga ekspresowa nr 4 
(Erez–Rosz ha-Nikra). Przez zachodnią część miasta przebiega również droga nr 554 
, którą jadąc na północny wschód dojeżdża się do moszawów Gan Chajjim i Cofit, lub jadąc na południowy zachód dojeżdża się do drogi nr 402 
. Drogą nr 402 można pojechać na zachód i wjechać na drogę ekspresową nr 4, lub pojechać na południe do miasta Hod ha-Szaron. Wzdłuż południowej granicy miasta przebiega droga nr 531 , którą jadąc na zachód dojeżdża się do drogi nr 402, lub jadąc na wschód dojeżdża się do drogi ekspresowej nr 40 
(Kefar Sawa-Ketura) i autostrady nr 6. Wzdłuż wschodniej granicy miasta przebiega droga ekspresowa nr 55 
(Kefar Sawa-Nablus).
W południowej części miasta znajduje się stacja kolejowa Kefar Sawa. Pociągi z Kefar Sawy jadą do Lod, Tel Awiwu, Bene Berak, Petach Tikwa i Riszon le-Cijjon.
Ludzie związani z Kefar Sawą
Miasta partnerskie
Jinan, Chiny
Delft, Holandia
Bet Dżan Izrael
Mülheim an der Ruhr, Niemcy- Wiesbaden, Niemcy
San José, Kostaryka
Columbus, Stany Zjednoczone
Przypisy
- ↑ a b The Origin of the Name Capharsaba (hebr.). W: Kfar Saba Municipal Council [on-line]. [dostęp 2009-01-06].
- ↑ a b Vilnai Ze’ew: Kefar-Sava. T. 4: Ariel Encyclopedia. Israel: Am Oved, 1976, s. 3790-96. (hebr.)
- ↑ a b c Kfar Saba (hebr.). W: Jewish Virtual Library [on-line]. [dostęp 2009-01-06].
- ↑ Israel Central Bureau of Statistics (ang.). W: Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2008-05-02].
- ↑ a b Kfar Saba (ang.). W: Tehila [on-line]. [dostęp 2009-01-06].
- ↑ Chabad-Lubavitch Centers in „Kfar Saba Israel” (ang.). W: Chabad Centers [on-line]. [dostęp 2009-01-06].
- ↑ The Archaeological Museum of Kfar-Saba (ang.). W: Israel Museums [on-line]. [dostęp 2009-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 grudnia 2008)].
- ↑ Welcome to Givot Olam Oil (ang.). W: Givot Olam Oil Ltd. [on-line]. [dostęp 2009-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 stycznia 2012)].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie satelitarne Kefar Sawy Google Maps
- Mapa Kefar Sawy Amudanan
- Galeria zdjęć Kefar Sawy
Media użyte na tej stronie
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Highway 55 in Israel
Highway 40 in Israel
Autor: Levg, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kfar Saba, Israel, Spring in the city center park
(c) Ynhockey, CC-BY-SA-3.0
Position of the Center District of Israel within Israel.
Autor: רונאלדיניו המלך, Licencja: CC BY-SA 4.0
The Israeli symbol for Highway 531 (blue in an Expressway and green is a Main Road)
Route 554 in Israel
Israel road 402 sign
Highway 4 in Israel
Autor: Designed by Yaacov Avokai. Prepared by Meronim;Uploaded by Kippi70, Licencja: CC BY-SA 3.0
Coat of Arms of the city of Kfar Saba, Israel
Kfar Saba Park, Israel
Autor: Yoninah, Licencja: CC BY 2.5
منظر خارجي لضريح بنيامين بن يعقوب (النبي) وفيه مقام، وهو مقام النبي يامين، سيطر عليه الإسرائيليون، وحوّلوه إلى كنيس.