Klasa robotnicza idzie do raju
 | |
| Gatunek | dramat obyczajowy |
|---|---|
| Rok produkcji | 1971 |
| Data premiery | 17 września 1971 |
| Kraj produkcji | Włochy |
| Język | włoski |
| Czas trwania | 125 min |
| Reżyseria | Elio Petri |
| Scenariusz | Elio Petri Ugo Pirro |
| Główne role | Gian Maria Volontè Mariangela Melato |
| Muzyka | Ennio Morricone |
| Zdjęcia | Luigi Kuveiller |
| Scenografia | Dante Ferretti |
| Kostiumy | Franco Carretti |
| Montaż | Ruggero Mastroianni |
Klasa robotnicza idzie do raju (wł. La Classe operaia va in paradiso) – włoski film fabularny z 1971 roku w reżyserii Elio Petriego.
Obraz został nagrodzony Złotą Palmą na 25 MFF w Cannes w 1972, ex aequo ze Sprawą Mattei Francesco Rosiego. Specjalne wyróżnienie na tym festiwalu otrzymał również Gian Maria Volontè, odtwórca głównych ról w obydwu zwycięskich filmach.
Opis filmu
Lulu Massa jest tokarzem akordowym i jednocześnie przodownikiem pracy w fabryce w Mediolanie. Jego wysoka wydajność nie daje mu jednak niczego poza nieprzychylnym stosunkiem kolegów. W ferworze pracy Lulu traci palec, co związkowcom daje asumpt do organizacji protestu i walki o lepsze warunki pracy. Lulu za podszeptem goszystowskich działaczy studenckich włącza się do historii, najpierw jako agitator, później jako uczestnik rozruchów, dzięki czemu traci pracę i w efekcie załamuje się. Ostatecznie wraca do pracy, gdzie jednak już tylko wegetuje na podrzędnym stanowisku.
Tytuł filmu nawiązuje do sceny proroczego snu, w którym ludzie pracy nie mogą po śmierci wejść do raju, gdyż drogę zagradza im mur.
Obsada
- Gian Maria Volontè jako Lulu Massa
- Mariangela Melato jako Lidia
- Luigi Diberti jako Bassi
- Salvo Randone jako Militina
- Federico Scrobogna
- Gino Pernice
- Giuseppe Fortis
- Renata Zamengo
Linki zewnętrzne
- Klasa robotnicza idzie do raju w bazie IMDb (ang.)
Media użyte na tej stronie