Kieżmarska Przełęcz

Kieżmarska Przełęcz

Kieżmarska Przełęcz wśród podpisanych obiektów
Państwo	Słowacja
Wysokość	ok. 2463 m n.p.m.
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Wschodni Szczyt Wideł, Kieżmarski Szczyt
Położenie na mapie Tatr Kieżmarska Przełęcz
49°11′56″N 20°13′05″E/49,198889 20,218056

Kieżmarska Przełęcz^[1], w części literatury tatrzańskiej Kiezmarska Przełęcz^[2][3] (słow. Kežmarská štrbina, niem. Kesmarker Scharte, węg. Késmárki-csorba^[3]) – wąska przełęcz położona na wysokości ok. 2463 m n.p.m. w słowackich Tatrach Wysokich, w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika, między Wschodnim Szczytem Wideł w Grani Wideł na zachodzie a Kieżmarskim Szczytem na wschodzie^[2].

Na północny zachód do Doliny Dzikiej z Kieżmarskiej Przełęczy opada żleb. W jego pobliżu u dołu biegną Miedziane Ławki. Na południe z przełęczy spada natomiast długa płytowa rynna do Cmentarzyska – górnej części Doliny Łomnickiej^[2].

Przełęcz jest dostępna jedynie dla taterników, dla których stanowi dostęp do Grani Wideł. Kieżmarska Przełęcz nie stanowi natomiast dogodnego połączenia Doliny Łomnickiej i Doliny Dzikiej. Najłatwiejsze drogi taternickie prowadzą na przełęcz z Doliny Dzikiej oraz graniami przez Kieżmarski Szczyt z Rakuskiej Przełęczy lub Huncowskiej Przełęczy^[2].

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• Walenty Gadowski i towarzysze, 1900 r. – letnie,
• Gerhard Haffner, Alfred Schmidt i przewodnik Matthias Nitsch, 20 kwietnia 1935 r. – zimowe^[2].

Kieżmarska Przełęcz wśród podpisanych obiektów

Przypisy