Ken Flach
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 24 maja 1963 | |||||||||
Data śmierci | 12 marca 2018 | |||||||||
Wzrost | 185 cm | |||||||||
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny | 1983 | |||||||||
Zakończenie kariery | 1996 | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 0 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 56 (9 grudnia 1985) | |||||||||
Australian Open | 3R (1983, 1987) | |||||||||
Roland Garros | 1R (1986, 1988) | |||||||||
Wimbledon | 3R (1986–1989) | |||||||||
US Open | 4R (1987) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 34 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 1 (14 października 1985) | |||||||||
Australian Open | SF (1987) | |||||||||
Roland Garros | QF (1985, 1986, 1988) | |||||||||
Wimbledon | W (1987, 1988) | |||||||||
US Open | W (1985, 1993) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Ken Flach, właśc. Kenneth Eliot Flach (ur. 24 maja 1963 w Saint Louis[1], zm. 12 marca 2018[2]) – amerykański tenisista, złoty medalista olimpijski z Seulu (1988), czterokrotny zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w deblu i dwukrotny triumfator rozgrywek miksta, lider rankingu deblowego ATP World Tour. Największe sukcesy osiągał wspólnie z Robertem Seguso.
Jego młodszy brat Doug również był profesjonalnym tenisistą.
Kariera tenisowa
Flach triumfował w 34 zawodach deblowych: 29 razy w parze z Robertem Seguso, 3 razy wspólnie z Rickiem Leachem i po razie z Toddem Witskenem oraz Janem Apellem.
Para Flach–Seguso wygrywała m.in. w wielkoszlemowych Wimbledonie (1987 i 1988) i US Open (1985). Na kortach w Nowym Jorku Amerykanie osiągnęli także finały w latach 1987 i 1989. W 1988 roku podczas igrzysk olimpijskich w Seulu debel zdobył złoty medal w rywalizacji gry podwójnej.
Razem z Leachem zwyciężył podczas US Open w sezonie 1993.
Wspólnie z Kathy Jordan wygrał w 1986 roku French Open i Wimbledon w rozgrywkach gry mieszanej.
W latach 1985–1991 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa – w 13 meczach deblowych odniósł 11 zwycięstw.
Przez 5 tygodni, na przełomie 1985 i 1986 roku, był liderem rankingu ATP deblistów. W rankingu singlowym najwyżej notowany na 56. pozycji (9 grudnia 1985).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (2–0)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 8 czerwca 1986 | French Open, Paryż | Ceglana | Kathy Jordan | Rosalyn Fairbank Mark Edmondson | 3:6, 7:6(3), 6:3 |
Zwycięzca | 2. | 6 lipca 1986 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Kathy Jordan | Martina Navrátilová Heinz Günthardt | 6:3, 7:6(7) |
Gra podwójna (34–24)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 13 listopada 1983 | Tajpej | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Wally Masur Kim Warwick | 6:7, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 27 maja 1984 | Rzym | Ceglana | Robert Seguso | John Alexander Mike Leach | 3:6, 6:3, 6:4 |
Finalista | 2. | 15 lipca 1984 | Newport | Trawiasta | Robert Seguso | David Graham Laurie Warder | 4:6, 6:7 |
Zwycięzca | 2. | 22 lipca 1984 | Boston | Ceglana | Robert Seguso | Gary Donnelly Ernie Fernández | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 12 sierpnia 1984 | Indianapolis | Ceglana | Robert Seguso | Heinz Günthardt Balázs Taróczy | 7:6, 7:5 |
Zwycięzca | 4. | 16 września 1984 | Los Angeles | Twarda | Robert Seguso | Wojciech Fibak Sandy Mayer | 4:6, 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 5. | 28 października 1984 | Hongkong | Twarda | Robert Seguso | Mark Edmondson Paul McNamee | 6:7, 6:3, 7:5 |
Zwycięzca | 6. | 5 listopada 1984 | Tajpej | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Drew Gitlin Henry Pfister | 6:1, 6:7, 6:2 |
Zwycięzca | 7. | 6 stycznia 1985 | Londyn Masters WCT | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Heinz Günthardt Balázs Taróczy | 6:3, 3:6, 6:3, 6:0 |
Finalista | 3. | 24 lutego 1985 | La Quinta | Twarda | Robert Seguso | Heinz Günthardt Balázs Taróczy | 6:3, 6:7, 3:6 |
Zwycięzca | 8. | 31 marca 1985 | Fort Myers | Twarda | Robert Seguso | Sammy Giammalva Jr. David Pate | 3:6, 6:3, 6:3 |
Finalista | 4. | 7 kwietnia 1985 | Chicago | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Johan Kriek Yannick Noah | 6:3, 6:4, 5:7, 1:6, 4:6 |
Zwycięzca | 9. | 12 maja 1985 | Forest Hills | Ceglana | Robert Seguso | Givaldo Barbosa Ivan Kley | 7:5, 6:2 |
Finalista | 5. | 19 maja 1985 | Rzym | Ceglana | Robert Seguso | Anders Järryd Mats Wilander | 6:4, 3:6, 2:6 |
Zwycięzca | 10. | 16 czerwca 1985 | Londyn | Trawiasta | Robert Seguso | Pat Cash John Fitzgerald | 3:6, 6:3, 16–14 |
Zwycięzca | 11. | 28 lipca 1985 | Indianapolis | Ceglana | Robert Seguso | Pavel Složil Kim Warwick | 6:4, 6:4 |
Finalista | 6. | 11 sierpnia 1985 | Stratton Mountain | Twarda | Robert Seguso | Scott Davis David Pate | 6:3, 6:7, 6:7 |
Zwycięzca | 12. | 18 sierpnia 1985 | Montreal | Twarda | Robert Seguso | Stefan Edberg Anders Järryd | 5:7, 7:6, 6:3 |
Zwycięzca | 13. | 8 września 1985 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Robert Seguso | Henri Leconte Yannick Noah | 6:7, 7:6, 7:6, 6:0 |
Zwycięzca | 14. | 27 października 1985 | Tokio | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Scott Davis David Pate | 4:6, 6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 15. | 9 lutego 1986 | Memphis | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Guy Forget Anders Järryd | 6:4, 4:6, 7:6 |
Zwycięzca | 16. | 30 marca 1986 | Chicago | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Eddie Edwards Francisco González | 6:0, 7:5 |
Zwycięzca | 17. | 19 października 1986 | Tokio | Twarda | Matt Anger | Jimmy Arias Greg Holmes | 6:2, 6:3 |
Finalista | 7. | 8 marca 1987 | Key Biscayne | Twarda | Robert Seguso | Paul Annacone Christo Van Rensburg | 2:6, 4:6, 4:6 |
Finalista | 8. | 26 kwietnia 1987 | Seul | Twarda | Jim Grabb | Eric Korita Mike Leach | 7:6, 1:6, 5:7 |
Zwycięzca | 18. | 5 lipca 1987 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Robert Seguso | Sergio Casal Emilio Sánchez | 3:6, 6:7, 7:6, 6:1, 6:4 |
Finalista | 9. | 19 lipca 1987 | Livingston | Twarda | Robert Seguso | Gary Donnelly Greg Holmes | 6:7, 3:6 |
Zwycięzca | 19. | 23 sierpnia 1987 | Cincinnati | Twarda | Robert Seguso | Steve Denton John Fitzgerald | 7:5, 6:3 |
Finalista | 10. | 13 września 1987 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Robert Seguso | Stefan Edberg Anders Järryd | 6:7, 2:6, 6:4, 7:5, 6:7 |
Finalista | 11. | 15 listopada 1987 | Wembley | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Miloslav Mečíř Tomáš Šmíd | 5:7, 4:6 |
Finalista | 12. | 11 grudnia 1987 | Londyn | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Miloslav Mečíř Tomáš Šmíd | 4:6, 5:7, 7:6, 3:6 |
Finalista | 13. | 28 marca 1988 | Key Biscayne | Twarda | Robert Seguso | John Fitzgerald Anders Järryd | 6:7, 1:6, 5:7 |
Zwycięzca | 20. | 13 czerwca 1988 | Londyn | Trawiasta | Robert Seguso | Pieter Aldrich Danie Visser | 6:2, 7:6 |
Zwycięzca | 21. | 4 lipca 1988 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Robert Seguso | John Fitzgerald Anders Järryd | 6:4, 2:6, 6:4, 7:6(3) |
Finalista | 14. | 7 sierpnia 1988 | Indianapolis | Twarda | Robert Seguso | Rick Leach Jim Pugh | 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 22. | 14 sierpnia 1988 | Toronto | Twarda | Robert Seguso | Andrew Castle Tim Wilkison | 7:6, 6:3 |
Zwycięzca | 23. | 1 października 1988 | Seul | Twarda | Robert Seguso | Sergio Casal Emilio Sánchez | 6:3, 6:4, 6:7(5), 6:7(1), 9:7 |
Zwycięzca | 24. | 13 listopada 1988 | Wembley | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Martin Davis Brad Drewett | 7:5, 6:2 |
Finalista | 15. | 20 listopada 1988 | Detroit | Dywanowa (hala) | Robert Seguso | Rick Leach Jim Pugh | 4:6, 1:6 |
Zwycięzca | 25. | 23 kwietnia 1989 | Tokio | Twarda | Robert Seguso | Kevin Curren David Pate | 7:6, 7:6 |
Zwycięzca | 26. | 20 sierpnia 1989 | Cincinnati | Twarda | Robert Seguso | Pieter Aldrich Danie Visser | 6:4, 6:4 |
Finalista | 16. | 10 września 1989 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Robert Seguso | John McEnroe Mark Woodforde | 4:6, 6:4, 3:6, 3:6 |
Finalista | 17. | 8 października 1989 | Orlando | Twarda | Robert Seguso | Scott Davis Tim Pawsat | 5:7, 7:5, 4:6 |
Finalista | 18. | 24 marca 1991 | Miami | Twarda | Robert Seguso | Wayne Ferreira Piet Norval | 7:5, 6:7, 2:6 |
Zwycięzca | 27. | 5 maja 1991 | Tampa | Ceglana | Robert Seguso | David Pate Richey Reneberg | 6:7, 6:4, 6:1 |
Finalista | 19. | 21 lipca 1991 | Waszyngton | Twarda | Robert Seguso | Scott Davis David Pate | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 28. | 11 sierpnia 1991 | Cincinnati | Twarda | Robert Seguso | Grant Connell Glenn Michibata | 6:7, 6:4, 7:5 |
Zwycięzca | 29. | 18 sierpnia 1991 | Indianapolis | Twarda | Robert Seguso | Kent Kinnear Sven Salumaa | 7:6, 6:4 |
Finalista | 20. | 24 listopada 1991 | Johannesburg | Twarda (hala) | Robert Seguso | John Fitzgerald Anders Järryd | 4:6, 4:6, 6:2, 4:6 |
Zwycięzca | 30. | 22 marca 1992 | Miami | Twarda | Todd Witsken | Kent Kinnear Sven Salumaa | 6:4, 6:3 |
Finalista | 21. | 19 lipca 1992 | Waszyngton | Twarda | Todd Witsken | Bret Garnett Jared Palmer | 2:6, 3:6 |
Zwycięzca | 31. | 11 kwietnia 1993 | Tokio | Twarda | Rick Leach | Glenn Michibata David Pate | 2:6, 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 32. | 20 czerwca 1993 | Manchester | Trawiasta | Rick Leach | Stefan Kruger Glenn Michibata | 6:4, 6:1 |
Finalista | 22. | 22 sierpnia 1993 | Indianapolis | Twarda | Rick Leach | Scott Davis Todd Martin | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 33. | 11 września 1993 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Rick Leach | Martin Damm Karel Nováček | 6:7, 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 34. | 27 lutego 1994 | Scottsdale | Twarda | Jan Apell | Alex O’Brien Sandon Stolle | 6:0, 6:4 |
Finalista | 23. | 15 maja 1994 | Coral Springs | Ceglana | Stéphane Simian | Lan Bale Brett Steven | 3:6, 5:7 |
Finalista | 24. | 12 maja 1996 | Pinehurst | Ceglana | David Wheaton | Pat Cash Patrick Rafter | 2:6, 3:6 |
Starty wielkoszlemowe (gra podwójna)
Turniej | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1991 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | 3R | 2R | – | – | SF | – | – | – | – | – | – | QF | – | 1R | 0 / 5 | 8–5 |
French Open | – | 1R | QF | QF | – | QF | – | 2R | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | 1R | 0 / 11 | 13–11 |
Wimbledon | – | 3R | 1R | QF | W | W | SF | QF | 3R | 3R | 2R | 2R | 1R | 1R | 2 / 13 | 30–11 |
US Open | 1R | 2R | W | – | F | SF | F | 3R | SF | 2R | W | 1R | QF | 1R | 2 / 13 | 37–10 |
Bilans spotkań | 2–2 | 3–4 | 9–2 | 6–2 | 14–2 | 13–2 | 9–2 | 6–2 | 7–3 | 4–3 | 8–2 | 4–4 | 3–3 | 0–4 | N/A | 88–37 |
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy
- ↑ Ken Flach Bio, Stats, and Results, Sports-Refence.com [dostęp 2015-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-06] (ang.).
- ↑ Tennis: Former Olympic doubles champion Flach dies, aged 54, reuters.com (dostęp: 13 marca 2018).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2015-07-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2015-07-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2015-07-29] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.