Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988

Yvonne van Gennip – holenderska panczenistka, trzykrotna mistrzyni olimpijska z Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1987-0306-033 / Schaar, Helmut / CC-BY-SA 3.0

Frank-Peter Roetsch – enerdowski biathlonista, dwukrotny mistrz olimpijski z Calgary

Yvonne van Gennip i Leo Visser – holenderscy panczeniści, medaliści olimpijscy z Calgary

Tomas Gustafson – szwedzki panczenista, dwukrotny mistrz olimpijski z Calgary

Uwe-Jens Mey – enerdowski panczenista, dwukrotny medalista olimpijski z Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1988-0830-004 / CC-BY-SA 3.0

Christa Rothenburger – enerdowska panczenistka, dwukrotna medalistka olimpijska z Calgary

Hubert Strolz – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski z Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1982-1120-002 / CC-BY-SA 3.0

Karin Enke – enerdowska panczenistka, trzykrotna medalistka olimpijska z Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1985-0217-008 / CC-BY-SA 3.0

Andrea Ehrig-Mitscherlich – enerdowska panczenistka, trzykrotna medalistka olimpijska z Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1988-0331-020 / CC-BY-SA 3.0

Wolfgang Hoppe i Bogdan Musiol – enerdowscy bobsleiści, dwukrotni srebrni medaliści igrzysk w Calgary

Raisa Smietanina – radziecka biegaczka narciarska, dwukrotna medalistka olimpijska z Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1987-1206-006 / CC-BY-SA 3.0

Gabriele Zange – enerdowska panczenistka, dwukrotna medalistka olimpijska z Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1988-0227-128 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0

Katarina Witt – enerdowska łyżwiarka figurowa, mistrzyni olimpijska w konkursie solistek w Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1987-0322-006 / CC-BY-SA 3.0

enerdowska czwórka bobslejowa: Wolfgang Hoppe, Bogdan Musiol, Ingo Voge i Dietmar Schauerhammer, srebrni medaliści olimpijscy z Calgary

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1987-1002-020 / CC-BY-SA 3.0

Jelena Wałowa i Oleg Wasiljew – radzieccy łyżwiarze figurowi, srebrni medaliści olimpijscy w konkursie par sportowych w Calgary

Gerard Kemkers – holenderski panczenista, brązowy medalista olimpijski w biegu na 5000 metrów w Calgary

Ihar Żalazouski – radziecki panczenista, brązowy medalista olimpijski w biegu na 1000 metrów w Calgary

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XV Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1988 roku w Calgary.

Na igrzyskach w Calgary przeprowadzono 46 konkurencji w 10 dyscyplinach sportowych, czyli o 7 więcej niż podczas poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 1984 roku w Sarajewie. Konkurencjami debiutującymi w igrzyskach olimpijskich były konkursy drużynowe w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej, bieg na 5000 metrów kobiet w łyżwiarstwie szybkim oraz supergigant kobiet i mężczyzn w narciarstwie alpejskim. Po 40-letniej przerwie rozegrano również kombinację alpejską kobiet i mężczyzn^[1][2][3]. Przeprowadzono również zawody w czterech dyscyplinach pokazowych – curlingu (turnieje kobiet i mężczyzn), narciarstwie dowolnym (jazda po muldach, skoki akrobatyczne i balet na nartach – wszystkie konkurencje wśród kobiet i mężczyzn), short tracku (po pięć biegów kobiet i mężczyzn) i narciarstwie niepełnosprawnych (biegi osób niewidomych z pilotami i slalom gigant osób z amputowanymi kończynami do kolan)^[4][5].

W igrzyskach olimpijskich wzięło udział 1426 sportowców (1111 mężczyzn i 315 kobiet) z 57 narodowych reprezentacji. Dla sześciu państw – Antyli Holenderskich, Fidżi, Guamu, Gwatemali, Jamajki i Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych – występ w Calgary był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Guamu był to ponadto pierwszy start olimpijski, zarówno w letnich i zimowych edycjach igrzysk^[6].

Medale wywalczyli reprezentanci 17 państw, co oznacza, że 40 reprezentacji zakończyło igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym^[2].

Pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej zajęła reprezentacja Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich z 11 złotymi, 9 srebrnymi i 9 brązowymi medalami. Był to najlepszy występ tej reprezentacji w zimowych edycjach igrzysk od 1976 roku^[7]. Jednocześnie reprezentacja ZSRR, zdobywając 29 medali, ustanowiła nowy rekord liczby medali wywalczonych podczas jednych zimowych igrzysk olimpijskich^[8].

Kanada, która po raz drugi była organizatorem igrzysk olimpijskich (wcześniej w 1976 roku odbyły się letnie igrzyska w Montrealu), uzyskała najlepszy wynik medalowy na zimowych igrzyskach od 1932 roku^[9]. Dla trzech reprezentacji występ w Calgary był najlepszym w historii zimowych startów – dla Niemieckiej Republiki Demokratycznej były to czwarte zimowe igrzyska z dziewięcioma złotymi medalami^[10], dla Szwajcarii był to zarazem najlepszy start w letnich i zimowych igrzyskach od letnich igrzysk w 1948 roku^[11], a dla Jugosławii były to drugie zimowe igrzyska z medalami^[12].

Reprezentacja Austrii uzyskała najlepszy wynik medalowy na igrzyskach olimpijskich od zimowej edycji w 1964 roku^[13]. Po raz pierwszy od igrzysk w Grenoble złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyli reprezentanci Francji^[14]. Mistrzem olimpijskim dla tego kraju został alpejczyk Franck Piccard^[15]. Najlepsze starty w zimowych igrzyskach od 1972 roku odnotowały zespoły Holandii i Włoch^[16][17]. Po raz czwarty igrzyska z medalem olimpijskim zakończył Liechtenstein^[18].

Po raz pierwszy ani jednego złotego medalu zimowych igrzysk olimpijskich nie zdobyli reprezentanci Norwegii^[19]. Reprezentacja Stanów Zjednoczonych zaliczyła najsłabszy występ w igrzyskach olimpijskich od 1968 roku, biorąc pod uwagę liczbę złotych medali, i od 1936 roku, licząc sumę wszystkich medali^[20]. Występ Wielkiej Brytanii w Calgary był pierwszym od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972 startem olimpijskim tej reprezentacji, podczas którego nie zdobyła ona ani jednego medalu^[21].

Multimedalistami igrzysk olimpijskich w Calgary zostało 41 sportowców, spośród których 24 przynajmniej raz zdobyło złoty medal olimpijski. Najbardziej utytułowanymi zawodnikami igrzysk zostali: holenderska panczenistka Yvonne van Gennip i fiński skoczek narciarski Matti Nykänen, którzy wywalczyli po trzy złote medale olimpijskie. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęli także: Tamara Tichonowa, Marjo Matikainen i Władimir Smirnow w biegach narciarskich, Walerij Miedwiedcew w biathlonie oraz Karin Enke i Andrea Ehrig-Mitscherlich w łyżwiarstwie szybkim.

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Calgary, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	ZSRR	11 11	09 9	09 9	29
2.	NRD	09 9	10 10	06 6	25
3.	Szwajcaria	05 5	05 5	05 5	15
4.	Finlandia	04 4	01 1	02 2	7
5.	Szwecja	04 4	00 –	02 2	6
6.	Austria	03 3	05 5	02 2	10
7.	Holandia	03 3	02 2	02 2	7
8.	RFN	02 2	04 4	02 2	8
9.	USA	02 2	01 1	03 3	6
10.	Włochy	02 2	01 1	02 2	5
11.	Francja	01 1	00 –	01 1	2
12.	Norwegia	00 –	03 3	02 2	5
13.	Kanada	00 –	02 2	03 3	5
14.	Jugosławia	00 –	02 2	01 1	3
15.	Czechosłowacja	00 –	01 1	02 2	3
16.	Japonia	00 –	00 –	01 1	1
16.	Liechtenstein	00 –	00 –	01 1	1
Razem		46	46	46	138

Klasyfikacje według dyscyplin

Biathlon

Zawody biathlonowe w Calgary składały się z tych samych konkurencji, co podczas poprzednich igrzysk olimpijskich. Biathloniści rywalizowali w dwóch konkurencjach indywidualnych (na 10 i 20 km) i w sztafecie^[22][23].

W obu konkurencjach indywidualnych złote medale zdobył reprezentant Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Frank-Peter Roetsch. Został tym samym pierwszym biathlonistą w historii, który triumfował w obu biegach indywidualnych podczas jednej edycji igrzysk^[24]. Złoto w sztafecie po raz szósty z rzędu zdobyli biathloniści ze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich^[25]. W składzie sztafety radzieckiej znaleźli się dwaj medaliści zawodów indywidualnych: Walerij Miedwiedcew i Siergiej Czepikow. Miedwiedcew zdobył dwa srebrne medale w biegach indywidualnych, a Czepikow jeden brązowy. Multimedalistą igrzysk w Calgary został również Włoch Johann Passler z dwoma brązowymi medalami^[23].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	NRD	02 2	00 –	00 –	2
2.	ZSRR	01 1	02 2	01 1	4
3.	RFN	00 –	01 1	00 –	1
4.	Włochy	00 –	00 –	02 2	2
Razem		3	3	3	9

Biegi narciarskie

Biegacze i biegaczki w Calgary rywalizowali w ośmiu konkurencjach – sześciu biegach indywidualnych i dwóch sztafetowych. Konkurencje nie uległy zmianie w porównaniu do poprzednich igrzysk^[26][27].

Rywalizację zdominowali reprezentanci Związku Radzieckiego. Wywalczyli łącznie 13 medali – 5 złotych, 5 srebrnych i 3 brązowe, dzięki czemu ustanowili rekord pod względem liczby medali zdobytych w biegach narciarskich podczas jednych zimowych igrzysk olimpijskich^[28]. Jedyną konkurencją biegową, w której reprezentanci ZSRR nie zdobyli medalu, był bieg mężczyzn na 50 km, w którym triumfował Szwed Gunde Svan przed Włochem Maurilio De Zoltem i Szwajcarem Andim Grünenfelderem^[29]. Z kolei w biegu kobiet na 20 km wszystkie miejsca na podium zajęły biegaczki radzieckie – Tamara Tichonowa (złoto), Anfisa Riezcowa (srebro) i Raisa Smietanina (brąz)^[30].

Najbardziej utytułowaną biegaczką igrzysk została Tamara Tichonowa z trzema medalami – dwoma złotymi i jednym srebrnym^[31]. Po trzy medale olimpijskie zdobyli również Marjo Matikainen (złoty i dwa brązowe) i Władimir Smirnow (dwa srebrne i jeden brązowy). Multimedalistami igrzysk w Calgary zostali ponadto: Gunde Svan (dwa złota), Anfisa Riezcowa, Aleksiej Prokurorow i Michaił Diewiatjarow (złoto i srebro) oraz Vida Vencienė (złoto i brąz)^[27].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	ZSRR	05 5	05 5	03 3	13
2.	Szwecja	02 2	00 –	00 –	2
3.	Finlandia	01 1	00 –	02 2	3
4.	Norwegia	00 –	02 2	01 1	3
5.	Włochy	00 –	01 1	00 –	1
6.	Czechosłowacja	00 –	00 –	01 1	1
6.	Szwajcaria	00 –	00 –	01 1	1
Razem		8	8	8	24

Bobsleje

Rywalizacja bobsleistów w Calgary składała się, tak jak w Sarajewie, z dwóch konkurencji – czwórek i dwójek^[32][33].

Medale wywalczyli reprezentanci trzech państw – Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Szwajcarii. Czterech zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie – Jānis Ķipurs i Władimir Kozłow (złoto i brąz) oraz Wolfgang Hoppe i Bogdan Musiol (dwa razy srebro)^[33]. Medal Kipursa i Kozłowa w dwójkach był pierwszym złotem olimpijskim wywalczonym dla ZSRR w bobslejach^[34][35].

Kolorytu rywalizacji bobsleistów dodał występ jamajskiej czwórki^[36], który stał się inspiracją do filmu Reggae na lodzie^[31].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	ZSRR	01 1	00 –	01 1	2
2.	Szwajcaria	01 1	00 –	00 –	1
3.	NRD	00 –	02 2	01 1	3
Razem		2	2	2	6

Hokej na lodzie

W turnieju hokejowym mężczyzn złoty medal olimpijski zdobyli zawodnicy ze Związku Radzieckiego, srebro wywalczyli Finowie, a brąz Szwedzi^[37]. Złoto radzieckich hokeistów było dziewiątym medalem olimpijskim, w tym siódmym złotym, dla tego kraju w hokeju na lodzie^[38]. Srebrny medal Finów był z kolei pierwszym zdobytym dla Finlandii w hokeju na lodzie od początku rozgrywania igrzysk olimpijskich^[39]. Szwecja po raz trzeci z rzędu zakończyła turniej olimpijski na trzecim miejscu^[40].

Najlepszym hokeistą igrzysk został Władimir Krutow, który zdobył 15 punktów dla swojego zespołu^[41]. Dla niego, Wiaczesława Fietisowa, Aleksieja Kasatonowa i Siergieja Makarowa złoty medal zdobyty w Calgary był trzecim medalem olimpijskim w karierze po srebrze w Lake Placid i złocie w Sarajewie^[42][43][37].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	ZSRR	01 1	00 –	00 –	1
2.	Finlandia	00 –	01 1	00 –	1
3.	Szwecja	00 –	00 –	01 1	1
Razem		1	1	1	3

Kombinacja norweska

Do kalendarza olimpijskiego w 1988 roku włączono konkurs drużynowy w kombinacji norweskiej. Jednocześnie w Calgary po raz pierwszy olimpijską rywalizację w konkursie indywidualnym rozegrano metodą Gundersena^[44].

Pierwszymi drużynowymi mistrzami olimpijskimi zostali Niemcy Hans-Peter Pohl, Hubert Schwarz i Thomas Müller. Z kolei pierwszymi w historii dwuboistami, którzy zdobyli po dwa medale olimpijskie w trakcie jednych igrzysk, zostali Hippolyt Kempf (złoto i srebro) oraz Klaus Sulzenbacher (srebro i brąz)^[45][46].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwajcaria	01 1	01 1	00 –	2
2.	RFN	01 1	00 –	00 –	1
3.	Austria	00 –	01 1	01 1	2
4.	ZSRR	00 –	00 –	01 1	1
Razem		2	2	2	6

Łyżwiarstwo figurowe

Konkurencje łyżwiarstwa figurowego w Calgary były takie same jak cztery lata wcześniej w Sarajewie – rozegrano zawody solistów, solistek, par sportowych i par tanecznych^[47][48].

Żaden z łyżwiarzy figurowych nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego podczas igrzysk w Calgary. Największy dorobek medalowy mieli na koncie reprezentanci Związku Radzieckiego, którzy zdobyli pięć medali – dwa złote, dwa srebrne i jeden brązowy^[48]. Po raz pierwszy w historii zdarzyło się, że na jednych igrzyskach wszystkie złote i srebrne medale w obu konkurencjach par zdobyli przedstawiciele jednego kraju. W konkurencji par sportowych radzieccy łyżwiarze zdobyli siódme złoto olimpijskie z rzędu, a w parach tanecznych złoto i srebro zdobyły pary, które podczas poprzednich igrzysk stanęły na drugim i trzecim stopniu olimpijskiego podium^[49][50].

Reprezentantka Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Katarina Witt została drugą zawodniczką w historii, po Sonji Henie (1928, 1932, 1936), która obroniła tytuł mistrzyni olimpijskiej w rywalizacji solistek^[51]. Wśród mężczyzn srebrny medal z Sarajewa obronił Kanadyjczyk Brian Orser^[52].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	ZSRR	02 2	02 2	01 1	5
2.	USA	01 1	00 –	01 1	2
3.	NRD	01 1	00 –	00 –	1
4.	Kanada	00 –	02 2	01 1	3
Razem		4	4	4	12

Łyżwiarstwo szybkie

Panczeniści i panczenistki rywalizowali w Calgary w dziesięciu biegach indywidualnych. Wśród kobiet i mężczyzn rozegrano biegi na 500, 1000, 1500 i 5000 metrów, wśród kobiet ponadto na 3000, a wśród mężczyzn na 10 000 metrów^[53]. Bieg kobiet na 5000 metrów był konkurencją debiutującą w igrzyskach olimpijskich^[3].

Najbardziej utytułowaną łyżwiarką igrzysk została Holenderka Yvonne van Gennip, która zdobyła trzy złote medale olimpijskie – w biegach na 3000 i 5000 metrów ustanowiła rekordy świata, a w biegu na 1500 metrów rekord olimpijski^[54][31]. W rywalizacji mężczyzn dwa tytuły mistrza olimpijskiego zdobył Szwed Tomas Gustafson. Ponadto multimedalistami igrzysk w Calgary zostali: Uwe-Jens Mey, Christa Rothenburger (złoto i srebro), Bonnie Blair (złoto i brąz), Karin Enke, Andrea Ehrig-Mitscherlich (dwa razy srebro i raz brąz), Michael Hadschieff, Leo Visser (srebro i brąz) oraz Gabriele Schönbrunn (dwa razy brąz)^[53].

Ze względu na zastosowanie innowacyjnej technologii w nowej hali do łyżwiarstwa szybkiego wielokrotnie ustanawiano i poprawiano rekordy świata. Najwięcej, bo szesnastokrotnie, poprawiano rekord świata na dystansie 10 000 m mężczyzn^[55].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	NRD	03 3	06 6	04 4	13
2.	Holandia	03 3	02 2	02 2	7
3.	Szwecja	02 2	00 –	00 –	2
4.	USA	01 1	01 1	01 1	3
5.	ZSRR	01 1	00 –	01 1	2
6.	Austria	00 –	01 1	01 1	2
7.	Japonia	00 –	00 –	01 1	1
Razem		10	10	10	30

Narciarstwo alpejskie

Na igrzyskach w Calgary po raz pierwszy rozdano medale olimpijskie w supergigancie kobiet i mężczyzn. Ponadto, po 40-letniej przerwie, w kalendarzu olimpijskim znalazła się rywalizacja w kombinacji alpejskiej^[56].

Najwięcej medali olimpijskich w narciarstwie alpejskim zdobyli reprezentanci Szwajcarii, w dorobku których znalazło się 11 medali – 3 złote, 4 srebrne i 4 brązowe. Po dwa złota olimpijskie zdobyli Alberto Tomba i Verena Schneider, co uczyniło ich najbardziej utytułowanymi alpejczykami igrzysk w Calgary. Oboje triumfowali w slalomie i slalomie gigancie. Dwukrotnie na podium olimpijskim stanęli również: Pirmin Zurbriggen, Franck Piccard, Hubert Strolz (złoto i srebro), Brigitte Oertli (dwa razy srebro), Christa Kinshofer (srebro i brąz) oraz Karen Percy (dwa razy brąz)^[15].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwajcaria	03 3	04 4	04 4	11
2.	Austria	02 2	03 3	00 –	5
3.	RFN	02 2	02 2	01 1	5
4.	Włochy	02 2	00 –	00 –	2
5.	Francja	01 1	00 –	01 1	2
6.	Jugosławia	00 –	01 1	00 –	1
7.	Kanada	00 –	00 –	02 2	2
8.	Liechtenstein	00 –	00 –	01 1	1
8.	Szwecja	00 –	00 –	01 1	1
Razem		10	10	10	30

Saneczkarstwo

Konkurencje saneczkarskie rozgrywane w Calgary nie zmieniły się w porównaniu do igrzysk w Sarajewie – przeprowadzono zawody w jedynkach i dwójkach mężczyzn oraz jedynkach kobiet^[57][58].

Rywalizację zdominowali reprezentanci Niemieckiej Republiki Demokratycznej, którzy zdobyli wszystkie złote i srebrne medale olimpijskie, a ponadto jeden brązowy. Po jednym brązowym medalu wywalczyli saneczkarze z ZSRR i RFN. Żaden z zawodników nie stanął na podium olimpijskim więcej niż raz^[58].

Tytuł mistrzyni olimpijskiej z Sarajewa obroniła Steffi Martin, zostając tym samym pierwszą kobietą, która zdobyła złoty medal olimpijski w saneczkarstwie na dwóch igrzyskach olimpijskich z rzędu^[59].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	NRD	03 3	03 3	01 1	7
2.	RFN	00 –	00 –	01 1	1
2.	ZSRR	00 –	00 –	01 1	1
Razem		3	3	3	9

Skoki narciarskie

W skokach narciarskich na igrzyskach w Calgary, poza dotychczas rozgrywanymi dwoma konkursami indywidualnymi, po raz pierwszy przeprowadzono rywalizację drużynową na dużej skoczni^[60].

Oba konkursy indywidualne – na dużej i normalnej skoczni – wygrał Matti Nykänen, za każdym razem uzyskując kilkunastopunktową przewagę nad drugim zawodnikiem^[61]. Został tym samym pierwszym skoczkiem narciarskim, który triumfował w obu konkursach podczas jednych igrzysk olimpijskich^[62]. Jednocześnie stał się pierwszym skoczkiem, w dorobku którego znalazły się trzy złota olimpijskie (zdobył złoto również na dużej skoczni podczas poprzednich igrzysk)^[60][61]. Nykänen, wspólnie z Ari-Pekką Nikkolą, Tuomo Ylipullim i Jarim Puikkonenem, zdobył także złoty medal w rywalizacji drużynowej^[62]. Nykänen stał się zatem pierwszym w historii skoczkiem z trzema złotymi medalami wywalczonymi w trakcie jednych igrzysk oraz pierwszym, który w karierze wywalczył cztery złota olimpijskie^[60][31].

Multimedalistami igrzysk w Calgary zostali też Erik Johnsen i Matjaž Debelak – obaj zdobyli po jednym srebrnym i jednym brązowym medalu^[31].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Finlandia	03 3	00 –	00 –	3
2.	Czechosłowacja	00 –	01 1	01 1	2
2.	Jugosławia	00 –	01 1	01 1	2
2.	Norwegia	00 –	01 1	01 1	2
Razem		3	3	3	9

Multimedaliści

41 sportowców zdobyło w Calgary więcej niż jeden medal, a 24 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – dziewięcioro – multimedalistów startowało w barwach Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Siedmioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biegach narciarskich, po pięcioro w łyżwiarstwie szybkim i narciarstwie alpejskim, trzech w biathlonie, dwóch w bobslejach i po jednym w kombinacji norweskiej i skokach narciarskich.

Ośmioro sportowców zdobyło w Calgary po trzy medale olimpijskie, z czego pięcioro miało na koncie przynajmniej jeden złoty medal. Najbardziej utytułowanymi olimpijczykami z Calgary zostali: holenderska panczenistka Yvonne van Gennip i fiński skoczek narciarski Matti Nykänen. Oboje zdobyli po trzy złote medale.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Dyscyplina	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Gennip, Yvonne vanYvonne van Gennip	Holandia	łyżwiarstwo szybkie	03 3	00 –	00 –	3
1.	Nykänen, MattiMatti Nykänen	Finlandia	skoki narciarskie	03 3	00 –	00 –	3
3.	Tichonowa, TamaraTamara Tichonowa	ZSRR	biegi narciarskie	02 2	01 1	00 –	3
4.	Gustafson, TomasTomas Gustafson	Szwecja	łyżwiarstwo szybkie	02 2	00 –	00 –	2
4.	Roetsch, Frank-PeterFrank-Peter Roetsch	NRD	biathlon	02 2	00 –	00 –	2
4.	Schneider, VerenaVerena Schneider	Szwajcaria	narciarstwo alpejskie	02 2	00 –	00 –	2
4.	Svan, GundeGunde Svan	Szwecja	biegi narciarskie	02 2	00 –	00 –	2
4.	Tomba, AlbertoAlberto Tomba	Włochy	narciarstwo alpejskie	02 2	00 –	00 –	2
9.	Miedwiedcew, WalerijWalerij Miedwiedcew	ZSRR	biathlon	01 1	02 2	00 –	3
10.	Diewiatjarow, MichaiłMichaił Diewiatjarow	ZSRR	biegi narciarskie	01 1	01 1	00 –	2
10.	Kempf, HippolytHippolyt Kempf	Szwajcaria	kombinacja norweska	01 1	01 1	00 –	2
10.	Mey, Uwe-JensUwe-Jens Mey	NRD	łyżwiarstwo szybkie	01 1	01 1	00 –	2
10.	Piccard, FranckFranck Piccard	Francja	narciarstwo alpejskie	01 1	01 1	00 –	2
10.	Prokurorow, AleksiejAleksiej Prokurorow	ZSRR	biegi narciarskie	01 1	01 1	00 –	2
10.	Riezcowa, AnfisaAnfisa Riezcowa	ZSRR	biegi narciarskie	01 1	01 1	00 –	2
10.	Rothenburger, ChristaChrista Rothenburger	NRD	łyżwiarstwo szybkie	01 1	01 1	00 –	2
10.	Strolz, HubertHubert Strolz	Austria	narciarstwo alpejskie	01 1	01 1	00 –	2
10.	Zurbriggen, PirminPirmin Zurbriggen	Szwajcaria	narciarstwo alpejskie	01 1	01 1	00 –	2
19.	Matikainen, MarjoMarjo Matikainen	Finlandia	biegi narciarskie	01 1	00 –	02 2	3
20.	Blair, BonnieBonnie Blair	USA	łyżwiarstwo szybkie	01 1	00 –	01 1	2
20.	Czepikow, SiergiejSiergiej Czepikow	ZSRR	biathlon	01 1	00 –	01 1	2
20.	Ķipurs, JānisJānis Ķipurs	ZSRR	bobsleje	01 1	00 –	01 1	2
20.	Kozłow, WładimirWładimir Kozłow	ZSRR	bobsleje	01 1	00 –	01 1	2
20.	Vencienė, VidaVida Vencienė	ZSRR	biegi narciarskie	01 1	00 –	01 1	2

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wyniki i statystyki Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988 w Calgary (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)].