Kenneth Jones
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 180 cm | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||||||||||
|
Kenneth Jeffrey „Ken” Jones OBE (ur. 30 grudnia 1921 w Blaenavon, zm. 18 kwietnia 2006 w Newport) – walijski rugbysta, reprezentant kraju i lekkoatleta (sprinter), wicemistrz olimpijski z 1948, działacz sportowy.
Kariera lekkoatletyczna
Karierę sportową rozpoczął w 1945 roku podczas służby w RAF w Indiach, a jego pierwszym sukcesem było zwycięstwo w All-Indian Games. Był następnie siedemnastokrotnym lekkoatletycznym mistrzem Walii, w siedmiu edycjach wygrywając oba biegi sprinterskie, dodatkowo w 1949 roku triumfując także w konkursie skoku w dal[1][2].
Na igrzyskach olimpijskich w 1948 w Londynie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (sztafeta brytyjska biegła w składzie: John Archer, Jack Gregory, Alastair McCorquodale i Jones) – po dyskwalifikacji reprezentacji USA Brytyjczykom przyznano złoty medal, jednak po trzech dniach tę decyzję cofnięto. Startował również w biegu na 100 metrów, w którym odpadł w półfinale[1].
Również na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Kenneth Box, George Ellis, Jones i Brian Shenton), a w biegu na 100 metrów odpadł w półfinale[3][2][1].
Jako reprezentant Walii zdobył brązowy medal w biegu na 220 jardów na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1954 w Vancouver, a w biegu na 100 jardów zajął 6. miejsce[4][2][1].
Kariera w rugby union
Po epizodach w klubach Blaenavon RFC i Pontypool RFC w 1946 roku związał się z Newport RFC, w którym występował do zakończenia kariery w roku 1958. W jego barwach zagrał wówczas w 294 spotkaniach zdobywając 443 punkty, w dwóch sezonach pełniąc rolę kapitana. Dodatkowo pięciokrotnie zagrał dla Barbarians, a w sezonie 1948/49 zaliczył mecz dla Leicester[5][6][7][2][1].
Grał jako prawy skrzydłowy. W walijskiej reprezentacji, także jako kapitan, rozegrał w latach 1947–1957 łącznie czterdzieści cztery testmecze[8], a wynik ten został pobity dopiero dwie dekady później przez Garetha Edwardsa[1][9]. Walijczycy sześciokrotnie zwyciężali wówczas w Pucharze Pięciu Narodów (trzykrotnie samodzielnie), w dwóch edycjach zdobywając dodatkowo Wielkiego Szlema, a Jones w 1953 roku zdobył przyłożenie dające zwycięstwo nad All Blacks[2][1].
Wziął udział w tournée British and Irish Lions w 1950, podczas którego zagrał w siedemnastu spotkaniach, w tym w trzech testmeczach, zdobywając łącznie szesnaście przyłożeń[8][10].
Varia
- Za zasługi dla sportu został Oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego w 1960[2][11].
- Został wybrany sportowcem roku w Walii w 1955 roku, a także jednym z pierwszej dziesiątki przyjętych do Welsh Sports Hall of Fame w latach dziewięćdziesiątych[2][1].
- Pracował jako nauczyciel[5], a przez blisko trzydzieści lat był również sportowym korespondentem Sunday Express. Był działaczem sportowym – prezesem Newport Athletic Club, z roli tej zrezygnował w 1995 roku, gdy rugby union zostało otwarte na zawodowstwo, którego był przeciwnikiem[2].
- Przez 58 lat żonaty z Irene, syn Philip[2].
- Po wylewie ostatnie lata życia spędził na wózku inwalidzkim[1], jego pogrzeb zgromadził wielu sportowców, obecni byli także ówcześni szefowie Welsh Rugby Union i Welsh Athletics – Keith Rowlands i Steve Brace[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Olympics at Sports-Reference.com > Athletes > Ken Jones, Sports-Reference.com [dostęp 2014-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-07] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j KEN JONES OBITUARY. wru.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-29)]. (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 109, 114.
- ↑ Commonwealth Games Medallists – Athletics (Men), GBRAthletics [dostęp 2014-05-24] (ang.).
- ↑ a b Ken Jones. blackandambers.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-04)]. (ang.).
- ↑ KEN JONES PASSES AWAY. blackandambers.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-08)]. (ang.).
- ↑ Player Archive – K. J. Jones. barbarianfc.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-30)]. (ang.).
- ↑ a b Ken Jones @ ESPN Scrum. en.espn.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-07)]. (ang.).
- ↑ Former Wales wing Ken Jones dies. news.bbc.co.uk. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-25)]. (ang.).
- ↑ Ken Jones. lionsrugby.com. [dostęp 2017-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-30)]. (ang.).
- ↑ London Gazette. „London Gazette”. 42051, s. 3985, 3 June 1960. (ang.).
Bibliografia
- Kenneth Jones, [w:] tilastopaja.eu [online] [dostęp 2014-05-24] (ang.).
- Profil zawodnika w bazie all-athletics.com [dostęp 2014-05-24] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
Pictograms of Olympic sports - Rugby union. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
K J Jones, member of the British Lions rugby union team
Fictitious flag for British and Irish lions team composed of various emblems.