Klasyfikacja Blytta-Sernandera

Klasyfikacja lub ciąg Blytta-Sernandera[1][2] – seria okresów klimatycznych i stadiów związanych z rozwojem lądolodu w Europie północnej, oparta na analizie zachowanego pyłku w duńskim torfie. Jej autorami są Axel Gudbrand Blytt (ur. 1843, zm. 1898) i Johan Rutger Sernander (ur. 1866, zm. 1944). Klasyfikacja została włączona do ciągu klasyfikacji stref pyłku (ang. pollen zones) zdefiniowanej przez Lennarta von Posta. Metody te określa się mianem palinologicznych.

Klasyfikacja Blytta-Sernandera - ramy czasowe

Stadia plejstocenu :

  • 12000-11600 p.n.e. - stadium starszy dryas (por. też najstarszy dryas, Bølling)
  • 11600-9900 p.n.e. - interstadium allerød (ocieplenie)
  • 10900-9500 p.n.e. - stadium młodszy dryas (oziębienie, wysuszenie)

Stadia holocenu

  • (ok. 10000-9000 p.n.e. - okres preborealny)
  • 9500-6900 p.n.e. - okres borealny (zimno sucho, coraz cieplej)
  • 6900-3700 p.n.e. - okres atlantycki (ciepło, wilgotno)
  • 3700-600 p.n.e. - okres subborealny (oziębienie, potem cieplej)
  • od 600 p.n.e. do czasów obecnych - okres subatlantycki

Ważniejsze gatunki użyte w klasyfikacji:

W anglojęzycznej literaturze fachowej określana jako Blytt-Sernander.

Zobacz też

Przypisy

  1. Blytt, A., 1876: Essay on the Immigration of the Norwegian Flora During the Alternating Rainy and Dry Period, Alb. Cammermayer, Christiana (Oslo).
  2. Sernander, R., 1908: On the evidence of post-glacial changes of climate furnished by the peat mosses of northern Europe, Geologiska Föreningens i Stockholm Förhandlingar, 31: 423–448.