Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1994

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1994

Bjørn Dæhlie – norweski biegacz narciarski, czterokrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Władimir Smirnow – kazachski biegacz narciarski, trzykrotny medalista igrzysk w Lillehammer na znaczku pocztowym z 2007 roku

Bonnie Blair – amerykańska panczenistka, dwukrotna mistrzyni olimpijska z Lillehammer

(c) Foto: Michael Lucan, Lizenz: CC-BY 3.0

Markus Wasmeier – niemiecki narciarz alpejski, dwukrotny mistrz olimpijski z Lillehammer

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-0131-038 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0

Jens Weißflog – niemiecki skoczek narciarski, dwukrotny mistrz olimpijski z Lillehammer

Kjetil André Aamodt – norweski narciarz alpejski, trzykrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Mika Myllylä – fiński biegacz narciarski, trzykrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Thomas Alsgaard – norweski biegacz narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Sven Fischer – niemiecki biathlonista, dwukrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Ricco Groß – niemiecki biathlonista, dwukrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Emese Hunyady – austriacka panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lillehammer

Frank Luck – niemiecki biathlonista, dwukrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Claudia Pechstein – niemiecka panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lillehammer

Dieter Thoma – niemiecki skoczek narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Niklas Eriksson – szwedzki hokeista, mistrz olimpijski z Lillehammer

Olimpijski kombinezon i narty Liny Cheryazovej – uzbeckiej narciarki dowolnej, mistrzyni olimpijskiej z Lillehammer

Stefania Belmondo – włoska biegaczka narciarska, dwukrotna medalistka igrzysk w Lillehammer

Uschi Disl – niemiecka biathlonistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lillehammer

Andreas Goldberger – austriacki skoczek narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Siergiej Klewczenia – rosyjski panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Gunda Niemann-Stirnemann – niemiecka panczenistka, dwukrotna medalistka igrzysk w Lillehammer

Rintje Ritsma – holenderski panczenista, dwukrotny medalista igrzysk w Lillehammer

Georg Hackl – niemiecki saneczkarz, mistrz olimpijski w jedynkach mężczyzn na igrzyskach w Lillehammer

Nancy Kerrigan – amerykańska łyżwiarka figurowa, wicemistrzyni olimpijska w konkurencji solistek na igrzyskach w Lillehammer

Jure Košir – słoweński narciarz alpejski, brązowy medalista w slalomie na igrzyskach w Lillehammer

Bart Veldkamp – holenderski panczenista, brązowy medalista w biegu na 10 000 metrów na igrzyskach w Lillehammer

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1994 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XVII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1994 roku w Lillehammer.

Po raz pierwszy w historii zimowe igrzyska olimpijskie przeprowadzono w dwuletnim odstępie od poprzednich igrzysk. Dzięki temu igrzyska zimowe i letnie zaczęto rozgrywać naprzemiennie co dwa lata^[1]. W kalendarzu igrzysk olimpijskich w Lillehammer znalazło się 61 konkurencji w dwunastu dyscyplinach sportowych^[2]. Zadebiutowały cztery nowe konkurencje – w short tracku dołączono biegi na 500 m mężczyzn i na 1000 m kobiet, a w narciarstwie dowolnym – skoki akrobatyczne kobiet i mężczyzn^[3][4][5].

W zawodach olimpijskich wystartowało 1738 sportowców (1215 mężczyzn i 522 kobiety) z 67 państw^[2]. Dla piętnastu państw – Armenii, Białorusi, Bośni i Hercegowiny, Czech, Gruzji, Izraela, Kazachstanu, Kirgistanu, Mołdawii, Rosji, Samoa Amerykańskiego, Słowacji, Trynidadu i Tobago, Ukrainy i Uzbekistanu – występ w Lillehammer był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla wszystkich wymienionych państw poza Rosją, Izraelem, Trynidadem i Tobago, Bośnią i Hercegowiną i Samoa Amerykańskim występ ten był pierwszym startem olimpijskim, biorąc pod uwagę letnie i zimowe igrzyska, jako niepodległego kraju. Zawodnicy ci startowali wcześniej w reprezentacjach Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii i Czechosłowacji^[6].

Medale olimpijskie zdobyli reprezentanci 22 państw, spośród których 14 państw miało na koncie przynajmniej jeden złoty medal. Dla 45 reprezentacji oznaczało to brak medalu na tych igrzyskach. Najwięcej medali – 26 – zdobyli reprezentanci Norwegii, natomiast najwięcej złotych medali – jedenaście – uzyskali sportowcy z Rosji^[2].

Na igrzyskach w Lillehammer pierwsze w historii medale zimowych igrzysk olimpijskich dla swoich państw zdobyli reprezentanci Rosji, Kazachstanu, Ukrainy, Uzbekistanu, Białorusi, Australii i Słowenii. Pierwszymi medalistkami zimowych igrzysk dla Rosji zostały biegaczki narciarskie Lubow Jegorowa i Nina Gawriluk^[7], dla Kazachstanu – biegacz Władimir Smirnow^[8], dla Ukrainy – biathlonistka Wałentyna Cerbe-Nesina^[9], dla Uzbekistanu – narciarka dowolna Lina Cheryazova^[10], a dla Białorusi – panczenista Ihar Żalazouski^[11]. Spośród tych reprezentacji, które dwa lata wcześniej wystąpiły pod flagą olimpijską jako zespół Wspólnoty Niepodległych Państw^[12], a na poprzednich igrzyskach startowały w barwach ZSRR^[13], pierwsze złote medale wywalczyli: dla Rosji – panczenista Aleksandr Gołubiew^[7], dla Ukrainy – łyżwiarka figurowa Oksana Bajuł^[9], dla Kazachstanu – Smirnow^[8], a dla Uzbekistanu – Cheryazova^[10]. Pierwszy medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Australii i jednocześnie drugi, po brązowym medalu Nowej Zelandii na poprzednich igrzyskach, dla kraju z półkuli południowej, zdobyli łyżwiarze szybcy specjalizujący się w short tracku. Zajęli oni trzecie miejsce w męskiej sztafecie na 5000 metrów^[14]. Pierwszy po rozpadzie Jugosławii medal dla Słowenii zdobyła z kolei Alenka Dovžan w kombinacji alpejskiej^[15].

Najlepsze wyniki medalowe w historii swoich startów w zimowych igrzyskach olimpijskich osiągnęły także Norwegia^[16], Włochy^[17], Stany Zjednoczone^[18], Korea Południowa^[19] i Kanada^[20]. Norwegowie, którzy organizowali już Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1952, zdobyli w Lillehammer najwięcej złotych i najwięcej wszystkich medali w swojej historii. Był to jednocześnie ich najlepszy start olimpijski od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1920^[16]. Włosi również osiągnęli największą liczbę złotych i sumę wszystkich medali na zimowych igrzyskach, a także największą liczbę medali od letnich igrzysk w Los Angeles^[17]. Amerykanie zdobyli największą liczbę wszystkich medali, a także po raz trzeci w historii swoich zimowych startów, po igrzyskach w 1932 i 1980, wywalczyli sześć złotych medali^[18]. Po raz drugi z rzędu, po zimowych igrzyskach w Albertville, reprezentanci Korei Południowej stawali na podium olimpijskim. W Lillehammer osiągnęli jednak dorobek o dwa złote medale większy niż dwa lata wcześniej^[19]. Drugi raz z rzędu zimowe igrzyska z medalami zakończyli również reprezentanci Chińskiej Republiki Ludowej. Tak jak w 1992 roku zdobyli trzy medale, jednak wówczas były to trzy srebra, a tym razem jeden srebrny i dwa brązowe^[21].

Pierwszy medal zimowych igrzysk od igrzysk w Sarajewie wywalczyli reprezentanci Wielkiej Brytanii^[22]. Z kolei dla Szwedów igrzyska w Lillehammer były pierwszymi od Calgary, zarówno licząc letnie jak i zimowe starty, podczas których zdobyli oni dwa złote medale^[23].

Po raz drugi w historii startów w letnich i zimowych igrzyskach olimpijskich reprezentanci Finlandii zakończyli igrzyska bez złotego medalu. Wcześniej zdarzyło się to na igrzyskach w Sapporo^[24]. Z kolei dla Francuzów i Holendrów był to pierwszy start olimpijski zakończony bez złota od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984^[25][26]. Również od igrzysk w Sarajewie najsłabszy wynik medalowy na zimowych igrzyskach, licząc złote medale i wszystkie łącznie, osiągnęli reprezentanci Austrii^[27]. Spośród państw, które zdobyły przynajmniej jeden medal w Albertville^[28], igrzyska w Lillehammer z zerowym dorobkiem medalowym zakończyły Hiszpania^[29], Korea Północna^[30], Luksemburg^[31] i Nowa Zelandia^[32].

Łącznie 49 sportowców zdobyło w Lillehammer przynajmniej po dwa medale. Spośród nich 33 zawodników i zawodniczek wywalczyło co najmniej jeden złoty medal. Najbardziej utytułowanymi sportowcami igrzysk zostali Lubow Jegorowa – trzykrotna mistrzyni i jednokrotna wicemistrzyni olimpijska w biegach narciarskich oraz Johann Olav Koss – trzykrotny mistrz olimpijski w łyżwiarstwie szybkim. Najwięcej razy na podium olimpijskim – pięciokrotnie – stanęła natomiast Manuela Di Centa, w której dorobku znalazło się pięć medali – dwa złote, dwa srebrne i jeden brązowy. Cztery medale – dwa złote i dwa srebrne – zdobył również Bjørn Dæhlie^[2].

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994 w Lillehammer, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Rosja	11	8	4	23
2.	Norwegia	10	11	5	26
3.	Niemcy	9	7	8	24
4.	Włochy	7	5	8	20
5.	USA	6	5	2	13
6.	Korea Południowa	4	1	1	6
7.	Kanada	3	6	4	13
8.	Szwajcaria	3	4	2	9
9.	Austria	2	3	4	9
10.	Szwecja	2	1	00 –	3
11.	Japonia	1	2	2	5
12.	Kazachstan	1	2	00 –	3
13.	Ukraina	1	00 –	1	2
14.	Uzbekistan	1	00 –	00 –	1
15.	Białoruś	00 –	2	00 –	2
16.	Finlandia	00 –	1	5	6
17.	Francja	00 –	1	4	5
18.	Holandia	00 –	1	3	4
19.	ChRL	00 –	1	2	3
20.	Słowenia	00 –	00 –	3	3
21.	Wielka Brytania	00 –	00 –	2	2
22.	Australia	00 –	00 –	1	1
Razem		61	61	61	183

Klasyfikacje według dyscyplin

Biathlon

Podczas igrzysk w Lillehammer rozegrano sześć konkurencji biathlonowych – cztery biegi indywidualne i dwa sztafetowe. Liczba konkurencji nie zmieniła się od igrzysk w Albertville^[33][34]. Zmieniono natomiast liczbę zawodniczek w biegu sztafetowym kobiet – zamiast zastosowanej w Albertville formuły 3 × 7,5 km przeprowadzono bieg 4 × 7,5 km^[35][36].

Jedynym biathlonistą, który zdobył trzy medale – po jednym z każdego kruszcu, był Siergiej Tarasow. Jedyną dwukrotną mistrzynią olimpijską została Kanadyjka Myriam Bédard. Ponadto jeszcze czterech zawodników i dwie zawodniczki dwukrotnie stanęli na podium olimpijskim. Po jednym złotym i jednym srebrnym medalu zdobyli Siergiej Czepikow, Frank Luck i Ricco Groß, złoty i brązowy wywalczył Sven Fischer, natomiast z dorobkiem jednego srebrnego i jednego brązowego medalu występ zakończyły Uschi Disl i Anne Briand^[34].

Brązowa medalistka biegu na 7,5 km kobiet – Wałentyna Cerbe-Nesina – została pierwszą w historii medalistką zimowych igrzysk olimpijskich dla reprezentacji Ukrainy^[9].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Rosja	3	1	1	5
2.	Kanada	2	00 –	00 –	2
3.	Niemcy	1	3	2	6
4.	Francja	00 –	1	2	3
5.	Białoruś	00 –	1	00 –	1
6.	Ukraina	00 –	00 –	1	1
Razem		6	6	6	18

Biegi narciarskie

Na igrzyskach w Lillehammer rozegrano dziesięć konkurencji biegowych, tak samo jak w Albertville. Zmianie uległy jedynie techniki biegu – biegi na 30 km mężczyzn i 15 km kobiet, które w Albertville były rozgrywane stylem klasycznym, w Lillehammer przeprowadzono stylem dowolnym, natomiast odwrotna sytuacja miała miejsce w przypadku biegów na 50 km mężczyzn i na 30 km kobiet^[37][38].

Najwięcej medali – pięć – zdobyła Włoszka Manuela Di Centa. W jej dorobku znalazły się dwa złote, dwa srebrne i jeden brązowy medal. Najbardziej utytułowaną biegaczką, z czterema medalami, w tym trzema złotymi, została natomiast Lubow Jegorowa. Cztery medale – dwa złote i dwa srebrne – zdobył również Bjørn Dæhlie. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęli Władimir Smirnow (jeden złoty i dwa srebrne medale) oraz Mika Myllylä (jeden srebrny i dwa brązowe medale)^[38]. Multimedalistami igrzysk w Lillehammer zostało ponadto czterech biegaczy – Thomas Alsgaard (złoto i srebro), Marco Albarello i Silvio Fauner (obaj złoto i brąz) oraz Sture Sivertsen (srebro i brąz) – i trzy biegaczki – Nina Gawriluk (złoto i brąz) oraz Stefania Belmondo i Marja-Liisa Kirvesniemi (obie dwa razy brąz)^[38].

Medale zdobyte w Lillehammer przez Smirnowa były pierwszymi w historii medalami olimpijskimi dla niepodległego Kazachstanu^[8]. Druga i trzecia zawodniczka biegu na 15 km kobiet – Lubow Jegorowa i Nina Gawriluk – zostały natomiast pierwszymi w historii medalistkami zimowych igrzysk olimpijskich dla reprezentacji Rosji^[7].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Norwegia	3	4	1	8
2.	Włochy	3	2	4	9
3.	Rosja	3	1	1	5
4.	Kazachstan	1	2	00 –	3
5.	Finlandia	00 –	1	4	5
Razem		10	10	10	30

Bobsleje

Niezmiennie od poprzednich igrzysk rywalizacja bobsleistów składała się z dwóch konkurencji – dwójek i czwórek mężczyzn^[39][40].

Po raz pierwszy w historii zdarzyło się, że tytuł mistrzów olimpijskich w dwójkach zdobyli ci sami zawodnicy, co na poprzednich igrzyskach. Mistrzami olimpijskimi, tak jak w Albertville, zostali Gustav Weder i Donat Acklin^[41]. Oni też zostali jedynymi bobsleistami igrzysk w Lillehammer, którzy zdobyli dwa medale – poza złotem w dwójkach uzyskali jeszcze srebro w czwórkach^[40].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwajcaria	1	2	00 –	3
2.	Niemcy	1	00 –	1	2
3.	Włochy	00 –	00 –	1	1
Razem		2	2	2	6

Hokej na lodzie

Rywalizacja hokeistów na igrzyskach w Lillehammer składała się niezmiennie tylko z turnieju mężczyzn^[42][43]. Złoto olimpijskie zdobyli Szwedzi, srebrne medale przyznano Kanadyjczykom, a brązowe Finom^[43]. Szwecja po raz pierwszy w historii zdobyła tytuł mistrzów olimpijskich w hokeju na lodzie^[44].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwecja	1	00 –	00 –	1
2.	Kanada	00 –	1	00 –	1
3.	Finlandia	00 –	00 –	1	1
Razem		1	1	1	3

Kombinacja norweska

Na igrzyskach w 1994 roku, tak jak dwa lata wcześniej w Albertville, rywalizacja olimpijska dwuboistów klasycznych składała się z dwóch konkurencji – zawodów indywidualnych i drużynowych^[45][46].

Dwóch kombinatorów norweskich zdobyło po jednym złotym i jednym srebrnym medalu. Osiągnęli to Norweg Fred Børre Lundberg i Japończyk Takanori Kōno. Dwukrotnie na podium olimpijskim stanął także Bjarte Engen Vik, w którego dorobku znalazł się jeden srebrny i jeden brązowy medal^[46].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Norwegia	1	1	1	3
2.	Japonia	1	1	00 –	2
3.	Szwajcaria	00 –	00 –	1	1
Razem		2	2	2	6

Łyżwiarstwo figurowe

Kalendarz olimpijski nie zmienił się, jeśli chodzi o konkurencje łyżwiarstwa figurowego. Tak jak w Albertville, w Lillehammer łyżwiarze rywalizowali w czterech konkurencjach – konkursie solistów, solistek, par tanecznych i par sportowych^[47][48]. Medale zdobyli łyżwiarze z siedmiu państw, spośród których największy dorobek medalowy – trzy złote i dwa srebrne medale – mieli na koncie Rosjanie. Żaden z łyżwiarzy figurowych nie zdobył więcej niż jednego medalu na tych igrzyskach^[48]. Mistrzyni olimpijska w konkursie solistek – Oksana Bajuł – została pierwszą w historii złotą medalistą olimpijską startującą w barwach Ukrainy^[9].

Rywalizacja o medale olimpijskie odbyła się w cieniu skandalu, który miał miejsce przed rozpoczęciem amerykańskich kwalifikacji olimpijskich. Brązowa medalistka igrzysk w Albertville, Nancy Kerrigan^[47], została zaatakowana podczas treningu. Uraz miał na celu wyeliminować zawodniczkę z rywalizacji, jednak pomimo nieuzyskania kwalifikacji, komitet olimpijski Stanów Zjednoczonych dopuścił ją do startu. Zleceniodawczynią ataku była Tonya Harding, która po igrzyskach została skazana za ten czyn na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu oraz dożywotnio zdyskwalifikowana przez Amerykańską Federację Łyżwiarską^[49].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Rosja	3	2	00 –	5
2.	Ukraina	1	00 –	00 –	1
3.	Kanada	00 –	1	1	2
4.	USA	00 –	1	00 –	1
5.	ChRL	00 –	00 –	1	1
5.	Francja	00 –	00 –	1	1
5.	Wielka Brytania	00 –	00 –	1	1
Razem		4	4	4	12

Łyżwiarstwo szybkie

Tak jak podczas igrzysk w Albertville, w Lillehammer łyżwiarze szybcy rywalizowali w dziesięciu konkurencjach – po pięciu wśród kobiet i mężczyzn^[50][51]. Konkurencje łyżwiarskie w Lillehammer nie zmieniły się, natomiast zaostrzono wymogi kwalifikacyjne. Były to bowiem pierwsze igrzyska, na które zakwalifikowani zostali jedynie ci zawodnicy, którzy osiągnęli ustalone przez Międzynarodową Unię Łyżwiarską minima olimpijskie^[52].

Najbardziej utytułowanym panczenistą na igrzyskach w Lillehammer został Johann Olav Koss, który został trzykrotnym mistrzem olimpijskim. Na trzech najdłuższych dystansach (biegach na 1500, 5000 i 10 000 metrów) poprawił ponadto rekordy świata^[53]. Koss powtórzył osiągnięcie Hjalmara Andersena z igrzysk w Oslo – obaj wygrali trzy złote medale na najdłuższych dystansach olimpijskich w łyżwiarstwie szybkim, startując przed własną publicznością^[54]. Dwa złote medale olimpijskie w Lillehammer zdobyła Amerykanka Bonnie Blair. Wraz z trzema złotymi medalami, które wywalczyła na igrzyskach w Calgary i Albertville, została najbardziej utytułowaną Amerykanką na zimowych igrzyskach i jednocześnie pierwszą amerykańską pięciokrotną mistrzynią olimpijską, zarówno na letnich, jak i na zimowych igrzyskach^[55].

Ponadto po dwa medale olimpijskie zdobyło jeszcze trzech zawodników i trzy zawodniczki. Byli to: Emese Hunyady (złoty i srebrny), Claudia Pechstein (złoty i brązowy), Kjell Storelid (dwa srebrne) oraz Siergiej Klewczenia, Rintje Ritsma i Gunda Niemann-Stirnemann (wszyscy po srebrnym i brązowym)^[51].

Zwycięzca biegu na 500 metrów mężczyzn – Aleksandr Gołubiew – został pierwszym w historii mistrzem zimowych igrzysk olimpijskich dla reprezentacji Rosji^[7][a]. Z kolei w biegu na 1000 metrów pierwszy medal olimpijski dla Białorusi zdobył Ihar Żalazouski^[11].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Norwegia	3	2	00 –	5
2.	USA	3	00 –	00 –	3
3.	Rosja	2	2	1	5
4.	Niemcy	1	2	3	6
5.	Austria	1	1	00 –	2
6.	Holandia	00 –	1	3	4
7.	Białoruś	00 –	1	00 –	1
7.	Kanada	00 –	1	00 –	1
9.	Japonia	00 –	00 –	2	2
10.	ChRL	00 –	00 –	1	1
Razem		10	10	10	30

Narciarstwo alpejskie

Na igrzyskach w Lillehammer przeprowadzono dziesięć konkurencji alpejskich – pięciu wśród kobiet i pięciu wśród mężczyzn. Konkurencje nie uległy zmianie w porównaniu do igrzysk w Albertville^[56][57].

Najbardziej utytułowanym alpejczykiem na igrzyskach został Markus Wasmeier, który został mistrzem olimpijskim w supergigancie i slalomie gigancie mężczyzn. Trzy medale olimpijskie zdobyło dwoje zawodników – Vreni Schneider (złoty, srebrny i brązowy) i Kjetil André Aamodt (dwa srebrne i brązowy). Dwukrotnie na podium stanęli jeszcze Tommy Moe (złoty i srebrny medal) oraz Isolde Kostner (dwa brązowe medale)^[57].

Trzy brązowe medale zdobyli reprezentanci Słowenii. Były to pierwsze w historii medale zimowych igrzysk olimpijskich dla tego kraju. Pierwszą słoweńską medalistką została Alenka Dovžan, która zajęła trzecie miejsce w kombinacji^[15]. Pierwszy w historii medal olimpijski w narciarstwie alpejskim dla Rosji zdobyła wicemistrzyni w supergigancie – Swietłana Gładyszewa^[58].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Niemcy	3	1	00 –	4
2.	USA	2	2	00 –	4
3.	Norwegia	1	2	2	5
4.	Szwajcaria	1	2	1	4
5.	Włochy	1	1	2	4
6.	Austria	1	1	1	3
7.	Szwecja	1	00 –	00 –	1
8.	Rosja	00 –	1	00 –	1
9.	Słowenia	00 –	00 –	3	3
10.	Kanada	00 –	00 –	1	1
Razem		10	10	10	30

Narciarstwo dowolne

Rywalizacja olimpijska narciarzy dowolnych w Lillehammer składała się z czterech konkurencji. Do wcześniej rozgrywanych zawodów jazdy po muldach dołączono skoki akrobatyczne^[3]. Obie konkurencje przeprowadzono wśród kobiet i wśród mężczyzn^[59]

Medale zdobyli reprezentanci ośmiu państw, z których najwięcej medali – trzy – przyznano Kanadyjczykom. Żaden z zawodników nie wywalczył więcej niż jednego medalu^[59]. Mistrzyni olimpijska w skokach akrobatycznych kobiet – Lina Cheryazova – zdobyła pierwszy w historii medal olimpijski dla Uzbekistanu^[10].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Kanada	1	1	1	3
2.	Norwegia	1	00 –	1	2
3.	Szwajcaria	1	00 –	00 –	1
3.	Uzbekistan	1	00 –	00 –	1
5.	Rosja	00 –	1	1	2
6.	Szwecja	00 –	1	00 –	1
6.	USA	00 –	1	00 –	1
8.	Francja	00 –	00 –	1	1
Razem		4	4	4	12

Saneczkarstwo

W programie igrzysk w Lillehammer, niezmiennie od Albertville, znalazły się trzy konkurencje saneczkarskie – jedynki mężczyzn, jedynki kobiet i dwójki mężczyzn^[60][61]. Żaden z saneczkarzy nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego. Na podium olimpijskim stanęli reprezentanci trzech państw – Włoch, Niemiec i Austrii^[61].

Po raz pierwszy w historii konkurencji mężczyzn obrońca tytułu mistrza olimpijskiego z poprzednich igrzysk zdobył drugie złoto olimpijskie. Dokonał tego Georg Hackl, który został mistrzem olimpijskim w jedynkach na igrzyskach w Albertville i Lillehammer^[62].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Włochy	2	1	1	4
2.	Niemcy	1	1	1	3
3.	Austria	00 –	1	1	2
Razem		3	3	3	9

Short track

Do kalendarza igrzysk olimpijskich zostały włączone dwie nowe konkurencje w short tracku – bieg na 500 metrów mężczyzn i bieg na 1000 metrów kobiet. Łącznie rozegrano zatem sześć konkurencji – trzy wśród kobiet i trzy wśród mężczyzn^[4][5].

Jedyną dwukrotną złotą medalistką igrzysk w Lillehammer została Chun Lee-kyung. Ponadto jeszcze sześcioro zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie – Chae Ji-hoon i Mirko Vuillermin (obaj po jednym złotym i jednym srebrnym), Kim So-hee i Cathy Turner (obie po jednym złotym i jednym brązowym), Nathalie Lambert (dwa srebrne), a także Amy Peterson (dwa brązowe)^[5].

Brązowy medal w sztafecie mężczyzn na 5000 metrów zdobyli reprezentanci Australii – Steven Bradbury, Kieran Hansen, Andrew Murtha i Richard Nizielski. Był to pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich wywalczony dla Australii^[14].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Korea Południowa	4	1	1	6
2.	USA	1	1	2	4
3.	Włochy	1	1	00 –	2
4.	Kanada	00 –	2	1	3
5.	ChRL	00 –	1	00 –	1
6.	Australia	00 –	00 –	1	1
6.	Wielka Brytania	00 –	00 –	1	1
Razem		6	6	6	18

Skoki narciarskie

Na igrzyskach w Lillehammer rozegrano trzy konkursy skoków narciarskich – dwa indywidualne i jeden drużynowy. Konkurencje nie uległy zmianie w porównaniu do igrzysk w Albertville^[63][64]. Zmieniły się natomiast zasady punktacji zawodów drużynowych. Od tych igrzysk do noty łącznej zespołu wliczane były noty wszystkich czterech zawodników, a nie jak dotychczas – trzech najlepszych^[65].

Po dwa medale olimpijskie zdobyło czterech skoczków. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem, z dwoma złotymi medalami, został Jens Weißflog. Ponadto multimedalistami igrzysk byli Espen Bredesen (złoty i srebrny), Dieter Thoma (złoty i brązowy) oraz Andreas Goldberger (dwa brązowe)^[66].

Po zdobyciu dwóch złotych medali w Lillehammer Weißflog został drugim w historii, po Mattim Nykänenie, skoczkiem narciarskim, w którego dorobku znalazły się więcej niż trzy medale igrzysk olimpijskich^[67]. Jednocześnie Niemiec był jedynym sportowcem, który został mistrzem olimpijskim na igrzyskach w Sarajewie i dziesięć lat później w Lillehammer^[68].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Niemcy	2	00 –	1	3
2.	Norwegia	1	2	00 –	3
3.	Japonia	00 –	1	00 –	1
4.	Austria	00 –	00 –	2	2
Razem		3	3	3	9

Multimedaliści

Łącznie 49 sportowców zdobyło w Lillehammer więcej niż jeden medal, a 33 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – siedmioro – multimedalistów startowało w barwach Niemiec. Najwięcej – ośmioro – multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biegach narciarskich. Ponadto przynajmniej dwa medale, w tym co najmniej jedno złoto, zdobyło sześcioro biathlonistów, pięcioro short trackerów, czworo panczenistów, troje narciarzy alpejskich, trzech skoczków narciarskich, dwóch bobsleistów i dwóch kombinatorów norweskich.

Najwięcej medali – pięć – zdobyła reprezentantka Włoch w biegach narciarskich, Manuela Di Centa. Dwukrotnie została mistrzynią, dwukrotnie wicemistrzynią, a raz zdobyła brązowy medal. Najwięcej razy na najwyższym stopniu podium – po trzy razy – stanęli Lubow Jegorowa w biegach i Johann Olav Koss w łyżwiarstwie szybkim. Jegorowa zdobyła ponadto jeden srebrny medal. Cztery medale – dwa złote i dwa srebrne – uzyskał również Bjørn Dæhlie

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1994, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Dyscyplina	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Jegorowa, LubowLubow Jegorowa	Rosja	biegi narciarskie	3	1	00 –	4
2.	Koss, Johann OlavJohann Olav Koss	Norwegia	łyżwiarstwo szybkie	3	00 –	00 –	3
3.	Di Centa, ManuelaManuela Di Centa	Włochy	biegi narciarskie	2	2	1	5
4.	Dæhlie, BjørnBjørn Dæhlie	Norwegia	biegi narciarskie	2	2	00 –	4
5.	Bédard, MyriamMyriam Bédard	Kanada	biathlon	2	00 –	00 –	2
5.	Blair, BonnieBonnie Blair	USA	łyżwiarstwo szybkie	2	00 –	00 –	2
5.	Chun Lee-kyung	Korea Południowa	short track	2	00 –	00 –	2
5.	Wasmeier, MarkusMarkus Wasmeier	Niemcy	narciarstwo alpejskie	2	00 –	00 –	2
5.	Weißflog, JensJens Weißflog	Niemcy	skoki narciarskie	2	00 –	00 –	2
10.	Smirnow, WładimirWładimir Smirnow	Kazachstan	biegi narciarskie	1	2	00 –	3
11.	Schneider, VreniVreni Schneider	Szwajcaria	narciarstwo alpejskie	1	1	1	3
11.	Tarasow, SiergiejSiergiej Tarasow	Rosja	biathlon	1	1	1	3
13.	Acklin, DonatDonat Acklin	Szwajcaria	bobsleje	1	1	00 –	2
13.	Alsgaard, ThomasThomas Alsgaard	Norwegia	biegi narciarskie	1	1	00 –	2
13.	Bredesen, EspenEspen Bredesen	Norwegia	skoki narciarskie	1	1	00 –	2
13.	Chae Ji-hoon	Korea Południowa	short track	1	1	00 –	2
13.	Czepikow, SiergiejSiergiej Czepikow	Rosja	biathlon	1	1	00 –	2
13.	Groß, RiccoRicco Groß	Niemcy	biathlon	1	1	00 –	2
13.	Hunyady, EmeseEmese Hunyady	Austria	łyżwiarstwo szybkie	1	1	00 –	2
13.	Kōno, TakanoriTakanori Kōno	Japonia	kombinacja norweska	1	1	00 –	2
13.	Luck, FrankFrank Luck	Niemcy	biathlon	1	1	00 –	2
13.	Lundberg, Fred BørreFred Børre Lundberg	Norwegia	kombinacja norweska	1	1	00 –	2
13.	Moe, TommyTommy Moe	USA	narciarstwo alpejskie	1	1	00 –	2
13.	Vuillermin, MirkoMirko Vuillermin	Włochy	short track	1	1	00 –	2
13.	Weder, GustavGustav Weder	Szwajcaria	bobsleje	1	1	00 –	2
26.	Albarello, MarcoMarco Albarello	Włochy	biegi narciarskie	1	00 –	1	2
26.	Fauner, SilvioSilvio Fauner	Włochy	biegi narciarskie	1	00 –	1	2
26.	Fischer, SvenSven Fischer	Niemcy	biathlon	1	00 –	1	2
26.	Gawriluk, NinaNina Gawriluk	Rosja	biegi narciarskie	1	00 –	1	2
26.	Kim So-hee	Korea Południowa	short track	1	00 –	1	2
26.	Pechstein, ClaudiaClaudia Pechstein	Niemcy	łyżwiarstwo szybkie	1	00 –	1	2
26.	Thoma, DieterDieter Thoma	Niemcy	skoki narciarskie	1	00 –	1	2
26.	Turner, CathyCathy Turner	USA	short track	1	00 –	1	2

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wyniki i statystyki Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1994 w Lillehammer. sports-reference.com. [dostęp 2016-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-25)]. (ang.).