Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980
Eric Heiden – amerykański panczenista, pięciokrotny mistrz olimpijski z Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-T0217-0016 / CC-BY-SA 3.0
Frank Ullrich – enerdowski biathlonista, trzykrotny medalista igrzysk w Lake Placid
Natalja Pietrusiowa – radziecka panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-W0229-0034 / CC-BY-SA 3.0
Eberhard Rösch – enerdowski biathlonista, dwukrotny medalista igrzysk w Lake Placid
Kay Stenshjemmet – norweski panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Lake Placid
Tom Erik Oxholm – norweski panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Lake Placid
Leah Poulos – amerykańska panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-U1215-0023 / CC-BY-SA 3.0
Sabine Becker – enerdowska panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lake Placid
(c) Henry Zbyszynski, CC BY 2.0
Mecz hokejowy rundy medalowej USA–ZSRR („cud na lodzie”)
(c) Bundesarchiv, Bild 183-W0211-0109 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0
Anett Pötzsch (z prawej) – enerdowska łyżwiarka figurowa, mistrzyni olimpijska w konkurencji slolistek w Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1982-1126-018 / CC-BY-SA 3.0
Irina Rodnina – radziecka łyżwiarka figurowa, mistrzyni olimpijska w parach sportowych w Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-N0120-0013 / CC-BY-SA 3.0
Hans Rinn i Norbert Hahn – enerdowscy saneczkarze, mistrzowie olimpijscy w dwójkach z Lake Placid
Annie Borckink – holenderska panczenistka, mistrzyni olimpijska w biegu na 1500 m z Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1982-1120-002 / CC-BY-SA 3.0
Karin Enke – enerdowska panczenistka, mistrzyni olimpijska w biegu na 500 m z Lake Placid
Bjørg Eva Jensen – norweska panczenistka, mistrzyni olimpijska w biegu na 3000 m z Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-Z1016-024 / CC-BY-SA 3.0
Bernhard Glass – enerdowski saneczkarz, mistrz olimpijski w jedynkach z Lake Placid
Gaétan Boucher – kanadyjski panczenista, wicemistrz olimpijski w biegu na 1000 m z Lake Placid
Piet Kleine – holenderski panczenista, wicemistrz olimpijski w biegu na 10 000 m z Lake Placid
Ria Visser – holenderska panczenistka, wicemistrzyni olimpijska w biegu na 1500 m z Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-P1112-0030 / CC-BY-SA 3.0
Jan Hoffmann – enerdowski łyżwiarz figurowy, wicemistrz olimpijski w konkurencji solistów w Lake Placid
(c) Bundesarchiv, Bild 183-Z0321-019 / CC-BY-SA 3.0
Melitta Sollmann – enerdowska saneczkarka, wicemistrzyni olimpijska w jedynkach z Lake Placid
Lieuwe de Boer – holenderski panczenista, brązowy medalista biegu na 500 m w Lake Placid
Frode Rønning – norweski panczenista, brązowy medalista biegu na 1000 m w Lake Placid
Dagmar Lurz – niemiecka łyżwiarka figurowa, brązowa medalistka igrzysk w konkurencji solistek w Lake Placid

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1980 roku w Lake Placid.

Na igrzyskach w 1980 roku w Lake Placid rozegrano 38 konkurencji w dziesięciu dyscyplinach sportowych[1], czyli o jedną więcej niż podczas poprzednich igrzysk, które odbyły się w Innsbrucku. Konkurencją debiutującą na igrzyskach olimpijskich był biathlonowy sprint na dystansie 10 km[2].

W zawodach wzięło udział 1072 sportowców (837 mężczyzn i 235 kobiet) z 37 narodowych reprezentacji. Dla trzech państw – Cypru, Chińskiej Republiki Ludowej i Kostaryki – był to debiut w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Cypryjczyków był to zarazem pierwszy występ olimpijski zarówno w letnich, jak i zimowych edycjach[3].

Medale zdobyli reprezentanci 19 państw, co oznacza, że 18 krajów uczestniczących w igrzyskach zakończyło je z zerowym dorobkiem medalowym.

Po raz piąty igrzyska olimpijskie zorganizowano w Stanach Zjednoczonych. Amerykanie powtórzyli najlepszy swój występ w zimowych igrzyskach olimpijskich – taki sam rezultat medalowy osiągnęli na poprzednich igrzyskach w Lake Placid, które zorganizowano w 1932 roku. Występ USA był lepszy od startu w roli organizatora zimowych igrzysk w 1960 roku w Squaw Valley, jednak nieporównywalnie słabszy od występów w roli organizatora letnich edycji w 1904 roku w St. Louis i 1932 roku w Los Angeles[4]. Zwycięzcą klasyfikacji medalowej został Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich z dorobkiem 22 medali – 10 złotych, 6 srebrnych i 6 brązowych[1][5]. Po raz piąty z rzędu kraj ten wygrał klasyfikację medalową igrzysk olimpijskich, po zimowych i letnich igrzyskach w 1972 i 1976 roku[6][7][8][9][1]. Mecz hokejowy pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim, w którym amerykańska drużyna amatorów pokonała zespół radziecki, przeszedł do historii jako „cud na lodzie” i został wybrany przez IIHF najważniejszym wydarzeniem stulecia w hokeju na lodzie[10][11].

Na igrzyskach w Lake Placid pierwszy złoty medal olimpijski, wliczając w to letnie i zimowe starty, zdobyła reprezentacja Liechtensteinu. Startująca w jej barwach Hanni Wenzel została dwukrotną mistrzynią olimpijską w narciarstwie alpejskim[12][13]. Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Bułgarii zdobył natomiast Iwan Lebanow – trzeci zawodnik biegu narciarskiego na 30 km mężczyzn[14][15].

Najlepszy z dotychczasowych startów w zimowych edycjach igrzysk zaliczyła reprezentacja Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W jej barwach startował biathlonista Frank Ullrich, który jako pierwszy reprezentant NRD trzykrotnie stanął na podium olimpijskim podczas jednych zimowych igrzysk[16]. Swój najlepszy występ w ZIO wyrównała reprezentacja Węgier. Para taneczna z tego kraju – Krisztina Regőczy i András Sallay – zdobyła drugi w historii węgierskich startów srebrny medal zimowych igrzysk olimpijskich. Był to zarazem pierwszy medal ZIO dla Węgier od igrzysk w Cortina d’Ampezzo w 1956 roku[17].

Dla reprezentacji Austrii występ w Lake Placid był najlepszym startem olimpijskim od zimowych igrzysk w Grenoble[18], a dla Szwecji najlepszym zimowym startem również od Grenoble[19]. Po raz trzeci w historii, po 1956 i 1972 roku, medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyła reprezentacja Japonii[20].

Reprezentacja Republiki Federalnej Niemiec odnotowała w Lake Placid najgorszy start olimpijski. Po raz pierwszy sportowcy z RFN nie wywalczyli ani jednego złota olimpijskiego[21]. Najsłabszy zimowy start w dotychczasowej historii występów olimpijskich odnotowali również Norwegowie, którzy po raz pierwszy zakończyli zimowe igrzyska z tylko jednym złotem[22]. Najgorsze rezultaty olimpijskie od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964 uzyskali reprezentanci Włoch i Czechosłowacji, a najsłabszy wynik medalowy w ZIO – reprezentanci Holandii. Dla Włochów były to zarazem pierwsze od 1964 roku igrzyska olimpijskie bez złotego medalu[23][24][25]. Dla Francuzów igrzyska w Lake Placid były trzecimi z rzędu zimowymi bez złota olimpijskiego i drugimi bez srebra[26].

Multimedalistami igrzysk zostało 25 sportowców, spośród których 17 zdobyło przynajmniej jeden złoty medal olimpijski. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem został panczenista Eric Heiden, który jako pierwszy w historii zdobył pięć złotych medali olimpijskich w konkurencjach indywidualnych podczas jednej edycji igrzysk olimpijskich[27]. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęli ponadto Nikołaj Zimiatow, Anatolij Alabjew, Hanni Wenzel, Frank Ullrich i Juha Mieto[1].

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1980 w Lake Placid, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. ZSRR106622
2. NRD97723
3.Stany Zjednoczone USA64212
4.Austria Austria3227
5.Szwecja Szwecja3 –14
6.Liechtenstein Liechtenstein22 –4
7.Norwegia Norwegia13610
8.Finlandia Finlandia1539
9. Szwajcaria1135
10.Holandia Holandia1214
11.Wielka Brytania Wielka Brytania1 – –1
12. RFN –235
13.Włochy Włochy –2 –2
14.Kanada Kanada –112
15.Japonia Japonia –1 –1
15. Węgry –1 –1
17. Bułgaria – –11
17.Czechosłowacja Czechosłowacja – –11
17.Francja Francja – –11
Razem383938115

Klasyfikacje według dyscyplin

Biathlon

Podczas igrzysk w Lake Placid rozegrane zostały trzy konkurencje biathlonowe mężczyzn – bieg indywidualny na dystansie 20 km, sprint na dystansie 10 km oraz sztafetę 4 × 7,5 km. Sprint był konkurencją debiutującą w programie igrzysk olimpijskich[2]. Po raz pierwszy na igrzyskach olimpijskich zastosowano tarcze mechaniczne, a także skrócono odległość od tarczy ze 150 do 50 metrów[28][29].

Najbardziej utytułowanym biathlonistą został Anatolij Alabjew, który zdobył dwa złote medale i jeden brązowy. Na podium olimpijskim wszystkich trzech konkurencji stanął również Frank Ullrich, zdobywając jeden złoty i dwa srebrne medale. Ponadto multimedalistami zostali Władimir Alikin (złoto i srebro) i Eberhard Rösch (srebro i brąz)[30]. W rywalizacji sztafet mistrzami olimpijskimi po raz czwarty z rzędu zostali reprezentanci Związku Radzieckiego i tym samym utrzymali passę zwycięstw w tej konkurencji od jej wprowadzenia do kalendarza olimpijskiego w 1968 roku[31]. W radzieckiej sztafecie biegł Aleksandr Tichonow, zdobywając czwarty z rzędu złoty medal olimpijski w tej konkurencji[32].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. ZSRR2114
2. NRD1214
3. RFN – –11
Razem3339

Biegi narciarskie

Konkurencje biegowe rozegrane na igrzyskach w Lake Placid nie zmieniły się w porównaniu do igrzysk w Innsbrucku – przeprowadzono cztery biegi mężczyzn i trzy kobiet[33][34].

Najlepszy wynik medalowy osiągnął Nikołaj Zimiatow – trzykrotny mistrz olimpijski igrzysk w Lake Placid. Trzy razy na podium olimpijskim stanął także Juha Mieto, w dorobku którego znalazły się dwa srebrne i jeden brązowy medal. Dwa medale wśród mężczyzn zdobyli również Wasilij Roczew (złoty i srebrny) oraz Ove Aunli (srebrny i brązowy). Wśród kobiet najbardziej utytułowaną biegaczką została Barbara Petzold z dwoma złotymi medalami. Multimedalistkami były również Raisa Smietanina (złoto i srebro) oraz Hilkka Riihivuori (dwa razy srebro)[34].

Po raz pierwszy w historii złoty medal olimpijski w sztafecie kobiet zdobyły reprezentantki Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Przerwały tym samym passę dwóch zwycięstw zawodniczek z ZSRR[35][36].

W biegu na 30 km mężczyzn brązowy medal wywalczył Iwan Lebanow. Był to pierwszy medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyty dla Bułgarii[15].

Mistrzem olimpijskim w biegu mężczyzn na 15 km został Thomas Wassberg, który pokonał drugiego na mecie Juhę Mieto różnicą 0,01 sekundy. W wyniku tak niewielkiej różnicy Międzynarodowa Federacja Narciarska zmieniła przepisy dotyczące pomiarów czasu, ograniczając ich dokładność do 0,1 sekundy[37].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. ZSRR4217
2. NRD2 – –2
3.Szwecja Szwecja1 – –1
4.Finlandia Finlandia –426
5.Norwegia Norwegia –123
6. Bułgaria – –11
6.Czechosłowacja Czechosłowacja – –11
Razem77721

Bobsleje

Podczas igrzysk w Lake Placid, tak samo jak cztery lata wcześniej w Innsbrucku, odbyły się dwie konkurencje bobslejowe – dwójki i czwórki mężczyzn[38][39].

Medalistami zostali zawodnicy z Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Szwajcarii. Wszyscy bobsleiści, którzy stanęli na podium w dwójkach, zostali medalistami również w czwórkach, w wyniku czego sześciu zawodników zostało multimedalistami igrzysk w Lake Placid – Erich Schärer, Joseph Benz, Bernhard Germeshausen i Hans-Jürgen Gerhardt zdobyli po jednym złotym i jednym srebrnym, a Meinhard Nehmer i Bogdan Musiol po jednym złotym i jednym brązowym medalu[40][41].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. NRD1124
2. Szwajcaria11 –2
Razem2226

Hokej na lodzie

Niezmiennie od poprzednich igrzysk w kalendarzu olimpijskim znalazł się turniej mężczyzn w hokeju na lodzie[42][43]. W turnieju triumfowali reprezentanci Stanów Zjednoczonych, przerywając tym samym dominację drużyny radzieckiej w turniejach olimpijskich od igrzysk w 1964 roku w Innsbrucku[44]. Brązowy medal wywalczyli Szwedzi[43].

Mecz rundy medalowej pomiędzy USA a ZSRR przeszedł do historii jako „cud na lodzie”. Składająca się z hokeistów-amatorów drużyna amerykańska pokonała faworyzowany zespół radziecki[10]. Spotkanie to zostało w 2008 roku wybrane przez Międzynarodową Federację Hokeja na Lodzie najważniejszym wydarzeniem stulecia w historii międzynarodowego hokeja[11], a w 2004 roku doczekało się ekranizacji pod tytułem Cud w Lake Placid[45][46].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Stany Zjednoczone USA1 – –1
2. ZSRR –1 –1
3.Szwecja Szwecja – –11
Razem1113

Kombinacja norweska

W programie igrzysk olimpijskich w Lake Placid, niezmiennie od poprzednich igrzysk, znalazł się jeden konkurs indywidualny w kombinacji norweskiej. Niezmienna pozostała również formuła zawodów – pierwszego dnia dwuboiści oddawali po trzy skoki narciarskie na normalnym obiekcie, z których odrzucana była najgorsza próba, drugiego dnia brali udział w 15-kilometrowym biegu narciarskim[47][48].

Mistrzem olimpijskim po raz trzeci z rzędu został reprezentant Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Ulrich Wehling. Jako drugi zawodnik w historii, po Johanie Grøttumsbråtenie (1924, 1928, 1932), trzykrotnie stanął na podium olimpijskim w kombinacji norweskiej i jako pierwszy trzykrotnie został mistrzem olimpijskim w tej dyscyplinie. Drugie miejsce w konkursie zajął Jouko Karjalainen, a trzecie – Konrad Winkler, który zdobył drugi z rzędu brązowy medal olimpijski[49].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. NRD1 –12
2.Finlandia Finlandia –1 –1
Razem1113

Łyżwiarstwo figurowe

W Lake Placid, tak samo jak w Innsbrucku, odbyły się cztery konkurencje w łyżwiarstwie figurowym – rywalizacja solistów, solistek, par sportowych i par tanecznych[50][51].

Żaden z zawodników nie zdobył w Lake Placid więcej niż jednego medalu[51]. Tytuł mistrzów olimpijskich w parach sportowych obronili Irina Rodnina i Aleksandr Zajcew. Dla Rodniny był to zarazem trzeci z rzędu złoty medal olimpijski w parach sportowych (w 1972 roku zdobyła go z Aleksiejem Ułanowem, a cztery lata później z Zajcewem)[37]. Jednocześnie był to piąty z rzędu tytuł mistrzów olimpijskich w tej konkurencji przyznany ZSRR[52].

Para taneczna Krisztina Regőczy i András Sallay zdobyła pierwszy od 24 lat medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Węgier. Był to jednocześnie drugi w historii węgierskich startów srebrny medal olimpijski, po zdobytym w 1948 roku przez parę sportową Andrea Kékesy i Ede Király[17].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. ZSRR2114
2. NRD1113
3.Wielka Brytania Wielka Brytania1 – –1
4.Stany Zjednoczone USA –112
5. Węgry –1 –1
6. RFN – –11
Razem44412

Łyżwiarstwo szybkie

Konkurencje łyżwiarstwa szybkiego w Lake Placid były takie same jak w Innsbrucku. Panczeniści rywalizowali na pięciu dystansach, a panczenistki na czterech[53][54].

Rywalizację mężczyzn zdominował Eric Heiden, który wygrał wszystkie konkurencje i został pięciokrotnym mistrzem olimpijskim. Został pierwszym w historii sportowcem, który zdobył pięć złotych medali na jednych igrzyskach olimpijskich w konkurencjach indywidualnych oraz pierwszym, który zdobył pięć złotych medali podczas zimowych igrzysk olimpijskich[27]. Ponadto poprawił rekordy olimpijskie na wszystkich dystansach oraz rekord świata na dystansie 10 000 m[55].

Poza Heidenem multimedalistami zawodów mężczyzn zostali Kay Stenshjemmet z dorobkiem dwóch srebrnych medali oraz Tom Erik Oxholm z dwoma brązowymi medalami. Wśród kobiet najbardziej utytułowaną zawodniczką została Natalja Pietrusiowa ze złotem i brązem. Dwukrotnie na podium olimpijskim stanęła także Leah Poulos, zdobywając dwa srebrne medale oraz Sabine Becker ze srebrem i brązem[54].

W biegu na 1000 m mężczyzn trzecie miejsce ex aequo zajęli Władimir Łobanow i Frode Rønning, wobec czego w tej konkurencji przyznano dwa brązowe medale[54].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Stany Zjednoczone USA5218
2.Norwegia Norwegia1247
3.Holandia Holandia1214
4. NRD1124
4. ZSRR1124
6.Kanada Kanada –1 –1
Razem991028

Narciarstwo alpejskie

Konkurencje alpejskie rozgrywane na igrzyskach w Lake Placid były takie same jak w Innsbrucku – kobiety i mężczyźni rywalizowali w slalomie, slalomie gigancie i biegu zjazdowym[56][57]. Zawody olimpijskie były jednocześnie 26. edycją mistrzostw świata w narciarstwie alpejskim, do których zaliczana była również kombinacja alpejska kobiet i mężczyzn[58].

Najbardziej utytułowaną alpejką tych igrzysk została Hanni Wenzel, w dorobku której znalazły się dwa złote i jeden srebrny medal. Wenzel została pierwszą w historii mistrzynią olimpijską z Liechtensteinu[12]. Za jej sprawą Liechtenstein został najmniejszym pod względem powierzchni krajem ze złotym medalem olimpijskim[59]. Wśród mężczyzn dwa złote medale olimpijskie zdobył Ingemar Stenmark[57]. Zwyciężył on w slalomie i slalomie gigancie, zostając w ten sposób trzecim zawodnikiem w historii (po Tonim Sailerze i Jean-Claude Killym[60][61]), który wygrał oba slalomy na jednych igrzyskach[62].

W kombinacji alpejskiej, zaliczanej jednak tylko do mistrzostw świata, triumfowali Phil Mahre wśród mężczyzn[63] i Hanni Wenzel wśród kobiet[64].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Liechtenstein Liechtenstein22 –4
2.Austria Austria2114
3.Szwecja Szwecja2 – –2
4. RFN –2 –2
5.Stany Zjednoczone USA –1 –1
6. Szwajcaria – –33
7.Francja Francja – –11
7.Kanada Kanada – –11
Razem66618

Saneczkarstwo

Niezmiennie od poprzednich igrzysk, w Lake Placid rozegrano trzy konkurencje saneczkarskie – jedynki kobiet i mężczyzn oraz dwójki mężczyzn[65][66].

Żaden z zawodników nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego[66]. W dwójkach tytuł mistrzów olimpijskich z Innsbrucka obronili Hans Rinn i Norbert Hahn[67]. W jedynkach kobiet triumfowała Wiera Zozula, a trzecie miejsce zajęła Ingrīda Amantova. Były to pierwsze medale olimpijskie zdobyte dla Związku Radzieckiego w saneczkarstwie oraz pierwsze medale zimowych igrzysk olimpijskich wywalczone przez sportsmenki narodowości łotewskiej[68]. Z kolei Paul Hildgartner został pierwszym włoskim medalistą olimpijskim w saneczkarskich jedynkach mężczyzn, zdobywając srebrny medal w tej konkurencji[69].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. NRD21 –3
2. ZSRR1 –12
3.Włochy Włochy –2 –2
4.Austria Austria – –11
4. RFN – –11
Razem3339

Skoki narciarskie

Zawody olimpijskie w skokach narciarskich na igrzyskach w Lake Placid składały się z dwóch konkursów indywidualnych – na dużej i normalnej skoczni, tak samo jak na poprzednich igrzyskach olimpijskich[70][71].

Żaden ze skoczków nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego. W konkursie na normalnym obiekcie drugie miejsce zajęli ex aequo Manfred Deckert i Hirokazu Yagi, wobec czego obaj zdobyli srebrny medal, a medalu brązowego nie przyznano[37]. Taka sytuacja, że dwóch zawodników zajęło takie samo miejsce na podium olimpijskim w skokach narciarskich, wydarzyła się po raz pierwszy w historii[72]. Mistrz olimpijski z normalnej skoczni, Toni Innauer, został drugim w historii austriackim mistrzem olimpijskim w skokach narciarskich po Karlu Schnablu, a mistrz z dużej skoczni, Jouko Törmänen, został trzecim w historii fińskim skoczkiem ze złotem olimpijskim po Antti Hyvärinenie i Veikko Kankkonenie[72].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Austria Austria11 –2
2.Finlandia Finlandia1 –12
3.Japonia Japonia –1 –1
3. NRD –1 –1
Razem2316

Multimedaliści

25 sportowców zdobyło w Lake Placid więcej niż jeden medal, a 17 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – po sześcioro – multimedalistów startowało w barwach Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Związku Radzieckiego. Sześciu z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w bobslejach, czworo w biegach narciarskich, trzech w biathlonie i po dwoje w łyżwiarstwie szybkim i narciarstwie alpejskim.

Najwięcej medali – pięć – zdobył reprezentant Stanów Zjednoczonych w łyżwiarstwie szybkim, Eric Heiden, który został pięciokrotnym mistrzem olimpijskim. Trzy tytuły mistrza olimpijskiego zdobył również radziecki biegacz narciarski – Nikołaj Zimiatow.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

MiejsceZawodnikPaństwoDyscyplinaZłotoSrebroBrązRazem
1.Heiden, EricEric HeidenStany Zjednoczone USAłyżwiarstwo szybkie5 – –5
2.Zimiatow, NikołajNikołaj Zimiatow ZSRRbiegi narciarskie3 – –3
3.Alabjew, AnatolijAnatolij Alabjew ZSRRbiathlon21 –3
3.Wenzel, HanniHanni WenzelLiechtenstein Liechtensteinnarciarstwo alpejskie21 –3
5.Petzold, BarbaraBarbara Petzold NRDbiegi narciarskie2 – –2
5.Stenmark, IngemarIngemar StenmarkSzwecja Szwecjanarciarstwo alpejskie2 – –2
7.Ullrich, FrankFrank Ullrich NRDbiathlon12 –3
8.Alikin, WładimirWładimir Alikin ZSRRbiathlon11 –2
8.Benz, JosephJoseph Benz Szwajcariabobsleje11 –2
8.Gerhardt, Hans-JürgenHans-Jürgen Gerhardt NRDbobsleje11 –2
8.Germeshausen, BernhardBernhard Germeshausen NRDbobsleje11 –2
8.Roczew, WasilijWasilij Roczew ZSRRbiegi narciarskie11 –2
8.Schärer, ErichErich Schärer Szwajcariabobsleje11 –2
8.Smietanina, RaisaRaisa Smietanina ZSRRbiegi narciarskie11 –2
15.Musiol, BogdanBogdan Musiol NRDbobsleje1 –12
15.Nehmer, MeinhardMeinhard Nehmer NRDbobsleje1 –12
15.Pietrusiowa, NataljaNatalja Pietrusiowa ZSRRłyżwiarstwo szybkie1 –12

Przypisy

  1. ↑ a b c d 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
  2. ↑ a b Biathlon: History of Biathlon at the Olympic Winter Games (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski, 20 grudnia 2016. s. 2–4. [dostęp 2017-07-07].
  3. ↑ Olympic Countries (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)].
  4. ↑ United States (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
  5. ↑ Soviet Union (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
  6. ↑ 1972 Sapporo Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
  7. ↑ 1972 München Summer Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-28)].
  8. ↑ 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
  9. ↑ 1976 Montreal Summer Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-07)].
  10. ↑ a b Miracle on Ice (ang.). Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2017-07-08].
  11. ↑ a b “Miracle on Ice” is #1 story (ang.). Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2017-07-08].
  12. ↑ a b Syl Battistuzzi: Liechtenstein ist so klein, dass es fast in eine Gondelbahn passt. Wieso uns der Nachbar 1980 trotzdem abgetrocknet hat (niem.). watson.ch, 24 lutego 2014. [dostęp 2017-07-11].
  13. ↑ Liechtenstein (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-14)].
  14. ↑ Bulgaria (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)].
  15. ↑ a b Иван Лебанов - първият българин, спечелил медал от зимни олимпийски игри (bułg.). bnt.bg, 13 lutego 2014. [dostęp 2017-07-08].
  16. ↑ East Germany (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12].
  17. ↑ a b Hungary (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-16)].
  18. ↑ Austria (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)].
  19. ↑ Sweden (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)].
  20. ↑ Japan (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-29)].
  21. ↑ West Germany (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].
  22. ↑ Norway (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12].
  23. ↑ Czechoslovakia (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-18)].
  24. ↑ Netherlands (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-28)].
  25. ↑ Italy (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)].
  26. ↑ France (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)].
  27. ↑ a b Eric Heiden speed skates into Olympic history (ang.). history.com. [dostęp 2017-07-10].
  28. ↑ Biathlon 101 (ang.). satellitesportsnetwork.com. [dostęp 2017-07-07].
  29. ↑ Historia biathlonu. Polski Związek Biathlonu. [dostęp 2017-07-07].
  30. ↑ Biathlon at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].
  31. ↑ Biathlon - Olympic Games - Men: 4 x 7.5 km Relay (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-07].
  32. ↑ Александр Иванович Тихонов. Биографическая справка (ros.). ria.ru, 27 października 2008. [dostęp 2017-07-09].
  33. ↑ Cross Country Skiing at the 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-18)].
  34. ↑ a b Cross Country Skiing at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].
  35. ↑ Cross-Country - Olympic Games - Women: 3 x 5 km Relay (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-08].
  36. ↑ Cross-Country - Olympic Games - Women: 4 x 5 km Relay (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-08].
  37. ↑ a b c Adam Bucholz: Stracona szansa Bobaka – Lake Placid 1980. skijumping.pl, 9 stycznia 2014. [dostęp 2017-07-08].
  38. ↑ Bobsleigh at the 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-16)].
  39. ↑ Bobsleigh at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].
  40. ↑ Switzerland Bobsleigh at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08].
  41. ↑ East Germany Bobsleigh at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-08].
  42. ↑ 1976 Men's Olympic Hockey (ang.). hockey-reference.com. [dostęp 2017-07-08].
  43. ↑ a b 1980 Men's Olympic Hockey (ang.). hockey-reference.com. [dostęp 2017-07-08].
  44. ↑ Olympic Men's Hockey Summary (ang.). legendofhockey.net. [dostęp 2017-07-08].
  45. ↑ Kenneth Turan. Do you believe?. „Los Angeles Times”, 6 lutego 2004. [dostęp 2017-07-08]. 
  46. ↑ Cud w Lake Placid (2004). filmweb.pl. [dostęp 2017-07-08].
  47. ↑ Nordic Combined at the 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-19)].
  48. ↑ Nordic Combined at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].
  49. ↑ Nordic Combined - Olympic Games - Individual (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-09].
  50. ↑ Figure Skating at the 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-26)].
  51. ↑ a b Figure Skating at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-07)].
  52. ↑ Figure Skating - Olympic Games - Pairs (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-09].
  53. ↑ Speed Skating at the 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-19)].
  54. ↑ a b c Speed Skating at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].
  55. ↑ Gary D’Amato: No. 1: Eric Heiden, 1980 (ang.). Journal Sentinel. [dostęp 2017-07-10].
  56. ↑ Alpine Skiing at the 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-16)].
  57. ↑ a b Alpine Skiing at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-07)].
  58. ↑ 26th Alpine World Ski Championships - event results (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2017-07-11].
  59. ↑ 1980 Olympics - Winter Olympic Games - Lake Placid 1980 (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2017-07-11].
  60. ↑ Alpine Skiing - Olympic Games - Men: Slalom (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-11].
  61. ↑ Alpine Skiing - Olympic Games - Men: Giant Slalom (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-11].
  62. ↑ Legendary Stenmark hits peak form with double gold (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2017-07-11].
  63. ↑ Lake Placid, NY (USA) - 22.02.1980 - FIS World Ski Championships - Men's Combined (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2017-07-11].
  64. ↑ Lake Placid, NY (USA) - 23.02.1980 - FIS World Ski Championships - Ladies' Combined (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2017-07-11].
  65. ↑ Luge at the 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-15)].
  66. ↑ a b Luge at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].
  67. ↑ Luge - Olympic Games - Men: Doubles (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-11].
  68. ↑ Latvia in The Winter Olympic Games (ang.). Latvian History, 25 stycznia 2014. [dostęp 2017-07-11].
  69. ↑ Luge - Olympic Games - Men: Singles (ang.). sports123.com. [dostęp 2017-07-11].
  70. ↑ Ski Jumping at the 1976 Innsbruck Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-18)].
  71. ↑ Ski Jumping at the 1980 Lake Placid Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-08)].
  72. ↑ a b Mistrzowie olimpijscy. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-07-11].

Linki zewnętrzne

Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Media użyte na tej stronie

Propozycja LnM-2.svg
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Propozycja 1 dla Listy na Medal na PL.WIKI
Flag of the Soviet Union (dark version).svg
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.
Schematic of the flag as adopted in 1955.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Civil Ensign of Switzerland.svg
Flag of Switzerland at sea
Flag of Italy (1946–2003).svg
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
Flag of Bulgaria (1971–1990).svg
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1971-1990). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1971.
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Tom Erik Oxholm.jpg
Autor: Hans van Dijk for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Schaatsinterland Nederland tegen Noorwegen in Groningen. Tom Erik Oxholm (Noorwegen) in actie.
Annie Borckink 1981.jpg
Autor: Hans van Dijk for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Annie Borckink
Eric Heiden 1980c.jpg
Autor: Anefo / Croes, R.C., Licencja: CC0
Eric Heiden
Piet Kleine 1973.jpg
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC0
Wereldkampioenschappen schaatsen voor amateurs in Deventer Piet Kleine in aktie
Bundesarchiv Bild 183-W0229-0034, Eberhard Rösch.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-W0229-0034 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Eberhard Rösch ADN-ZB Schaar 29.2.80 Oberhof: Den ersten Titel bei den DDR-Biathlonmeisterschaften holte sich der olympische Bronzemedaillen-Gewinner Eberhard Rösch von Dynamo Zinnwald im 20-km-Wettbewerb.
WK Sprint schaatsen in Alkmaar. Lieuwe de Boer in aktie, Bestanddeelnr 931-9573.jpg
Autor: Rob Bogaerts / Anefo, Licencja: CC0
Collectie / Archief : Fotocollectie Anefo

Reportage / Serie : [ onbekend ]
Beschrijving : WK Sprint schaatsen in Alkmaar. Lieuwe de Boer in aktie
Datum : 6 februari 1982
Locatie : Alkmaar, Noord-Holland
Trefwoorden : schaatsen
Persoonsnaam : Boer, Lieuwe de
Fotograaf : Bogaerts, Rob / Anefo
Auteursrechthebbende : Nationaal Archief
Materiaalsoort : Negatief (zwart/wit)
Nummer archiefinventaris : bekijk toegang 2.24.01.05

Bestanddeelnummer : 931-9573
Ria Visser 1980d.jpg
Autor: Suyk, Koen / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Ria Visser
Bundesarchiv Bild 183-1982-1120-002, Karin Enke.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1982-1120-002 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Karin Enke

ADN-ZB Mittelstädt 20.11.82 Karl-Marx-Stadt: Vorschaumotiv zum Länderkampf im Eisschnellauf DDR-UdSSR Die 21-jährige Olympiasiegerin und zweifache Weltmeisterin im Sprint, Karin Enke (SC Einheit Dresden-Foto von einem früheren Wettkampf), wird beim internationalen Saison-Auftakt auf dem Karl-Marx-Städter Kunsteisoval am Küchwald am 27. und 28.11.1982 an den Start gehen.

Abgebildete Personen:

  • Enke, Karin: Eisschnelläuferin, DDR
Flag of Liechtenstein (1937-1982).svg
Flag of Liechtenstein 1937—1982.
1980 Winter Olympic Games medals map.png
Autor: Szoltys, Licencja: CC BY-SA 3.0
  Countries with at least one gold medal
  Countries with at least one silver medal
  Countries with at least one bronze medal
  Countries that didn't get any medal
  Countries that did not participate
Bundesarchiv Bild 183-W0211-0109, Lake Placid, XIII. Winterolympiade, Linda Fratianne, Heinz Florian Oertel, Anett Pötzsch.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-W0211-0109 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
ADN-ZB /Thieme-11.2.80
Olympia-Lake Placid: Die Weltmeisterin und die Vizeweltmeisterin im Eiskunstlaufen Linda Fratianne (USA/l.) und Anett Pötzsch (DDR/r.) geben Heinz-Florian Oertel vom DDR-Fernsehen ein Interview.
USA - Soviet Union 1980 match.jpg
(c) Henry Zbyszynski, CC BY 2.0
USA - Soviet Union match, Winter Olympics 1980. Mike Ramsey #5 with the puck, #22 Viktor Zhluktov; #6 Valeri Vasiliev
Bundesarchiv Bild 183-1982-1126-018, Irina Rodnina, Ludmilla Koblewa, Andrej Kalitin (cropped).jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1982-1126-018 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Irina Rodnina, Ludmilla Koblewa, Andrej Kalitin ADN-ZB Thieme 26.11.82 Karl-Marx-Stadt: "Pokal der Blauen Schwerter" im Eiskunstlaufen - Irina Rodnina betreut Nachwuchspaar- Von der erfolgreichsten Eiskunstläuferin aller Zeiten, Irina Rodnina (l.), wird das talentierte Moskauer Nachwuchspaar Ludmilla Koblewa - Andrej Kalitin betreut. Die Schützlinge der mehrfachen Weltmeisterin und Olympiasiegerin belegten in der Entscheidung der Paare am 25.11.82 mit 4,2 Punkten den dritten Rang.
Bundesarchiv Bild 183-U1215-0023, Sabine Becker.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-U1215-0023 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Sabine Becker ADN-ZB Thieme 15.12.79 Karl-Marx-Stadt: DDR-Meisterschaften im Eisschnellauf- Mit neuem Bahnrekord über 1000m holte sich Sabine Becker vom SC Dynamo Berlin begleitet vom strömenden Regen ihren zweiten Meistertitel.
Bundesarchiv Bild 183-Z0321-019, Melitta Sollmann.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-Z0321-019 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Melitta Sollmann ADN-ZB Schaar 21.3.1981-Bez. Suhl: DDR-Rennschlittenmeisterschaften-Weltmeisterin Melitta Sollmann führt nach den ersten beiden Einsitzer-Läufen bei den DDR-Rennschlittenmeisterschaften in Oberhof. Die Sportlerin vom ASK Oberhof erzielte eine Zeit von 1:24,73 (42,37-42,35).
WK-schaatsen heren in Heerenveen Stenshjemmet (Noorwegen tijdens 5.000 meter, Bestanddeelnr 929-0250.jpg
Autor: Koen Suyk / Anefo, Licencja: CC0
Collectie / Archief : Fotocollectie Anefo

Reportage / Serie : [ onbekend ]
Beschrijving : WK-schaatsen heren in Heerenveen; Stenshjemmet (Noorwegen tijdens 5.000 meter
Datum : 12 februari 1977
Locatie : Friesland, Heerenveen, Noorwegen
Trefwoorden : schaatsen, sport
Fotograaf : Suyk, Koen / Anefo
Auteursrechthebbende : Nationaal Archief
Materiaalsoort : Negatief (zwart/wit)
Nummer archiefinventaris : bekijk toegang 2.24.01.05

Bestanddeelnummer : 929-0250
Bundesarchiv Bild 183-P1112-0030, Jan Hoffmann.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-P1112-0030 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Jan Hoffmann ADN-ZB Mittelstädt 12.11.75 Karl-Marx-Stadt: Ex-Weltmeister wieder dabei. Nach einjähiger Wettkampfpause wegen Verletzung, stellt sich Ex-Weltmeister Jan Hoffmann (SC Karl-Marx-Stadt - Foto vom Vorjahr) bei den internationalen Eiskunstlauf-Wettbewerben um den Pokal der Blauen Schwerter dem einheimischen Publikum wieder vor. Nach der Pflicht am 12.11.75 führt er die Herren-Konkurrenz mit Platzziffer 7,0 und 34,60 Punkten an.
Bjørg Eva Jensen 1980.jpg
Autor: Suyk, Koen / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Wereldkampioenschappen schaatsen junioren allround in Assen. Bjorg Eva Jensen (Noorwegen) in actie.
Leah Poulos 1977.jpg
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Leah Poulos. Wereldkampioenschap schaatssprint in Alkmaar
Bundesarchiv Bild 183-T0217-0016, Klaus Siebert, Frank Ullrich.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-T0217-0016 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Klaus Siebert, Frank Ullrich ADN-ZB Schaar 17-2-78 Oberhof: DDR-Meisterschaften im Biathlon- Mit deutlichem Vorsprung erkämpfte sich am 16.2.78 der Zinnwalder Klaus Siebert (vorn) den Meistertitel im 20-km-Einzelwettbewerb. Seine Zeit: 1:11:52,10 Std. (1 Strafminute). Frank Ullrich (ASK Oberhof- dahinter) wurde in 1:15:16,84 st Vierter.
Frode Rønning.jpg
Autor: Bogaerts, Rob / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
WK Sprint schaatsen in Alkmaar. Frode Ronning in aktie.
Bundesarchiv Bild 183-N0120-0013, Hans Rinn, Norbert Hahn.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-N0120-0013 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Hans Rinn, Norbert Hahn ADN-ZB Wendorf-hf-20.1.1974-Oberhof: Rinn-Hahn in Front-Im Kampf um die DDR-Rennschlitten-Meisterschaften 1974 wurde am 20.1.1974 die erste von zwei Etappen abgeschlossen. Das Vizeweltmeister-Doppel Hans Rinn (l.)-Norbert Hahn (ASK Oberhof) gewann als Titelverteidiger die ersten Wertungsrennen. Am nächsten Wochenende folgt dann auf der Kunsteisbahn in Oberhof die endgültige Entscheidung.
Dagmar Lurz - 1980.jpg
Autor: ChicagoManUSA, Licencja: CC BY-SA 3.0
Dagmar Lurz at the 1980 Figure Skating World Championships in Dortmund, Germany
Bundesarchiv Bild 183-Z1016-024, Bernhard Glass.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-Z1016-024 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Bernhard Glass ADN-ZB Schaar zi-16.10.1981-Oberhof: Start in die neue Saison-Olympiasieger Bernhard Glass (ASK Oberhof) startet neben der gesamten DDR-Spitzenklasse zu den Handicap-Rennen, die die neue Rennschlittensaison eröffnen.
Gaétan Boucher.jpg
Autor: Bogaerts, Rob / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
WK Sprint schaatsen in Alkmaar. Boucher in aktie.
Natalya Petrusyova.jpg
Autor: Bogaerts, Rob / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
EK schaatsen vrouwen in Heerenveen; Petruseva in actie.