Kieżmarska Czuba

Kieżmarska Czuba
Kežmarský hrb
Ilustracja
Kieżmarska Czuba wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kieżmarska Czuba”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kieżmarska Czuba”
Ziemia49°11′55,7″N 20°13′21,4″E/49,198806 20,222611

Kieżmarska Czuba[1], w części literatury tatrzańskiej Kiezmarska Czuba[2] (słow. Kežmarský hrb[1]) – rozłożysty, kopiasty szczyt w południowo-wschodniej grani Kieżmarskiego Szczytu opadającej na Huncowską Przełęcz. Na północnym zachodzie Kieżmarska Czuba graniczy z kopułą szczytową Kieżmarskiego Szczytu, od której oddziela ją Wyżni Kieżmarski Przechód, natomiast na południowy wschód od niej znajduje się Mała Kieżmarska Czubka oddzielona Niżnim Kieżmarskim Przechodem[2].

Północno-wschodnie stoki opadają z Kieżmarskiej Czuby do Świstówki Huncowskiej (górnego piętra Doliny Huncowskiej), południowo-zachodnie – do Lejkowego Kotła w Dolinie Łomnickiej[3]. Zbocze spadające ze szczytu na północny wschód w górnej części ma charakter piarżysto-skalisty, niżej przekształca się w urwistą ścianę, zlewającą się w całość z północno-wschodnią ścianą Kieżmarskiego Szczytu. Na stronę Doliny Łomnickiej opada z Kieżmarskiej Czuby wysoka południowa ściana, oddzielona od ściany Kieżmarskiego Szczytu głębokim żlebem zbiegającym z Wyżniego Kieżmarskiego Przechodu[2].

Wzniesienie jest wyłączone z ruchu turystycznego. Najdogodniejsze drogi dla taterników prowadzą na nie granią z obu stron. Szczególnie łatwe jest dojście od Wyżniego Kieżmarskiego Przechodu[2].

Pierwsze wejścia na szczyt miały miejsce przy okazji pierwszych wizyt na Kieżmarskim Szczycie, zazwyczaj jednak omijano o kilka metrów sam wierzchołek wzniesienia[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 411. ISBN 83-01-13184-5.
  2. ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 115–116. ISBN 83-217-2203-2.
  3. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124–125. ISBN 83-909352-2-8.
Południowo-wschodnia grań Kieżmarskiego Szczytu

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Łomnica a4 podpisana.jpg
Autor: Jerzy Opioła (zdjęcie), Krzysztof Dudzik (podpisy), Licencja: CC BY-SA 3.0
Masywy Łomnicy i Kieżmarskiego Szczytu