Kenshi Yonezu

Kenshi Yonezu (jap. 米津 玄師 Yonezu Kenshi; ur. 10 marca 1991) – japoński muzyk, piosenkarz, autor tekstów, producent muzyczny i ilustrator, który w 2009 roku zaczął wydawać muzykę tworzoną przez oprogramowanie Vocaloid pod pseudonimem Hachi (jap. ハチ). W 2010 roku zadebiutował pod swoim prawdziwym imieniem, wydając muzykę z własnym wokalem, a w 2013 roku podpisał kontrakt z Universal Sigma.

Biografia

Początki kariery

Kenshi Yonezu urodził się 10 marca 1991 roku w ubogiej rodzinie, w wiejskiej części miasta Tokushima, w Japonii. Jako dziecko Yonezu miał trudności z komunikowaniem się z innymi ludźmi, zwłaszcza z ojcem^[1].

Początki piosenkarza z muzyką miały miejsce w 2006 roku podczas drugiego roku gimnazjum, gdzie założył zespół Late Rabbit Edda z przyjacielem Hiroshi Nakajimą, w celu występu na szkolnym festiwalu kulturowym^[2][3][4]. W zespole był wokalistą, autorem tekstów i okazjonalnie gitarzystą, podczas gdy Nakajima był gitarzystą. Pod koniec 2007 roku założył stronę internetową dla zespołu, publikując teksty piosenek i krótkie powieści^[5]. Yonezu pisał piosenki dla zespołu, a od kwietnia 2008 roku do marca 2009 roku opublikował 24 oryginalne utwory na stronę Nico Nico Douga, używając pseudonimu Hachi^[6]. Żadna z piosenek zdobyła wielu wyświetleń (najlepsza jedynie 23 tys. odsłon)^[7]. W tym czasie założył także blog Tekitō Edda (jap. 適当EDDA)^[8].

Po ukończeniu liceum przeniósł się do Osaki i rozpoczął naukę w szkole sztuk pięknych^[9]. Już jako student zaczął publikować piosenki za pomocą programu Vocaloid (bazy Hatsune Miku), który był coraz bardziej popularny. Jego piosenka z 2009 roku „Musunde hiraite rasetsu to mukuro” (jap. 結ンデ開イテ羅刹ト骸) jako pierwsza otrzymała ponad milion odsłon na stronie^[10]. Chociaż Yonezu przesłał ponad 30 piosenek śpiewanych przez siebie, usunął je, gdy jego piosenki Vocaloid stały się bardziej popularne^[2]. Następnie zmienił nazwę swojego bloga na Denshi-chō hachi-ban (jap. 電子帖八番街), który został jednym z pięciu blogów nagrodzonych Diamentową Nagrodą podczas 2009 WebMoney Awards^[11].

W grudniu 2009 roku jego piosenka „Clock Lock Works” na kompilacji Supernova wydanej przez Exit Tunes – był to jego pierwszy utwór, który pojawił się na albumie. W styczniu „Musunde hiraite rasetsu to mukuro” został wydany na kompilacji EXIT TUNES PRESENTS Vocalolegend feat. Hatsune Miku, również wydanej przez Exit Tunes^[12]. W 2010 roku, pod pseudonimem Hachi, wydał dwa wyprodukowane przez siebie albumy: Hanataba to suisō (jap. 花束と水葬) w lutym^[13] i Official Orange w październiku^[14]. W latach 2010 i 2011 utwory Yonezu były wydawane na wielu albumach Exit Tunes, w tym w EXIT TUNES PRESENTS Vocalonexus feat. Hatsune Miku, który był drugim albumem Vocaloid, który osiągnął pierwsze miejsce na liście Oricon Album Chart^[15]. Jego piosenki znalazły się również w grach Hatsune Miku: Project Diva Extend (2011) i Hatsune Miku: Project Diva F (2012) oraz na albumie koncertowym Hatsune Miku pt. Miku no hi dankanshasai (jap. ミクの日大感謝祭) (2012), który był pierwszą płytą DVD/Blu-ray numer jeden wirtualnego piosenkarza^[16]. Do 2012 roku, na koncie Niconico Hachiego, siedem z jego piosenek zdobyło ponad milion odsłon, w tym utwór „Matryoshka” osiągnął 5 milionów wyświetleń^[17].

W kwietniu 2010 roku Yonezu dołączył do zespołu animacji Minakata Kenkyūjo (jap. 南方研究所), grupy, z którą współpracował w tworzeniu teledysku do „Clock Lock Works” w listopadzie 2009 roku^[18].

Late Rabbit Edda pozostawał aktywny do 2010 roku, po czym zmienił nazwę na Ernst Eckman i powiększył się o perkusistę Sumimoto. Jako Ernst Eckman wydali jedną piosenkę na MySpace – „Oborozuki do sono kōan” (jap. オボロヅキとその考案)^[19]. Jednak Yonezu zaczął odczuwać, że nie współpracuje dobrze z innymi ludźmi, i zdecydował się pracować wyłącznie na piosenkach Vocaloid rezygnując z członkostwa w zespole^[20].

Balloom, debiut pod dużą wytwórnią

W marcu 2011 roku Yonezu wraz z siedmioma innymi muzykami stworzył Balloom – niezależną wytwórnię muzyczną dla muzyków internetowych, którzy chcieliby poszerzyć swoje muzyczne możliwości^[21]. Jego debiutancki album, diorama, został wydany w 2012 roku i zadebiutował na 6 pozycji listy Oricon Album Chart^[22] i sprzedał się w liczbie ponad 47 tys. egzemplarzy^[23], stając się największym wydawnictwem tej wytwórni. Album był jednym ze zwycięzców 5th CD Shop Awards, nagrody przyznawanej przez personel sklepów muzycznych^[24]. Yonezu został wybrany jako artysta dużej wytwórni Universal Sigma i w maju 2013 roku wydał pod nią pierwszy singel „Santa Maria” (jap. サンタマリア)^[25][26].

28 października 2013 roku wokalista wydał swoją pierwszą piosenkę Vocaloid po dwóch i pół roku – „Donut Hole” (jap. ドーナツホール Dōnatsu Hōru), używając zespołu instrumentalnego i wokalu Gumi^[27]. Swój drugi album studyjny, pt. Yankee, wydał 23 kwietnia 2014 roku^[28], a pierwszy solowy koncert w karierze artysty odbył się 27 czerwca^[29]. Piosenka „Eine Kleine” została napisana przez Tōkyō Metro i wykorzystana przez nie w kampanii reklamowej^[30].

31 grudnia 2018 roku Yonezu po raz pierwszy wystąpił na żywo w telewizji podczas 69. NHK Kōhaku Uta Gassen, dorocznej końcoworocznej imprezie i jednym z najbardziej prestiżowych programów muzycznych w Japonii. Wykonał swój hit z 2018 roku „Lemon” na żywo ze swojej rodzinnej Tokushimy – był to pierwszy raz, gdy Kōhaku Uta Gassen nadawano z prefektury Tokushima^[31]. Singel „Lemon” odnotował sprzedaż przekraczającą łączną liczbę 2 milionów pobrań, stając się największym hitem 2018 roku – znalazł się na szczycie końcoworocznych list Japan Hot 100 i Download Songs Billboardu^[32][33].

Yonezu był współautorem piosenki „Kite” japońskiego zespołu Arashi, która posłużyła jako motyw przewodni reportażu NHK z Letnich Igrzysk Olimpijskich 2020^[34]. W grudniu 2020 roku został jednym z pięciu laureatów Special Achievement Award na 62. Japan Record Awards^[35].

Twórczość

Kenshi Yonezu pisze i komponuje całą swoją muzykę. W swoich piosenkach Vocaloid, a także do swojego niezależnego albumu diorama, również zaaranżował, zaprogramował, miksował i nagrał muzykę na instrumentach^[36][17]. Kiedy przeniósł się do Universal Sigma, Yonezu zaczął pracować z zespołem, który wykonywał jego muzykę. Na twórczość artysty mają duży wpływ Bump of Chicken, Asian Kung-Fu Generation i Radwimps, a teksty inspirowane są twórczością japońskich autorów Kenjiego Miyazawę i Yukio Mishimę^[3][9]. W swoich ilustracjach inspiruje ilustracjami Edwarda Goreya^[3]. Yonezu na ogół komponuje utwory na gitarze, ale od czasu do czasu używa perkusji do opracowania melodii^[37].

Yonezu zilustrował wszystkie swoje wczesne filmy z Nico Nico Douga, używając skanera lub tabletu graficznego do rysowania zdjęć^[10]. Kiedy jego rodzice kupili komputer, gdy miał 10 lat, Yonezu tworzył i przesyłał filmy z animacjami flash do piosenek Bump of Chicken do internetu^[3]. Jest też autorem ilustracji swojego albumu diorama – stworzył teledyski i okładkę z niewielką pomocą członków Minakata Kenkyūjo^[36]. Jego wydawnictwa z Universal Sigma zawierają również jego własną grafikę. Do animacji artysta używa głównie Adobe Photoshop Elements, Adobe After Effects i Corel Painter Essentials^[18]. Jego ilustracje były publikowane w popularnym magazynie muzycznym Rockin'On Japan (od sierpnia 2013 roku). Jego dzieło pt. Kaijū zukan (jap. かいじゅうずかん) zawiera fikcyjne stworzenia, które sam narysował^[38].

Do tworzenia piosenek Yonezu używa oprogramowania muzycznego Cakewalk Sonar^[18]. Kiedy zaczął tworzyć muzykę Vocaloid używał wyłącznie oprogramowania Vocaloid 2 i wokalu Hatsune Miku^[2][39][18]. Jednak w 2010 roku w swoich utworach zaczął również używać wokali Megurine Luki i Gumi^[39]. Jego album Hanataba do suisō zawiera tylko głos Hatsune Miku, a Official Orange – wszystkie trzy oraz własny wokal piosenkarza (w utworze „Yūen shigai” (jap. 遊園市街))^[3].

Dyskografia

Albumy studyjne

• diorama (2012)
• YANKEE (2014)
• Bremen (2015)
• BOOTLEG (2017)
• STRAY SHEEP (2020)

Albumy Vocaloid

• Hanataba to suisō (jap. 花束と水葬) (2010)
• OFFICIAL ORANGE (2010)

Single

W ograniczonej dystrybucji

• „Peace Sign” (jap. ピースサイン) (TV edit.) (2017)
• „Umi no yūrei” (jap. 海の幽霊) (2019)
• „Paprika” (jap. パプリカ) (2020)
• „POP SONG” (2022)

Nagrody i nominacje

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (jap.)