Kim Ch’ŏl Man
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Członek KC Partii Pracy Korei | |
| Okres | od października 1980 oraz od września 2009 |
| Zastępca członka Biura Politycznego KC Partii Pracy Korei | |
| Okres | od października 1980 / maja 1990 |
| Deputowany Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD XII kadencji (okręg nr 96) | |
| Okres | od marca 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Nazwa koreańska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Kim Ch’ŏl Man, również Kim Cheol Man (kor. 김철만, ur. 2 listopada 1920 w P’yŏnganie Południowym[1], zm. 3 grudnia 2018[2]) – północnokoreański polityk i generał armii ([대장) Koreańskiej Armii Ludowej, członek najwyższych władz KRLD, weteran wojny koreańskiej[3].
Jeden z ostatnich żyjących przedstawicieli tzw. „pierwszej generacji” Korei Północnej, wywodzącej się z grupy towarzyszy broni Kim Ir Sena z 88. Brygady Snajperów Armii Czerwonej z siedzibą w Chabarowsku, z czasów przed zakończeniem II wojny światowej i powstaniem Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej we wrześniu 1948 roku. Ponadto jeden z trzech marszałków KRLD, obok obecnego przywódcy Korei Północnej, Kim Dzong Una oraz obok innego przedstawiciela „pierwszej generacji”, Ri Ŭl Sŏla.
Kariera
Kim Ch’ŏl Man urodził się w 1920 roku na terenach Mandżurii (obecnie P’yŏngan Południowy). Szwagier Han Tŏk Su, byłego szefa Stowarzyszenia Koreańczyków w Japonii „Ch'ongryŏn”, najważniejszej koreańskiej organizacji emigracyjnej, popierającej władze Korei Północnej. Absolwent Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie, jeszcze w latach 40. XX wieku. Pułkownik od lipca 1948 (został wówczas dowódcą 25. pułku 10. dywizji Koreańskiej Armii Ludowej), nominację generalską i stopień generała-majora otrzymał w 1955 roku, wraz z awansem na dowódcę 37. dywizji KAL. Drugą generalską gwiazdkę (stopień generała-porucznika) otrzymał w lipcu 1962 roku. Dwa lata później, w 1964 roku został dowódcą operacyjnym w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego KRLD. Od stycznia 1965 dowódca 2. Korpusu KAL. Awansowany na generała-pułkownika (kor. 상장) w lutym 1968 roku, wraz z objęciem stanowiska zastępcy dowódcy Sztabu Generalnego KAL (od lipca 1970 – 1. zastępca szefa Sztabu).
W listopadzie 1970 roku, w ramach postanowień 5. Kongresu Partii Pracy Korei po raz pierwszy został członkiem Komitetu Centralnego PPK. Stanowisko to utrzymał po 6. Kongresie w październiku 1980 roku, gdy został także zastępcą członka Biura Politycznego KC (był nim do września 1981), a także członkiem Centralnej Komisji Wojskowej KRLD, będącej (obok Komisji Obrony Narodowej najważniejszym organem decyzyjnym Korei Północnej w sprawach wojskowych.
Od 1989 roku czterogwiazdkowy generał KAL (kor. 대장), wtedy także został dowódcą logistyki północnokoreańskiej armii. W grudniu tego samego roku został przewodniczącym 2. Komitetu Ekonomicznego KRLD. Od maja 1990 ponownie zastępca członka Biura Politycznego KC. Wtedy także po raz pierwszy wszedł do Komisji Obrony Narodowej, stanowisko utrzymał we wrześniu 1998 roku. W Komisji zasiadał do września roku 2003.
Deputowany Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD, parlamentu KRLD, od III do VI, a także od VIII do XII kadencji (tj. od października 1962 do lutego 1982 roku, następnie od listopada 1986 do dziś).
Podczas 3. Konferencji Partii Pracy Korei 28 września 2010 roku po raz kolejny zasiadł w samym Komitecie Centralnym, odszedł jednak ze stanowiska członka Centralnej Komisji Wojskowej i zastępcy członka Biura Politycznego KC.
Po śmierci Kim Dzong Ila w grudniu 2011 roku, Kim Ch’ŏl Man znalazł się na wysokim, 30. miejscu w 233-osobowym Komitecie Żałobnym[4]. Świadczyło to o formalnej i faktycznej przynależności Kim Ch’ŏl Man do grona ścisłego kierownictwa politycznego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Według specjalistów, miejsca na listach tego typu określały rangę polityka w hierarchii aparatu władzy[5][6].
Odznaczenia
Uhonorowany tytułem „Bohatera Republiki” we wrześniu 1968 roku, a w 1992 roku tytułem „Podwójnego Bohatera”. W kwietniu 2005 roku odznaczony przez prezydenta Rosji, Władimira Putina, za zasługi podczas II wojny światowej. Ponownie uhonorowany przez Rosjan w maju 2010, gdy otrzymał medal przy okazji obchodów 65. rocznicy zakończenia okupacji japońskiej i odzyskania przez Koreę niepodległości.
Przypisy
- ↑ Kim Chol-man, North Korea Leadership Watch [dostęp 2018-12-06] (ang.).
- ↑ '北 미사일 아버지' 김철만 사망···장의위원장에 김정은, news.joins.com, 5 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-06] (kor.).
- ↑ 5th National Conference of War Veterans held, ExploreDPRK, 27 lipca 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-07-30] (ang.).
- ↑ ''Kim Jong Il Funeral Committee as of 19 December 2011'', North Korea Leadership Watch [dostęp 2018-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-20] (ang.).
- ↑ ''Clues from Kim Jong-il Funeral List'', The Chosun Ilbo, 20 grudnia 2011 [dostęp 2018-12-06] (ang.).
- ↑ Tetsuya Hakoda, ''All eyes set on Kim Jong Il's funeral committee list'', The Asahi Shimbun, 27 grudnia 2011 [dostęp 2018-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03] (ang.).
Bibliografia
- 김철만. unibook.unikorea.go.kr. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (kor.), 통일부 – 북한자료센터 (Ministerstwo ds. Zjednoczenia Republiki Korei – Centrum Informacyjne o Korei Północnej), [dostęp: 10 października 2012].
- Kim Chol-man, North Korea Leadership Watch [dostęp 2018-12-06] (ang.).
- 김철만 (kor.), 통일연구원 (KINU – Korean Instutite of National Unification), grudzień 2010, [dostęp: 10 października 2012].
