Kinmei

Kinmei
Imię japońskie
Kanji

欽明

Transkrypcja Hepburna

Kinmei

Hiragana

きんめい

Katakana

キンメイ

Wielki Król Yamato (ヤマト大王)[1]
Ilustracja
Wizerunek herbu
Cesarz Japonii
Okres

od 30 grudnia 539
do 24 maja 571

Poprzednik

Senka (?)

Następca

Bidatsu

Dane biograficzne
Dynastia

Yamato

Data urodzenia

~509

Data śmierci

24 maja 571

Miejsce spoczynku

Nara

Ojciec

Keitai

Matka

Tashiraka

Żona

Ishihime

Dzieci

Bidatsu
Yōmei
Suiko
Sushun
i inni

Kinmei (jap. 欽明天皇 Kinmei tennō; ur. 509, zm. 24 maja 571) – 29. cesarz Japonii[2] według tradycyjnego porządku dziedziczenia[3], a pierwszy historyczny władca Japonii, którego daty panowania są udokumentowane (daty wcześniejszych cesarzy oparte są na tradycji i legendach). Panował od roku 531[4] lub 539[5] do 571[6].

Życiorys

Kinmei urodził się w 509. Był synem cesarza Keitai i jego żony, księżniczki Tashiraka. Za życia używał imienia Ame-kuni Oshiharuki Hironiwa[7].

W 539, kiedy miał 30 lat, zmarł jego starszy brat, cesarz Senka i Kinmei został intronizowany jako 29. cesarz Japonii. Kinmei przeniósł siedzibę dworu cesarskiego do pałacu Kazanashi Shikishima w prowincji Yamato, gdzie wcześniej mieszkał. Mianował dwóch wpływowych działaczy politycznych z dworu cesarskiego, Okoshi Mononobe i Kanamura Nakatomi wysokim tytułem ō-muraji, a innego, Iname Soga, tytułem ō-omi.

Za panowania Kinmei rozpoczęła się w Japonii ekspansja buddyzmu. Według Nihon-shoki, w 552, a według innych źródeł, w 539 Kinmei przyjął od koreańskich mnichów buddyjskich statuę Buddy z brązu wraz ze zwojami sutr i sztandarami buddyjskimi jako prezent od koreańskiego króla Baekje. Wytłumaczyli także cesarzowi zasady ich wiary i opowiedzieli o Buddzie. Mimo że Japończycy (szczególnie ci związani z handlem) z nową wiarą spotykali się już nieraz, gdy handlowali z Koreańczykami, to właśnie to wydarzenie zostało ustalone jako oficjalny początek rozwoju buddyzmu w Japonii.

Wraz z początkiem historii buddyzmu w Japonii zaistniał spór między wpływowymi rodami arystokratycznymi: Soga, który przyjął buddyzm a Mononobe i Nakatomi, które pozostały przy shintō, nie akceptując nowej religii.

Według Nihon-shoki, cesarz Kinmei pozostał na tronie aż do swojej śmierci. Zmarł w 571 w wieku 62 lat. Został pochowany w specjalnie dla niego usypanym kopcu Misemaruyama w mieście Kashihara. Kinmei doczekał się dwunastu synów i trzech córek, z czego czworo (trzej synowie i jedna córka) zostało później cesarzami Japonii.

Mauzoleum cesarza Kinmei znajduje się w Nara. Nazywa się ono Hinokuma no saki Ai no misasagi[2].

Przypisy

  1. Tytuł tennō (天皇) został wprowadzony dopiero za panowania Tenmu. Dlatego Kinmei używał prawdopodobnie tytułu jap. ヤマト大王, czyli „Wielki Król Yamato”
  2. a b Kunaichō: 欽明天皇 (29).
  3. Isaac Titsingh, Annales des empereurs du japon, 1834, s. 34–36.
  4. Jōgū Shōtoku Hōō teisets por. M.Kanert Buddyzm japoński.
  5. Nihon-shoki (chiń. • jap.).
  6. Japonia. W: Jerzy Alexandrowicz: Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana. T. 31. 1902, s. 625.
  7. Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). „Kimmei”, Japan encyclopedia, p. 519.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie