Kermit Cintron

Kermit Cintron

Pseudonim	El Asesino
Data i miejsce urodzenia	22 października 1979 Carolinas
Obywatelstwo	Portoryko
Wzrost	180 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	półśrednia
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	39
Zwycięstwa	33
Przez nokauty	28
Porażki	5
Remisy	1
Nieodbyte	0
↑ Bilans walk aktualny na 15 marca 2014.

Kermit Cintron (ur. 22 października 1979 w Carolinas) – portorykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji IBF w kategorii półśredniej (do 147 funtów).

Kariera amatorska

Cintron zaczął uprawiać boks dopiero w wieku dziewiętnastu lat. Jako amator występował bardzo krótko. Stoczył 27 walk, z których 24 wygrał.

Kariera zawodowa

Na zawodowstwo przeszedł w 2000. Po stoczeniu 24 zwycięskich walk dostał pierwszą szansę na zdobycie tytułu mistrza świata (organizacji WBO). Próba ta zakończyła się niepowodzeniem – 24 kwietnia 2005 przegrał przez techniczny nokaut w piątej rundzie z Antonio Margarito. Wcześniej cztery razy leżał na deskach^[1].

W kwietniu 2006 wygrał z Davidem Estradą (TKO w dziesiątej rundzie)^[2], a następnie, 10 października, zdobył wakujący tytuł mistrza świata organizacji IBF, pokonując przed czasem (w szóstej rundzie) Marka Suareza^[3].

14 lipca 2007 Cintron pierwszy raz obronił swój tytuł, nokautując już w drugiej rundzie Argentyńczyka Waltera Dario Matthysse^[4]. 23 listopada tego samego roku pokonał przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie Jesse Feliciano^[5].

Tytuł mistrza świata stracił 12 kwietnia 2008 w pojedynku rewanżowym z Antonio Margarito. Cintron po raz drugi przegrał z Meksykaninem przed czasem, tym razem został przez Margarito znokautowany w szóstej rundzie^[6]. Na ring powrócił po siedmiu miesiącach, pokonując na punkty Lovemore N'dou^[7].

W 2009 stoczył trzy walki. W lutym zremisował w walce z tymczasowym mistrzem świata WBC Sergio Gabrielem Martínezem^[8]. 30 maja w pojedynku eliminacyjnym WBC pokonał na punkty Alfredo Angulo^[9]. Pięć miesięcy później pokonał Juliano Ramosa. Trenerzy Brazylijczyka nie pozwolili mu wyjść do walki na piątą rundę^[10].

8 maja 2010 zmierzył się Paulem Williamsem. W czwartej rundzie, atakując Williamsa, potknął się o nogi Amerykanina i wypadł z ringu. Upadając doznał kontuzji głowy oraz prawego ramienia i został wyniesiony na noszach do karetki, a następnie przewieziony do szpitala. Zgodnie z regułami obowiązującymi w Kalifornii, gdzie walka miała miejsce, po rozpoczęciu czwartej rundy, jeżeli jeden z bokserów dozna przypadkowej kontuzji, wynik ustala się po podliczeniu punktów przyznanych przez sędziów do chwili przerwania walki. Po podliczeniu punktów zwycięzcą ogłoszono Williamsa. Sędziowie punktowali w stosunku 40–36 i 39–37 dla Williamsa oraz 36–40 dla Cintrona^[11]. Na ring powrócił 9 lipca 2011 przegrywając jednogłośnie z Carlosem Moliną^[12] a miesiąc później wypunktował na dystansie dziesięciu rund Antwone Smitha^[13]. 26 listopada 2011 stanął przed szansą zdobycia tytułu mistrza świata federacji WBC w wadze junior średniej przegrywając jednak z przez techniczny nokaut w piątej rundzie z obrońcą tytułu Saulem Alvarezem^[14].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Lista walk zawodowych Kermita Cintrona. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)].