Kevin Coyne

Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kevin Coyne

Kevin Coyne (1981)
Data i miejsce urodzenia	27 stycznia 1944 Wielka Brytania, Derby
Data i miejsce śmierci	2 grudnia 2004 Niemcy, Norymberga
Instrumenty	gitara
Gatunki	blues
Zawód	wokalista, gitarzysta, kompozytor, reżyser, pisarz
Aktywność	1968–2004
Wydawnictwo	Dandelion Records Elektra Records, Virgin
Powiązania	Siren, Andy Summers, Zoot Money, Dagmar Krause
Strona internetowa

Kevin Coyne (ur. 27 stycznia 1944 w Derby w Wielkiej Brytanii, zm. 2 grudnia 2004 w Norymberdze, w Niemczech) – brytyjski wokalista i gitarzysta bluesowy, kompozytor, reżyser i pisarz.

Po studiach na akademii sztuk plastycznych zaczął pracować jako pielęgniarz w szpitalach psychiatrycznych (najpierw w Preston, a potem w Londynie), wśród ludzi zagubionych życiowo i wyobcowanych, narkomanów i alkoholików. Doświadczenia zdobyte w tej pracy znalazły swe odbicie w tekstach jego piosenek.

Pod koniec lat 60. XX w. zaczął występować ze swoimi zespołami: Siren i Kevin Coyne Band, a w latach 80. z zespołem Ruts D.C.

Stworzył również kilka dramatów muzycznych, m.in. England, England (1977), napisany wraz z Snoo Wilsonem, a także Babble (1978), oparte na historiach z kronik sądowych i Fat Old Heroes (1978), opowiadający o schyłku życia Elvisa Presleya.

W jednym ze szpitali, w których pracował, nakręcił film The Institution (1978), zaś do komedii Die Schawrtzfahrer (1982) napisał muzykę.

W połowie lat 80. zapadł na ciężką depresję, spowodowaną nadużywaniem alkoholu i przeprowadził się do Norymbergi.

Zmarł na zwłóknienie płuc. Po jego śmierci, jego żona - Helmi rozpoczęła wielką akcję reedycyjną albumów Kevina Coyne’a.

Dyskografia

Albumy

• Siren - 1969
• Strange Locomotion - 1971
• Case History - 1972
• Marjory Razorblade - 1973
• Blame lt on the Night - 1974
• Matching Head and Feet - 1975
• Let's Have a Party - 1976
• Heartburn - 1976
• In Living Black and White - 1977
• Beautiful Extremes 1974-1977 - 1977
• Dynamite Daze - 1978
• Millionaires and Teddy Bears - 1979
• Babble - Songs for Lonely Lovers - 1979
• Bursting Bubbles - 1980
• Sanity Stomp - 1980
• The Dandelion Years - 1981
• Pointing the Finger - 1981
• Live in Berlin - 1981
• Politics - 1982
• Beautiful Extremes Et Caetera (reedycja albumu z 1977 r.)- 1983
• Legless in Manila - 1984
• Rough - 1985
• Stumbling on to Paradise - 1987
• Everybody's Naked - 1989
• Romance - Romance - 1990
• The Peel Sessions - 1991
• Wild Tiger Love - 1991
• Burning Head - 1992
• Tough and Sweet - 1993
• Sign of the Times - 1994
• Elvira: Songs from the Achives 1979-83 - 1994
• Rabbits (nagrany w latach 1969-1970) - 1994
• Let's Do It (nagrany w latach 1969-1970) - 1994
• The Club Rondo (nagrany w latach 1969-1971) - 1995
• The Adventures of Crazy Frank - 1995
• Knocking on Your Brain - 1997
• Live Rough and More - 1997
• Bittersweet Lovesongs - 2000
• Sugar Candy Taxi - 2000
• Room Full of Fools - 2000
• Life Is Almost Wonderful (nagrany z Brendanem Crokerem) - 2002
• Carnival - 2002
• Donut City - 2004
• One Day in Chicago (z Jonem Langfordem) - 2005
• Underground -2006

Książki

• The Party Dress -1990
• Paradise (po niemiecku) - 1992
• Show Business - 1993
• Tagebuch eines Teddybaren (po niemiecku) - 1993
• Ich, Elvis und Die Anderen (po niemiecku) - 2000
• That Old Suburban Angst (po niemiecku) - 2005

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Strona fanów Kevina Coyne'a
• Kevin Coyne na Yahoo Group. kevincoyne.tk. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-11)].
• Kevin Coyne jako pisarz
• Nekrolog w The Guardian