Kinga Baranowska
 Kinga Baranowska (foto: Marek Kowalski) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
| Strona internetowa | |
Kinga Baranowska (ur. 17 listopada 1975 w Wejherowie[1]) – polska himalaistka, zdobywczyni dziewięciu ośmiotysięczników. Na trzech z nich stanęła jako pierwsza Polka: Dhaulagiri, Manaslu i Kanczendzondze. Na wszystkie szczyty wspięła się bez używania dodatkowego tlenu z butli. Przez kilka lat - członkini kadry narodowej Polskiego Związku Alpinizmu (wspinaczka wysokogórska), a także wiceprezes zarządu Klubu Wysokogórskiego Warszawa. Z wykształcenia geograf. Mieszka w Warszawie oraz Zakopanem.
Wejścia na wierzchołki ośmiotysięczników
- 2003 – Czo Oju (8201 m)
- 2006 – Broad Peak (8048 m) – druga Polka na szczycie
- 2007 – Nanga Parbat (8125 m) – wejście ścianą Diamir
- 2008 – Dhaulagiri (8167 m) – pierwsza Polka w historii
- 2008 – Manaslu (8156 m) – pierwsza Polka w historii
- 2009 – Kanczendzonga (8598 m) – pierwsza Polka w historii[2][3][4]
- 2010 – Annapurna (8091 m) – drugie polskie kobiece wejście
- 2012 – Lhotse (8516 m) – trzecie polskie kobiece wejście, pierwsze bez używania tlenu z butli
- 2015 – Gaszerbrum II (8035 m)
Wyprawy wysokogórskie
Pierwsza wyprawa Baranowskiej w Himalaje miała miejsce jesienią 2003 r.; wówczas zdobyła szczyt Czo Oju na granicy Tybetu i Nepalu. Następnego roku brała udział w wyprawie na siedmiotysięcznik Szczyt Zwycięstwa w górach Tienszan. 22 lipca 2006 r. powróciła w góry wysokie, by stanąć na szczycie Broad Peak w Karakorum.
11 czerwca 2007 r. w ramach aklimatyzacji zdobyła najwyższy szczyt Ameryki Północnej – Denali (McKinley), natomiast 18 lipca 2007 r. około 10 rano czasu lokalnego stanęła na wierzchołku kolejnego ośmiotysięcznika – Nanga Parbat po wspinaczce na niego ścianą Diamir. Jesienią tego samego roku 2007 podjęła próbę wejścia na Dhaulagiri od strony północno-wschodniej (musiała zawrócić 100 metrów przed szczytem).
W 2008 r. Kinga Baranowska stanęła na dwóch ośmiotysięcznikach jako pierwsza Polka w historii: 1 maja na Dhaulagiri, siódmym co do wysokości szczycie świata (8167 m n.p.m.) oraz 5 października na Manaslu (8156 m n.p.m.), ósmym szczycie świata.
Wierzchołek Kanczendzongi, osiągnięty 18 maja 2009[5], jest najwyższym jak dotąd osiągnięciem Baranowskiej, a Polska została pierwszym krajem, którego przedstawicielki zdobyły wszystkie szczyty o wysokości ponad 8000 m[6]. 6 września 2009 r. rozpoczęła kolejną wyprawę, której celem był najniższy z ośmiotysięczników, tybetańska Sziszapangma, szczytu jednak nie udało się zdobyć[7]. 27 kwietnia 2010 r. Kinga Baranowska i Piotr Pustelnik stanęli na dziesiątym szczycie świata – Annapurnie[8]. Jest to drugie polskie kobiece wejście na ten wierzchołek.
Dwukrotnie próbowała zdobyć najtrudniejszy ośmiotysięcznik świata K2 (2010 i 2011), jednak w obu tych sezonach nikomu nie udało się stanąć na szczycie od strony pakistańskiej.
25 maja 2012 r. Kinga Baranowska stanęła na Lhotse (8516 m n.p.m.), czwartym co do wysokości szczycie świata, wznoszącym się w Himalajach Wysokich, na granicy Nepalu i Chin.
W kwietniu i maju 2013 próbowała wraz z Rafałem Fronią zdobyć Makalu, jednak ze względu na złą pogodę zmuszona była zakończyć wyprawę bez osiągnięcia szczytu[9].
Nagrody
- 2007, 2008, 2009, 2010 – w ścisłym finale Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”
- 2008 – Kobieta Roku miesięcznika „Shape” w kategorii „Kobiety, które zmieniają świat”
- 2009 – nagroda „Kolosa 2008” w kategorii „ALPINIZM”, za zdobycie w ciągu jednego roku dwóch ośmiotysięczników: Dhaulagiri oraz Manaslu
- 2009 – Nagroda Ministra Sportu za wspinaczkę na trzeci szczyt świata
- 2017 – Tytuł ,,Mistrz Mowy Polskiej'' - laureatka XVII edycji plebiscytu na najlepiej mówiących Polaków
Odznaczenia
25 kwietnia 2015 prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Kingę Baranowską Złotym Krzyżem Zasługi „za zasługi dla rozwoju sportów wysokogórskich, za promowanie imienia Polski w świecie”[10][11].
Przypisy
- ↑ Kinga Baranowska. drytooling.com.pl, 2012-05-30. [dostęp 2012-09-25].
- ↑ Kinga Baranowska zdobyła Kangchenjungę. wspinanie.pl, 18 maja 2009. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ Kinga Baranowska na szczycie Kanczendzongi 8586 m / 2009r.. YouTube, 27 stycznia 2011. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ PAP: Kinga Baranowska na szczycie Kanczendzongi 8586 m / 2009r.. Sportowe Fakty, 26 maja 2009. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ Kinga Baranowska; Wyprawy - Kanczendzonga - 8596 m - 2009 rok. kingabaranowska.com. [dostęp 2012-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-02)].
- ↑ Kinga Baranowka is making History. [dostęp 2009-05-20]. (ang.).
- ↑ Kinga Baranowska: Po głowie chodzi mi Sziszapangma. Sportowe Fakty, 27 maja 2012. [dostęp 2012-06-19].
- ↑ Janusz Kurczab: Annapurna - Korona Himalajów dla Oh Eun-Sun, Piotra Pustelnika. Kinga na siódmym ośmiotysięczniku. wspinanie.pl, 2010-04-27. [dostęp 2012-06-19].
- ↑ Domena kingabaranowska.com jest utrzymywana na serwerach nazwa.pl, www.kingabaranowska.com [dostęp 2018-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-31].
- ↑ Odznaczenia na Kasprowym Wierchu. 2015-04-25. [dostęp 2015-04-25].
- ↑ "Dziękuję za zasługi w drodze ku polskiej wolności". prezydent.pl, 2015-03-03. [dostęp 2015-06-17].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Gwiazda w Alei Gwiazd sportu we Władysławowie
Autor: Marek kowalski 2012, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kinga Baranowska by Marek Kowalski