Region Przemysłowy Keihin

Region Przemysłowy Keihin (jap. 京浜工業地帯 Keihin Kōgyō Chitai; dosł. Pas Przemysłowy Keihin) – największy i najsilniej zurbanizowany okręg przemysłowy w Japonii.

Rozciąga się w głąb lądu od wybrzeża Zatoki Tokijskiej, obejmując Tokio, Kawasaki i Jokohamę w centrum. W szerokim znaczeniu obejmuje on także strefę przemysłową Keiyō na wschodzie, obszar śródlądowy w zachodniej części prefektury Kanagawa, obszar Musashino oraz obszar przemysłowy w południowej części prefektury Saitama[a][1].

Jest to jeden z najludniejszych regionów metropolitalnych świata (ponad 30 mln ludzi). Wytwarza ok. 30% krajowej produkcji przemysłowej. Znajdują się tam ośrodki przemysłów: maszynowego, samochodowego, stoczniowego, chemicznego i elektronicznego. Region posiada dobrze zorganizowany system komunikacji i transportu[2].

Historia

W okresie Edo (1603–1868), liczące ponad milion mieszkańców miasto Edo, produkowało rękodzielnicze dobra konsumpcyjne do codziennego użytku dla tej ogromnej populacji konsumentów. Stało się to podstawą rozwoju nowoczesnego przemysłu w okresie Meiji (1868–1912). W ramach historycznych reform ustrojowych, gospodarczych i społecznych władze tworzyły także nowoczesny przemysł. W 1880 roku przyjęto politykę, zgodnie z którą większość rządowych fabryk sprzedawano sektorowi prywatnemu[3].

Wojny chińsko-japońska i rosyjsko-japońska doprowadziły do dalszego, szybkiego rozwoju gospodarczego i powstania obszarów przemysłowych. Wykorzystano nowe lokalizacje w Tokio oraz rozpoczęto budowę przybrzeżnego obszaru przemysłowego pomiędzy Kawasaki i Jokohamą w pierwszych latach okresu Taishō (1912–1926)[3].

Po II wojnie światowej stolica Tokio rozwinęła się na wielką skalę, tworząc ogromny rynek, ale powodując zanieczyszczenie wód i powietrza spowodowane nadmierną koncentracją przemysłu. Władze podjęły walkę z tym problemem, doprowadzając w następnych latach do poprawy sytuacji[3].

Galeria

Uwagi

  1. Skrót Keihin (京浜) został utworzony od miast „Tōkyō-Yokohama”. Jest to drugi znak kanji z Tōkyō (京) i drugi z Yokohama (浜) w czytaniu sinojapońskim on’yomi. Słowo Keihin występuje m.in. w nazwach geograficznych, dróg, linii kolejowych.

Przypisy

  1. 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 166, 167, 168, 169, 170, 171. ISBN 978-4-415-11272-5.
  2. Keihin, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2010-05-18].
  3. a b c 京浜工業地帯 (jap.). 日本大百科全書(ニッポニカ) DIGITALIO, Inc. [dostęp 2022-07-29].

Media użyte na tej stronie

Kisarazu 011.JPG
Autor: Okajun, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kisarazu port
Mt. Fuji and Keiyo petrochemical complex.JPG
Autor: Nanashinodensyaku, Licencja: CC BY-SA 4.0
This is the distant view of the Keiyo industrial belt where Mt. Fuji was a background. Three chimneys in the right are Anegasaki LNG thermal power plant (3,600,000 kilowatts of output). The Highest chimney in the left of Anegasaki LNG thermal power plant is Idemitsu Chiba oil refinery (220,000 barrels of daily throughput). The chimney applied by red and white in the right is Mitsui Chemicals Chiba factory. Three chimneys in the left are Sumitomo Chemical Chiba factory. 33% of the ethylene consumed in Japan is made at Keiyo industrial belt.
Nippon Steel Kimitsu Works.jpg
Autor: takato marui from Osaka, Japan, Licencja: CC BY-SA 2.0
Nippon Steel Kimitsu Works (Kimitsu, Chiba, Japan)
Tokyo Kawasaki.jpg
(c) Pyzhou, CC BY-SA 3.0
A view of the downtown of Tokyo & Kawasaki City of Kanagawa Prefecture. Looking the northeast.