Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1960

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960

Jewgienij Griszyn – radziecki panczenista, dwukrotny mistrz olimpijski ze Squaw Valley

Lidija Skoblikowa – radziecka panczenistka, dwukrotna mistrzyni olimpijska ze Squaw Valley

Podium olimpijskie biegu narciarskiego na 30 km mężczyzn w Squaw Valley. Od lewej: Rolf Rämgård (srebro), Sixten Jernberg (złoto), Nikołaj Anikin (brąz)

Veikko Hakulinen – fiński biegacz narciarski, trzykrotny medalista igrzysk w Squaw Valley

Håkon Brusveen – norweski biegacz narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Squaw Valley

Sixten Jernberg – szwedzki biegacz narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Squaw Valley

Knut Johannesen – norweski panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Squaw Valley

(c) Bundesarchiv, Bild 183-91770-0001 / CC-BY-SA 3.0

Helga Haase – niemiecka panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Squaw Valley

Rolf Rämgård – szwedzki biegacz narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Squaw Valley

Anne Heggtveit – kanadyjska narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska w slalomie ze Squaw Valley

Klas Lestander – szwedzki biathlonista, mistrz olimpijski ze Squaw Valley

(c) Bundesarchiv, Bild 183-40574-0003 / Wlocka / CC-BY-SA 3.0

Helmut Recknagel – niemiecki skoczek narciarski, mistrz olimpijski ze Squaw Valley

Roger Staub – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski w gigancie ze Squaw Valley

Georg Thoma – niemiecki kombinator norweski, mistrz olimpijski ze Squaw Valley

Sjoukje Dijkstra – holenderska łyżwiarka figurowa, wicemistrzyni olimpijska ze Squaw Valley

Walentina Stienina – radziecka panczenistka, wicemistrzyni olimpijska w biegu na 3000 m podczas igrzysk w Squaw Valley

Marika Kilius i Hans-Jürgen Bäumler – niemiecka para sportowa w łyżwiarstwie figurowym, wicemistrzowie olimpijscy ze Squaw Valley

Boris Stienin – radziecki panczenista, brązowy medalista w biegu na 1500 m podczas igrzysk w Squaw Valley

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na VIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1960 roku w Squaw Valley.

W ramach igrzysk w Squaw Valley rozegrano 27 konkurencji w ośmiu dyscyplinach sportowych^[1], czyli o trzy konkurencje więcej niż podczas poprzednich zimowych igrzysk, które rozegrano w Cortina d’Ampezzo^[2]. W programie zawodów olimpijskich w 1960 roku po raz pierwszy znalazł się biathlon (bieg indywidualny mężczyzn)^[3] oraz biegi łyżwiarskie kobiet na czterech dystansach^[4]. Z kolei po raz pierwszy w historii nie przeprowadzono rywalizacji olimpijskiej w bobslejach. Wynikało to z kontrowersyjnej decyzji komitetu organizacyjnego igrzysk, który odmówił zbudowania toru bobslejowego, argumentując, że zawody te cieszą się zainteresowaniem małej liczby reprezentacji^[5].

W zawodach olimpijskich w Squaw Valley uczestniczyło 665 sportowców (521 mężczyzn i 144 kobiety) z 30 państw^[1]. Dla Związku Południowej Afryki występ był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich^[6].

Medalistami zostali przedstawiciele 14 państw, zatem 16 reprezentacji zakończyło igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym. Zwycięzcą klasyfikacji medalowej został Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Sportowcy z tego kraju zdobyli 21 medali – 7 złotych, 5 srebrnych i 9 brązowych^[1]. Był to trzeci z rzędu start olimpijski sportowców z ZSRR, po zimowych i letnich igrzyskach w 1956, podczas których zostali oni zdobywcami największej liczby medali^[2][7].

Dla Stanów Zjednoczonych były to czwarte igrzyska, po letnich w 1904 i 1932 oraz zimowych w 1932, na których kraj ten wystąpił w roli gospodarza. Występ amerykańskich sportowców w Squaw Valley był jednak najsłabszym z tych czterech startów. Mimo to pod względem liczby medali osiągnęli oni najlepszy rezultat na zimowych igrzyskach olimpijskich od 1952 roku^[8]. Po raz trzeci w zimowych igrzyskach olimpijskich Niemcy wystawili wspólną reprezentację dla zawodników z RFN i NRD. Niemieccy reprezentanci osiągnęli najlepszy wynik z dotychczasowych startów w zimowych igrzyskach olimpijskich, a także drugi występ olimpijski, po Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956, z dorobkiem czterech złotych medali^[9]. Reprezentanci Kanady zaliczyli najlepszy zimowy start olimpijski – drugi po igrzyskach w 1948, zakończony z dwoma złotymi medalami^[10].

Reprezentacje Czechosłowacji, Holandii i Polski po raz drugi w historii zdobyły medale na zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Czechosłowacji, która w poprzednich startach zdobyła srebro w hokeju na lodzie na igrzyskach w 1948 roku, srebrny medal zdobył Karol Divín w łyżwiarstwie figurowym^[11]. Dla Holandii dwa pierwsze medale od 1952 roku zdobyli Sjoukje Dijkstra w łyżwiarstwie figurowym i Jan Pesman w szybkim^[12]. Z kolei dla Polski był to drugi z rzędu zimowy start z dodatnim dorobkiem medalowym. Na podium olimpijskim w łyżwiarskim biegu na 1500 m stanęły Elwira Seroczyńska i Helena Pilejczyk, zdobywając srebro i brąz^[13][14]. Pierwsze od 1948 roku złoto olimpijskie na zimowych igrzyskach dla Francji zdobył natomiast Jean Vuarnet w narciarstwie alpejskim^[15][16]. Najlepszy zimowy start od 1948 roku pod względem liczby złotych medali zaliczyli również Szwedzi^[17], a najlepszy występ olimpijski od zimowych igrzysk w 1952 roku uzyskali Norwegowie, zarówno pod względem złotych, jak i wszystkich medali^[18].

Najsłabszy występ olimpijski od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1936, biorąc pod uwagę letnie i zimowe starty, zaliczyli reprezentanci Włoch^[19]. Dla Austriaków również był to najsłabszy występ od 1936 roku, jednak wliczając tylko zimowe starty^[20]. Z kolei Finowie odnotowali najsłabszy występ olimpijski od igrzysk w Sankt Moritz w 1948 roku^[21].

Dwa kraje, które zdobyły medale na poprzednich zimowych igrzyskach, nie dokonały tego w Squaw Valley. Były to Japonia^[22] i Węgry. Dla Węgrów był to pierwszy od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1928 start olimpijski zakończony z zerowym dorobkiem medalowym^[23].

Podczas igrzysk medale zdobyło 131 sportowców. Piętnaścioro zdobyło przynajmniej dwa medale, a dziesięcioro spośród nich przynajmniej jedno złoto. Jedynym trzykrotnym medalistą igrzysk został Veikko Hakulinen, który zdobył po jednym medalu każdego koloru w biegach narciarskich. Jedynymi dwukrotnymi mistrzami olimpijskimi zostali natomiast panczeniści – Lidija Skoblikowa i Jewgienij Griszyn^[1].

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1960 w Squaw Valley, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	ZSRR	7	5	9	21
2.	Niemcy	4	3	1	8
3.	USA	3	4	3	10
4.	Norwegia	3	3	00 –	6
5.	Szwecja	3	2	2	7
6.	Finlandia	2	3	3	8
7.	Kanada	2	1	1	4
8.	Szwajcaria	2	00 –	00 –	2
9.	Austria	1	2	3	6
10.	Francja	1	00 –	2	3
11.	Holandia	00 –	1	1	2
11.	Polska	00 –	1	1	2
13.	Czechosłowacja	00 –	1	00 –	1
14.	Włochy	00 –	00 –	1	1
Razem		28	26	27	81

Klasyfikacje według dyscyplin

Biathlon

Podczas igrzysk w Squaw Valley po raz pierwszy o medale olimpijskie rywalizowano w biathlonie. Sport ten, pod nazwą patrolu wojskowego, był w programie olimpijskim na igrzyskach w Chamonix oraz na trzech kolejnych igrzyskach pełnił rolę sportu pokazowego. W 1960 roku został pełnoprawną dyscypliną olimpijską. Biathloniści rywalizowali w jednej konkurencji – biegu indywidualnym na dystansie 20 km^[3][24]. Pierwszym mistrzem olimpijskim w biathlonie został Szwed Klas Lestander, srebrny medal zdobył Fin Antti Tyrväinen, a brązowy – reprezentant ZSRR, Aleksandr Priwałow^[25].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwecja	1	00 –	00 –	1
2.	Finlandia	00 –	1	00 –	1
3.	ZSRR	00 –	00 –	1	1

Biegi narciarskie

Program zawodów olimpijskich w biegach narciarskich nie uległ zmianie w porównaniu do poprzednich igrzysk i składał się z sześciu konkurencji – czterech biegów mężczyzn i dwóch biegów kobiet^[26][27]. Zawody te były jednocześnie mistrzostwami świata w narciarstwie klasycznym^[28].

Medalistami zostali biegacze z czterech państw – Norwegii, Szwecji, Finlandii i ZSRR. W dorobku ZSRR znalazło się najwięcej, sześć medali – jeden złoty, dwa srebrne i trzy brązowe. Po pięć medali, w tym po dwa złote, zdobyli Szwedzi i Finowie^[27].

Najbardziej utytułowanym biegaczem został Fin Veikko Hakulinen, w którego dorobku znalazły się trzy medale, po jednym z każdego kruszcu. Wśród mężczyzn multimedalistami zostali również: Håkon Brusveen i Sixten Jernberg (złoto i srebro), Rolf Rämgård (srebro i brąz) oraz Nikołaj Anikin (dwa razy brąz). Wśród kobiet multimedalistkami zostały reprezentantki ZSRR – Marija Gusakowa, Lubow Baranowa i Radja Jeroszyna, które zajęły wszystkie trzy miejsca na podium w biegu indywidualnym na 10 km i zdobyły srebro w biegu sztafetowym^[27].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwecja	2	2	1	5
2.	Finlandia	2	1	2	5
3.	ZSRR	1	2	3	6
4.	Norwegia	1	1	00 –	2
Razem		6	6	6	18

Hokej na lodzie

W turnieju olimpijskim w hokeju na lodzie zwyciężyła reprezentacja Stanów Zjednoczonych, dla której był to pierwszy złoty medal w tej dyscyplinie^[29]. Amerykanie pokonali najlepszą wówczas na świecie czwórkę zespołów – Kanady, Związku Radzieckiego, Czechosłowacji i Szwecji, które upatrywane były wśród faworytów do zdobycia złota^[30]. Kanadyjczycy zdobyli srebrny medal, a reprezentanci ZSRR medal brązowy^[31].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	USA	1	00 –	00 –	1
2.	Kanada	00 –	1	00 –	1
3.	ZSRR	00 –	00 –	1	1
Razem		1	1	1	3

Kombinacja norweska

Rywalizacja olimpijska w kombinacji norweskiej w Squaw Valley, tak samo jak cztery lata wcześniej w Cortina d’Ampezzo, składała się z jednej konkurencji indywidualnej, składającej się z trzech serii skoków (do noty wliczano najlepsze dwa) i biegu narciarskiego na 15 km^[32][33]. Zawody te rozgrywane były jednocześnie w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym^[34].

W zawodach zwyciężył Niemiec Georg Thoma, srebro zdobył Norweg Tormod Knutsen, a brąz – reprezentant ZSRR, Nikołaj Gusakow^[35]. Medal Thomy był pierwszym dla Niemiec, a medal Gusakowa pierwszym dla ZSRR zdobytym w kombinacji norweskiej. Jednocześnie Thoma został drugim w historii, po Heikki Hasu w 1948 roku, dwuboistą spoza Norwegii, który zdobył złoto olimpijskie w tej dyscyplinie^[36].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Niemcy	1	00 –	00 –	1
2.	Norwegia	00 –	1	00 –	1
3.	ZSRR	00 –	00 –	1	1
Razem		1	1	1	3

Łyżwiarstwo figurowe

Konkurencje łyżwiarstwa figurowego rozegrane podczas igrzysk w Squaw Valley były takie same jak w Cortina d’Ampezzo – przeprowadzono rywalizację solistów, solistek i par sportowych^[37][38].

Medale zdobyli reprezentanci pięciu państw, przy czym tylko Amerykanie i Kanadyjczycy stanęli na podium więcej niż jeden raz. Amerykanie wywalczyli cztery medale, a Kanadyjczycy dwa^[38]. Pierwsze medale olimpijskie w łyżwiarstwie figurowym zdobyli dla swoich państw: Karol Divín dla Czechosłowacji oraz Sjoukje Dijkstra dla Holandii^[39][40][41].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	USA	2	00 –	2	4
2.	Kanada	1	00 –	1	2
3.	Czechosłowacja	00 –	1	00 –	1
3.	Holandia	00 –	1	00 –	1
3.	Niemcy	00 –	1	00 –	1
Razem		3	3	3	9

Łyżwiarstwo szybkie

Podczas igrzysk w Squaw Valley rozegrano osiem konkurencji w łyżwiarstwie szybkim, czyli o cztery więcej niż podczas poprzednich igrzysk^[42][43]. Po raz pierwszy przeprowadzono rywalizację olimpijską kobiet w tej dyscyplinie^[4].

Medale zdobyli reprezentanci siedmiu państw. Najwięcej razy, dwunastokrotnie, na podium olimpijskim stanęli panczeniści ze Związku Radzieckiego. Zdobyli oni medale we wszystkich konkurencjach, we wszystkich poza biegiem kobiet na 500 m i biegiem mężczyzn na 10 000 m zdobyli złoto^[43].

Najbardziej utytułowanymi panczenistami zostali Jewgienij Griszyn i Lidija Skoblikowa, w których dorobku znalazły się po dwa złote medale^[43]. Griszyn jako jedyny obronił tytuł mistrza olimpijskiego z poprzednich igrzysk^[14]. Dokonał tego dwukrotnie – w biegu na 500^[44] i 1500 m, przy czym w drugim z nich zwyciężył ex aequo z Roaldem Aasem. Był to drugi z rzędu przypadek w rywalizacji olimpijskiej na tym dystansie, że przyznano dwa złote medale^[45].

Poza Griszynem i Skoblikową multimedalistami zostali: Helga Haase, Knut Johannesen i Wiktor Kosiczkin. Wszyscy zdobyli po jednym złotym i jednym srebrnym medalu^[43]. Medale Haase były jednocześnie pierwszymi zdobytymi w łyżwiarstwie szybkim dla Niemiec^{[43][44][45][46][47]}. Pierwsze medale w tej dyscyplinie dla Polski zdobyły natomiast Elwira Seroczyńska i Helena Pilejczyk w biegu na 1500 m kobiet^[14][48].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	ZSRR	6	3	3	12
2.	Norwegia	2	1	00 –	3
3.	Niemcy	1	1	00 –	2
4.	Polska	00 –	1	1	2
4.	USA	00 –	1	1	2
6.	Finlandia	00 –	00 –	1	1
6.	Holandia	00 –	00 –	1	1
6.	Szwecja	00 –	00 –	1	1
Razem		9	7	8	21

Narciarstwo alpejskie

Konkurencje alpejskie rozgrywane na igrzyskach w 1960 roku nie zmieniły się w porównaniu do poprzednich igrzysk. Medale przyznano w sześciu kompletach – w zjeździe, slalomie i slalomie gigancie mężczyzn i kobiet^[49][16].

Medalistami zostali reprezentanci siedmiu państw. Najwięcej, pięć medali zdobyli Austriacy. Z kolei Szwajcarzy jako jedyni zdobyli dwa złote medale. W narciarstwie alpejskim po dwa medale zdobyło dwoje zawodników – Ernst Hinterseer (złoto i brąz) wśród mężczyzn i Penny Pitou (dwa razy srebro) wśród kobiet. Reprezentantka Kanady, Anne Heggtveit wywalczyła pierwszy złoty medal w narciarstwie alpejskim dla swojego kraju, zwyciężając w slalomie^{[50][51][52][53][54][55]}.

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwajcaria	2	00 –	00 –	2
2.	Austria	1	2	2	5
3.	Niemcy	1	1	1	3
4.	Francja	1	00 –	2	3
5.	Kanada	1	00 –	00 –	1
6.	USA	00 –	3	00 –	3
7.	Włochy	00 –	00 –	1	1
Razem		6	6	6	18

Skoki narciarskie

Niezmiennie od poprzednich igrzysk, w 1960 roku rozegrano jedną konkurencję olimpijską w skokach narciarskich – zawody indywidualne^[56]. Zawody te były jednocześnie mistrzostwami świata w narciarstwie klasycznym^[57]. Złoty medal zdobył Niemiec Helmut Recknagel, srebrny – Fin Niilo Halonen, a brązowy – Austriak Otto Leodolter^[58]. Złoto Recknagela było pierwszym medalem tego koloru dla Niemiec w zawodach olimpijskich w skokach narciarskich^[59]. Jednocześnie po raz drugi w historii, po igrzyskach w Cortina d’Ampezzo, medalu olimpijskiego w tej dyscyplinie nie zdobył żaden ze skoczków norweskich^[60].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Niemcy	1	00 –	00 –	1
2.	Finlandia	00 –	1	00 –	1
3.	Austria	00 –	00 –	1	1
Razem		1	1	1	3

Multimedaliści

15 sportowców zdobyło w Squaw Valley więcej niż jeden medal, a 10 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – czworo – multimedalistów startowało w barwach Związku Radzieckiego. Pięcioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w łyżwiarstwie szybkim, czworo w biegach narciarskich, a jeden w narciarstwie alpejskim.

Jedynym trzykrotnym medalistą igrzysk został fiński biegacz, Veikko Hakulinen, który zdobył po jednym medalu z każdego kruszcu. Z kolei jedynymi dwukrotnymi mistrzami olimpijskimi zostali panczeniści ze Związku Radzieckiego – Lidija Skoblikowa i Jewgienij Griszyn.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Dyscyplina	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Griszyn, JewgienijJewgienij Griszyn	ZSRR	łyżwiarstwo szybkie	2	00 –	00 –	2
1.	Skoblikowa, LidijaLidija Skoblikowa	ZSRR	łyżwiarstwo szybkie	2	00 –	00 –	2
3.	Hakulinen, VeikkoVeikko Hakulinen	Finlandia	biegi narciarskie	1	1	1	3
4.	Brusveen, HåkonHåkon Brusveen	Norwegia	biegi narciarskie	1	1	00 –	2
4.	Gusakowa, MarijaMarija Gusakowa	ZSRR	biegi narciarskie	1	1	00 –	2
4.	Haase, HelgaHelga Haase	Niemcy	łyżwiarstwo szybkie	1	1	00 –	2
4.	Jernberg, SixtenSixten Jernberg	Szwecja	biegi narciarskie	1	1	00 –	2
4.	Johannesen, KnutKnut Johannesen	Norwegia	łyżwiarstwo szybkie	1	1	00 –	2
4.	Kosiczkin, WiktorWiktor Kosiczkin	ZSRR	łyżwiarstwo szybkie	1	1	00 –	2
10.	Hinterseer, ErnstErnst Hinterseer	Austria	narciarstwo alpejskie	1	00 –	1	2

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wyniki i statystyki Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1960 w Squaw Valley (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)].