Kirsten Flipkens
_(36143141966).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 stycznia 1986 |
| Wzrost | 165 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 2003 |
| Trener | Johan van Herck |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 1 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 13 (5 sierpnia 2013) |
| Australian Open | 4R (2013) |
| Roland Garros | 2R (2006, 2009, 2010, 2013, 2014, 2017, 2018) |
| Wimbledon | SF (2013) |
| US Open | 3R (2009) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 6 WTA, 2 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 23 (1 lipca 2019) |
| Australian Open | QF (2022) |
| Roland Garros | SF (2019) |
| Wimbledon | 3R (2017, 2018, 2022) |
| US Open | QF (2022) |
| Strona internetowa | |
Kirsten Flipkens (ur. 10 stycznia 1986 w Geel) – belgijska tenisistka, finalistka US Open 2022 w grze mieszanej.
Kariera tenisowa
Status profesjonalny otrzymała w 2003 roku. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym backhandem. Ma 165 cm wzrostu. W ramach rozgrywek ITF wygrała 13 turniejów singlowych i 2 deblowe.
Jako juniorka osiągnęła ćwierćfinał US Open 2002, przegrywając po trzysetowej walce z Barborą Strýcovą. Zwyciężyła w Wimbledonie 2003, pokonując w finale Annę Czakwetadze. W tym samym sezonie wygrała również US Open, w finale z Michaëllą Krajicek. W grze podwójnej zdobyła tytuł US Open 2002 (z Elke Clijsters).
Ostatnie zwycięstwo odniosła w 2006 roku w Las Palmas. Reprezentuje Belgię w Pucharze Federacji. Triumfatorka juniorskiego US Open 2003, w maju 2006 debiutowała w seniorskiej imprezie wielkoszlemowej (French Open). W turnieju tym wystąpiła po przejściu eliminacji w niezwykłych okolicznościach – przegrała w ostatniej rundzie eliminacji z Francuzką Virginie Pichet, by znaleźć się w drabince turniejowej jako tzw. lucky loser (po rezygnacji innej zawodniczki) i w I rundzie turnieju głównego zmierzyć się ponownie z Pichet. Zrewanżowała się swojej zwyciężczyni z eliminacji, ale w II rundzie zdecydowanie przegrała z rozstawioną Włoszką Pennettą.
We wrześniu 2012 roku wygrała w pierwszym turnieju WTA w singlu. Miało to miejsce w Québecu, gdzie w pojedynku o tytuł pokonała Lucie Hradecką 6:1, 7:5.
W 2022 roku podczas US Open osiągnęła finał miksta. Razem z Édouardem Rogerem-Vasselinem przegrali w meczu mistrzowskim 6:4, 4:6, 7–10 ze Storm Sanders i Johnem Peersem.
Gra w tenisa od czwartego roku życia. Rodzice mają imiona Marino i Carly. Tenisistka mówi po angielsku, niemiecku, francusku i holendersku. Jej trenerem jest Johan Van Herck.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | 1R | A | 2R | 1R | 1R | Q3 | 4R | 2R | 1R | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 0 / 14 | 7 – 14 | ||
| French Open | A | A | A | A | Q1 | 2R | A | Q2 | 2R | 2R | 1R | A | 2R | 2R | 1R | 1R | 2R | 2R | 1R | 1R | A | A | 0 / 12 | 7 – 12 | ||
| Wimbledon | A | A | A | Q2 | Q3 | 1R | A | Q2 | 3R | 2R | 1R | A | SF | 3R | 2R | 2R | 2R | 2R | 2R | NH | A | 2R | 0 / 12 | 16 – 12 | ||
| US Open | A | A | A | A | Q1 | 2R | A | Q2 | 3R | 1R | Q2 | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 2R | 2R | 2R | A | A | 0 / 12 | 8 – 12 | ||
| Ranking na koniec roku | 1126 | 560 | 363 | 169 | 201 | 105 | 363 | 104 | 81 | 77 | 194 | 54 | 20 | 46 | 93 | 63 | 76 | 48 | 95 | 85 | 305 | 0 / 50 | 38 – 50 | |||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | A | 1R | 1R | 2R | 3R | 2R | 1R | 3R | 2R | 2R | QF | 0 / 12 | 11 – 12 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | 2R | A | 2R | QF | 2R | SF | 2R | A | 2R | 0 / 8 | 12 – 8 | |||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | 2R | 1R | A | 1R | 3R | 3R | 2R | NH | A | 3R | 0 / 8 | 8 – 8 | |||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | 1R | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | A | QF | 0 / 11 | 4 – 11 | |||
| Ranking na koniec roku | – | 780 | 310 | – | 958 | 391 | – | 706 | 333 | 303 | 340 | – | 136 | 254 | 168 | 87 | 44 | 34 | 23 | 30 | 181 | 0 / 39 | 35 – 39 | ||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | 1R | 0 / 2 | 0 – 2 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | |||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 3R | A | NH | A | A | 0 / 3 | 4 – 3 | |||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | NH | A | F | 0 / 2 | 5 – 2 | |||
| 0 / 8 | 9 – 8 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 4 (1–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 16 września 2012 | Québec | Dywanowa (hala) |  Lucie Hradecká | 6:1, 7:5 |
| Finalistka | 1. | 22 czerwca 2013 | 's-Hertogenbosch | Trawiasta |  Simona Halep | 4:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 6 marca 2016 | Monterrey | Twarda |  Heather Watson | 6:3, 2:6, 3:6 |
| Finalistka | 3. | 17 czerwca 2018 | Rosmalen | Trawiasta |  Aleksandra Krunić | 7:6(0), 5:7, 1:6 |
Gra podwójna 14 (6–8)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 25 września 2016 | Seul | Twarda |  Johanna Larsson |  Akiko Ōmae Peangtarn Plipuech | 6:2, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 27 maja 2017 | Norymberga | Ceglana | Johanna Larsson |  Nicole Melichar Anna Smith | 6:3, 3:6, 9–11 |
| Zwyciężczyni | 2. | 17 czerwca 2017 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Dominika Cibulková |  Kiki Bertens Demi Schuurs | 4:6, 6:4, 10–6 |
| Finalistka | 2. | 21 października 2017 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Eugenie Bouchard | Lesley Kerkhove Lidzija Marozawa | 7:6(4), 4:6, 6–10 |
| Finalistka | 3. | 25 lutego 2018 | Budapeszt | Twarda (hala) | Johanna Larsson |  Georgina García Pérez Fanny Stollár | 6:4, 4:6, 3–10 |
| Zwyciężczyni | 3. | 15 kwietnia 2018 | Lugano | Ceglana |  Elise Mertens | Wiera Łapko Aryna Sabalenka | 6:1, 6:3 |
| Finalistka | 4. | 26 maja 2018 | Norymberga | Ceglana | Johanna Larsson | Demi Schuurs Katarina Srebotnik | 6:3, 3:6, 7–10 |
| Finalistka | 5. | 16 czerwca 2018 | Rosmalen | Trawiasta | Kiki Bertens | Elise Mertens Demi Schuurs | 3:3 krecz |
| Zwyciężczyni | 4. | 14 października 2018 | Linz | Twarda (hala) | Johanna Larsson | Raquel Atawo Anna-Lena Grönefeld | 4:6, 6:4, 10–5 |
| Finalistka | 6. | 12 stycznia 2019 | Hobart | Twarda | Johanna Larsson |  Chan Hao-ching Latisha Chan | 3:6, 6:3, 6–10 |
| Zwyciężczyni | 5. | 24 czerwca 2019 | Santa Ponça | Trawiasta | Johanna Larsson | María José Martínez Sánchez Sara Sorribes Tormo | 6:2, 6:4 |
| Finalistka | 7. | 29 czerwca 2019 | Eastbourne | Trawiasta | Bethanie Mattek-Sands | Chan Hao-ching Latisha Chan | 6:2, 3:6, 6–10 |
| Finalistka | 8. | 20 października 2019 | Moskwa | Twarda (hala) | Bethanie Mattek-Sands | Shūko Aoyama Ena Shibahara | 2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 16 października 2022 | Kluż-Napoka | Twarda (hala) | Laura Siegemund |  Kamilla Rachimowa Jana Sizikowa | 6:3, 7:5 |
Gra mieszana 1 (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 10 września 2022 | US Open | Twarda |  Édouard Roger-Vasselin |  Storm Sanders John Peers | 6:4, 4:6, 7–10 |
Finały turniejów WTA 125K series
Gra pojedyncza 1 (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 17 listopada 2019 | Houston | Twarda | Coco Vandeweghe | 7:6(4), 6:4 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (2)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2003 | Wimbledon | Trawiasta |  Anna Czakwetadze | 6:4, 3:6, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 2003 | US Open | Twarda | Michaëlla Krajicek | 6:3, 7:5 |
Gra podwójna (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2002 | US Open | Twarda | Elke Clijsters | Shadisha Robinson Tory Zawacki | 6:1, 6:3 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-01-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-01-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-01-25] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
.svg)
Flag placeholder. See also Category:Flag placeholders and Coats of arms of None.svg.
