Kenny Burrell

Kenny Burell
Ilustracja
Kenny Burrell (Buffalo, 1977)
Imię i nazwiskoKenneth Earl Burrell
Data i miejsce urodzenia31 lipca 1931
Detroit
Instrumentygitara, banjo
Gatunkijazz, blues
Zawódmuzyk
WydawnictwoBlue Note, Prestige, Fantasy, Verve
PowiązaniaOscar Peterson, John Coltrane, Jimmy Smith

Kenneth Earl „Kenny” Burrell (ur. 31 lipca 1931 w Detroit)[1] – amerykański gitarzysta jazzowy. Uczył się gry, czerpiąc wzory od Charliego Christiana, Django Reinhardta, i Wesa Montgomery'ego. M.in. na nim wzorował się Jimi Hendrix[2].

W 2005 otrzymał nagrodę NEA Jazz Masters Award[3].

Wybrana dyskografia

  • 1956: Introducing Kenny Burrell (Blue Note)
  • 1957: All Day Long (Prestige)
  • 1958: Kenny Burrell and John Coltrane (Prestige)
  • 1958: Blue Lights (Blue Note)
  • 1959: On View At The Five Spot Cafe (Blue Note)
  • 1962: Bluesy Burrell (Moodsville)
  • 1963: Midnight Blue (Blue Note)
  • 1964: Guitar Forms (Verve)
  • 1966: Have Yourself a Soulful Little Christmas (Cadet Records)
  • 1971: God Bless the Child (CTI Records)
  • 1972: 'Round Midnight (Fantasy)
  • 1975–1977 Ellington Is Forever (Fantasy)
  • 1992: 12-15-78 (32 Jazz)
  • 2001: Lucky So and So (Concord Jazz)

Przypisy

  1. ↑ Kenny Burrell na stronie allmusic.com (ang.). allmusic.com. [dostęp 2011-06-02].
  2. ↑ Kurt Loder, Voodoo Child: The Jimi Hendrix Collection, wyd. 2CD, książeczka, MCA Records, Experience Hendrix, 2001 (ang.).
  3. ↑ NEA Jazz Masters – Kenny Burrell [dostęp 2014-07-06] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Kenny Burrell, 1977.jpg
Autor: Tom Marcello Webster, New York, USA, Licencja: CC BY-SA 2.0
Kenny Burrell Buffalo, N.Y. 1977