Kei car

Japońskie tablice rejestracyjne dla prywatnych kei carów

Japońskie tablice rejestracyjne dla komercyjnych kei carów

Kei car (jap. 軽自動車 kei-jidōsha; dosł. „lekki samochód”) – powstały w Japonii segment małych pojazdów różnego typu – osobowych, minivanów, SUV-ów, dostawczych, półciężarówek, a także samochodów sportowych. Kei cary charakteryzują się relatywnie niewielkimi wymiarami, ułatwiającymi manewrowanie w ciasnych arteriach gęsto zaludnionych metropolii. Wobec tego typu samochodów japońskie prawo przewiduje różne ulgi wobec właścicieli^[1], takie jak niższe stawki podatków i ubezpieczenia.

Historia

Standard kei-car powstał tuż po II wojnie światowej, kiedy to większość Japończyków nie mogła sobie pozwolić na zakup pełnowymiarowego samochodu, lecz miała wystarczająco dużo pieniędzy na zakup motocykla. Aby spopularyzować małe pojazdy, rząd uregulował prawnie wielkość samochodów objętych ulgami.

Samochody kei-car można odróżnić (wyłączając gabaryty) po żółto-czarnych tablicach rejestracyjnych. Dodatkowo tablice te różnią się w zależności od tego, czy jest to samochód prywatny, czy firmowy – samochody prywatne mają czarne znaki na żółtym tle, w pojazdach firmowych odwrotnie.

Ze względu na ograniczenia dotyczące gabarytów pojazdów, oraz pojemności silnika producenci ulepszają swoje samochody poprzez stosowanie zaawansowanych technologicznie rozwiązań. Dzięki temu pojazdy te są często nadzwyczaj dobrze wyposażone – automatyczne skrzynie biegów, czy nawet bezstopniowe skrzynie biegów nie są rzadkością, tak samo jak GPS, klimatyzacja, czy napęd hybrydowy.

Limity techniczne

Data	Maksymalna długość	Maksymalna szerokość	Maksymalna wysokość	Maksymalna poj. silnika		Maksymalna moc
Data	Maksymalna długość	Maksymalna szerokość	Maksymalna wysokość	Czterosuwowy	dwusuwowy	Maksymalna moc
8 lipca 1949	2800 mm	1000 mm	2000 mm	150 cm³	100 cm³	Bez ograniczeń
26 lipca 1950	3000 mm	1300 mm		300 cm³	200 cm³
16 sierpnia 1951				360 cm³	240 cm³
4 kwietnia 1955				360 cm³
1 stycznia 1976	3200 mm	1400 mm		550 cm³
marzec 1990	3300 mm	1400 mm		660 cm³		64 KM (47 kW)
1 października 1998	3400 mm	1480 mm		660 cm³		64 KM (47 kW)

Producenci kei carów

Galeria

Suzuki Suzulight (1955)
Subaru 360 (1958)
Daihatsu Midget MP (1959)
Mazda R360 (1960)
Mitsubishi Minica (1962)
Honda N360 (1967)

Daihatsu Copen
Daihatsu Move-Custom
Suzuki Alto
Suzuki Wagon-R Stingray
Suzuki Jimny
Mitsubishi i
Mitsubishi Pajero Mini
Subaru R1
Subaru Sambar Dias
Honda Zest Spark
Honda Life Pastel
Daihatsu Taft

Kei cary spoza Japonii

Smart K

Kia Ray

Choć kei car stał się typowo japońskim typem niewielkiego samochodu, produkowanym przez tamtejszych producentów wyłącznie dla japońskich odbiorców na rodzimym rynku, to w ich historii zaistniały dwa wyjątki. Pierwszym był znany w Europie Smart City Coupé, który był eksportowany do Japonii ze statusem kei cara pod nazwą Smart K^[2].

W 2011 roku koncepcję kei cara zdecydowała się z kolei zaadaptować południowokoreańska Kia, która zbudowała małego minivana Ray oferowanego wyłącznie na wewnętrznym rynku. Od strony formalnej, samochód jest nieznacznie za długi, aby w Japonii kwalifikować się na ulgi podatkowe przysługujące klasycznym kei carom^[3].

Zobacz też

mikrosamochód

Linki zewnętrzne

Oficjalne stowarzyszenie 全国軽自動車協会連合会 (jap.)

Przypisy

↑ #Ramen Tygodnia. Kei Car - dlaczego nie mamy tych samochodów w Europie?. [dostęp 2020-12-19]. (pol.).
↑ SMART K. [dostęp 2020-12-19]. (ang.).
↑ Auto, którego mogliście nie znać: Kia Ray to jeden z najciekawszych modeli marki. [dostęp 2020-12-19]. (pol.).

[1] #Ramen Tygodnia. Kei Car - dlaczego nie mamy tych samochodów w Europie?. [dostęp 2020-12-19]. (pol.).

[2] SMART K. [dostęp 2020-12-19]. (ang.).

[3] Auto, którego mogliście nie znać: Kia Ray to jeden z najciekawszych modeli marki. [dostęp 2020-12-19]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne