Kinematografia serbska

Artykuł opisuje specyfikę serbskiej kinematografii, na którą składają się filmy powstałe zarówno w Serbii, jak i za granicą przez serbskich filmowców. Kraj ten, zarówno jako niezależne państwo, jak i część byłej Jugosławii, jest ojczyzną wielu reżyserów, którzy tworzą filmy znane na całym świecie.

Teatr

Serbia posiada długą tradycję związaną z teatrem. Serbski Teatr Narodowy (sr. Српско народно позориште lub Srpsko narodno pozorište) został założony w 1868 w Belgradzie.

Jednym z najstarszych festiwali teatralnych na świecie jest serbski BITEF (ang. Belgrade International Theatre Festival, sr. БИТЕФ Београдски интернационални театарски фестивал)[1]. Jego historia sięga 1967 r. Odbywa się on corocznie w Belgradzie, podążając za najnowszymi trendami w sztuce teatralnej. Stał się jednym z pięciu największych i najważniejszych festiwali europejskich. Jest jedną z najbardziej znaczących instytucji kulturalnych w Serbii.

Kino

Jeszcze przed rozpoczęciem II wojny światowej w Serbii powstało 12 filmów, co dało początek serbskiej kinematografii. Najbardziej znaną przedwojenną produkcją był film Mihailo Popovicia Bitwa o Kosowo.

Po zakończeniu wojny kino rozkwitało. Najbardziej znany powojenny reżyser to Dušan Makavejev, który zasłynął na świecie dzięki filmowi Sprawa miłosna albo tragedia telefonistki (1967), opowiadającemu o jugosłowiańskich politykach. W Szwecji w 1981 powstał kolejny film Makavejeva, Czarnogóra, czyli perły i wieprze. Jednym z najbardziej znanych aktorów okresu powojennego był Zoran Radmilović. 

Kolejne sukcesy serbskiego kina odnotowano w latach 80. i 90. XX w. Reżyser Emir Kusturica zdobył wtedy dwie Złote Palmy: na 38. MFF w Cannes za film Ojciec w podróży służbowej (1985) oraz na 48. MFF w Cannes za Underground (1995). Kusturica kontynuował dobrą passę filmem Czarny kot, biały kot, za który otrzymał Srebrnego Lwa dla najlepszego reżysera na 55. MFF w Wenecji.

W 2001 na terenie Serbii (z wyłączeniem Kosowa) znajdowało się łącznie 167 kin[2]. W tym samym roku kina odwiedziło ponad 4 miliony Serbów.

Film Gorana Paskaljevicia Sen nocy zimowej (2004) wzbudził spore kontrowersje ze względu na sposób przedstawienia roli Serbii w czasie wojny domowej w Jugosławii sprzed dekady[3].

Serbowie związani z kinem

Aktorzy

Reżyserzy

Znane serbskie filmy

Przypisy

  1. O festivalu – Bitef Festival, Bitef Festival [dostęp 2016-04-08] (serb.).
  2. Europa Cinemas, Network Cinemas – Network – Europa Cinemas, www.europa-cinemas.org [dostęp 2016-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-29].
  3. Sen nocy zimowej / San zimske noci, Filmweb [dostęp 2016-04-08].

Bibliografia

Linki zewnętrzne