Kinball

Kinball
Ilustracja
Logo sportu Kin-ball
Charakterystyka
Rodzaj sportu

gra zespołowa

Kinball – drużynowa gra wymyślona w roku 1986 przez Mario Demersa, nauczyciela wychowania fizycznego z Quebec w Kanadzie. Gra jest bardzo popularna w Kanadzie, Francji i Azji (Korea Południowa, Japonia). Punkty zdobywa się jeśli po wznowieniu drużyna, która ma odebrać piłkę, nie złapie jej w locie, ale pozwoli jej się odbić od ziemi bądź popełni jedno z wykroczeń.

Zasady

J2 Kinball Rennes-19

Rozgrywka zaczyna się od losowania drużyny, która rozpocznie, przy pomocy sześciennej kostki. Aby rozpocząć mecz, trójka zawodników musi w przyklęku trzymać piłkę nad głowami a czwarta osoba z drużyny wykrzykuje regułkę Omnikin i kolor drużyny do której podaje np. "Omnikin czarny!", w momencie uderzenia wszyscy zawodnicy drużyny muszą dotykać piłki. W trakcie komendy można tylko raz użyć słowa Omnikin, a zaraz potem musi paść nazwa koloru drużyny. Dozwolone jest np. "niebieski Omnikin Czarny!" ale stwierdzenie "Omnikin czarny Omnikin różowy" jest błędne[1]. Drużyna przy piłce musi zawsze atakować drużynę z największą liczbą punktów. Jeżeli drużyna z największą liczbą punktów zagrywa musi wywołać kolejną drużynę z największą ilością punktów. Jeżeli dwie broniące się drużyny mają taką samą liczbę punktów, drużyna atakująca może wybrać dowolną z nich. Piłka musi przelecieć dystans około 1,8 metra (pomiędzy krawędzią piłki w miejscu odbicia a krawędzią w miejscu w którym spadła). Dystans ten odpowiada odległości zakreślonej przez 1,5 piłki. Trajektoria lotu nie może być skierowana do dołu, piłka musi przejść przez fazę wznoszenia bądź przynajmniej lotu równoległego i zmieścić się w boisku aby uznać próbę za udaną. Piłkę można łapać w powietrzu bądź tuż przy podłożu wszelkimi możliwymi sposobami (kopanie, podkładanie rąk i używanie tułowia). Następnie drużyna, która złapała piłkę, musi ją wprowadzić do gry. Wznowić grę można z dowolnego miejsca boiska, zawodnicy mogą dowolnie przemieszczać się ze złapaną piłką, nie może to trwać jednak dłużej niż 5 sekund.

Boisko i sprzęt

Boisko na imprezach rangi mistrzowskiej ma wymiary 20x20 metrów (66x66 stóp), są to również maksymalne rozmiary boiska dopuszczane przez federację. W rozgrywkach krajowych dopuszczane są mniejsze wymiary boiska, IKBF zaleca aby były nie mniejsze niż 15,28x18,24 metra (50x60 stóp). Przy zawodach regionalnych organizowanych przez klub wymiary boiska mogą być dowolne, choć nie zalecane są mniejsze niż 15,28x12,22 metra (40x50 stóp)[2]

W meczu występują zawsze trzy drużyny, zawsze w kolorach: niebieskim lub różowym, szarym i czarnym[3]. Oprócz zawodników na boisku znajduje się dmuchana piłka o średnicy 1,2 metra, spełniająca założenia IKBF[4].

Rozgrywka i punktacja

Rozgrywka trwa do momentu zdobycia przez drużynę 13 punktów, dwie drużyny zdobywają punkt po błędzie trzeciej drużyny. Błędy dzieli się na:

  1. defensywne:
    • nieutrzymanie piłki w grze
  2. ofensywne:
    • niewłaściwa komenda przy wybijaniu
    • przeszkadzanie drużynie broniącej
    • wybicie piłki poza pole gry
    • niewłaściwe wznowienie

Mecz kończy się po tym jak jedna drużyna wygra trzy rozgrywki, co daje maksymalny czas gry do 7 rozegranych partii.

Imprezy Międzynarodowe

Mistrzostwa Świata

RokMiejsce rozgrywaniaZwycięzca mężczyźni  Gold medal.svg  2. miejsce mężczyźni  Silver medal.svg  3. miejsce mężczyźni  Bronze medal.svg  Zwycięzca kobiety  Gold medal.svg  2. miejsce kobiety  Silver medal.svg  3. miejsce kobiety  Bronze medal.svg  
2001Kanada KanadaKanadaJaponiaBelgiaKanadaJaponiaBelgia
2002Kanada KanadaKanadaJaponiaFrancjaKanadaJaponiaFrancja
2005Belgia BelgiaKanadaJaponiaFrancjaKanadaJaponiaFrancja
2007Hiszpania HiszpaniaKanadaJaponiaFrancjaKanadaJaponiaFrancja
2009Kanada KanadaKanadaBelgiaJaponiaKanadaFrancjaJaponia
2011Francja FrancjaKanadaJaponiaFrancjaKanadaJaponiaSzwajcaria
2013Belgia BelgiaKanadaJaponiaBelgiaKanadaJaponiaBelgia
2015Hiszpania HiszpaniaJaponiaFrancjaCzechyKanadaJaponiaFrancja
2017Japonia JaponiaKanadaJaponiaCzechyKanadaJaponiaFrancja

Mistrzostwa Europy

RokMiejsce rozgrywaniaZwycięzca mężczyźni  Gold medal.svg  2. miejsce mężczyźni  Silver medal.svg  3. miejsce mężczyźni  Bronze medal.svg  Zwycięzca kobiety  Gold medal.svg  2. miejsce kobiety  Silver medal.svg  3. miejsce kobiety  Bronze medal.svg  
2003Francja FrancjaBelgiaFrancja 1Francja 2BelgiaFrancja 1Francja 2
2008Niemcy NiemcyBelgiaHiszpaniaFrancjaFrancjaNiemcyBelgia
2010Francja FrancjaFrancjaBelgiaHiszpaniaBelgiaFrancjaHiszpania
2012Szwajcaria SzwajcariaBelgiaSzwajcariaFrancjaFrancjaBelgiaSzwajcaria
2014Czechy CzechyBelgiaSzwajcariaFrancjaBelgiaFrancjaSzwajcaria

Puchar Pan-pacyficzny

RokMiejsce rozgrywaniaZwycięzca mężczyźni2. miejsce mężczyźniZwycięzca kobiety2. miejsce kobiety
2011?KanadaJaponiaKanadaJaponia

Klubowe Mistrzostwa Świata

W 2015 roku rozegrano klubowe mistrzostwa świata w kategorii amatorów i zawodowców, w kategorii zawodowców wygrała ekipa Montreal Shore z Kanady, a w kategorii amatorów International Mix[5].

Federacje

Obecnie zarejestrowanych jest 15 federacji[6][7]:

KrajNajwyższe miejsce na Mistrzostwach ŚwiataRokliczba zawodników zrzeszonychliczba klubówStrona federacji
Dania62007301http://www.aarhuskinball.dk
Kanada12013500010http://www.kin-ball.ca/en/
Japonia120151407brak danychhttp://www.newsports-21.com/kin-ball
Chiny720131001brak danych
Francja2200951325http://www.kin-ball.fr
Belgia2200958615http://www.kin-ball.be
Niemcy52009765brak danych
Hiszpania420092158http://www.kin-ball.es/
Szwajcaria32011905http://www.kin-ball.ch
Czechy320151814http://www.kin-ball.cz
Korea Południowa620132000http://www.kinballkorea.org
Austria122015152brak danych
Słowacja8201526020http://www.ima.sk
Finlandianie wystąpiłanie wystąpiłabrak danych0http://www.kin-ball.fi
Singapurnie wystąpiłanie wystąpiłabrak danych0http://www.kinball.sg

Przypisy

  1. ↑ Official Kin-Ball Rulebook 2014 IKBF, wydanie czerwiec 2014 Article 7 Rules of the game 7.1 Designation fault str. 18-19
  2. ↑ tamże Facilities and Equipment 2.1 Boundaries and dimensions of the playing area str. 6
  3. ↑ tamże str. 13
  4. ↑ tamże : Facilities and Equipment 2.3 Technical equipment str. 8
  5. ↑ Protokoły meczowe z klubowych Mistrzostw Świata w roku 2015, International Kin-Ball Sport Federation [dostęp 2016-10-18] (ang.).
  6. ↑ Lista narodowych federacji Kinball, International Kin-Ball Sport Federation [dostęp 2016-10-18] (ang.).
  7. ↑ Protokoły meczowe z Mistrzostw Świata w roku 2015, International Kin-Ball Sport Federation [dostęp 2016-10-18] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Gold medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Silver medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
The joining of the rings is not correct drawn.
Bronze medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
J2 Kinball Rennes-19.JPG
Autor: Gael Mazeas, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Match de kin-ball a Rennes
Kin-ball.png
Autor: Agathe80, Licencja: CC BY-SA 4.0
Symbole représentant le Kin-ball