Kikowo (województwo zachodniopomorskie)

Artykuł

53°53′2″N 16°16′37″E

- błąd

38 m

WD

53°53'N, 16°16'E, 53°53'3.26"N, 16°16'43.50"E

- błąd

2273 m

Odległość

715 m

Kikowo
wieś
Ilustracja
Pałac w Kikowie
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

białogardzki

Gmina

Tychowo

Wysokość

73 m n.p.m.

Liczba ludności (2014)

195

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-220

Tablice rejestracyjne

ZBI

SIMC

0313621

Położenie na mapie gminy Tychowo
Mapa konturowa gminy Tychowo, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kikowo”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kikowo”
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego
Mapa konturowa powiatu białogardzkiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kikowo”
Ziemia53°53′02″N 16°16′37″E/53,883889 16,276944

Kikowo (niem. Kieckow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. Według danych UM na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 195 stałych mieszkańców[1].

W skład sołectwa wchodzi jeszcze wieś Krosinko.

Położenie

Wieś leży w odległości ok. 6 km na południe od Tychowa, między Krosinkiem a miejscowością Wielanowo.

W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.

Historia

Pierwsza wzmianka o Kikowie pochodzi z roku 1477, gdzie wymieniane jest jako majątek szlachecki. Właścicielem majątku była rodzina von Kleist (Kleszcze), który to pozostał w rękach tej rodziny aż do roku 1945, z wyjątkiem końca XVIII wieku, kiedy majątek należał krótko do Gustawa Ludwika Zygmunta von Petersdorf. W XVIII wieku rzeka Liśnica napędzała młyn wodny. Po wyrębie lasu i początkach kultywowania bagna i łąk rzeka zgubiła swoją poruszającą siłę i młyn wodny musiał zostać zastąpiony przez wiatrak. W 1849 - 1850 powstał, dzięki energicznemu wsparciu małej gromady pomocników, sierociniec, który od imienia założycielki - małżonki Fryderyka Wilhelma IV dostał nazwę "Elisabeth". Dom został otwarty 31 października 1850 roku, gdy zamieszkali tam pierwsi trzej chłopcy. Przyjmowane były tam sieroty i moralnie zagrożeni chłopcy w wieku od sześciu do czternastu lat. Do końca roku 1926 znalazło tutaj dom 727 chłopców. W 1856 roku wieś liczyła 256 mieszkańców, znajdowało się tu 18 domów mieszkalnych i 26 budynków gospodarskich. Liczba mieszkańców w 1939 r. wzrosła do 448 osób w 88 gospodarstwach. Ostatnim właścicielem Kikowa był Jürgen Hans von Kleist-Retzow.

Legenda o zaczarowanej księżnej

Koło Kikowa znajduje się staw, o którym mówi się, że mieszka w nim zaczarowana księżniczka. Każdego roku w dzień Świętego Jana opuszcza go ona, aby uprać swoje ubranie lub przespacerować się wokół brzegu. Podobno szczęściarze mogą ją zobaczyć. Ponieważ jest bardzo piękna, żaden człowiek nie może się jej oprzeć. Ona skinie, chwyta go za rękę, a on idzie za nią. Kto wejdzie z nią do stawu - nigdy nie wraca.

Zabytki

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża
Groby budowniczych kolei
Zabudowania wsi

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[2][3]:

inne zabytki:

  • pałac z połowy XIX wieku, do którego prowadzi środkiem podwórza aleja lipowa. Na wschód i północ od pałacu rozciąga się park krajobrazowy z bardzo czytelnym układem. Budynek parterowy z mieszkalnym poddaszem, przykryty dachem mansardowym. Z zabytkowych budynków gospodarczych zachowały się dwie niewielkie murowane budowle w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu.
  • symboliczny cmentarz założony w pierwszej połowie XX wieku, uformowany w kształcie koła, obsadzony okazałymi dębami, który upamiętnia żołnierzy, mieszkańców Kikowa i Krosinka, poległych na frontach I wojny światowej. W środku obelisk otoczony przez osiem wspaniałych dębów – połączonych ze sobą jednym pniem, znajduje się przed wjazdem do wsi od zachodniej strony
  • zbiorowa mogiła pracowników (Serbów, Bułgarów i Polaków) zatrudnionych przy budowie szlaku kolejowego Kołobrzeg - Poznań, którzy zmarli podczas wielkiej epidemii cholery w 1895 r., znajduje się ok. 2 km na północny wschód, przed leśnym przejazdem kolejowo-drogowym.

Osoby urodzone i związane z miejscowością

Komunikacja

W miejscowości nie ma przystanku komunikacji autobusowej.

Zobacz też

  • Kikowo

Przypisy

  1. UM: Wykaz liczby mieszkańców w Gminie Tychowo, stan na 31-12-2014 r.
  2. Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 4. [dostęp 2013-03-30].
  3. „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin. 
  4. Wykaz prac firmy Sztuba Budowa Organów.. [dostęp 2014-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)].

Bibliografia

  • Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0
  • Jane Pejsa, " W imię lepszych Niemiec. Życie Ruth von Kleist-Retzow 1867-1945" - wyd. Oskar. Gdańsk 2003, ISBN 83-86181-88-5

Media użyte na tej stronie

Tychowo (gmina) location map.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa gminy Tychowo, Polska
West Pomeranian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of West Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 54.65 N
  • S: 52.58 N
  • W: 13.95 E
  • E: 17.10 E
Powiat białogardzki location map.png
Autor:
OpenStreetMap contributors
, Licencja: CC BY-SA 2.0
Mapa powiatu białogardzkiego, Polska
Kościół w Kikowie.JPG
Autor: Brogaj, Licencja: CC0
Kikowo - kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego (zabytek nr 1245)
Pałac w Kikowie.JPG
Autor: Brogaj, Licencja: CC0
Pałac w Kikowie
Mogiły.JPG
Autor: Brogaj, Licencja: CC0
Zbiorowa mogiła z 1895r. budowniczych kolei
Kikowo droga.JPG
Autor: Brogaj, Licencja: CC0
Kikowo droga do kościoła