Złoty Pawilon

Złoty Pawilon

金閣寺

Złoty pawilon w Kioto
Państwo	Japonia
Miejscowość	Kioto
Kościół	zen
Data budowy	1955
Położenie na mapie Kioto Złoty Pawilon
Położenie na mapie Japonii Złoty Pawilon
35°02′22″N 135°43′45″E/35,039583 135,729203

Złoty Pawilon w śniegu

Złoty Pawilon^[1] (jap. 金閣寺 Kinkaku-ji; Świątynia Złotego Pawilonu), oficjalna nazwa Rokuon-ji (jap. 鹿苑寺 Świątynia w Ogrodzie Jeleni) – świątynia zen w Kioto. Budynek reprezentuje tzw. kulturę Kitayama z okresu Muromachi.

Historia

Pierwotny budynek Złotego Pawilonu powstał w 1397 r. jako willa sioguna Yoshimitsu Ashikagi, na terenie jego posiadłości Kitayama^[2]. Jego syn Yoshimochi Ashikaga przekształcił ją w świątynię buddyjską związaną ze szkołą Rinzai.

Świątynia spłonęła podczas wojny Ōnin.

W 1950 r. została podpalona przez psychicznie chorego, młodego mnicha, który następnie próbował popełnić samobójstwo na wzgórzu Daimon-ji. Wydarzenie to stało się motywem powieści Złota pagoda autorstwa Yukio Mishimy z 1956 r.

Obecna budowla pochodzi z 1955 r., ściany zewnętrzne pokryto płatkami złota w 1987 r. Zrekonstruowano również malowidła we wnętrzu. Świątynia jest położona nad stawem Kyōko-chi, na terenie parku utworzonego w stylu kaiyū (kaiyū-shiki), umożliwiającym jej podziwianie poprzez spacer wokół.

Złoty Pawilon w grudniu 1994 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część zespołu zabytkowego dawnego Kioto, Uji i Ōtsu.

Przypisy

Bibliografia

• TadeuszT. Barucki TadeuszT., Architektura Japonii, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1988, ISBN 83-213-3390-7, OCLC 834567993 .
• JolantaJ. Tubielewicz JolantaJ., Nara i Kioto, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983, ISBN 83-221-0177-5, OCLC 749595522 .
• Schirokauer, Conrad; Lurie, David; Gay, Suzanne (2005). A Brief History of Japanese Civilization. Wadsworth Publishing. ISBN 978-0-618-91522-4.

Linki zewnętrzne

• Kinkaku-ji