Klasa samochodu
Ten artykuł należy dopracować |
Klasa samochodu (inaczej zwana segmentem) – umowny zbiór, do którego należą samochody. Mogą być to samochody osobowe lub dostawcze o określonych cechach lub przeznaczeniu.
Podział na klasy
W zależności od rynku motoryzacyjnego istnieją dwa podstawowe podziały. W Europie, czyli również w Polsce ważniejszy jest podział według wielkości samochodu, a w Ameryce Północnej cenowy. Jednak w celu porównania dwóch lub więcej samochodów należy dokonać obu podziałów jednocześnie. Ponieważ podział jest umowny i zmienia się wraz z rynkiem dla orientacji dodano przykłady w postaci wybranych marek i modeli.
Podział cenowy
Dokonuje się go, aby porównywać ze sobą samochody z tego samego przedziału cenowego lub przeznaczenia.
- samochody tanie – np.: Dacia, FSO, Daewoo, Łada
- samochody popularne – np.: Volkswagen, Opel, Suzuki, Honda, Toyota, Fiat, Chevrolet, Ford, Škoda, Citroën, Renault, Peugeot, Kia, Hyundai, SEAT
- samochody luksusowe – np.: Alfa Romeo, Audi, BMW, Mercedes-Benz, Acura, Lexus, Infiniti, Land Rover, Jaguar, Lancia, Lincoln, Cadillac, Buick, DS Automobiles
- samochody superluksusowe – np.: Maybach, Rolls-Royce, Bentley
- samochody sportowe – np.: Porsche, Maserati, Aston Martin, Lotus
- samochody supersportowe – np.: Ferrari, Lamborghini, Bugatti, McLaren Ltd, Koenigsegg
Klasy samochodów osobowych według wielkości (Europa)
Dokumenty europejskie nie definiują poszczególnych klas, jedynie wskazują podział na klasy A, B, C, D, E, F, S, M, J, odnoszące się ogólnie do kryteriów wielkościowych, i podają ich angielskie nazwy[1]. Wskazano jednocześnie, że granice pomiędzy segmentami są nieostre z powodów innych, niż sama wielkość samochodu, jak cena, wizerunek marki i wyposażenie[1]. Segmenty zostały uznane za wskazówkę do pozycjonowania samochodów na rynku[1]. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że podział ten powstał, gdy dominowały tradycyjne typy nadwozia: sedan, hatchback, liftback, kombi, coupé, kabriolet, natomiast samochody typu van należą do jednego segmentu M, a SUV do segmentu J niezależnie od wielkości.
- małe (mini, segment A) (ang. mini cars) – samochody przeznaczone do jazdy miejskiej; cechują je niewielkie wymiary oraz niskie koszty eksploatacji. Niepraktyczne do poruszania się na trasach pozamiejskich. Mogą być dwu- lub czteroosobowe, pięcioosobowe zwykle przeznaczają trzy tylne miejsca dla dzieci. Przykłady: Citroën C1, Chevrolet Spark, Daewoo Matiz, Kia Picanto, Fiat Seicento/600/Panda/500, Peugeot 107, Škoda Citigo, Toyota Aygo,
- mikrosamochody – zaliczana do segmentu A grupa samochodów o najmniejszych wymiarach i bardzo małych jednostkach napędowych. Samochody te są często kupowane przez firmy czy urzędy i wykorzystywane do poruszania się w obszarach miejskich przez ich pracowników. Ze względu na swoje cechy, w wielu krajach można nimi poruszać się na podstawie osobnego prawa jazdy. Przykłady: Aixam A751, Ligier Nova, Smart Fortwo, Toyota iQ, BMW Isetta, Mikrus MR-300, Peel P50
- miejskie (segment B) (ang. small cars) – małe samochody oferujące więcej aniżeli segment A miejsca dla pasażerów oraz praktyczny bagażnik. Cechy te pozwalają na poruszanie się nimi na trasach poza miastem, jednakże bardziej przeznaczone są do użytkowania w mieście jako "kolejny samochód" w rodzinie. Oprócz wersji hatchback, niektóre modele oferowane również w wersjach nadwoziowych sedan czy kombi. Przykłady: Chevrolet Aveo, Citroën C2/C3, Daewoo Lanos, Fiat Punto, Ford Fiesta, Hyundai i20, Kia Rio, Opel Corsa, Peugeot 207, Toyota Yaris, Škoda Fabia, Volkswagen Polo, SEAT Ibiza, Dacia Sandero, Dacia Logan, Renault Thalia
- kompaktowe (klasa niższa-średnia, segment C) (ang. medium cars) – samochody średnich wymiarów przeznaczone do jazdy po mieście oraz na trasach. Oferują miejsce dla pięciu dorosłych osób oraz bagażnik, a także w miarę komfortowe warunki podróżowania. Wybierane zarówno jako pierwszy, jak i kolejny pojazd w rodzinie. Szeroka gama wersji nadwoziowych. Przykłady: Citroën C4, Chevrolet Cruze, Fiat Bravo, Ford Focus, Honda Civic, Hyundai i30, Kia Cee’d, Mazda 3, Opel Astra, Peugeot 308, Renault Mégane, Škoda Octavia, Toyota Corolla, Volkswagen Golf
- sportowe wersje (GTI – Grand Tourizmo Injection, RS - Racing Sport, np. Ford Escort RS2000 lub Volkswagena Golf GTI) – bardzo mocne, sportowe wersje samochodów, których ponadprzeciętne osiągi nierzadko kwalifikują te wersje jako małe samochody sportowe. Przykładami są Ford Focus RS, Honda Civic Type-R, Mazda 3 MPS, Opel Astra OPC, Renault Mégane RS, Volkswagen Golf GTI/R32
- kompaktowe "premium" – samochody kompaktowe wyższej klasy. W porównaniu do typowych samochodów segmentu C są często lepiej wyposażone – a także droższe, choć nie zawsze przekłada się to na cechy praktycznie (ilość miejsca, komfort jazdy itp.). Przykłady: Alfa Romeo Giulietta, Audi A3, BMW serii 1, Mercedes-Benz klasy A (2012), Lancia Delta, Lexus CT, Infiniti Q30, Volvo V40
- klasa średnia (samochody rodzinne, segment D) (ang. large cars) – samochody zapewniające komfortowe warunki podróżowania pięciu dorosłym osobom (z bagażem) na dłuższych dystansach. Najczęściej w wersjach nadwoziowych sedan (lub bliskich wielkością sedanom hatchback) oraz kombi. Wiele z nich dostępnych jest w wersjach coupé, najczęściej jako sportowe, ekskluzywne wersje danego modelu. Przykłady: Citroën C5, Daewoo Nubira, Ford Mondeo, Honda Accord, Hyundai i40, Mazda 6, Opel Insignia/Vectra, Renault Laguna/Talisman, Peugeot 508, Toyota Avensis, Volkswagen Passat, Škoda Superb.
- klasa średnia "premium" – nieoficjalna nazwa samochodów klasy średniej produkowanych przez marki kojarzone z luksusem. Często są one droższe i lepiej wyposażone (zarówno pod względem wygody, jak i techniki). Przykłady:Audi A4, BMW serii 3, Cadillac BLS, Jaguar XE, Mercedes klasy C, Lexus IS, Infiniti Q50, Saab 9-3, Volvo S60, Alfa Romeo 159.
- klasa wyższa-średnia (segment E) (ang. executive cars) – duże, komfortowe i bogato wyposażone samochody, których celem jest nie tylko użytkowanie przez rodziny, ale także jako reprezentacyjne limuzyny dla firm. Technika i wyposażenie w nich zawarte pozwala na długie podróże - a dane techniczne czołowych wersji mogą nierzadko konkurować nawet z typowymi samochodami sportowymi. Klasę podzielić można na dwie grupy:
- topowe modele producentów samochodów niższej klasy, prezentujące ich nowinki techniczne i pełne wyposażenie (np. Alfa Romeo 166, Citroën C6, Honda Legend, Hyundai Genesis, Lancia Thesis, Peugeot 607, Renault Vel Satis.)
- modele producentów samochodów wyższej klasy, dla których segment E jest tylko częścią gamy pojazdów, zawierającą większość, choć nie wszystkie dostępne u producenta elementy wyposażenia (np. Audi A6, BMW serii 5, Volvo S80, Cadillac STS/CTS, Jaguar XF, Lexus GS, Mercedes klasy E).
- luksusowe (segment F) (ang. luxury cars) – limuzyny o najwyższym poziomie wyposażenia i najlepszych (często największych) silnikach. Ich cechy pozwalają na bardzo komfortową podróż zarówno kierowcy, jak i pasażerom. Używane często jako reprezentacyjne limuzyny dla szefów państw, firm itd., samochodami tymi nierzadko jeździ się lepiej jako pasażer tylnych siedzeń, a nie jako kierowca. Przykłady: Audi A8, BMW serii 7, Cadillac DTS, Jaguar XJ, Lexus LS, Mercedes klasy S.
- "ultra-luksusowe" – określane jako "Segment F+" limuzyny, których wyposażenie, luksus i styl znacząco odbiegają od typowych przedstawicieli klasy samochodów luksusowych. Są to najczęściej bardzo drogie pojazdy, nierzadko ręcznie produkowane przez cenione na całym świecie fabryki. Przykłady: Maybach 57/62, Rolls-Royce Phantom, Bentley Continental/Bentley Mulsanne, Mercedes-Maybach S
- sportowe – (segment S) (ang. sport coupes) – klasa samochodów obejmująca bardzo dużą grupę pojazdów. Standardowo znajdują się tu pojazdy o nadwoziu dwu-, ewentualnie trzydrzwiowym coupé:
- luksusowe i sportowe coupé - pojazdy będące osobnymi modelami, prezentujące sportowy i/lub ekstrawagancki styl coupé (np. BMW serii 6, Jaguar XK, CLK/CL, Infiniti Q60, Maserati GranTurismo, Porsche 911)
- samochody supersportowe - nazywane segmentem G+ pojazdy o bardzo wysokich osiągach, stworzone albo jako modele z założenia osiągające duże prędkości i wysokie przyśpieszenia, albo też jako drogowe wersje samochodów wyczynowych (Audi R8, Mercedes SLR, Bugatti 16.4 Veyron, Chevrolet Corvette, Ferrari 599 GTB Fiorano/Enzo, Lamborghini Aventador, Mercedes-AMG GT, Porsche 911 GT2/GT3/Turbo, Pagani Zonda, Saleen S7)
Coraz częściej jednak przypisuje się do tej grupy także sportowe wersje samochodów z innych segmentów, technicznie wyraźnie różniące się od swoich podstaw:
- sportowe i ekstremalne wersje samochodów z niższych półek, nierzadko będące cywilnymi odpowiednikami pojazdów wyczynowych (np. Ford Focus RS, Volkswagen Golf R32, Subaru Impreza WRX STi, Mitsubishi Lancer Evolution)
- bardzo mocne, często usportowione wersje samochodów wyższej klasy (np. Audi RS4/RS6, BMW M3/M5, Lexus IS F, Mercedesy AMG, Jaguar XJR/XFR)
- czterodrzwiowe limuzyny, które już z założenia mają prezentować sportowy styl coupé (np. Aston Martin Rapide, Audi A7, Maserati Quattroporte, Mercedes-Benz CLS, Porsche Panamera, Volkswagen CC)
- kabriolety (segment H) – samochody ze składanym, twardym bądź miękkim dachem, lub też całkowicie pozbawione dachu. Mogą być one otwartymi wersjami samochodów zawartych w segmencie G, inne dostępne są wyłącznie jako kabriolety lub roadstery. Przykłady: Mazda MX-5, Audi TT Roadster, Alfa Romeo Spider, BMW serii 6 Cabrio, Ferrari F430 Spider, Honda S2000, Porsche 911 Carrera Cabrio, Toyota MR2.
- klasa samochodów terenowych (segment J) (ang. sport utility cars) – samochody prezentujące cechy umożliwiające jazdę w terenie. Oprócz typowych samochodów terenowych, jak np. Jeep Wrangler, Jeep Cherokee, Land Rover Defender, Range Rover, Mercedes-Benz klasy G, Toyota Land Cruiser, do tej grupy zalicza się również samochody przypominające pojazdy terenowe, choć w praktyce są to przeznaczone do jazdy po twardych drogach:
- SUV – duże, luksusowe samochody o kształtach samochodu terenowego, np. Audi Q7, BMW X5, Mercedes-Benz klasy GL/ML, Porsche Cayenne, Infiniti QX70, Chevrolet Traverse, Saab 9-7X, Volkswagen Touareg, Volvo XC90, Jeep Grand Cherokee, Kia Sorento.
- SAV - mniejsza odmiana SUV, np. Audi Q5, BMW X3, Citroën C-Crosser, Mercedes-Benz klasy GLK, Peugeot 4007, Volkswagen Tiguan, Volvo XC60, Chevrolet Equinox
- cross-over – samochody o cechach SUV kojarzone z segmentem C, np. Chevrolet Captiva, Renault Koleos, Nissan Qashqai, Peugeot 3008, Ford Kuga, Opel Antara, SsangYong Korando
- SAC – SUV o wyraźnym wyglądzie i zacięciu sportowym, np. BMW X6, Spyker Peking-To-Paris
- vany (segment M) (ang. multi purpose cars) – klasa obszernych samochodów mogących zabrać przynajmniej 5 osób wraz z dużym bagażem. W tej klasie również istnieje swego rodzaju podział, gdyż vany są zarówno dużymi, oddzielnymi modelami (Toyota Sienna, Chrysler Voyager, Mazda MPV, Volkswagen Sharan, Peugeot 807, Lancia Phedra, Renault Espace), jak i mniejszymi samochodami o wielu elementach wspólnych z samochodami segmentów D,C, a nawet niższych (Citroën Xsara Picasso, Opel Zafira, Ford C-Max, Škoda Roomster, Mercedes-Benz klasy B). Swego rodzaju podkategorią jest też typ luksusowych samochodów jednobryłowych, które łączą cechy vanów ze standardami limuzyn wyższej klasy (Mercedes-Benz klasy R)
Klasy samochodów osobowych według wielkości i ceny (Ameryka Północna)
- samochody osobowe
- subkompaktowe (subcompact) – Chevrolet Aveo, Toyota Yaris
- kompaktowe (compact) – Chevrolet Cruze, Dodge Dart, Honda Civic Sedan, Volkswagen Jetta
- klasa sportowych sedanów (sports sedans) – Audi A4, Infiniti Q50, Saab 9-3 Aero, Volvo S60
- klasa średnia (mid-size) - najpopularniejsza klasa samochodów osobowych w USA – Chevrolet Malibu, Mercury Milan, Ford Fusion, Honda Accord, Nissan Altima, Toyota Camry
- klasa luksusowa (luxury) – Audi A8, BMW serii 7, Jaguar XJ, Lexus LS, Infiniti M45, Cadillac XTS, Lincoln Town Car, Mercedes-Benz klasy S, Maybach 62, Maybach 57
- klasa pełnowymiarowa (full-size) – Chevrolet Impala, Buick LaCrosse, Buick Lucerne, Chrysler 300, Ford Taurus, Mercury Sable, Toyota Avalon
- krążowniki szos (road cruiser, obecnie zaliczane do klasy full-size) – używane głównie przez służby publiczne, klasyczne, bardzo duże samochody osobowe o konstrukcji samonośnej lub półramowej. np.: Ford Crown Victoria, Mercury Grand Marquis
Dodatkowo w USA istnieją specyficzne klasy:
- hot-rod – jedyna klasa nieseryjna. Należą do niej samochody ze zmodyfikowanymi przez właścicieli nadwoziami youngtimerów i oldtimerów oraz ze zmodyfikowanymi lub wymienionymi elementami zawieszeń i silników. Nie posiadają statusu samochodów zabytkowych. W USA dopuszcza się je do ruchu na specjalnych zasadach (w zależności od stanu).
- muscle cars - powstała w latach 60. poprzez seryjne stosowanie potężnych silników o pojemnościach od 5,0 do 8,0 l (przeważnie V8, ale niekoniecznie) o dużych mocach i napędem na tył oraz dwudrzwiowego nadwozia o długości przynajmniej 5 metrów. Klasyczny muscle car jest zazwyczaj wyprodukowany w Australii bądź w Stanach Zjednoczonych pomiędzy rokiem 1964 a 1975. Pierwszym przedstawicielem tego segmentu był Pontiac Tempest z opcją GTO.
- pony cars - samochód o "kompaktowym" nadwoziu (przynajmniej mniejszy niż muscle car) o sportowej stylistyce i stosunkowo mocnym silnikiem. Po wyjściu pierwszego pony car, czyli Forda Mustanga, od którego wzięła się nazwa pony (kucyk), ustanowiono kryteria nowego segmentu: stylowe i sportowe stylizowane nadwozie (długa maska i krótka pokrywa bagażnika), montowane z części masowo produkowanych pojazdów, przystępna cena bazowej odmiany, możliwie długa lista wyposażenia dodatkowego w celu maksymalnego spersonalizowania samochodu przez nabywcę oraz marketing i reklama nastawiona była na młodego wiekiem nabywcę.
Podział pozostałych samochodów według wielkości
- samochody sportowe – to najtrudniejsza do sklasyfikowania grupa. Najpierw określamy typ nadwozia a potem wielkość:
- zamknięte: coupé, targa np. Porsche 911 Targa
- otwarte: kabriolet, coupe-cabriolet, spider, roadster
Następnie dzielimy według wielkości (dotyczy głównie samochodów bazujących na samochodach osobowych):
- małe – Opel Tigra Twin Top
- kompaktowe (GTi) – sportowe wersje samochodów kompaktowych. Przykłady: Opel Astra OPC, Volkswagen Golf GTi
- średnie – przykłady: Hyundai Veloster, Porsche 987 Boxster, Toyota GT-86
- średnie (osobowe) – sportowe wersje samochodów osobowych. Przykłady: Audi S4/RS4, BMW M3
- duże – konstrukcje własne, dwuosobowe (ew. 2+2) ze wskazaniem na osiągi. Przykłady: Ferrari F12berlinetta, Mercedes-Benz klasy SL, Porsche 911
- duże (osobowe) – sportowe wersje samochodów osobowych. Przykłady: Audi RS6, BMW M5, Dodge Charger R/T Daytona
- GT – gran turismo (ang.: grand tourer) – duże dwu lub czteroosobowe samochody sportowe mające zapewnić osiągi w komfortowych warunkach wszystkim pasażerom. Przykłady: Aston Martin Vanquish, Bentley Continental GT, Ferrari 456, Maserati GranTurismo, Mercedes-AMG GT
- supersportowe – bezkompromisowe samochody o najwyższych osiągach. Przykłady: Ferrari Enzo, Lamborghini Murciélago, McLaren F1, Porsche Carrera GT
Samochody sportowe można też podzielić według takich parametrów jak: moc, moment obrotowy, masa własna, rodzaj silnika (liczba cylindrów, rodzaj zapłonu, doładowany czy wolnossący).
- minivany – MPV (ang.: Multi Purpose Vehicles)
- małe – Kia Venga, Fiat 500L, Renault Modus, Toyota Verso-S
- kompaktowe – Ford C-Max, Citroën C4 Picasso, Renault Scénic, Volkswagen Touran
- średnie – Chrysler Voyager, Kia Carnival/Sedona, Peugeot 807, Renault Espace, Ford Galaxy
- duże – Chrysler Grand Voyager, Ford Flex
- samochody SUV (ang.: Sport Utility Vehicles) – sportowo-użytkowe – przeważnie o konstrukcji samonośnej
- małe – Suzuki Vitara,
- kompaktowe – Land Rover Freelander, Hyundai ix35, Honda HR-V, Kia Sportage, Toyota RAV4, Suzuki Grand Vitara,
- średnie – Audi Q5, BMW X3, Honda CR-V, Hyundai Santa Fe, Volkswagen Tiguan
- duże – Audi Q7, BMW X5, Hyundai ix55, Kia Sorento, ML, Nissan Murano, Porsche Cayenne, SsangYong Rexton, Volkswagen Touareg
- samochody terenowe (o konstrukcji ramowej)
- małe – Suzuki Jimny,
- kompaktowe – Jeep Wrangler,
- klasa średnia – Chevrolet S-10 Blazer,
- klasa wyższa-średnia – Chevrolet TrailBlazer, Ford Explorer, Hyundai Terracan, Land Rover Discovery, Toyota Land Cruiser
- duże – Ford Expedition, Nissan Patrol, Toyota Land Cruiser 100
- bardzo duże – Chevrolet Suburban, Ford Excursion
- samochody pick-up o konstrukcji samonośnej
- małe – Chevrolet Montana, Fiat Strada
- kompaktowe – Ford Escort Pick-Up (nieprodukowany)
- klasa średnia – Subaru Baja
- klasa wyższa-średnia – Holden Ute
- samochody pick-up o konstrukcji ramowej
- średnie – Chevrolet Colorado, Dodge Dakota, Mitsubishi L200, Nissan Pick-Up, Toyota Hilux
- duże – Chevrolet Silverado, Dodge Ram, Ford F150, Toyota Tundra
- samochody dostawcze
- mały furgon – samochody, które są w stanie pomieścić europaletę. Przykłady: Citroën Berlingo, Fiat Doblò, Peugeot Partner, Renault Kangoo, Opel Combo, Polonez Truck, Škoda Praktik, Volkswagen Caddy
- duży furgon – samochody dostawcze o ładowności do 3,5 tony o nadwoziach furgonowych lub skrzyniowych. Przykłady: Honker Cargo, Ford Transit, Hyundai H-1, Kia K2700/Pregio, Volkswagen Transporter
- samochody hybrydowe – Toyota Prius
- samochody niszowe – Citroën C3 Pluriel, Chrysler PT Cruiser, Volkswagen Beetle, Renault Latitude
Podsumowanie
Powyższy podział ma charakter orientacyjny i ma ułatwić wszystkim zainteresowanym poruszanie się po rynku. Należy jednak pamiętać, że nie istnieją sztywne granice i reguły przyporządkowywania. Jeżeli chodzi o wielkość, to parametrami decydującymi są: długość, rozstaw osi, szerokość, obszerność wnętrza, paleta silników. Oznacza to, że klasy się zazębiają i istnieją samochody z pogranicza, które można przyporządkować do dwóch klas. Przykłady:
- samochody osobowe
- segment C/D – Škoda Octavia, Volkswagen Jetta, Toyota Corolla
- segment D/E – Volvo V70, Volvo S60, Škoda Superb
Innym przykładem są pół-minivany, będące czymś pomiędzy hatchbackami a minivanami, takie jak: Suzuki Liana, czy Volkswagen Golf Plus.
Przypisy
- ↑ a b c Komisja Europejska , Regulation (EEC) No 4064/89 - Merger Procedure, Office for Official Publications of the European Communities, 17 marca 1999 (ang.).
Zobacz też
- Klasa 8