Kimerowie
Kimmerowie (Kimerowie, Kimmeriowie, Kimmeryjczycy) – koczowniczy lud indoeuropejski pochodzący najprawdopodobniej z terenów Krymu (stolica w Opuk) i przyległych do Krymu części dzisiejszej Ukrainy, który w drugiej połowie VIII w. p.n.e. przekroczył Kaukaz, wkraczając na Bliski Wschód.
Początkowo zagrozili państwu Urartu, najeżdżając jego tereny, co wykorzystał król asyryjski Sargon II (722-705 p.n.e.), który zdruzgotał potęgę urartyjskiego władcy Rusy I (730-713 p.n.e.). Następnie Kimmerowie podzielili się na dwa odłamy: jedna grupa ruszyła w głąb Anatolii, zagrażając Frygii, a druga na południowy wschód w kierunku Iranu, a sprzymierzywszy się z Medami stanowiła poważne zagrożenie dla Asyrii, szczególnie w latach panowania Asarhadona (681-669 p.n.e.). Ok. r. 680 p.n.e. Kimmerowie najechali Frygię, doprowadzając ją do całkowitego upadku. Następnie w latach 657-652 p.n.e. Kimmerowie uderzyli na Lidię, którą doszczętnie złupili, zdobywając nawet jej stolicę Sardes, gdzie poległ władca Lidii – Gyges. Jednakże następca Gygesa, Ardys odparł Kimmerów i zabezpieczył kraj przed ich najazdami, chociaż wciąż stanowili oni poważne zagrożenie dla władców w Anatolii.
Kimmerowie jako pierwsi na terenie współczesnej Ukrainy zaczęli wytapiać z rudy darniowej żelazo, w X w. p.n.e. wynaleźli piece hutnicze i zaczęli produkcję stali. Byli prekursorami i mistrzami kowalstwa.
Przypisy
Zobacz też
Bibliografia
- H.W.F. Saggs: Civilization Before Greece And Rome, Yale University Press 1989, ISBN 0-300-04440-2
- Chester G. Starr: A History Of The Ancient World, Oxford University Press 1999, ISBN 0-19-506628-6
- Zbigniew Bukowski, Krzysztof Dąbrowski: Śladami kultur azjatyckich, LSW 1978