Kemmons Wilson
| ||
Imię i nazwisko urodzenia | Charles Kemmons Wilson | |
Data i miejsce urodzenia | 5 stycznia 1913 Osceola | |
Data i miejsce śmierci | 12 lutego 2003 Memphis | |
Miejsce spoczynku | Memphis | |
Zawód, zajęcie | przedsiębiorca | |
Narodowość | amerykańska | |
Rodzice | Kemmons Wilson Ruby Wilson, z d. Hall | |
Małżeństwo | Dorothy Lee Wilson | |
Dzieci | Spence, Bob, Kemmons, Betty, Carole |
Charles Kemmons Wilson (ur. 5 stycznia 1913 w Osceoli, zm. 12 lutego 2003 w Memphis) – amerykański przedsiębiorca, założyciel sieci hoteli Holiday Inn.
Jest nazywany ojcem współczesnego hotelarstwa[1][2]. W 1969[3] został uznany przez „The Sunday Times” jedną z tysiąca osób, które wpłynęły na XX wiek[1].
Lata młodości
Urodził się 5 stycznia 1913 w Osceoli jako jedyny syn Kemmonsa i Ruby[4], z d. Hall[5]. Jego ojciec był agentem ubezpieczeniowym, który zmarł, gdy Kemmons jr miał dziewięć miesięcy[4]. Po śmierci ojca wraz z matką przeprowadził się do Memphis[4].
Kariera
W wieku pięciu lat wystąpił w reklamie firmy Sunbeam Bread[6]. Od szóstego roku życia zajmował się dostarczaniem „The Saturday Evening Post” do domów subskrybentów tej gazety[4].
W wieku czternastu lat w trakcie pracy został potrącony przez samochód[4]. Po roku udało mu się odzyskać władzę w nogach[4].
Gdy w czasie wielkiego kryzysu jego matka straciła pracę, porzucił naukę w Memphis Central High School i zajął się dostarczaniem gazet oraz sprzedawaniem napojów chłodzących[4]. W 1930 za pożyczone od kolegi 50 dolarów kupił maszynę do robienia popcornu i zaczął go sprzedawać w kinie w Memphis[4]. Po pewnym czasie kierownik kina zorientował się, że zyski Wilsona ze sprzedaży popcornu są wyższe niż jego. Zerwał więc z nim umowę i odkupił maszynę[7]. Uzyskane w ten sposób pieniądze Wilson przeznaczył na zakup automatów do gry w pinball[7].
Posiadane w 1933 pieniądze pozwoliły mu na rozpoczęcie budowy domu dla siebie i swojej matki, a następnie, dając nieruchomość w zastaw, otrzymał 3000 dolarów kredytu, który przeznaczył na kupno dodatkowych automatów do gry w pinball, a także szaf grających oraz dozowników papierosów[7]. Niedługo potem wykupił franczyzę na sprzedaż szaf grających Wurlitzera[4]. Później wybudował i prowadził siedem kin w Memphis[7]. Po rozpoczęciu drugiej wojny światowej zainwestował w obligacje wojenne. W latach 1942-1945 służył jako pilot w Air Transport Command[5]. W 1943 wybudował dziewięć domów typu bliźniak, które wynajmował żołnierzom[7]. Po wojnie podpisał umowę dystrybutorską z Orange Crush, jednakże ten biznes przynosił straty. W 1946 założył Kemmons Wilson Inc., a w 1948 Kemmons Realty Company[7]. W 1950 stał się milionerem[4].
Holiday Inn
W sierpniu 1951 roku, za namową żony, wyjechał wraz z rodziną w podróż wakacyjną do Waszyngtonu. W czasie jej trwania odkrył, że pokoje hotelowe są niekomfortowe i zbyt drogie w stosunku do ich jakości[7], co prowadziło do konieczności wyboru między drogimi hotelami a pensjonatami turystycznymi prowadzonymi przez członków jednej rodziny[4]. Ponadto za każde dziecko Wilson musiał płacić osobno, przez co za pokój kosztujący 6 dolarów musiał zapłacić 16 dolarów[4][7].
Po powrocie z wakacji zaczął realizować pomysł założenia własnej sieci hoteli i zlecił opracowanie hotelu architektowi Eddiemu Bluesteinowi, który będąc pod wrażeniem niedawno obejrzanego filmu pt. „Holiday Inn” zaproponował dla budynku tę właśnie nazwę[8]. Pierwszy hotel otwarto 1 sierpnia 1952 roku przy Summer Avenue w Memphis[4][8]. Pokoje w nim były wygodne i klimatyzowane, a dzieci będące w pokoju wraz z rodzicami nie płaciły za zakwaterowanie[4][9]. Ponadto na terenie hotelu udostępniona została restauracja, basen[4] oraz parking[9], a także wprowadzono możliwość przebywania z psami[8][9].
W 1953 roku nawiązał współpracę z Wallace’em E. Johnsonem w celu rozbudowy sieci[5], którą rozpoczął od rejestracji nazwy Holiday Inn[8] – była to pierwsza marka zabezpieczona prawnie w USA[8]. Niedługo potem Wilson sprzedał licencję[8]. W 1958 roku w Dyersburgu otwarto pięćdziesiąty Holiday Inn[10], rok później w Tallahassee setny[10], w 1964 roku w Johnstown pięćsetny, a jeszcze w tym samym roku w San Antonio tysięczny[10]. W październiku 1960 roku w Montrealu oddano do użytku pierwszy Holiday Inn poza Stanami Zjednoczonymi[8], a 25 marca 1962 w holenderskiej Lejdzie powstał pierwszy hotel tej marki w Europie[8]. W 1971 w Leicester powstał pierwszy Holiday Inn w Wielkiej Brytanii[11]. W lipcu 1973 w Kioto otwarto pierwszy azjatycki, a 2 maja 1974 w Caracas pierwszy południowoamerykański Holiday Inn[8]. Rok później na całym świecie znajdowało się łącznie 1700 hoteli tej sieci[12]. W 1976 w Krakowie otwarto pierwszy hotel Holiday Inn w Polsce[13][14]. W 1979 Wilson doznał zawału serca, po którym przeszedł na emeryturę[7][15][16]. Wówczas sieć Holiday Inn liczyła już 1759 hoteli[8]. W 1984 założył kolejną sieć hoteli[15], nazwaną Wilson World[17].
W 1965 w hotelach sieci Holiday Inn wprowadzono pierwszy na świecie elektroniczny system rezerwacji[18].
12 czerwca 1972 znalazł się na okładce „Time”[19]. W 1996 wydał autobiografię, w której opisał historię powstania sieci Holiday Inn[20].
Śmierć i pogrzeb
Zmarł 12 lutego 2003 w Memphis[2][6][11][15][16][17][21][22][23]. Został pochowany 15 lutego 2003[16] na Forest Hill Cemetery Midtown w tym samym mieście[24][25].
Życie prywatne
W 1941 poślubił Dorothy Lee, z którą miał pięcioro dzieci[21]: synów Spence'a, Boba i Kemmonsa oraz córki Betty i Carole[6][16].
Przypisy
- ↑ a b Rewolucyjna podróż – czyli historia Kemmonsa Wilsona i sieci Holiday Inn (pol.). hotelinfo24.pl. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ a b Zmarł hotelarz. „Gazeta Wyborcza”, s. 23, 2003-02-14. ISSN 0860-908X (pol.).
- ↑ Turkel 2009 ↓, s. 328.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Nancy Hendricks: Charles Kemmons Wilson (1913–2003) (ang.). encyclopediaofarkansas.net, 2013-08-08. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ a b c Ingham 1983 ↓, s. 1652.
- ↑ a b c Douglas Martin: Kemmons Wilson, 90, Dies; Was Holiday Inn Founder (ang.). nytimes.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ a b c d e f g h i Wilson, Charles Kemmons (ang.). jrank.org. [dostęp 2014-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-03)].
- ↑ a b c d e f g h i j Tulibacki 2009 ↓, s. 30.
- ↑ a b c Wolfgang Boller: Die glückliche Welt von Memphis (niem.). zeit.de, 1972-02-04. [dostęp 2014-10-25].
- ↑ a b c Turkel 2009 ↓, s. 323.
- ↑ a b Kemmons Wilson (ang.). telegraph.co.uk, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ Kemmons Wilson biography (ang.). ihgplc.com. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ 7 naj 2011 (pol.). e-hotelarz.pl, 2011-12. [dostęp 2015-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-17)].
- ↑ Witold Drogoń: Podstawy hotelarstwa i systemy hotelowe – Wykład V (pol.). wse.oit.pl. s. 11. [dostęp 2015-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-17)].
- ↑ a b c Christopher Reed: Kemmons Wilson (ang.). theguardian.com, 2003-02-24. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ a b c d Kemmons Wilson, 90; Holiday Inn Chain's Founder (ang.). latimes.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ a b Adam Bernstein: Kemmons Wilson, who changed hotel industry, dies at 90 (ang.). seattletimes.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ Harriet O'Brien: Room at the Holiday Inn: How an American icon was reinvented for the 21st century (ang.). independent.co.uk, 2010-02-13. [dostęp 2014-10-25].
- ↑ TIME Magazine Cover: Kemmons Wilson (June 12, 1972) (ang.). time.com. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ Kemmons Wilson: Half Luck and Half Brains: The Kemmons Wilson, Holiday Inn Story. Nashville: Hambleton-Hill Publications, 1996. ISBN 978-1-57102-506-7. (ang.)
- ↑ a b Rupert Cornwell: Kemmons Wilson: Down-to-earth founder of Holiday Inns (ang.). independent.co.uk, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ Kemmons Wilson, founder of Holiday Inn hotel chain. „Reading Eagle”, s. B4, 2003-02-14 (ang.).
- ↑ Founder of Holiday Inn chain dies. „The Straits Times”, s. 16, 2003-02-15 (ang.).
- ↑ Kemmons Wilson (ang.). nndb.com. [dostęp 2014-08-07].
- ↑ Charles Kemmons Wilson (ang.). findagrave.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-08-07].
Bibliografia
- John N. Ingham: Biographical Dictionary of American Business Leaders. T. 4: V-Z. Westport: Greenwood Press, 1983, s. 1652-1653. ISBN 978-0-313-23910-6. (ang.)
- Tadeusz Tulibacki: Organizacja pracy. Część 1: Technik hotelarstwa. Warszawa: WSiP, 2009. ISBN 978-83-02-10747-4. (pol.)
- Stanley Turkel: Great American Hoteliers: Pioneers of the Hotel Industry. Bloomington: AuthorHouse, 2009, s. 317-333. ISBN 978-1-4490-0752-2. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Paul Lukas, Maggie Overfelt: Holiday Inns annoyed by the inflexible pricing at America's motels, Kemmons Wilson lodged his business at the intersection where the baby boom met the open road (ang.). cnn.com, 2003-04-01. [dostęp 2014-08-07].
- Jim Williams: Kemmons Wilson, an interesting sort of guy (ang.). examiner.com, 2014-07-14. [dostęp 2014-08-07].
- Kemmons Wilson: America's Innkeeper (ang.). businessweek.com, 2004-10-10. [dostęp 2014-08-07].
- Malcolm Herdman: 'Kids stay for free': How Holiday Inns' founder transformed the world of travel (ang.). dailymail.co.uk, 2012-12-31. [dostęp 2014-08-07].
- Kemmons Wilson's twenty tips for success (ang.). nhm.ches.ua.edu. [dostęp 2014-08-07].
Literatura dodatkowa
- An interview with Kemmons Wilson. „Black Enterprise”. 3 (10), s. 35-38, 1973-05. E.G. Graves Publications. ISSN 0006-4165 (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Thomas R Machnitzki (thomas
![@ @](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/88/At_sign.svg/15px-At_sign.svg.png)
Grave of Kemmons Wilson (Holiday Inn founder)
Autor: Thomas R Machnitzki, Licencja: CC BY 3.0
Kemmons Wilson house at 1170 Dorothy Place in Memphis, Tennessee.