Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1992

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1992
Podium biathlonowej sztafety kobiet w Albertville
Jelena Välbe – rosyjska biegaczka narciarska, reprezentantka WNP, pięciokrotna medalistka olimpijska z Albertville
Bjørn Dæhlie – norweski biegacz narciarski, czterokrotny medalista olimpijski z Albertville
Vegard Ulvang – norweski biegacz narciarski, czterokrotny medalista olimpijski z Albertville
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1988-1211-006 / CC-BY-SA 3.0
Gunda Niemann – niemiecka panczenistka, trzykrotna medalistka olimpijska z Albertville
Stefania Belmondo – włoska biegaczka narciarska, trzykrotna medalistka olimpijska z Albertville
Kjetil André Aamodt – norweski narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski z Albertville
Leo Visser – holenderski panczenista, dwukrotny brązowy medalista z Albertville
Fabrice Guy – francuski dwuboista klasyczny, mistrz olimpijski w zawodach indywidualnych w Albertville
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-0406-037 / CC-BY-SA 3.0
Isabelle i Paul Duchesnay – francuscy łyżwiarze figowi, wicemistrzowie olimpijscy w parach tanecznych w Albertville
Sylvain Guillaume – francuski dwuboista klasyczny, wicemistrz olimpijski w zawodach indywidualnych w Albertville

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1992 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XVI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku w Albertville.

Na igrzyskach w Albertville przeprowadzono 57 konkurencji w 12 dyscyplinach sportowych[1], czyli o 11 więcej niż podczas poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 1988 roku w Calgary. Po raz pierwszy medale olimpijskie przyznano w narciarstwie dowolnym i short tracku (w Calgary w tych dyscyplinach przeprowadzono zawody pokazowe). Ponadto po raz pierwszy w biathlonie rywalizowały kobiety[2]. Dyscypliną pokazową było narciarstwo szybkie, w którym triumfowali Tarja Mulari wśród kobiet i Michael Prufer wśród mężczyzn[3]. W trakcie rywalizacji śmiertelnemu wypadkowi uległ Szwajcar Nicholas Bochatay[4]. Dyscypliną pokazową był również curling, w którym zwyciężyli Szwajcarzy w turnieju mężczyzn i Niemki w turnieju kobiet[5]. Zawody pokazowe przeprowadzono również w narciarstwie dowolnym – skoki akrobatyczne i balet narciarski nie były bowiem oficjalnymi konkurencjami olimpijskimi[2].

W igrzyskach olimpijskich wzięło udział 1801 sportowców (1312 mężczyzn i 488 kobiet) z 64 narodowych reprezentacji[1]. Dla ośmiu państw – Algierii, Bermudów, Brazylii, Chorwacji, Hondurasu, Irlandii, Słowenii i Suazi – występ w Albertville był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Chorwacji i Słowenii był to ponadto pierwszy start olimpijski, zarówno w letnich i zimowych edycjach igrzysk. W igrzyskach wzięła udział również reprezentacja Wspólnoty Niepodległych Państw, powstała po rozpadzie Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich[6].

Medalistami zostali sportowcy z 20 reprezentacji, co oznacza, że 44 państwa zakończyły igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym. Zwycięstwo w klasyfikacji medalowej odniosła reprezentacja Niemiec, dla której był to pierwszy start olimpijski po zjednoczeniu. Niemcy zdobyli 10 złotych, 10 srebrnych i 6 brązowych medali, dzięki czemu okazali się najlepsi zarówno pod względem liczby złotych, jak i wszystkich medali. Drugie miejsce zajęła reprezentacja WNP z dorobkiem 23 medali (9 złotych, 6 srebrnych i 8 brązowych), a trzecie Austria z 21 medalami (6 złotych, 7 srebrnych i 8 brązowych)[1]. Dla Austriaków był to najlepszy w historii start olimpijski, zarówno w letnich, jak i zimowych igrzyskach[7].

Pierwszy w historii medal olimpijski dla Nowej Zelandii zdobyła narciarka alpejska Annelise Coberger w slalomie kobiet. Był to zarazem pierwszy zimowy medal dla kraju z półkuli południowej[8]. Pierwsze medale zimowych igrzysk wywalczyli dla swoich krajów również panczenistka Ye Qiaobo dla Chińskiej Republiki Ludowej[9], panczenista Kim Yun-man dla Korei Południowej[10][11] oraz alpejczyk Marc Girardelli dla Luksemburga[12].

Najlepszy w historii występ w zimowych igrzyskach olimpijskich, biorąc pod uwagę osiągnięcia medalowe, zaliczyli reprezentanci Norwegii, Włoch, Kanady[13] i Japonii. Dla Norwegów był to drugi pod względem liczby medali start olimpijski w historii po letnich igrzyskach w Antwerpii w 1920 roku[14]. Reprezentanci Włoch po raz drugi w historii zdobyli cztery złote medale podczas jednej edycji zimowych igrzysk, wcześniej nastąpiło to w 1968 roku w Grenoble[15]. Z kolei dla Japończyków igrzyska w Albertville były drugimi zimowymi, podczas których zdobyli oni złoto olimpijskie (wcześniej złoto wywalczyli tylko w 1972 roku w Sapporo)[16].

Francja, która po raz piąty gościła igrzyska olimpijskie (wcześniej dwukrotnie letnie w 1900 i 1924 roku w Paryżu oraz zimowe w 1924 roku w Chamonix i w 1968 roku w Grenoble[17]), uzyskała najlepszy dorobek medalowy podczas zimowych igrzysk od Grenoble[18].

Reprezentacje Korei Północnej i Hiszpanii po raz drugi w historii zdobyły medale zimowych igrzysk olimpijskich. Dla Korei Północnej pierwszy od igrzysk w Innsbrucku w 1964 roku medal zdobyła Hwang Ok-sil w short tracku[19], natomiast pierwszą medalistką dla Hiszpanii od igrzysk w Sapporo w 1972 roku została Blanca Fernández Ochoa w narciarstwie alpejskim[20].

Dla Szwajcarów występ w Albertville był najsłabszym zimowym od igrzysk w Grenoble[21], dla Szwedów najsłabszym od igrzysk w Innsbrucku w 1976 roku[22], a dla Finów od igrzysk w Lake Placid w 1980 roku[23]. W porównaniu do igrzysk w Calgary, w Albertville medali nie zdobyli zawodnicy z Jugosławii i Liechtensteinu[24][1].

Multimedalistami igrzysk olimpijskich w Albertville zostało 38 sportowców, spośród których 25 zdobyło co najmniej jedno złoto. Najbardziej utytułowanymi zawodnikami igrzysk zostali biegacze narciarscy: Lubow Jegorowa (3 złote i 2 srebrne medale), Bjørn Dæhlie i Vegard Ulvang (obaj po 3 złote i 1 srebrnym medalu). Pięciokrotnie na podium stanęła jeszcze inna biegaczka, Jelena Välbe (1 złoty i 4 brązowe medale)[1].

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992 w Albertville, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Niemcy Niemcy 10 10 626
2. WNP 9 6 823
3.Norwegia Norwegia 9 6 520
4.Austria Austria 6 7 821
5.Stany Zjednoczone USA 5 4 211
6.Włochy Włochy 4 6 414
7.Francja Francja 3 5 19
8.Finlandia Finlandia 3 1 37
9.Kanada Kanada 2 3 27
10.Korea Południowa Korea Południowa 2 1 14
11.Japonia Japonia 1 2 47
12.Holandia Holandia 1 1 24
13.Szwecja Szwecja 1 – 34
14. Szwajcaria 1 – 23
15. ChRL – 3 –3
16.Luksemburg Luksemburg – 2 –2
17.Nowa Zelandia Nowa Zelandia – 1 –1
18.Czechosłowacja Czechosłowacja – – 33
19.Hiszpania Hiszpania – – 11
19.Korea Północna Korea Północna – – 11
Razem575856171

Klasyfikacje według dyscyplin

Biathlon

Podczas igrzysk w Albertville po raz pierwszy o medale olimpijskie w biathlonie rywalizowały kobiety[25]. Zawodniczki wystartowały w sprincie na 7,5 km, biegu indywidualnym na 15 km i sztafecie 3 × 7,5 km. Łącznie przyznano zatem sześć kompletów medali w konkurencjach biathlonowych[26].

Najbardziej utytułowanym zawodnikiem został Mark Kirchner, który zdobył dwa złote i jeden srebrny medal. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęła również Antje Misersky, w dorobku której znalazł się jeden złoty i dwa srebrne medale. Po dwa medale wywalczyli również: Ricco Groß (złoty i srebrny), Anfisa Riezcowa (złoty i brązowy) oraz Jelena Biełowa i Mikael Löfgren (oboje po dwa brązowe)[27].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Niemcy Niemcy 3 4 –7
2. WNP 2 2 26
3.Francja Francja 1 – –1
4.Szwecja Szwecja – – 22
5.Finlandia Finlandia – – 11
5.Kanada Kanada – – 11
Razem66618

Biegi narciarskie

W kalendarzu igrzysk w Albertville po raz pierwszy znalazły się biegi pościgowe kobiet i mężczyzn[28]. Wśród kobiet łączny dystans biegu wynosił 15 km – 5 km techniką klasyczną i 10 km techniką dowolną[29]. Wśród mężczyzn dystans wynosił 25 km – 10 km techniką klasyczną i 15 km dowolną[30]. Pierwsze części biegów pościgowych były osobnymi konkurencjami, za które przyznano medale[29][30]. Dodatkowo zmianom uległy dystanse trzech biegów – dotychczasowy bieg na 20 km kobiet zastąpiono biegiem na 30 km, zamiast biegu na 10 km kobiet rozegrano bieg na 15 km, a zamiast biegu na 15 km mężczyzn bieg na 10 km[31].

Rywalizację mężczyzn zdominowali reprezentanci Norwegii, którzy zdobyli wszystkie złote medale. W biegach indywidualnych dwukrotnie triumfowali Vegard Ulvang i Bjørn Dæhlie, obaj zdobyli też złoto w biegu sztafetowym oraz po jednym srebrnym medalu w biegach indywidualnych. Najczęściej na podium olimpijskim stanęły jednak reprezentantki Wspólnoty Niepodległych Państw, Lubow Jegorowa i Jelena Välbe. Obie zdobyły po pięć medali – Jegorowa trzy złote i dwa srebrne, a Välbe jeden złoty i cztery brązowe. Multimedalistami igrzysk w Albertville zostali również: Stefania Belmondo (jeden złoty, jeden srebrny i jeden brązowy medal), Marjut Lukkarinen (jeden złoty i jeden srebrny), Terje Langli (jeden złoty i jeden brązowy), Marco Albarello (dwa srebrne) i Giorgio Vanzetta (jeden srebrny i dwa brązowe)[32].

W biegu mężczyzn na 30 km całe podium zajęli reprezentanci Norwegii – Ulvang, Dæhlie i Langli. Była to pierwsza od igrzysk w Sankt Moritz w 1948 roku taka sytuacja, że całe podium konkurencji biegowej zajęli sportowcy z tego samego kraju[33].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Norwegia Norwegia 5 3 19
2. WNP 3 2 49
3.Włochy Włochy 1 4 38
4.Finlandia Finlandia 1 1 13
5.Szwecja Szwecja – – 11
Razem10101030

Bobsleje

Bobsleiści rywalizowali w Albertville w dwóch konkurencjach – dwójkach i czwórkach mężczyzn[34].

Medalistami zostali reprezentanci trzech państw – Austrii, Niemiec i Szwajcarii. Najwięcej razy – trzykrotnie – na podium olimpijskim stanęli Niemcy, jednak nie zdobyli ani jednego złota. Złote medale wywalczyli Szwajcarzy i Austriacy[35][36]. Dla tych drugich był to pierwszy w historii złoty medal olimpijski w bobslejach i pierwszy medal w tej dyscyplinie od igrzysk w Grenoble w 1968 roku[37][38].

Multimedalistami zawodów bobslejowych zostali dwaj Szwajcarzy – Gustav Weder i Donat Acklin. Obaj wywalczyli złoto w dwójkach i brąz w czwórkach[35][36].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Szwajcaria 1 – 12
2.Austria Austria 1 – –1
3.Niemcy Niemcy – 2 13
Razem3339

Hokej na lodzie

W turnieju olimpijskim w hokeju na lodzie na igrzyskach w Albertville triumfowała reprezentacja Wspólnoty Niepodległych Państw, która w finale pokonała Kanadę. Brązowy medal wywalczyli hokeiści z Czechosłowacji[39][40]. Był to pierwszy medal olimpijski w hokeju na lodzie dla Kanady od igrzysk w Grenoble w 1968 roku i pierwszy od igrzysk w Sarajewie w 1984 roku medal w hokeju dla Czechosłowacji[41].

W reprezentacji WNP wystąpił Darius Kasparaitis, tym samym stał się pierwszym Litwinem, który zdobył medal zimowych igrzysk olimpijskich[42].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. WNP 1 – –1
2.Kanada Kanada – 1 –1
3.Czechosłowacja Czechosłowacja – – 11
Razem1113

Kombinacja norweska

Zawody w kombinacji norweskiej podczas igrzysk w Albertville składały się z dwóch konkursów – indywidualnego i drużynowego, tak samo jak podczas igrzysk w Calgary[43][44].

Rywalizację indywidualną zdominowali dwuboiści z Francji – złoto wywalczył Fabrice Guy, a srebro Sylvain Guillaume[45]. Były to pierwsze w historii medale olimpijskie w kombinacji norweskiej dla Francji[46] i zarazem pierwsze medale dla tego kraju w narciarstwie klasycznym[47]. Z kolei w zawodach drużynowych triumfował zespół japoński[48], który również zdobył pierwszy medal w kombinacji dla swojego kraju[49]. Był to pierwszy od igrzysk w Sapporo w 1972 roku złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Japonii[50].

Jedynym kombinatorem norweskim, który dwukrotnie stanął na podium olimpijskim w Albertville, był Austriak Klaus Sulzenbacher, w dorobku którego znalazły się dwa brązowe medale[45][48].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Francja Francja 1 1 –2
2.Japonia Japonia 1 – –1
3.Norwegia Norwegia – 1 –1
4.Austria Austria – – 22
Razem2226

Łyżwiarstwo figurowe

Na igrzyskach w Albertville konkurencje olimpijskie w łyżwiarstwie figurowym nie uległy zmianie – przeprowadzono rywalizację solistów, solistek, par sportowych i tanecznych[51][52].

Rywalizację zdominowali reprezentanci Wspólnoty Niepodległych Państw, którzy wywalczyli trzy złote medale olimpijskie, nie triumfując jedynie w jeździe indywidualnej kobiet. Żaden z łyżwiarzy nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego[52]. Srebrna medalistka w kategorii solistek, Midori Itō zdobyła pierwszy w historii medal olimpijski w łyżwiarstwie figurowym dla Japonii[53]. Z kolei srebrni medaliści w parach tanecznych, Isabelle i Paul Duchesnay zdobyli pierwsze medale w łyżwiarstwie figurowym dla Francji od 20 lat[54][55][56][57][58][59].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. WNP 3 1 15
2.Stany Zjednoczone USA 1 1 13
3.Francja Francja – 1 –1
3.Japonia Japonia – 1 –1
5.Czechosłowacja Czechosłowacja – – 11
5.Kanada Kanada – – 11
Razem44412

Łyżwiarstwo szybkie

Program konkurencji łyżwiarskich w Albertville składał się z tych samych konkurencji co podczas poprzednich igrzysk olimpijskich. Rozdano łącznie dziesięć kompletów medali[60][61].

Najwięcej medali – jedenaście – zdobyli reprezentanci Niemiec, którzy odnieśli triumf w pięciu konkurencjach[61]. Ponadto w biegu na 5000 m kobiet reprezentantki Niemiec (Gunda Niemann, Heike Warnicke i Claudia Pechstein) zajęły wszystkie trzy miejsca na podium olimpijskim[62].

Najbardziej utytułowaną zawodniczką została Gunda Niemann. Zdobywając dwa złote i jeden srebrny medal, została jedyną panczenistką, która w Albertville trzykrotnie stanęła na podium olimpijskim. Ponadto jeszcze sześcioro zawodników zostało multimedalistami igrzysk – Bonnie Blair (dwa złote medale), Johann Olav Koss (złoty i srebrny), Geir Karlstad (złoty i brązowy), Heike Warnicke i Ye Qiaobo (obie po dwa srebrne) i Leo Visser (dwa brązowe)[61].

Ye Qiaobo została pierwszą w historii medalistką zimowych igrzysk olimpijskich z Chińskiej Republiki Ludowej[9], a Kim Yun-man pierwszym medalistą z Korei Południowej[10][11].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Niemcy Niemcy 5 3 311
2.Norwegia Norwegia 2 2 15
3.Stany Zjednoczone USA 2 – –2
4.Holandia Holandia 1 1 24
5. ChRL – 2 –2
6.Japonia Japonia – 1 34
7.Korea Południowa Korea Południowa – 1 –1
8.Austria Austria – – 11
Razem10101030

Narciarstwo alpejskie

Konkurencje alpejskie na igrzyskach w Albertville nie zmieniły się w porównaniu do igrzysk w Calgary. Medale przyznano w zjeździe, kombinacji, supergigancie, slalomie gigancie i slalomie[63][64].

Pięcioro alpejczyków zdobyło po dwa medale olimpijskie w Albertville. Dwukrotną mistrzynią olimpijską została Austriaczka Petra Kronberger, która odniosła triumf w kombinacji i slalomie. Dwukrotnie na podium olimpijskim stanęli także: Alberto Tomba (złoto i srebro), Kjetil André Aamodt (złoto i brąz) oraz Marc Girardelli i Anita Wachter (oboje dwa razy srebro). W slalomie gigancie kobiet drugie miejsce ex aequo zajęły Anita Wachter i Diann Roffe. Obie zawodniczki zdobyły srebrne medale, a brązu nie przyznano[64].

W slalomie gigancie mężczyzn złoty medal zdobył Alberto Tomba, stając się pierwszym w historii narciarzem alpejskim, który obronił tytuł mistrza olimpijskiego[65].

Wicemistrzyni olimpijska w slalomie kobiet, Annelise Coberger zdobyła pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Nowej Zelandii. Był to jednocześnie pierwszy medal zimowych igrzysk dla zawodniczki z półkuli południowej[8]. Dwa srebrne medale Marca Girardelliego w supergigancie i slalomie gigancie mężczyzn były pierwszymi w historii medalami zimowych igrzysk olimpijskich dla Luksemburga i pierwszymi medalami dla tego kraju od letnich igrzysk w Helsinkach w 1952 roku[12]. Pierwszy od 20 lat medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Hiszpanii zdobyła Blanca Fernández Ochoa[20]. Z kolei medale Kjetila André Aamodta, Finna Christiana Jaggego i Jana Einara Thorsena były pierwszymi od igrzysk w Oslo w 1952 roku medalami w narciarstwie alpejskim dla Norwegii[66][67].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Austria Austria 3 2 38
2.Włochy Włochy 3 2 –5
3.Norwegia Norwegia 2 – 24
4.Kanada Kanada 1 – –1
4.Szwecja Szwecja 1 – –1
6.Francja Francja – 2 13
7.Luksemburg Luksemburg – 2 –2
7.Stany Zjednoczone USA – 2 –2
9.Nowa Zelandia Nowa Zelandia – 1 –1
10.Hiszpania Hiszpania – – 11
10.Niemcy Niemcy – – 11
10. Szwajcaria – – 11
Razem1011930

Narciarstwo dowolne

Na igrzyskach w Albertville po raz pierwszy w historii przyznano medale olimpijskie w narciarstwie dowolnym. Na mocy decyzji z 95. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Portoryko w 1989 roku, w programie igrzysk znalazły się dwie oficjalne konkurencje – jazda po muldach kobiet i mężczyzn[68]. Ponadto rozegrano cztery konkurencje pokazowe – balet narciarski i skoki akrobatyczne kobiet i mężczyzn[69].

Pierwszymi mistrzami olimpijskimi w narciarstwie dowolnym zostali Edgar Grospiron wśród mężczyzn i Donna Weinbrecht wśród kobiet[70]. Grospiron był jedynym, który stanął na podium jednocześnie w konkurencji pokazowej na igrzyskach w Calgary (3. miejsce) oraz w konkurencji oficjalnej w Albertville[71][72][70]. Łącznie medalistami zostali reprezentanci czterech państw, z których dwukrotnie na podium olimpijskim stanęli zawodnicy z Francji i Stanów Zjednoczonych[70].

W konkurencjach pokazowych dwukrotnie triumfowali reprezentanci Szwajcarii. Ogółem w najlepszej trójce znaleźli się przedstawiciele siedmiu państw, z których najczęściej – trzykrotnie – na podium stanęli Francuzi[73].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Francja Francja 1 1 –2
2.Stany Zjednoczone USA 1 – 11
3. WNP – 1 –1
4.Norwegia Norwegia – – 11
Razem2226

Saneczkarstwo

Program zawodów saneczkarskich w Albertville pozostał niezmienny względem igrzysk w Calgary, rozegrano trzy konkurencje – jedynki kobiet, jedynki mężczyzn i dwójki mężczyzn[74][75].

Rywalizację zdominowali zawodnicy z Niemiec i Austrii, którzy wywalczyli po cztery medale. Lepszy dorobek uzyskali jednak Niemcy, na koncie których znalazły się dwa złota olimpijskie. Żaden z saneczkarzy nie zdobył więcej niż jednego medalu[75]. Mistrzami olimpijskimi w konkurencjach męskich w Albertville zostali wicemistrzowie z Calgary – w jedynkach triumfował Georg Hackl, a w dwójkach Stefan Krauße i Jan Behrendt[76][77][78].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Niemcy Niemcy 2 1 14
2.Austria Austria 1 2 14
3.Włochy Włochy – – 11
Razem3339

Short track

Na igrzyskach w Albertville po raz pierwszy przyznano medale olimpijskie w short tracku. Podczas igrzysk w Calgary zawody w tej dyscyplinie miały charakter pokazowy[79]. Do programu włączono cztery konkurencje olimpijskie: biegi indywidualne (500 m kobiet i 1000 m mężczyzn) oraz sztafetowe (3000 m kobiet i 5000 m mężczyzn)[80].

Najbardziej utytułowanym zawodnikiem został Kim Ki-hoon, który wywalczył dwa złote medale olimpijskie[80]. Został jednocześnie pierwszym południowokoreańskim mistrzem zimowych igrzysk olimpijskich[11]. Multimedalistami igrzysk zostało jeszcze troje zawodników: Cathy Turner (złoty i srebrny medal), Lee Joon-ho (złoty i brązowy) oraz Frédéric Blackburn (dwa srebrne)[80]. Brązowa medalistka biegu na 500 m kobiet, Hwang Ok-sil zdobyła drugi w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Korei Północnej (pierwszy od igrzysk w Innsbrucku w 1964 roku)[19].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Korea Południowa Korea Południowa 2 – 13
2.Kanada Kanada 1 2 –3
3.Stany Zjednoczone USA 1 1 –2
4. ChRL – 1 –1
5.Japonia Japonia – – 11
5.Korea Północna Korea Północna – – 11
5. WNP – – 11
Razem44412

Skoki narciarskie

W trakcie igrzysk w Albertville rozegrano trzy konkursy skoków narciarskich – dwa indywidualne i jeden drużynowy[65]. Były to drugie w historii igrzyska olimpijskie, podczas których przeprowadzono rywalizację skoczków w drużynie[81]. Były to pierwsze igrzyska olimpijskie, na których dominującym był styl V[65].

Medalistami zostali skoczkowie z trzech państw – Finlandii, Austrii i Czechosłowacji. We wszystkich trzech konkurencjach na podium olimpijskim stanęli Toni Nieminen i Martin Höllwarth. Nieminen został dwukrotnym mistrzem olimpijskim i jednokrotnym brązowym medalistą, a Höllwarth trzykrotnie wywalczył srebrny medal. Ponadto po dwa medale zdobyli Ernst Vettori (złoty i srebrny) i Heinz Kuttin (srebrny i brązowy)[65]. Nieminen został najmłodszym w historii mistrzem olimpijskim na zimowych igrzyskach, zdobywając złoty medal w wieku 16 lat[2].

W drugim w olimpijskiej historii konkursie drużynowym triumfowali reprezentanci Finlandii, tym samym obronili tytuł mistrzów olimpijskich. W składzie fińskiej drużyny był jednak tylko jeden zawodnik ze zwycięskiego zespołu z Calgary, Ari-Pekka Nikkola[82][83].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Finlandia Finlandia 2 – 13
2.Austria Austria 1 3 15
3.Czechosłowacja Czechosłowacja – – 11
Razem3339

Multimedaliści

38 sportowców zdobyło w Albertville więcej niż jeden medal, a 25 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – sześcioro – multimedalistów reprezentowało Norwegię. Siedmioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biegach narciarskich, po czworo w łyżwiarstwie szybkim i biathlonie, po troje w narciarstwie alpejskim i short tracku, a po dwóch w bobslejach i skokach narciarskich.

Najwięcej medali – po pięć – zdobyły reprezentantki WNP w biegach narciarskich – Lubow Jegorowa i Jelena Välbe. Jegorowa została najbardziej utytułowaną zawodniczką igrzysk z trzema złotymi i dwoma srebrnymi medalami. Po cztery medale (trzy złote i jeden srebrny) zdobyli biegacze norwescy – Bjørn Dæhlie i Vegard Ulvang.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1992, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

MiejsceZawodnikPaństwoDyscyplinaZłotoSrebroBrązRazem
1.Jegorowa, LubowLubow Jegorowa WNPbiegi narciarskie 3 2 –5
2.Dæhlie, BjørnBjørn DæhlieNorwegia Norwegiabiegi narciarskie 3 1 –4
2.Ulvang, VegardVegard UlvangNorwegia Norwegiabiegi narciarskie 3 1 –4
4.Kirchner, MarkMark KirchnerNiemcy Niemcybiathlon 2 1 –3
4.Niemann, GundaGunda NiemannNiemcy Niemcyłyżwiarstwo szybkie 2 1 –3
6.Nieminen, ToniToni NieminenFinlandia Finlandiaskoki narciarskie 2 – 13
7.Blair, BonnieBonnie BlairStany Zjednoczone USAłyżwiarstwo szybkie 2 – –2
7.Kim Ki-hoonKorea Południowa Korea Południowashort track 2 – –2
7.Kronberger, PetraPetra KronbergerAustria Austrianarciarstwo alpejskie 2 – –2
10.Misersky, AntjeAntje MiserskyNiemcy Niemcybiathlon 1 2 –3
11.Belmondo, StefaniaStefania BelmondoWłochy Włochybiegi narciarskie 1 1 13
12.Groß, RiccoRicco GroßNiemcy Niemcybiathlon 1 1 –2
12.Koss, Johann OlavJohann Olav KossNorwegia Norwegiałyżwiarstwo szybkie 1 1 –2
12.Lukkarinen, MarjutMarjut LukkarinenFinlandia Finlandiabiegi narciarskie 1 1 –2
12.Tomba, AlbertoAlberto TombaWłochy Włochynarciarstwo alpejskie 1 1 –2
12.Turner, CathyCathy TurnerStany Zjednoczone USAshort track 1 1 –2
12.Vettori, ErnstErnst VettoriAustria Austriaskoki narciarskie 1 1 –2
18.Välbe, JelenaJelena Välbe WNPbiegi narciarskie 1 – 45
19.Aamodt, Kjetil AndréKjetil André AamodtNorwegia Norwegianarciarstwo alpejskie 1 – 12
19.Acklin, DonatDonat Acklin Szwajcariabobsleje 1 – 12
19.Karlstad, GeirGeir KarlstadNorwegia Norwegiałyżwiarstwo szybkie 1 – 12
19.Langli, TerjeTerje LangliNorwegia Norwegiabiegi narciarskie 1 – 12
19.Lee Joon-hoKorea Południowa Korea Południowashort track 1 – 12
19.Riezcowa, AnfisaAnfisa Riezcowa WNPbiathlon 1 – 12
19.Weder, GustavGustav Weder Szwajcariabobsleje 1 – 12

Przypisy

  1. ↑ a b c d e 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  2. ↑ a b c Albertville 1992 Winter Olympics (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-09-07].
  3. ↑ Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Ski de vitesse (fr. • ang.). Comité d’organisation des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie, listopad 1992. s. 567–568. [dostęp 2018-09-03].
  4. ↑ Gerald Eskenazi: ALBERTVILLE; Swiss Speed Skier Killed During a Practice Run (ang.). The New York Times, 23 lutego 1992. [dostęp 2018-09-03].
  5. ↑ Olympic Curling History. Curling at the Olympics - 1992 (ang.). Soudog's Curling History. [dostęp 2018-09-03].
  6. ↑ Olympic Countries (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-07].
  7. ↑ Austria (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  8. ↑ a b Annelise Coberger (ang.). New Zealand Olympic Committee. [dostęp 2018-09-07].
  9. ↑ a b China's Participation in Winter Olympics (ang.). China.org.cn. [dostęp 2018-09-06].
  10. ↑ a b Kim Yun-Man Bio, Stats, and Results (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-06].
  11. ↑ a b c Short Track Speed Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Men's 1,000 metres (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-06].
  12. ↑ a b Marc Girardelli Bio, Stats, and Results (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-07].
  13. ↑ 1992 Albertville, France (ang.). CBC Sports, 18 grudnia 2009. [dostęp 2018-09-28].
  14. ↑ Norway (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  15. ↑ Italy (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  16. ↑ Japan (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  17. ↑ Wybór gospodarza igrzysk. Polski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-09-28].
  18. ↑ France (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  19. ↑ a b Hwang Ok-Sil Bio, Stats, and Results (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-06].
  20. ↑ a b Antonio Nieto: Javier Fernández logra el bronce de patinaje en los Juegos de Pyeongchang (hiszp.). El País, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-09-07].
  21. ↑ Switzerland (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  22. ↑ Sweden (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  23. ↑ Finland (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  24. ↑ 1988 Calgary Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-28].
  25. ↑ Biathlon Equipment and History (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-09-03].
  26. ↑ Biathlon at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  27. ↑ Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Biathlon (fr. • ang.). Comité d’organisation des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie, listopad 1992. s. 590–598. [dostęp 2018-09-03].
  28. ↑ Skiathlon at the Olympics (ang.). Olympian Database. [dostęp 2018-09-03].
  29. ↑ a b Cross Country Skiing at the 1992 Albertville Winter Games: Women's 5/10 kilometres Pursuit (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  30. ↑ a b Cross Country Skiing at the 1992 Albertville Winter Games: Men's 10/15 kilometres Pursuit (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  31. ↑ Cross Country Skiing at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  32. ↑ Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Ski de fond (fr. • ang.). Comité d’organisation des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie, listopad 1992. s. 569–581. [dostęp 2018-09-03].
  33. ↑ Ulvang leads Norway's cross-country change (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-09-03].
  34. ↑ Bobsleigh at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  35. ↑ a b Bobsleigh at the Olympics: Men's Two-man Champions (ang.). Olympian Database. [dostęp 2018-09-03].
  36. ↑ a b Bobsleigh at the Olympics: Men's Four-man Champions (ang.). Olympian Database. [dostęp 2018-09-03].
  37. ↑ Austria Bobsleigh (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  38. ↑ Austria Bobsleigh: Men's Four Results (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  39. ↑ 21 lat od ostatniego występu Polski na ZIO w Albertville 1992. Hokej.net, 27 lutego 2013. [dostęp 2018-09-03].
  40. ↑ Team with no name wins Olympic gold (ang.). Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2018-09-03].
  41. ↑ Ice Hockey Men's Ice Hockey Medalists (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  42. ↑ D.Kasparaitis Lietuvos čempionate užsivilks „Hockey Punks“ marškinėlius! (lit.). Sportas.lt, 22 stycznia 2014. [dostęp 2018-09-03].
  43. ↑ 15th Olympic Winter Games - event results - Nordic Combined (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-09-03].
  44. ↑ 16th Olympic Winter Games - event results - Nordic Combined (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-09-03].
  45. ↑ a b Albertville (FRA) 12.02.1992 Olympic Winter Games - Men's Gundersen K90/15.0 Km OFFICIAL RESULTS (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-09-03].
  46. ↑ Jason Lamy-Chappuis wins Nordic Combined gold at Vancouver 2010 (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski, 18 lutego 2010. [dostęp 2018-09-03].
  47. ↑ ALBERTVILLE; Guy Wins Nordic Combined (ang.). The New York Times, 13 lutego 1992. [dostęp 2018-09-03].
  48. ↑ a b Albertville (FRA) 18.02.1992 Olympic Winter Games - Men's Team K90/3x10 Km OFFICIAL RESULTS (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-09-03].
  49. ↑ Nordic combined 101: Origins and Olympic history (ang.). NBC Olympics, 5 maja 2017. [dostęp 2018-09-03].
  50. ↑ ALBERTVILLE; Japan Wins A Very Rare Gold Medal (ang.). The New York Times, 19 lutego 1992. [dostęp 2018-09-03].
  51. ↑ Figure Skating at the 1988 Calgary Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  52. ↑ a b Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  53. ↑ Steven R. Weisman: OLYMPICS; In Japan, Ito Is Proclaimed the Golden Girl (ang.). The New York Times, 26 lutego 1992. [dostęp 2018-09-03].
  54. ↑ Doug Cress: In staid figure skating France's Duchesnays dance on edge of innovation (ang.). The Washington Post, 1 lutego 1992. [dostęp 2018-09-03].
  55. ↑ Figure Skating Men's Special Figures Medalists (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  56. ↑ Figure Skating Men's Singles Medalists (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  57. ↑ Figure Skating Women's Singles Medalists (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  58. ↑ Medallists from previous Olympic Winter Games - Pair Skating (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 21 stycznia 2018. [dostęp 2018-09-03].
  59. ↑ Medallists from previous Olympic Winter Games - Ice Dance (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 21 stycznia 2018. [dostęp 2018-09-03].
  60. ↑ Speed Skating at the 1988 Calgary Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-06].
  61. ↑ a b c Speed Skating at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-06].
  62. ↑ Frank Litsky: ALBERTVILLE; For Docter, Straight and Narrow Can't Conquer Oval (ang.). The New York Times, 18 lutego 1992. [dostęp 2018-09-06].
  63. ↑ Alpine Skiing at the 1988 Calgary Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-07].
  64. ↑ a b Alpine Skiing at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-07].
  65. ↑ a b c d Adam Bucholz: To idzie młodość – Albertville 1992. Skijumping.pl, 20 stycznia 2014. [dostęp 2018-09-07].
  66. ↑ Nordica Ambassador Profile: Kjetil Andre Aamodt (ang.). Nordica. [dostęp 2018-09-07].
  67. ↑ Norway’s treasure trove of medals (ang.). The Norwegian American, 9 lutego 2018. [dostęp 2018-09-07].
  68. ↑ SKIING – freestyle skiing: participation during the history of the Olympic Winter Games. Reference document (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski, listopad 2011. s. 2. [dostęp 2018-09-03].
  69. ↑ Narciarstwo dowolne - poznaj dyscyplinę. TVP Sport. [dostęp 2018-09-03].
  70. ↑ a b c Freestyle Skiing at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-03].
  71. ↑ Calgary (CAN) - 22.02.1988 - Olympic Winter Games - Ladies' Moguls (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-09-03].
  72. ↑ Calgary (CAN) - 22.02.1988 - Olympic Winter Games - Men's Moguls (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-09-03].
  73. ↑ Rapport officiel des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie. Ski artistique (fr. • ang.). Comité d’organisation des XVIes Jeux olympiques d’hiver d’Albertville et de la Savoie, listopad 1992. s. 561–566. [dostęp 2018-09-03].
  74. ↑ Luge at the 1988 Calgary Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-05].
  75. ↑ a b Luge at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-05].
  76. ↑ East Germany Luge at the 1988 Calgary Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-05].
  77. ↑ West Germany Luge at the 1988 Calgary Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-05].
  78. ↑ Germany Luge at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-05].
  79. ↑ Short track speed skating Equipment and History (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-09-06].
  80. ↑ a b c Short Track Speed Skating at the 1992 Albertville Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-09-06].
  81. ↑ Wojciech Szatkowski, Adam Bucholz: Skoki narciarskie na Igrzyskach Olimpijskich. Skijumping.pl, 30 kwietnia 2003. [dostęp 2018-09-07].
  82. ↑ 15th Winter Olympic Games in Calgary - Ski Jumping / 90 meter Hill Team (ang.). Ski Jump Data Bank. [dostęp 2018-09-07].
  83. ↑ 16th Winter Olympic Games in Albertville - Ski Jumping / Large Hill Team (ang.). Ski Jump Data Bank. [dostęp 2018-09-07].

Linki zewnętrzne

Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Media użyte na tej stronie

Propozycja LnM-2.svg
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Propozycja 1 dla Listy na Medal na PL.WIKI
Olympic flag.svg
Olympic Movement flag

Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Italy (1946–2003).svg
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Civil Ensign of Switzerland.svg
Flag of Switzerland at sea
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Fabrice Guy-01.jpg
Autor: Wayne77, Licencja: CC BY-SA 4.0
Fabrice Guy lors des J.O. d'Alberville, le 17 février 1992.
Sylvain Guillaume.jpg
Autor: Wayne77, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sylvain Guillaume lors des J.O. d'Alberville, le 17 février 1992.
Leo Visser.jpg
Autor: Anefo / Croes, R.C., Licencja: CC0
EK schaatsen heren in Den Haag ; Leo Visser in actie op 10 km.
Elena Välbe.jpg
Autor: Wayne77, Licencja: CC BY-SA 4.0
Elena Välbe lors du 30 km dames des J.O. d'Alberville, le 21 février 1992.
Bundesarchiv Bild 183-1989-0406-037, Isabelle Duchesnay, Paul Duchesnay.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-0406-037 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Isabelle Duchesnay, Paul Duchesnay ADN-ZB Settnik 6.4.89 Berlin: ISU-Weltschaulaufen- Das extravagante Geschwisterpaar Isabelle und Paul Duchesnay aus Frankreich begeisterte über 4000 Zuschauer in der Werner-Seelenbinder-Halle. Die Dritten im Eistanz bei den Welttitelkämpfen 1989 in Paris stellten sich einem sachkundigem Publikum mit einem Querschnitt ihres Können. Auf der zwölften Station der traditionellen Tournee der Internationalen Eislauf-Föderation (ISU) zogen die 26 Akteure in einem bunten Programm noch einmal alle Register ihres Könnens.
Stefania Belmondo 1992.jpg
Autor: Wayne77, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stefania Belmondo lors du 30 km dames des J.O. d'Alberville, le 21 février 1992.
Bjørn Dæhlie-02.jpg
Autor: Wayne77, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bjørn Dæhlie lors du 15 km poursuite hommes des J.O. d'Alberville, le 15 février 1992.
Bundesarchiv Bild 183-1988-1211-006, Gunda Kleemann.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1988-1211-006 / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Gunda Kleemann ADN-ZB Oberst 11.12.88 Berlin: DDR-Einzelstrecken-Meisterschaften der Eisschnelläufer- Die Erfurterin Gunda Kleemann setzte sich bei den Wettkämpfen eindrucksvoll in Szene. Jeder der drei Wettkampftage brachte für die ehemalige Leichtathletin eine Goldmedaille. Als Höhepunkt sorgte sie zum Abschluß für einen neuen Bahnrekord. Über 5000m lief sie in 7:35,57 min.
Podium relais 3×7,5 km - Les Saisies 1992-2.jpg
Autor: Wayne77, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cérémonie de remise des médailles du relais femmes 3×7,5 km biathlon.
Vegard Ulvang.jpg
Autor: Wayne77, Licencja: CC BY-SA 4.0
Vegard Ulvang lors du 50 km hommes des J.O. d'Alberville, le 22 février 1992.
1992 Winter Olympic Games medals map.png
Autor: Szoltys, Licencja: CC BY-SA 3.0
  Countries with at least one gold medal
  Countries with at least one silver medal
  Countries with at least one bronze medal
  Countries that didn't get any medal
  Countries that did not participate
Kjetil-Andre Aamodt Kitzbuehel 2000.jpg
Autor: Ielay, Licencja: CC BY 3.0
Norwegian alpine skier Kjetil André Aamodt before downhill training in Kitzbühel (Austria) on January 20th, 2000.