Kimbo Slice
 | |
| Pełne imię i nazwisko | Kevin Ferguson |
|---|---|
| Pseudonim | Kimbo Slice |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 188 cm |
| Masa ciała | 103 (2011) kg |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 8 |
| Zwycięstwa | 5 |
| Przez nokauty | 3 |
| Przez poddania | 1 |
| Porażki | 2 |
| Remisy | 0 |
| Nieodbyte | 1 |
Kimbo Slice, właśc. Kevin Ferguson (ur. 8 lutego 1974 w Nassau, zm. 6 czerwca 2016 w Fort Lauderdale) – amerykański bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) pochodzenia bahamskiego.
Wcześniejsza działalność
Przed rozpoczęciem kariery w sportach walki był ochroniarzem w jednym z klubów nocnych w Miami, a także kierowcą i pracownikiem ochrony w RK Netmedia – przedsiębiorstwie przemysłu pornograficznego[1].
Sławę przyniosły mu walki uliczne z jego udziałem, które od 2003 roku zaczęły pojawiać się w internecie, w tym na popularnym serwisie YouTube. Amerykańskie media ochrzciły go mianem Króla Internetowych Walk (ang. "The King of Web Brawlers")[2][3] oraz "legendy YouTube"[1].
Kariera sportowa
Mieszane sztuki walki
W 2007 roku nawiązał współpracę z cenionym trenerem sportów walki Basem Ruttenem i w czerwcu zadebiutował w zawodach MMA. W pokazowej walce na gali Cage Fury Fighting Championships 5 pokonał w czasie 1 minuty i 11 sekund przez duszenie gilotynowe Raya Mercera – byłego mistrza świata WBO i mistrza olimpijskiego w boksie w wadze ciężkiej. Dzięki temu sukcesowi i zdobytej popularności, w październiku 2007 roku podpisał profesjonalny kontrakt z organizacją Elite Xtreme Combat[4]. W swojej pierwszej oficjalnej walce MMA pokonał Bo Cantrella w ciągu 19 sekund przez poddanie na skutek ciosów pięściami.
W 2008 roku stoczył trzy kolejne walki. Dwie wygrał przed czasem: z byłą gwiazdą UFC Davidem "Tankiem" Abbottem oraz z Anglikiem Jamesem Thompsonem. Tę drugą, rozegraną na gali EliteXC: Primetime, obejrzało na żywo za pośrednictwem telewizji CBS około 6,5 mln widzów, co było rekordową liczbą dla zawodów MMA w Ameryce Północnej[5].
Swojej pierwszej porażki w profesjonalnej karierze Slice doznał w październiku przeciwko Sethowi Petruzelliemu na gali EliteXC:Shock. Petruzelli zastąpił na godzinę przed rozpoczęciem walki kontuzjowanego Kena Shamrocka. Slice niespodziewanie przegrał w 14. sekundzie przez techniczny nokaut[6]. 10 dni po tej walce Elite XC ogłosiła zakończenie swojej działalności, a Slice stał się wolnym agentem.
W czerwcu 2009 roku ogłoszono, że będzie on jedną z gwiazd współprodukowanego przez UFC i Spike TV show The Ultimate Fighter, którego zwycięzca otrzyma trzyletni kontrakt z UFC – największą organizacją MMA na świecie[5]. W swojej pierwszej walce Slice przegrał z byłym mistrzem IFL, Royem Nelsonem i odpadł z programu. Według wstępnych szacunków pojedynek ten przyciągnął przed telewizory rekordową dla zawodów UFC liczbę 6,1 mln widzów[7].
Mimo porażki z Nelsonem Slice otrzymał szansę występów w UFC. Zadebiutował w grudniu 2009 roku, pokonując przez decyzję Houstona Alexandra. W swojej drugiej walce (maj 2010) przegrał jednak po jednostronnej walce przez TKO z byłym graczem NFL, Mattem Mitrione, mającym za sobą tylko jedną profesjonalną walkę w karierze. Wskutek tego Slice został usunięty z organizacji[8]. Po pięcioletniej przerwie wrócił do walk MMA podpisując kontrakt z Bellator MMA na walkę z Kenem Shamrockiem. Slice wygrał pojedynek przez TKO w 1. rundzie. Zmarł 6 czerwca 2016[9].
Lista walk w MMA
5 zwycięstw – 2 porażki – 0 remisów – 1 nieodbyta
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nieodbyta | 5-2 (1) |  Dhafir Harris | No contest (zmiana werdyktu przez komisję sportową | 3 | 1:32 | Bellator 149 | 19.02.2016 | Houston |
| Wygrana | 5-2 | Ken Shamrock | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 2:22 | Bellator 138 | 19.06.2015 | Saint Louis |
| Przegrana | 4-2 | Matt Mitrione | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 4:24 | UFC 113 | 08.05.2010 |  Montreal |
| Wygrana | 4-1 | Houston Alexander | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC: TUF 10 Finale | 05.12.2009 | Las Vegas |
| Przegrana | 3-1 | Seth Petruzelli | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:14 | EliteXC: Heat | 04.10.2008 | Sunrise |
| Wygrana | 3-0 |  James Thompson | TKO (ciosy pięściami) | 3 | 0:38 | EliteXC: Primetime | 31.05.2008 | Newark |
| Wygrana | 2-0 | David Abbott | KO (ciosy pięściami) | 1 | 0:43 | EliteXC: Street Certified | 16.02.2008 | Miami |
| Wygrana | 1-0 | Bo Cantrell | Poddanie (ciosy pięściami) | 1 | 0:19 | EliteXC: Renegade | 10.11.2007 | Corpus Christi |
Lista walk amatorskich w MMA
1 zwycięstwo – 1 porażka – 0 remisów
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 1-1 | Roy Nelson | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 2:01 | The Ultimate Fighter 10 | 10.06.2009 | Las Vegas |
| Wygrana | 1-0 | Ray Mercer | Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 1:12 | Cage Fury Fighting Championships 5 | 23.06.2007 | Atlantic City |
Boks
W sierpniu 2011 roku zadebiutował w zawodowym boksie, w kilkanaście sekund nokautując swojego rywala ciosem podbródkowym[10].
Lista walk w boksie zawodowym
7 zwycięstw - 0 porażek - 0 remisów
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Data | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 7-0 |  Shane Tilyard | KO w 2. rundzie | 30.01.2013 | Sydney |
| Wygrana | 6-0 | Howard Jones | KO w 1. rundzie | 06.10.2012 | Miami |
| Wygrana | 5-0 | Jesse Porter | KO w 1. rundzie | 12.05.2012 | Concho |
| Wygrana | 4-0 | Brian Green | KO w 4. rundzie | 24.03.2012 | Springfield |
| Wygrana | 3-0 | Charles Hackmann | UD po 4. rundach | 30.12.2011 | Miami |
| Wygrana | 2-0 | Tay Bledsoe | KO w 1. rundzie | 15.10.2011 | Grand Island |
| Wygrana | 1-0 | James Wade | KO w 1. rundzie | 13.08.2011 | Miami |
Przypisy
- ↑ a b Dan Le Batard: NOT QUITE WHAT YOU WERE THINKING. ESPN The Magazine. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ Shean Woods. Online: A Never-Ending Supply of Gruesome Street-Fighting. „Rolling Stone”, 28 lipca 2006. (ang.).
- ↑ Steven Shabo: Kimbo Slice: From the Backyard to Cage Fury. East Side Boxing, 28 maja 2007. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ Kimbo Signs with EliteXC. Sherdog, 12 października 2007. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ a b Kevin Iole: Y! Sports exclusive: Kimbo gets TUF. Yahoo! Sports, 1 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ Joe Hall: Petruzelli Shocks Slice. Sherdog, 5 października 2008. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ 5.3 MILLION VIEWERS TUNE IN TO SEE KIMBO SLICE-ROY NELSON FIGHT ON THE ULTIMATE FIGHTER: HEAVYWEIGHTS ON SPIKE TV. sherdog.com, 1 października 2009. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).
- ↑ Cory Brady: Paul Daley and Kimbo Slice cut from the UFC. fiveouncesofpain.com, 9 maja 2010. [dostęp 2011-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)]. (ang.).
- ↑ Kimbo Slice died of heart failure, needed heart transplant before death. [dostęp 2016-06-08].
- ↑ Michael David Smith: Kimbo Slice Knocks Out James Wade in Boxing Debut. mmafighting.com, 14 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-24]. (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Cottonphotos z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC-BY-SA-3.0
كيمبو سلايس.