Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972
zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu
zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu
zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu
państwa bez medalu
państwa nieuczestniczące w igrzyskach
Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1972 roku w Sapporo.
Rywalizacja olimpijska w Sapporo składała się z 35 konkurencji w dziesięciu dyscyplinach sportowych. Pod względem rozgrywanych konkurencji kalendarz nie uległ zmianie względem poprzednich igrzysk, które przeprowadzono w Grenoble[1]. W zawodach olimpijskich w 1972 roku wzięło udział 1008 sportowców (802 mężczyzn i 206 kobiet) z 35 państw[2]. Dla dwóch narodowych reprezentacji – Filipin i Republiki Chińskiej – start w Sapporo był pierwszym w historii występem w zimowych igrzyskach olimpijskich[3].
Medalistami olimpijskimi zostali zawodnicy i zawodniczki z siedemnastu państw. Największy dorobek, zarówno pod względem złotych medali, jak i wszystkich medali łącznie, uzyskali reprezentanci Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, którzy szesnastokrotnie wywalczyli medal w Sapporo, w tym ośmiokrotnie był to medal złoty[2]. Dla ZSRR były to najlepsze zimowe igrzyska od 1964 roku[4]. Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Hiszpanii zdobył narciarz alpejski Francisco Fernández Ochoa, który zwyciężył w slalomie mężczyzn[5]. Pierwsze złote medale zimowych igrzysk dla swoich państw zdobyli również skoczkowie narciarscy – Yukio Kasaya dla Japonii[6] i Wojciech Fortuna dla Polski[7]. Medal Fortuny był jednocześnie pierwszym od 1960 roku medalem zimowych igrzysk zdobytym przez reprezentanta Polski[8]. Pod względem liczby medali start w Sapporo był najlepszym w historii zimowych występów również dla reprezentacji NRD, RFN, Holandii i Szwajcarii. Reprezentacje NRD i RFN po raz drugi nie startowały we wspólnych barwach, a ich występy w 1972 roku były lepsze od osiągnięć sprzed czterech lat[9][10]. Dla Szwajcarów i Holendrów był to najlepszy zimowy start, a także najlepszy od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1948 start olimpijski, biorąc pod uwagę i letnie, i zimowe igrzyska[11][12]. Dla Stanów Zjednoczonych dorobek medalowy w Sapporo był najlepszym zimowym startem od 1960 roku, kiedy to Amerykanie wywalczyli o dwa srebrne medale więcej[13].
.jpg)
Dla reprezentantów Finlandii osiągnięcia medalowe w Sapporo były najsłabszymi w ich dotychczasowych startach olimpijskich – był to pierwszy start tej reprezentacji zarówno w letnich, jak i zimowych igrzyskach olimpijskich, podczas których nie zdobyli oni ani jednego złotego medalu[14]. Najsłabsze zimowe starty olimpijskie od 1936 roku uzyskały reprezentacje Austrii[15] i Kanady. Dla Kanadyjczyków był to jednocześnie pierwszy od 1956 start w zimowych igrzyskach bez złotego medalu[16]. Po raz pierwszy od zimowych igrzysk w 1952 roku reprezentanci Szwecji nie zdobyli dwóch złotych medali olimpijskich[17]. Najsłabszy występ od 1956 roku miały reprezentacje Norwegii i Francji[18][19]. Mimo to, biegacz narciarski Pål Tyldum został pierwszym od 1952 roku Norwegiem, który podczas jednych igrzysk trzykrotnie stanął na podium olimpijskim[20]. Spośród państw, które zdobyły medale na poprzednich zimowych igrzyskach olimpijskich, w Sapporo ani razu nie stanęli na podium olimpijskim reprezentanci Rumunii[3].
Łącznie 24 zawodnicy i zawodniczki z dziesięciu państw przynajmniej dwukrotnie stanęli na podium olimpijskim w Sapporo. Sześcioro spośród nich zdobyło po trzy medale olimpijskie. Najbardziej utytułowanymi sportowcami, z dorobkiem trzech złotych medali, zostali radziecka biegaczka Galina Kułakowa oraz holenderski panczenista Ard Schenk. Kolejne miejsca w klasyfikacji multimedalistów zajęli biegacz Wiaczesław Wiedienin (2 złote, 1 brązowy), alpejka Marie-Theres Nadig (2 złote) i Pål Tyldum (1 złoty i 2 srebrne). Po trzy medale zdobyły również Marjatta Kajosmaa i Atje Keulen-Deelstra, jednak ani razu nie stanęły na najwyższym stopniu podium[2].
Klasyfikacja państw
Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1972 w Sapporo, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. |  ZSRR | 8 | 5 | 3 | 16 |
| 2. |  NRD | 4 | 3 | 7 | 14 |
| 3. |  Szwajcaria | 4 | 3 | 3 | 10 |
| 4. |  Holandia | 4 | 3 | 2 | 9 |
| 5. |  USA | 3 | 2 | 3 | 8 |
| 6. |  RFN | 3 | 1 | 1 | 5 |
| 7. |  Norwegia | 2 | 5 | 5 | 12 |
| 8. |  Włochy | 2 | 2 | 1 | 5 |
| 9. |  Austria | 1 | 2 | 2 | 5 |
| 10. |  Szwecja | 1 | 1 | 2 | 4 |
| 11. |  Japonia | 1 | 1 | 1 | 3 |
| 12. |  Czechosłowacja | 1 | – | 2 | 3 |
| 13. |  Hiszpania | 1 | – | – | 1 |
| 13. |  Polska | 1 | – | – | 1 |
| 15. |  Finlandia | – | 4 | 1 | 5 |
| 16. |  Francja | – | 1 | 2 | 3 |
| 17. |  Kanada | – | 1 | – | 1 |
| Razem | 36 | 34 | 35 | 105 | |
Klasyfikacje według dyscyplin
Biathlon
Podczas igrzysk w Sapporo przeprowadzono dwie konkurencje biathlonowe – bieg na 20 km i bieg sztafetowy 4 × 7,5 km. W rywalizacji brali udział wyłącznie mężczyźni[21]. Biathlonowe konkurencje nie zmieniły się w porównaniu do poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w Grenoble[22].
Medale zdobyli biathloniści z pięciu krajów – Norwegii, ZSRR, NRD, Finlandii i Szwecji. Jedynym zawodnikiem, który zdobył więcej niż jeden medal, był Hansjörg Knauthe z NRD, który został wicemistrzem olimpijskim w biegu indywidualnym i brązowym medalistą w sztafecie[21].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Norwegia | 1 | – | – | 1 |
| 1. | ZSRR | 1 | – | – | 1 |
| 3. | NRD | – | 1 | 1 | 2 |
| 4. | Finlandia | – | 1 | – | 1 |
| 5. | Szwecja | – | – | 1 | 1 |
| Razem | 2 | 2 | 2 | 6 | |
Biegi narciarskie
Tak samo jak podczas igrzysk w 1968 roku, w Sapporo rozegrano siedem konkurencji biegowych – cztery razy rywalizowali mężczyźni, a trzy razy kobiety. Konkurencje nie uległy zmianie pod względem dystansu i techniki biegu. Ośmioro zawodników przynajmniej dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w Sapporo – pięciu mężczyzn i trzy kobiety[23][24].
Najbardziej utytułowaną zawodniczką została Galina Kułakowa, która zdobyła trzy złote medale. Wśród kobiet drugie miejsce w zestawieniu medalistek zajęła Alewtina Olunina z dorobkiem złotego i srebrnego medalu. Trzy medale (dwa srebrne i jeden brązowy) wywalczyła Marjatta Kajosmaa[24].
Wśród mężczyzn najlepsze wyniki uzyskał Wiaczesław Wiedienin, zdobywając dwa złote i jeden brązowy medal. W klasyfikacji multimedalistów drugie miejsce wśród mężczyzn zajął Pål Tyldum (jeden złoty i dwa srebrne), a trzecie – Fiodor Simaszow (jeden złoty i jeden srebrny). Ponadto po dwa srebrne i dwa brązowe medale zdobyli Johannes Harviken i Ivar Formo[24].
Medale przyznano reprezentantom sześciu państw – ZSRR, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Czechosłowacji i Szwajcarii. Najwięcej medali zdobyli biegacze i biegaczki ze Związku Radzieckiego – 8 – 5 złotych, 2 srebrne i 1 brązowy[24].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | ZSRR | 5 | 2 | 1 | 8 |
| 2. | Norwegia | 1 | 3 | 3 | 7 |
| 3. | Szwecja | 1 | – | – | 1 |
| 4. | Finlandia | – | 2 | 1 | 3 |
| 5. | Czechosłowacja | – | – | 1 | 1 |
| 5. | Szwajcaria | – | – | 1 | 1 |
| Razem | 7 | 7 | 7 | 21 | |
Bobsleje
W 1972 roku, podobnie jak cztery lata wcześniej[25], w ramach igrzysk olimpijskich przeprowadzono dwie konkurencje bobslejowe – dwójki i czwórki mężczyzn[26].
Rywalizację zdominowali reprezentanci Republiki Federalnej Niemiec, którzy zdobyli trzy medale, po jednym z każdego koloru. Dwa medale (złoty i brązowy) zdobyli Szwajcarzy, a jeden srebrny medal wywalczyli Włosi. Czterech zawodników zdobyło po jednym złotym i jednym brązowym medalu. Byli to reprezentanci RFN – Wolfgang Zimmerer i Peter Utzschneider oraz Szwajcarii – Jean Wicki i Eduard Hubacher. Pozostali zawodnicy zdobyli po jednym medalu[26].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | RFN | 1 | 1 | 1 | 3 |
| 2. | Szwajcaria | 1 | – | 1 | 2 |
| 3. |  Włochy | – | 1 | – | 1 |
| Razem | 2 | 2 | 2 | 6 | |
Hokej na lodzie
Podczas igrzysk w Sapporo turniej hokejowy rozegrano tylko wśród mężczyzn, tak samo jak na igrzyskach w Grenoble[27]. Złoty medal olimpijski zdobyli obrońcy tytułu mistrzowskiego – reprezentanci Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, srebro wywalczyli hokeiści ze Stanów Zjednoczonych, a brąz przyznano reprezentacji Czechosłowacji[28]. Kanadyjczycy, brązowi medaliści z Grenoble, nie wystawili reprezentacji hokejowej na igrzyskach w Sapporo[29].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | ZSRR | 1 | – | – | 1 |
| 2. | USA | – | 1 | – | 1 |
| 3. | Czechosłowacja | – | – | 1 | 1 |
| Razem | 1 | 1 | 1 | 3 | |
Kombinacja norweska
Niezmiennie od poprzednich igrzysk, w 1972 roku rozegrano jedną konkurencję w kombinacji norweskiej, tj. konkurs indywidualny mężczyzn składający się z trzech serii skoków, spośród których wybierane były dwa najlepsze oraz z biegu na 15 kilometrów[30][31]. Medale zdobyli reprezentanci dwóch państw – Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Finlandii. Złoto i brąz przyznano reprezentantom NRD – Ulrichowi Wehlingowi i Karlowi-Heinzowi Luckowi, a srebro zdobył Fin Rauno Miettinen. Obrońca tytułu mistrza olimpijskiego – Franz Keller – w Sapporo zajął 33. miejsce, a mistrz świata z 1970 roku – Ladislav Rygl[32] – 26. miejsce wśród 39 sklasyfikowanych zawodników[33].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | NRD | 1 | – | 1 | 2 |
| 2. | Finlandia | – | 1 | – | 1 |
| Razem | 1 | 1 | 1 | 3 | |
Łyżwiarstwo figurowe
W Sapporo rozegrano trzy konkurencje w łyżwiarstwie figurowym – zawody solistów, solistek i par sportowych. Konkurencje nie uległy zmianie względem poprzednich igrzysk[34]. Medale przyznano łącznie 12 łyżwiarzom i łyżwiarkom, spośród których żaden nie stanął więcej niż raz na podium olimpijskim w 1972 roku. Wśród medalistów znaleźli się reprezentanci siedmiu państw – jedyną reprezentacją, która zdobyła więcej niż jeden medal, był ZSRR z dorobkiem jednego złotego i dwóch srebrnych medali[35].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | ZSRR | 1 | 2 | – | 3 |
| 2. | Austria | 1 | – | – | 1 |
| 2. | Czechosłowacja | 1 | – | – | 1 |
| 4. | Kanada | – | 1 | – | 1 |
| 5. | Francja | – | – | 1 | 1 |
| 5. | NRD | – | – | 1 | 1 |
| 5. | USA | – | – | 1 | 1 |
| Razem | 3 | 3 | 3 | 9 | |
Łyżwiarstwo szybkie
Rywalizacja olimpijska panczenistów w Sapporo składała się z ośmiu konkurencji – czterech wśród mężczyzn i czterech wśród kobiet. Konkurencje pozostały niezmienne od poprzednich igrzysk[36].
Wśród mężczyzn najbardziej utytułowanym zawodnikiem igrzysk został Ard Schenk z dorobkiem trzech złotych medali. Został tym samym czwartym panczenistą w historii, który zdobył trzy złote medale podczas jednych igrzysk olimpijskich. Poza Schenkiem więcej niż jeden medal zdobyli Norwegowie: Roar Grønvold (dwa srebrne) i Sten Stensen (dwa brązowe). W klasyfikacji państw wśród mężczyzn najlepsi zostali Holendrzy z dorobkiem czterech medali (poza trzema medalami Schenka srebro zdobył jeszcze Kees Verkerk)[37].
Wśród kobiet cztery zawodniczki zdobyły więcej niż jeden medal. Najbardziej utytułowanymi zawodniczkami zostały Dianne Holum i Stien Baas-Kaiser, które zdobyły po jednym złotym i jednym srebrnym medalu. Ponadto złoto i brąz zdobyła Anne Henning, a medal srebrny i dwa brązowe – Atje Keulen-Deelstra. Na podium olimpijskim stanęły reprezentantki czterech państw. Najwięcej, pięć medali, zdobyły Holenderki (jeden złoty, dwa srebrne i dwa brązowe), natomiast pod względem liczby złotych medali pierwsze miejsce w klasyfikacji zajęły Amerykanki (dwa złote, jeden srebrny i jeden brązowy)[37].
Łącznie medale przyznano panczenistom i panczenistkom z sześciu państw – Stanów Zjednoczonych, ZSRR, RFN, Holandii, Szwecji i Norwegii. Najwięcej – dziewięć – medali zdobyli reprezentanci Holandii, którzy osiągnęli cztery złote, trzy srebrne i dwa brązowe medale[37].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Holandia | 4 | 3 | 2 | 9 |
| 2. | USA | 2 | 1 | 1 | 4 |
| 3. | RFN | 2 | – | – | 2 |
| 4. | Norwegia | – | 2 | 2 | 4 |
| 5. | ZSRR | – | 1 | 2 | 3 |
| 6. | Szwecja | – | 1 | 1 | 2 |
| Razem | 8 | 8 | 8 | 24 | |
Narciarstwo alpejskie
Na rywalizację narciarzy alpejskich w Sapporo składało się sześć konkurencji, tak jak podczas poprzednich zimowych igrzysk olimpijskich[38]. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni startowali w zjeździe, slalomie gigancie i slalomie.
Wśród mężczyzn najbardziej utytułowanym zawodnikiem został Gustav Thöni, który zdobył złoty i srebrny medal, jako jedyny alpejczyk dwukrotnie stanął na podium na tych igrzyskach[39]. W slalomie złoty medal wywalczył Francisco Fernández Ochoa i został pierwszym w historii reprezentantem Hiszpanii, który zdobył medal zimowych igrzysk olimpijskich[5]. Łącznie najwięcej medali zdobyli Szwajcarzy – jeden złoty, dwa srebrne i jeden brązowy[39]. Wśród kobiet dwa tytuły mistrzyni olimpijskiej w zjeździe i slalomie gigancie zdobyła Marie-Theres Nadig. W obu konkurencjach tuż za nią uplasowała się Annemarie Moser-Pröll[39].
Medale w narciarstwie alpejskim zdobyli reprezentanci sześciu państw – Szwajcarii, Austrii, Włoch, Hiszpanii, Francji i Stanów Zjednoczonych. Najwięcej – sześć – uzyskali Szwajcarzy – trzy złote, dwa srebrne i jeden brązowy[39].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Szwajcaria | 3 | 2 | 1 | 6 |
| 2. | Włochy | 1 | 1 | 1 | 3 |
| 3. | USA | 1 | – | 1 | 2 |
| 4. | Hiszpania | 1 | – | – | 1 |
| 5. | Austria | – | 2 | 2 | 4 |
| 6. | Francja | – | 1 | 1 | 2 |
| Razem | 6 | 6 | 6 | 18 | |
Saneczkarstwo
Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972, tak jak cztery lata wcześniej, przeprowadzono trzy konkurencje w saneczkarstwie – jedynki i dwójki mężczyzn oraz jedynki kobiet[40].
Zawody zdominowali reprezentanci Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Zajęli oni wszystkie pozycje medalowe w jedynkach mężczyzn i kobiet, a w dwójkach mężczyzn zdobyli złoty i brązowy medal. W dwójkach złote medale przyznano dwóm reprezentacjom – ex aequo NRD i Włochom. Jedynym zawodnikiem, który wywalczył więcej niż jeden medal, został Wolfram Fiedler – dwukrotnie zdobył on brąz[41].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | NRD | 3 | 2 | 3 | 8 |
| 2. | Włochy | 1 | – | – | 1 |
| Razem | 4 | 2 | 3 | 9 | |
Skoki narciarskie
Na rywalizację skoczków narciarskich w Sapporo składały się dwa indywidualne konkursy – na skoczni dużej i normalnej. Kalendarz imprez nie uległ zmianie w porównaniu do igrzysk w Grenoble[42][43].
Konkurs na normalnej skoczni zdominowali reprezentanci Japonii, którzy zdobyli wszystkie medale[44]. Jednocześnie Yukio Kasaya został pierwszym w historii zdobywcą złotego medalu zimowych igrzysk olimpijskich dla swojego kraju[6]. W konkursie na skoczni dużej pierwszy złoty medal zimowych igrzysk dla Polski zdobył Wojciech Fortuna[7], który o 0,1 punktu wyprzedził Waltera Steinera. Brązowy medal uzyskał reprezentant NRD – Rainer Schmidt[45]. Podwójny mistrz świata z 1970 roku z Wysokich Tatr – Garij Napałkow[46] – w Sapporo zajął 7. i 6. miejsce, natomiast obrońca tytułu mistrza olimpijskiego z normalnej skoczni w Grenoble – Jiří Raška – został sklasyfikowany na 5. i 10. miejscu. W zawodach nie uczestniczył obrońca tytułu ze skoczni dużej – Władimir Biełousow[43].
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Japonia | 1 | 1 | 1 | 3 |
| 2. | Polska | 1 | – | – | 1 |
| 3. | Szwajcaria | – | 1 | – | 1 |
| 4. | NRD | – | – | 1 | 1 |
| Razem | 2 | 2 | 2 | 6 | |
Multimedaliści
Piętnaścioro sportowców zdobyło w Sapporo więcej niż jeden medal, w tym przynajmniej jeden złoty. Najwięcej – czworo – multimedalistów startowało w barwach Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pięcioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w konkurencjach biegowych, czworo w łyżwiarstwie szybkim i bobslejach, natomiast dwoje w narciarstwie alpejskim.
Biegaczka Galina Kułakowa oraz panczenista Ard Schenk zdobyli po trzy złote medale olimpijskie. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęli również biegacze: Wiaczesław Wiedienin, zdobywając dwa złote i brązowy medal oraz Pål Tyldum z dorobkiem złotego i dwóch srebrnych medali.
Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.
| Miejsce | Zawodnik | Państwo | Dyscyplina | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Galina Kułakowa | ZSRR | biegi narciarskie | 3 | – | – | 3 |
| 1. | Ard Schenk | Holandia | łyżwiarstwo szybkie | 3 | – | – | 3 |
| 3. | Wiaczesław Wiedienin | ZSRR | biegi narciarskie | 2 | – | 1 | 3 |
| 4. | Marie-Theres Nadig | Szwajcaria | narciarstwo alpejskie | 2 | – | – | 2 |
| 5. | Pål Tyldum | Norwegia | biegi narciarskie | 1 | 2 | – | 3 |
| 6. | Stien Baas-Kaiser | Holandia | łyżwiarstwo szybkie | 1 | 1 | – | 2 |
| 6. | Dianne Holum | USA | łyżwiarstwo szybkie | 1 | 1 | – | 2 |
| 6. | Alewtina Olunina | ZSRR | biegi narciarskie | 1 | 1 | – | 2 |
| 6. | Fiodor Simaszow | ZSRR | biegi narciarskie | 1 | 1 | – | 2 |
| 6. | Gustav Thöni | Włochy | narciarstwo alpejskie | 1 | 1 | – | 2 |
| 11. | Anne Henning | USA | łyżwiarstwo szybkie | 1 | – | 1 | 2 |
| 11. | Eduard Hubacher | Szwajcaria | bobsleje | 1 | – | 1 | 2 |
| 11. | Peter Utzschneider | RFN | bobsleje | 1 | – | 1 | 2 |
| 11. | Jean Wicki | Szwajcaria | bobsleje | 1 | – | 1 | 2 |
| 11. | Wolfgang Zimmerer | RFN | bobsleje | 1 | – | 1 | 2 |
Przypisy
- ↑ Sapporo 1972 Winter Olympics (ang.). olympic.org. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-13)].
- ↑ a b c 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
- ↑ a b Olympic Countries (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)].
- ↑ Soviet Union (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
- ↑ a b Juan José Fernández: Oro olímpico con capa y sombrero (hiszp.). elpais.com, 7 listopada 2006. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ a b Participation at the Olympic Games (ang.). joc.or.jp. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ a b Wojciech Szatkowski: Wojciech Fortuna - szczęście na Okurayamie…. z-ne.pl. s. 2. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ Poland (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)].
- ↑ East Germany (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ West Germany (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
- ↑ Switzerland (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-09)].
- ↑ Netherlands (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-28)].
- ↑ United States (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
- ↑ Finland (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-17)].
- ↑ Austria (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)].
- ↑ Canada (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)].
- ↑ Sweden (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)].
- ↑ Norway (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ France (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)].
- ↑ Harald Solvik: Pål Bjarne Tyldum (norw.). skilauget.com, 5 października 2010. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ a b Biathlon at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-23)].
- ↑ Biathlon at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-23)].
- ↑ Cross Country Skiing at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)].
- ↑ a b c d Cross Country Skiing at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-23)].
- ↑ Bobsleigh Skiing at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-26)].
- ↑ a b Bobsleigh Skiing at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-23)].
- ↑ Ice Hockey at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-06)].
- ↑ Ice Hockey at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)].
- ↑ Ice Hockey at the 1972 Sapporo Winter Games: Men's Ice Hockey (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)].
- ↑ Nordic Combined at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-10)].
- ↑ Nordic Combined at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-04)].
- ↑ World Ski Championships - Men's Individual K90/15.0 Km, Vysoke Tatra (TCH) 14.02.1970 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ Nordic Combined at the 1972 Sapporo Winter Games: Men's Individual (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)].
- ↑ Figure Skating at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-27)].
- ↑ Figure Skating at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-27)].
- ↑ Speed Skating at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)].
- ↑ a b c Speed Skating at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)].
- ↑ Alpine Skiing at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-15)].
- ↑ a b c d Alpine Skiing at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-11)].
- ↑ Luge at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-17)].
- ↑ Luge at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-15)].
- ↑ Ski Jumping at the 1968 Grenoble Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-02)].
- ↑ a b Ski Jumping at the 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-08)].
- ↑ Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1972: 06.02.1972 - Sapporo (Japonia) K-86. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1972: 11.02.1972 - Sapporo (Japonia) K-110. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-03-20].
- ↑ Mistrzostwa Świata 1970. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-03-20].
Linki zewnętrzne
- Wyniki i statystyki Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972 w Sapporo (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
- Oficjalny raport z Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972 w Sapporo (ang.). la84.org. [dostęp 2016-03-20].
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Propozycja LnM.svg od M.Komorniczak
- derivative work: Michał Komorniczak (dyskusja)
Propozycja 1 dla Listy na Medal na PL.WIKI
(c) Bundesarchiv, Bild 183-H0223-0021-001 / CC-BY-SA 3.0
CAMPIONI DELLO SPORT 1968/69 - n. 347 - H. MESSNER -AUT
.svg)
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.
Flag of Switzerland at sea
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag of Spain during the Spanish State. It was adopted on 11 October 1945 with Reglamento de Banderas Insignias y Distintivos (Flags, Ensigns and Coats of Arms Bill)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Finlandii
.svg)
.svg)
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Autor: Manfred Werner / Tsui, Licencja: CC BY-SA 3.0
Annemarie Moser-Pröll at the presentation of the Austrian Sportspersonalities of the Year 2010 (Eventhotel Pyramide in Vösendorf, Lower Austria).
Autor: Kroon, Ron / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Olympische Spelen Grenoble. Roar Grønvold
(c) Bundesarchiv, Bild 183-L1129-0018 / CC-BY-SA 3.0
(c) Bundesarchiv, Bild 183-K1218-0022 / CC-BY-SA 3.0
Autor: Eric Koch for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Europese kampioenschappen Schaatsen te Innsbruck. Göran Claeson
Autor: Bert Verhoeff / Anefo, Licencja: CC0
Collectie / Archief : Fotocollectie Anefo
Reportage / Serie : [ onbekend ] Beschrijving : Nederlandse schaatskampioenschappen Deventer dames en her Atje Keulen Deelstra in actie 1500 meter Datum : 8 januari 1972 Locatie : Deventer Trefwoorden : schaatsen, sport Persoonsnaam : Atje Keulen Deelstra Fotograaf : Verhoeff, Bert / Anefo Auteursrechthebbende : Nationaal Archief Materiaalsoort : Negatief (zwart/wit) Nummer archiefinventaris : bekijk toegang 2.24.01.05
Bestanddeelnummer : 925-2918(c) Bundesarchiv, Bild 183-K1219-0008 / CC-BY-SA 3.0
Autor: Ivan Isaev / Russian Ski Magazine, Licencja: CC BY 3.0
V.Vedenin in Sapporo World Championship, 2007
Soviet cross-country skier Galina Kulakova at the 1968 Winter Olympics in Grenoble, France.
Autor: Joachim Mohr, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wiltrud Drexel, Bronze beim Riesenslalom Olympiade 1972, vier mal Österreichische Meisterin etc.
(c) Bundesarchiv, Bild 183-L0109-0018 / Gahlbeck, Friedrich / CC-BY-SA 3.0
Mit 425,200 Punkten gewann Karl-Heinz Luck (SC Motor Zella-Mehlis) überlegen einen internationalen Wettbewerb in der nordischen Kombination in Strbske Pleso. Er verwies fünf weitere DDR-Sportler auf die nächsten Plätze. Erst danach konnten sich die Sportler aus der CSSR und der VR Polen plazieren. Grundlage des überlegenen Sieges von K.-H. Luck war seine hervorragende Laufleistung, bei der er seinen Konkurrenten fast vier Minuten abnahm.
Autor: Bert Verhoeff / Anefo, Licencja: CC0
Collectie / Archief : Fotocollectie Anefo
Reportage / Serie : [ onbekend ] Beschrijving : Wereldkampioenschappen schaatsen mannen allround in Oslo. Kees Verkerk in actie Datum : 20 februari 1972 Locatie : Noorwegen, Oslo Trefwoorden : schaatsen, schaatsers, sport Persoonsnaam : Verkerk, Kees Fotograaf : Verhoeff, Bert / Anefo Auteursrechthebbende : Nationaal Archief Materiaalsoort : Dia (kleur) Nummer archiefinventaris : bekijk toegang 2.24.01.06
Bestanddeelnummer : 254-9159CAMPIONI dello SPORT 1973/74-Figurina n.336- RUSSI - SVIZZERA
CAMPIONI dello SPORT 1968/69-n.353- STEURER - SPORT INVERNALI (FRA)-Rec
(c) Bundesarchiv, Bild 183-L0117-0038 / CC-BY-SA 3.0
Autor: David Sedlecký, Licencja: CC BY-SA 4.0
František Pospíšil, Czechoslovak ice hockey player
Autor: Parutakupiu, Licencja: CC BY-SA 3.0
Gold for countries achieving at least one gold medal.
Silver for countries achieving at least one silver medal.
Bronze for countries achieving at least one bronze medal.
Green for countries that didn't get any medal.
Gray for countries that did not participate.
A yellow circle displays the host city (Sapporo).
Red diamonds display countries achieving their first medal ever.
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Raulasturias~commonswiki (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
Paquito Fernandez Ochoa
(c) Bundesarchiv, Bild 183-N0119-0022 / CC-BY-SA 3.0
Italian alpine ski racer Gustav Thoeni holding the FIS Alpine Ski World Cup in his hands. Stilfs, 1972
(c) Bundesarchiv, Bild 183-K0220-0024-001 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0
Auf der großen Aschbergschanze in Klingenthal wurde der 23jährige Fernstudent an der DHfK Rainer Schmidt (Sc Motor Zella-Mehlis) neuer Titelträger auf der Großschanze. Mit Sprüngen von 93,5 und 94m (Note 222,7) war er eindeutig der beste Springer des Teilnehmerfeldes.
CAMPIONI dello SPORT 1973/74-Figurina n.342- COLLOMBIN - SVIZZERA -SCI-Rec
Autor: Sasha Krotov, Licencja: CC BY 3.0
2013 World Single Distance Speed Skating Championships
Autor: Christophe95, Licencja: CC BY-SA 3.0
Alexander Yakushev in Bern. Switzerland
Autor: Manfred Werner / Tsui, Licencja: CC BY-SA 3.0
Beatrix Schuba at the presentation of the Austrian Sportspersonalities of the Year 2011 (Eventhotel Pyramide in Vösendorf, Lower Austria).
Autor: Polygoon Hollands Nieuws, Licencja: CC BY-SA 3.0
Het wereldkampioenschap schaatsen voor dames in Helsinki: Stien Kaiser. Statkevitsj wordt eerste in het algemeen eindklassement, Kaiser tweede en Titova derde.
CAMPIONI dello SPORT 1973/74-Figurina n.338- NADIG - SVIZZERA -SCI-Rec
Autor: Verhoeff, Bert / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Wereldkampioenschappen schaatsen voor amateurs in Deventer Sten Stensen in aktie
Autor: Christophe95, Licencja: CC BY-SA 3.0
The swiss bobsledder Werner Camichel
(c) Bundesarchiv, Bild 183-K0228-0014-001 / CC-BY-SA 3.0