Klasyczne beta-laktamazy
Klasyczne beta-laktamazy – są to beta-laktamazy o szerokim spektrum substratowym (są tak także nazywane – nie należy ich mylić z enzymami o poszerzonym spektrum substratowym). Według klasyfikacji Karen Bush należą one do grupy 2b[1]. Rozkładają penicyliny naturalne, większość ich pochodnych oraz cefalosporyny I generacji. Spośród beta-laktamów aktywność zachowują: monobaktamy, karbapenemy oraz cefalosporyny co najmniej II generacji.
Do klasycznych beta-laktamaz zalicza się enzymy TEM-1, TEM-2 oraz SHV. Mutacje w obrębie genów kodujących enzymy może doprowadzić do powstania szczepów produkujących enzym o jeszcze szerszym spektrum substratowym (ESBL)
Ponieważ enzymy te są hamowane przez inhibitory beta-laktamaz, skuteczne są również penicyliny z inhibitorem. Ze względu na efekt inokulum takie połączenia nie będą jednak skuteczne przy zakażeniach ogólnoustrojowych.
Bibliografia
- Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Bielsko-Biała: [Alfa]-Medica Press, 2008. ISBN 978-83-7522-013-1.
Przypisy
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
Redirect arrow, to be used in redirected articles in Wikipedias written from left to right. Without text.
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.