Kevin De Bruyne
.jpg) Kevin De Bruyne (2018) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1991 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 181 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer w klubie | 17 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kevin De Bruyne (wym. [ˈkɛvɪn də ˈbrœy̆nə], ur. 28 czerwca 1991 w Drongen) – belgijski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika w angielskim klubie Manchester City. Uczestnik Mistrzostw Świata 2014, 2018 i 2022 oraz Mistrzostw Europy 2016 i 2020.
De Bruyne rozpoczął swoją karierę w Genk, gdzie był podstawowym graczem, gdy wygrali ligę belgijską. W 2012 dołączył do Chelsea, gdzie nie był często wykorzystywany, a następnie wypożyczony do Werderu Brema. W 2014 podpisał kontrakt z Wolfsburgiem za 18 milionów funtów. Stał się tam jednym z najlepszych graczy Bundesligi i to, że klub wygrał Puchar Niemiec w 2015 to w dużej mierze jego zasługa. Latem 2015 roku De Bruyne dołączył do Manchesteru City za rekordowe 54 miliony funtów. Od tego czasu zdobył cztery tytuły Premier League, pięć Pucharów Ligi i Puchar Anglii. W sezonie 2017/2018 odegrał znaczącą rolę w ustanowieniu rekordu Manchesteru City, który stał się jedyną drużyną Premier League, która zdobyła 100 punktów w jednym sezonie. W sezonie 2019/2020 De Bruyne ustanowił rekord największej liczby asyst w sezonie i został wybrany najlepszym piłkarzem Premier League.
De Bruyne zadebiutował na arenie międzynarodowej w 2010. Był członkiem reprezentacji Belgii, kiedy dotarła do ćwierćfinałów zarówno na Mistrzostwach Świata 2014 jak i na Mistrzostwach Europy 2016 i 2020. Reprezentował Belgię również gdy ta wygrała mecz o 3. miejsce z Anglią na Mistrzostwach Świata 2018 i został powołany do FIFA World Cup Dream Team.
De Bruyne został czterokrotnie wybrany do składu sezonu Ligi Mistrzów UEFA a do męskiej drużyny światowej IFFHS, drużyny roku UEFA i drużyny roku ESM po trzy razy. Oprócz tego został wybrany do France Football World XI i do drużyny roku Bundesligi. Dwukrotnie zdobył także nagrodę Premier League Playmaker of the Season, dwukrotnie Piłkarza Roku PFA, Pomocnika Sezonu Ligi Mistrzów UEFA, Piłkarza Roku Bundesligi, Belgijskiego Sportowca Roku i Najlepszego Rozgrywającego Świata IFFHS.
Kariera klubowa
KRC Genk
De Bruyne rozpoczął swoją karierę w klubie KVV Drongen w 1997 roku. Siedem lat później dołączył do Genk. De Bruyne pierwszy mecz w barwach KRC Genk rozegrał 9 maja 2009 w przegranym 0:3 meczu z Charleroi[2]. 7 lutego 2010 De Bruyne strzelił swojego pierwszego gola w barwach Genk. Wydarzyło się to w wygranym 1:0 meczu ze Standard Liège[3]. W tym sezonie 2010/2011 w 33 występach strzelił 5 goli i zaliczył 16 asyst, a Genk został mistrzem Belgii[4]. W sezonie 2011/2012 w 28 spotkaniach strzelił 8 goli i asystował przy 14[5]. Udział w rozgrywkach ligowych zakończył z 8 golami w 28 występach.
Chelsea
31 stycznia 2012 ogłoszono transfer De Bruyne'a do Chelsea za kwotę 8 mln €[6]. Podpisał pięcioipółroczny kontrakt, ale został w Genku do końca sezonu[7]. 18 lipca 2012 De Bruyne zadebiutował w Chelsea w wygranym 4:2 meczu z Seattle Sounders. Zagrał również w pierwszej połowie przeciwko gigantowi Ligue 1 Paris Saint-Germain na Yankee Stadium w Nowym Jorku.
Werder Brema (wypożyczenie)
2 sierpnia 2012 ogłoszono, że De Bruyne zostanie wypożyczony do Werderu Brema na cały sezon[8]. 15 września 2012 strzelił pierwszego gola w barwach Werderu w przegranym 2:3 meczu z Hannover 96[9]. Sezon zakończył z 33 występami, strzelił 10 bramek i asystował 9 razy.
Powrót do Chelsea
Po udanym wypożyczeniu do Werderu Brema wrócił do Chelsea. Jose Mourinho zapewniał, że De Bruyne jest w planach Chelsea[10]. Niestety w przygotowaniach do sezonu doznał kontuzji, ale wyzdrowiał i zadebiutował w meczu z Hull City, w którym Chelsea wygrała 2:0[11].
VfL Wolfsburg
.jpg)
_(cropped).jpg)
18 stycznia 2014, VfL Wolfsburg ogłosił zakup De Bruyne'a za 22 mln €[12]. Tydzień później zadebiutował w barwach Wolfsburga w przegranym 1:3 meczu z Hannoverem 96[13]. 12 kwietnia De Bruyne wywalczył zwycięstwo 4:1 w meczu z 1. FC Nürnberg strzelając dwie bramki[14].
De Bruyne strzelił swojego pierwszego gola w sezonie 2014/2015, 2 października 2014 w zremisowanym 1:1 meczu Ligi Europejskiej z Lille OSC[15]. 30 stycznia 2015 strzelił dwie bramki w meczu z Bayernem Monachium. VfL Wolfsburg wygrał 4:1 i było to pierwsza porażka Bayernu w lidze od kwietnia 2014[16]. Kevin De Bruyne zakończył sezon 2014/2015 z 34 występami 10 golami i rekordową liczbą asyst w Bundeslidze; zaliczył ich aż 21[17]. Wolfsburg zakończył sezon na drugim miejscu w lidze i zakwalifikował się do Ligi Mistrzów, a De Bruyne został uznany piłkarzem sezonu w Niemczech[18].
Na początku sezonu 2015/2016 VfL Wolfsburg pokonał Bayern Monachium w rzutach karnych.
Manchester City
30 sierpnia 2015 Manchester City ogłosił transfer de Bruyne'a. Angielski klub zapłacił za niego 74 mln € i transfer De Bruyne'a stał się najdroższym w historii Premier League[19][20]. Zadebiutował 12 września 2015 roku w wygranym 1:0 meczu z Crystal Palace. zastąpił kontuzjowanego Sergio Agüero w 25. minucie[21]. 19 września 2015 w meczu z West Ham United zdobył swojego pierwszego gola w barwach City, ale West Ham wygrał 2:1[22]. 2 października został nominowany do Złotej Piłki FIFA. Nominowani zostali też jego dwaj koledzy z drużyny: Sergio Agüero i Yaya Touré[23]. 18 dni później pojawił się na zmniejszonej liście nominowanych do Złotej Piłki[24]. 21 października De Bruyne w doliczonym czasie gry zdobył zwycięskiego gola w meczu Ligi Mistrzów z Sevillą. City wygrało mecz 2:1[25]. 17 stycznia podczas ligowego meczu z Crystal Palace, De Bruyne zanotował swoją 100 asystę w barwach Manchesteru City. Była to jednocześnie 76. asysta belgijskiego zawodnika w rozgrywkach Premier League, dzięki czemu znalazł się w dziesiątce najlepszych asystentów w historii ligi, dzieląc 10. pozycję z Teddym Sheringhamem[26]. 7 kwietnia 2021 roku belgijski pomocnik parafował nową umowę z Manchesterem City, która obowiązywać będzie do 2025 roku[27]. 11 maja 2022 w meczu ligowym z Wolverhampton Wanderers F.C. strzelił cztery gole[28].
Statystyki
Klubowe
- (aktualne na dzień 28 grudnia 2022)
| Klub | Sezon | Liga | Puchar kraju | Puchar ligi | Europa | Inne | Razem | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liga | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | ||
| KRC Genk | 2008/2009 | Jupiler Pro League | 2 | 0 | 0 | 0 | — | — | — | 2 | 0 | |||
| 2009/2010 | Jupiler Pro League | 35 | 3 | 2 | 0 | — | 2 | 0 | 1 | 0 | 40 | 3 | ||
| 2010/2011 | Jupiler Pro League | 32 | 5 | 0 | 0 | — | 3 | 1 | 0 | 0 | 35 | 6 | ||
| 2011/2012 | Jupiler Pro League | 28 | 8 | 1 | 0 | — | 6 | 0 | 1 | 0 | 36 | 8 | ||
| Razem | 97 | 16 | 3 | 0 | — | 11 | 1 | 2 | 0 | 113 | 17 | |||
| Chelsea | 2012/2013 | Premier League | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | — | 0 | 0 | |
| 2013/2014 | Premier League | 3 | 0 | 0 | 0 | 3 | 0 | 3 | 0 | — | 9 | 0 | ||
| Razem | 3 | 0 | 0 | 0 | 3 | 0 | 3 | 0 | 0 | 0 | 9 | 0 | ||
| Werder Brema (wyp.) | 2012/2013 | Bundesliga | 33 | 10 | 1 | 0 | — | — | — | 34 | 10 | |||
| VfL Wolfsburg | 2013/2014 | Bundesliga | 16 | 3 | 2 | 0 | — | — | — | 18 | 3 | |||
| 2014/2015 | Bundesliga | 34 | 10 | 6 | 1 | — | 11 | 5 | — | 51 | 16 | |||
| 2015/2016 | Bundesliga | 2 | 0 | 1 | 1 | — | — | 1 | 0 | 4 | 1 | |||
| Razem | 52 | 13 | 9 | 2 | — | 11 | 5 | 1 | 0 | 73 | 20 | |||
| Manchester City | 2015/2016 | Premier League | 25 | 7 | 1 | 1 | 5 | 5 | 10 | 3 | — | 41 | 16 | |
| 2016/2017 | Premier League | 36 | 6 | 5 | 0 | 1 | 0 | 7 | 1 | — | 49 | 7 | ||
| 2017/2018 | Premier League | 37 | 8 | 3 | 1 | 4 | 2 | 8 | 1 | — | 52 | 12 | ||
| 2018/2019 | Premier League | 19 | 2 | 4 | 2 | 5 | 2 | 4 | 0 | 0 | 0 | 32 | 6 | |
| 2019/2020 | Premier League | 35 | 13 | 2 | 1 | 3 | 0 | 7 | 2 | 1 | 0 | 48 | 16 | |
| 2020/2021 | Premier League | 25 | 6 | 3 | 1 | 4 | 0 | 8 | 3 | — | 40 | 10 | ||
| 2021/2022 | Premier League | 30 | 15 | 3 | 1 | 2 | 1 | 10 | 2 | 0 | 0 | 44 | 19 | |
| 2022/2023 | Premier League | 15 | 3 | 0 | 0 | 1 | 0 | 4 | 0 | 1 | 0 | 21 | 3 | |
| Razem | 222 | 60 | 21 | 7 | 25 | 10 | 58 | 12 | 2 | 0 | 328 | 89 | ||
| Razem w karierze | 407 | 99 | 34 | 9 | 28 | 10 | 83 | 18 | 5 | 0 | 557 | 136 | ||
Kariera reprezentacyjna
W barwach narodowych po raz pierwszy wystąpił 19 listopada 2008, kiedy to zagrał w reprezentacji do lat 18 w meczu z Holandią, w którym strzelił gola, przyczyniając się do zwycięstwa 3:0. W 2009 regularnie występował w kadrach U-18 i U-19 (jedyną bramkę zdobył w niej 13 listopada w wygranym 4:0 spotkaniu z Andorą). W reprezentacji seniorskiej zadebiutował 11 sierpnia 2010 w przegranym 0:1 pojedynku z Finlandią. Kevin De Bruyne był podstawowym zawodnikiem swojej reprezentacji na Mistrzostwach Świata rozgrywanych w Brazylii w 2014 oraz w Rosji w 2018, gdzie zdobył brązowy medal.
(aktualne na dzień 1 grudnia 2022)
| Reprezentacja | Rok | Mecze | Gole |
|---|---|---|---|
| Belgia | 2010 | 1 | 0 |
| 2011 | 1 | 0 | |
| 2012 | 6 | 1 | |
| 2013 | 11 | 3 | |
| 2014 | 11 | 4 | |
| 2015 | 8 | 4 | |
| 2016 | 12 | 1 | |
| 2017 | 8 | 0 | |
| 2018 | 10 | 2 | |
| 2019 | 6 | 4 | |
| 2020 | 4 | 1 | |
| 2021 | 10 | 3 | |
| 2022 | 9 | 2 | |
| Łącznie | 97 | 25 | |
Sukcesy
KRC Genk
- Mistrzostwo Belgii: 2010/2011
- Puchar Belgii: 2008/2009
- Superpuchar Belgii: 2011
VfL Wolfsburg
- Puchar Niemiec: 2014/2015
- Superpuchar Niemiec: 2015
Manchester City
- Mistrzostwo Anglii: 2017/2018, 2018/2019, 2020/2021, 2021/2022
- Puchar Anglii: 2018/2019
- Puchar Ligi Angielskiej: 2015/2016, 2017/2018, 2018/2019, 2019/2020, 2020/2021
- Tarcza Wspólnoty: 2019
Reprezentacyjne
- 3. miejsce na Mistrzostwach świata: 2018
Indywidualne
- Król strzelców Pucharu Ligi Angielskiej: 2015/2016
- Najlepszy asystent Pucharu Ligi Angielskiej: 2015/2016
- Najlepszy asystent Premier League: 2016/2017
- Najlepszy asystent Bundesligi: 2014/2015 (20 asyst)
- Najlepszy asystent Mistrzostw świata: 2018
Wyróżnienia
- Młody piłkarz roku w Bundeslidze: 2012/2013
- Piłkarz roku w Bundeslidze: 2014/2015
- Drużyna roku w Bundeslidze: 2014/2015
- Drużyna sezonu Ligi Europy: 2014/2015
- Piłkarz roku w Niemczech: 2015
- Zawodnik miesiąca Ethitad: wrzesień 2015, październik 2015, grudzień 2015
- Jedenastka roku France Football: 2015
- Sportowiec roku w Belgii: 2015
- Piłkarz roku w Manchesterze City: 2015/2016, 2017/2018
- Drużyna roku w Premier League według PFA: 2017/2018
- Drużyna Roku UEFA: 2017
- Drużyna sezonu Liga Mistrzów UEFA: 2017/2018, 2018/2019
- Drużyna marzeń Mistrzostw Świata: 2018
- Piłkarz roku Premier League: 2019/2020
- Najlepszy rozgrywający według IFFHS: 2020
- Drużyna Roku na świecie według IFFHS: 2017, 2019, 2020, 2021[29][30]
- Drużyna Roku UEFA według IFFHS: 2021[31]
- Drużyna dekady UEFA według IFFHS: 2011–2020
- Drużyna sezonu najmocniejszych lig w Europie według WhoScored: 2021/2022[32]
- Jedenastka Roku FIFA FIFPro: 2020, 2021[33]
- Jedenastka roku według L’Équipe: 2021[34]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Kevin De Bruyne. premierleague.com. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
- ↑ Sporting Charleroi 3 – 0 Genk Team line-ups 09/05/2009 – Pro League – Goal.com, goal.com [dostęp 2016-01-23].
- ↑ KRC Genk vs. Standard de Liège 1 - 0, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Genk clinch third Belgian title with Liege draw, Reuters UK [dostęp 2016-01-23] (ang.).
- ↑ Benjamin Strack-Zimmermann, Kevin De Bruyne, national-football-teams.com [dostęp 2016-01-23] (ang.).
- ↑ Genk confirm De Bruyne sale, Sky Sports [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Chelsea capture Genk's De Bruyne, BBC Sport [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Chelsea send £7m youngster De Bruyne to Werder Bremen on season-long loan, Mail Online [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Huszti is hero and villain, Sky Sports [dostęp 2016-01-23].
- ↑ De Bruyne to fight for Chelsea place, ESPNFC.com [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Daniel Taylor at Stamford Bridge, José Mourinho enjoys stylish return as Chelsea cruise against Hull, „The Guardian”, 18 sierpnia 2013, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-01-23] (ang.).
- ↑ Press Association, Chelsea sell Kevin De Bruyne to Wolfsburg, „The Guardian”, 18 stycznia 2014, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-01-23] (ang.).
- ↑ Team News: De Bruyne straight in for Wolfsburg, Sports Mole [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Wolfsburg-Nurnberg, www.whoscored.com [dostęp 2016-01-23].
- ↑ m, UEFA Europa League 2014/15 – History – Wolfsburg-LOSC – UEFA.com, Uefa.com [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Wolfsburg 4-1 Bayern Munich, BBC Sport [dostęp 2016-01-23].
- ↑ 'Kevin De Bruyne is off to Man City' says Wolfsburg director Klaus Allofs, ESPNFC.com [dostęp 2016-01-23].
- ↑ De Bruyne is Speler van het Jaar volgens de Duitse journalisten, sporza [dostęp 2016-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-16].
- ↑ Kevin De Bruyne signs for City, Manchester City FC [dostęp 2016-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-31].
- ↑ Man City sign De Bruyne for £55m, BBC Sport [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Crystal Palace 0-1 Manchester City, BBC Sport [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Manchester City vs West Ham United: as it happened, Telegraph.co.uk [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Anthony Jepson, Ballon d'Or shortlist: Eight Manchester-based players in running for award, men [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Ballon d'Or 23-man shortlist named, BBC Sport [dostęp 2016-01-23].
- ↑ Daniel Taylor at the Etihad Stadium, Kevin De Bruyne’s late strike earns Manchester City victory over Sevilla, „The Guardian”, 21 października 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-01-23] (ang.).
- ↑ MCFC89, Kevin De Bruyne z 100 asystą w barwach Manchesteru City [dostęp 2021-01-18] (pol.).
- ↑ MCFC89, OFICJALNIE: Kevin De Bruyne w Manchesterze City do 2025 roku, Manchester City – polska strona fanów The Citizens – ManchesterCity.pl, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-07] (pol.).
- ↑ [1]
- ↑ Radosław Przybysz: Drużyna roku IFFHS. Są w niej Lewandowski, Messi i Ronaldo. sport.tvp.pl, 2021-12-07. [dostęp 2021-12-08]. (pol.).
- ↑ IFFHS MEN’S WORLD TEAM OF THE YEAR 2021. iffhs.com, 2021-12-07. [dostęp 2021-12-08]. (ang.).
- ↑ IFFHS MEN’S UEFA TEAM OF THE YEAR 2021. iffhs.com, 2021-12-22. [dostęp 2021-12-22]. (ang.).
- ↑ Piotr Jawor: Ale wyróżnienie Lewandowskiego! Trafił do elitarnego grona. sport.interia.pl. [dostęp 2022-05-25]. (pol.).
- ↑ Sebastian Kowalski: XI roku FIFA jest... dziwna. Lewandowski w doborowym towarzystwie. sport.pl, 2022-01-17. [dostęp 2022-01-17]. (pol.).
- ↑ Jakub Kłyszejko: Robert Lewandowski znalazł się w najlepszej jedenastce 2021 roku francuskiego dziennika "L'Equipe". sport.tvp.pl, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-04]. (pol.).
Bibliografia
- Kevin De Bruyne w bazie National Football Teams (ang.)
- Kevin De Bruyne w bazie Soccerbase (ang.)
- Kevin De Bruyne w bazie Fussballdaten.de (niem.)
- Kevin De Bruyne w bazie Voetbalkrant.com (niderl.)
- Kevin De Bruyne w bazie BelgianFootball.be (niderl.)
- Kevin De Bruyne, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-18].
.svg){kind=small}
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Anish Morarji from St Albans, England, Licencja: CC BY 2.0
Kevin De Bruyne; Emirates Cup 2015,
Emirates StadiumAutor: Кирилл Венедиктов, Licencja: CC BY-SA 3.0
De Bruyne at the 2018 World Cup
Autor: joshjdss, Licencja: CC BY 2.0
Sergio Aguero and Kevin De Bruyne of Manchester City after the game against West Ham.