Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     Rosja – niezależni olimpijczycy

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018
Martin Fourcade – francuski biathlonista, trzykrotny mistrz olimpijski z Pjongczangu
(c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0
Johannes Høsflot Klæbo – norweski biegacz narciarski, trzykrotny mistrz olimpijski z Pjongczangu
Marit Bjørgen – norweska biegaczka narciarska, pięciokrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu
Ester Ledecká – czeska alpejka i snowboardzistka, dwukrotna mistrzyni olimpijska z Pjongczangu w snowboardingu i narciarstwie alpejskim
Jorien ter Mors – holenderska panczenistka, dwukrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu w łyżwiarstwie szybkim i short tracku
Martin Johnsrud Sundby – norweski biegacz narciarski, trzykrotny medalista olimpijski z Pjongczangu
(c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0
Laura Dahlmeier – niemiecka biathlonistka, trzykrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu
Eric Frenzel – niemiecki dwuboista klasyczny, trzykrotny medalista olimpijski z Pjongczangu
Charlotte Kalla – szwedzka biegaczka narciarska, czterokrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu
(c) Steffen Prößdorf, CC BY-SA 4.0
Stina Nilsson – szwedzka biegaczka narciarska, czterokrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu
(c) Martin Rulsch, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0
Thorsten Margis – niemiecki bobsleista, dwukrotny mistrz olimpijski z Pjongczangu
Francesco Friedrich – niemiecki bobsleista, dwukrotny mistrz olimpijski z Pjongczangu
Andreas Wellinger – niemiecki skoczek narciarski, trzykrotny medalista olimpijski z Pjongczangu

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XXIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2018 roku w Pjongczangu.

O medale olimpijskie sportowcy rywalizowali w 102 konkurencjach w 15 dyscyplinach sportowych. W porównaniu do poprzednich igrzysk, które odbyły się w 2014 roku w Soczi, w kalendarzu olimpijskim znalazły się: Big Air w snowboardingu kobiet i mężczyzn, curling par mieszanych, biegi masowe w łyżwiarstwie szybkim i zawody drużynowe w narciarstwie alpejskim[1].

W zawodach wzięli udział przedstawiciele 92 narodowych reprezentacji. Dla sześciu z nich – Ekwadoru, Erytrei, Kosowa, Malezji, Nigerii i Singapuru – występ w Pjongczangu był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich[2]. W igrzyskach pod flagą olimpijską uczestniczyła również reprezentacja olimpijczyków z Rosji, którzy z uwagi na aferę dopingową po igrzyskach w Soczi nie otrzymali pozwolenia od Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego na start pod rosyjską flagą[3].

Medalistami zostali reprezentanci 30 państw, co jest rekordową liczbą jeśli chodzi o zimowe igrzyska olimpijskie[4]. Zwycięzcą klasyfikacji medalowej została Norwegia z 39 medalami – 14 złotymi, 14 srebrnymi i 11 brązowymi. Drugie miejsce zajęli Niemcy z 31 medalami – 14 złotymi, 10 srebrnymi i 7 brązowymi[5]. Norwegowie i Niemcy wyrównali w ten sposób rekord Kanadyjczyków z igrzysk w Vancouver pod względem liczby zdobytych złotych medali na jednych zimowych igrzyskach olimpijskich. Jednocześnie Norwegia ustanowiła nowy rekord jeśli chodzi o łączną sumę medali zdobytych na jednych zimowych igrzyskach, o dwa medale pokonując dotychczasowy rekord Amerykanów z Vancouver[6].

Korea Południowa po raz drugi w historii gościła igrzyska olimpijskie – wcześniej zorganizowała Letnie Igrzyska Olimpijskie 1988 w Seulu. Występ Koreańczyków w Pjongczangu był gorszy pod względem liczby medali niż ich występ w Seulu, ale za to był to najlepszy w historii start tego kraju w zimowych edycjach igrzysk, biorąc pod uwagę sumę wszystkich medali, i najlepszy od igrzysk w Vancouver, biorąc pod uwagę liczbę medali złotych[7].

Reprezentanci Węgier w drużynowej rywalizacji w short tracku zdobyli pierwsze w historii złoto olimpijskie na zimowych igrzyskach dla swojego kraju. Był to zarazem pierwszy medal ZIO dla Węgier od 1980 roku[8]. Najlepszy zimowy start w igrzyskach odnotowali również reprezentanci Francji, którzy po raz pierwszy zakończyli igrzyska z pięcioma złotymi medalami[9]. Pod względem liczby medali były to również najlepsze zimowe igrzyska olimpijskie dla Wielkiej Brytanii. Kraj ten nigdy wcześniej nie zdobył na jednych zimowych igrzyskach pięciu medali[10]. Licząc łączną liczbę wszystkich medali, występ w Pjongczangu był także najbardziej udanym w historii dla reprezentacji Japonii. Biorąc pod uwagę jednak wartość medali poszczególnych kruszców, był to najlepszy występ od igrzysk w Nagano w 1998 roku[11].

Pierwszy medal olimpijski od zimowych igrzysk w 1988 roku zdobyła reprezentacja Liechtensteinu[12][13]. Pierwszy medal zimowych igrzysk od 1998 roku zdobyła Belgia[14]. Reprezentacje Hiszpanii i Nowej Zelandii po raz pierwszy zdobyły dwa medale olimpijskie w trakcie jednych zimowych igrzysk, były to zarazem pierwsze medale dla tych krajów od igrzysk w Albertville w 1992 roku[15][16].

Największą sumę medali na zimowych igrzyskach zdobyli reprezentanci Szwajcarii. Dla tego kraju był to najlepszy występ olimpijski pod względem liczby wszystkich medali, wliczając w to letnie starty, od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1948[a][17]. Najlepszy start olimpijski od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1952 uzyskali reprezentanci Szwecji, którzy jednocześnie zdobyli największą w historii liczbę złotych medali na zimowych igrzyskach olimpijskich[18]. Dla Holandii były to trzecie z rzędu igrzyska olimpijskie, w tym drugie zimowe, które kraj ten zakończył z ośmioma złotymi medalami[19].

Po raz pierwszy od igrzysk w Nagano ani jednego medalu olimpijskiego nie zdobyli reprezentanci Chorwacji[20]. Występ w Pjongczangu był najsłabszy od 1998 roku również dla przedstawicieli Chińskiej Republiki Ludowej[21], a dla reprezentacji Polski najsłabszy od igrzysk w Turynie w 2006 roku [22].

W Pjongczangu 93 sportowców zdobyło więcej niż jeden medal olimpijski, spośród nich 60 przynajmniej raz stanęło na najwyższym stopniu podium. Najwięcej złotych medali – po trzy – wywalczyli: francuski biathlonista Martin Fourcade i norweski biegacz narciarski Johannes Høsflot Klæbo[23]. Najwięcej wszystkich medali zdobyła z kolei norweska biegaczka Marit Bjørgen, na której koncie znalazło się pięć medali (dwa złote, jeden srebrny i dwa brązowe). Były to piąte igrzyska z rzędu, podczas których Bjørgen zdobywała medale olimpijskie. Z łącznym dorobkiem ośmiu złotych, czterech srebrnych i trzech brązowych medali Bjørgen poprawiła dotychczasowy rekord Ole Einara Bjørndalena w liczbie medali zdobytych na zimowych igrzyskach olimpijskich[24].

Holenderka Jorien ter Mors wywalczyła złoty medal w biegu na 1000 m w łyżwiarstwie szybkim i brązowy w sztafecie w short tracku. Została w ten sposób pierwszą kobietą w historii igrzysk olimpijskich, która zdobyła medale w dwóch różnych dyscyplinach sportowych podczas jednych zimowych igrzysk olimpijskich[25]. Wyczyn Holenderki poprawiła Czeszka Ester Ledecká, która najpierw triumfowała w supergigancie w narciarstwie alpejskim, a następnie w slalomie gigancie równoległym w snowboardingu. Została zatem pierwszą olimpijką z dwoma złotami zdobytymi w różnych dyscyplinach podczas jednych zimowych igrzysk. Dokonania obu zawodniczek były pierwszymi takimi od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1928, kiedy to mistrzem olimpijskim w biegach narciarskich i kombinacji norweskiej został Johan Grøttumsbråten[26].

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczangu, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

W dwójkach bobslejowych mężczyzn przyznano dwa złote medale – taki sam czas uzyskały boby kanadyjski (Justin Kripps, Alexander Kopacz) i niemiecki (Francesco Friedrich, Thorsten Margis). W tej konkurencji nie przyznano zatem srebra[27]. Dwa srebrne medale rozdano w konkurencji bobslejowych czwórek, w których drugie miejsce zajęli Koreańczycy i Niemcy, wobec czego nie przyznano brązowego medalu[28]. Dwa brązowe medale przyznano z kolei w biegu narciarskim kobiet na 10 km techniką dowolną. Trzecie miejsce zajęły ex aequo Marit Bjørgen i Krista Pärmäkoski[29].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Norwegia14141139
2. Niemcy1410731
3. Kanada1181029
4.Stany Zjednoczone USA98623
5. Holandia86620
6. Szwecja76114
7. Korea Południowa58417
8. Szwajcaria56415
9. Francja54615
10. Austria53614
11. Japonia45413
12. Włochy32510
13. Olimpijscy sportowcy z Rosji26917
14. Czechy2237
15. Białoruś21 –3
16. ChRL1629
17. Słowacja12 –3
18. Finlandia1146
19. Wielka Brytania1 –45
20. Polska1 –12
21. Ukraina1 – –1
21. Węgry1 – –1
23. Australia –213
24. Słowenia –112
25. Belgia –1 –1
26. Hiszpania – –22
26. Nowa Zelandia – –22
28. Kazachstan – –11
28. Liechtenstein – –11
28. Łotwa – –11
Razem103102102307

Klasyfikacje według dyscyplin

Biathlon

Konkurencje biathlonowe w Pjongczangu były takie same, jak podczas igrzysk w Soczi – rozegrano 11 konkurencji – 8 biegów indywidualnych i 3 rywalizacje sztafet, w tym sztafet mieszanych[30][31][32].

Jedynym zawodnikiem, który obronił tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi, był Martin Fourcade w biegu pościgowym mężczyzn[30][31][32]. Został także najbardziej utytułowanym biathlonistą igrzysk z trzema złotymi medalami, jak również, z pięcioma złotymi i dwoma srebrnymi medalami, najbardziej utytułowanym reprezentantem Francji w historii startów tego kraju w igrzyskach olimpijskich, wliczając w to letnie i zimowe edycje imprezy[33].

Poza Fourcardem, po trzy medale olimpijskie zdobyli również: Laura Dahlmeier (2 złote i 1 brązowy), Anastasija Kuźmina i Johannes Thingnes Bø (1 złoty i 2 srebrne) oraz Anaïs Bescond (1 złoty i 2 brązowe). Multimedalistami igrzysk w Pjongczangu zostali ponadto: Darja Domraczewa, Hanna Öberg i Sebastian Samuelsson (złoto i srebro), Arnd Peiffer i Marie Dorin Habert (złoto i brąz), Marte Olsbu i Emil Hegle Svendsen (dwa razy srebro), Simon Schempp i Tiril Eckhoff (srebro i brąz) oraz Benedikt Doll i Dominik Windisch (dwa razy brąz)[31][32].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Niemcy 3 1 37
2. Francja 3 – 25
3. Szwecja 2 2 –4
4. Norwegia 1 3 26
5. Słowacja 1 2 –3
6. Białoruś 1 1 –2
7. Czechy – 1 12
8. Słowenia – 1 –1
9. Włochy – – 22
10. Austria – – 11
Razem11111133

Biegi narciarskie

Niezmiennie od igrzysk w Soczi kalendarz olimpijski liczył 12 konkurencji biegowych. Dystanse biegów nie uległy zmianie. Biegi, które w 2014 roku rozgrywane były stylem klasycznym, w 2018 roku przeprowadzono techniką dowolną i odwrotnie[34][35].

Dwoje zawodników obroniło tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi – Dario Cologna dokonał tego w biegu indywidualnym mężczyzn na 15 km, a Marit Bjørgen w biegu masowym kobiet na 30 km[34][35]. Bjørgen wywalczyła w Pjongczangu jeszcze 4 medale – 1 złoty, 1 srebrny i 2 brązowe. Została dzięki temu najbardziej utytułowanym sportowcem w historii zimowych igrzysk olimpijskich, pokonując dotychczasowy rekord Ole Einara Bjørndalena[24].

Najbardziej utytułowanym biegaczem narciarskim został jednak inny Norweg, Johannes Høsflot Klæbo, który trzykrotnie został mistrzem olimpijskim. Poza Klæbo i Bjørgen multimedalistami igrzysk w Pjongczangu zostali jeszcze: Simen Hegstad Krüger i Martin Johnsrud Sundby (2 złote, 1 srebrny), Ragnhild Haga (2 złote), Charlotte Kalla (1 złoty, 3 srebrne), Stina Nilsson (1 złoty, 2 srebrne, 1 brązowy), Aleksandr Bolszunow (3 srebrne, 1 brązowy) Dienis Spicow (2 srebrne, 1 brązowy), Krista Pärmäkoski (1 srebrny, 2 brązowe), Maiken Caspersen Falla, Andriej Łarkow (1 srebrny, 1 brązowy) oraz Julija Biełorukowa i Maurice Manificat (2 brązowe)[35].

Po raz pierwszy złoto olimpijskie w konkurencji drużynowej zdobyły reprezentantki Stanów Zjednoczonych – w sztafecie sprinterskiej kobiet triumfowały Kikkan Randall i Jessica Diggins. Był to drugi w historii medal olimpijski dla USA w biegach narciarskich po srebrze Billa Kocha w biegu na 30 km podczas igrzysk w 1976 roku[36]. W biegu kobiet na 10 km techniką dowolną trzecie miejsce ex aequo zajęły Marit Bjørgen i Krista Pärmäkoski, wobec czego przyznano w tej konkurencji dwa brązowe medale[29].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Norwegia 7 4 314
2. Szwecja 2 3 16
3. Finlandia 1 1 24
4. Szwajcaria 1 – –1
4.Stany Zjednoczone USA 1 – –1
6. Olimpijscy sportowcy z Rosji – 3 58
7. Włochy – 1 –1
8. Francja – – 22
Razem12121337

Bobsleje

Bobsleiści i bobsleistki rywalizowali w Pjongczangu w trzech konkurencjach – dwójkach kobiet i mężczyzn oraz czwórkach mężczyzn, zatem tak samo, jak cztery lata wcześniej w Soczi[37][38].

W dwójkach mężczyzn przyznano dwa złote medale. Taki sam łączny czas przejazdów uzyskali bowiem Kanadyjczycy Justin Kripps i Alexander Kopacz oraz Niemcy Francesco Friedrich i Thorsten Margis. W tej konkurencji nie przyznano zatem srebrnego medalu[27]. Z kolei w czwórkach ex aequo taki sam rezultat uzyskali Niemcy i Koreańczycy. Oba te zespoły zajęły drugie miejsce, w efekcie czego przyznano dwa srebrne medale[28]. Dla Korei Południowej był to zarazem pierwszy medal olimpijski w tej dyscyplinie sportu. Co więcej Korea została pierwszym azjatyckim państwem, którego reprezentanci stanęli na podium olimpijskim w bobslejach[39].

Niemcy Friedrich i Margis jako jedyni bobsleiści dwukrotnie stanęli na podium olimpijskim w Pjongczangu, zdobywając po dwa złote medale w obu konkurencjach mężczyzn[40]. Spośród medalistów igrzysk olimpijskich w Soczi tylko dwie zawodniczki wywalczyły medale również w Pjongczangu. Mistrzyni olimpijska z Soczi – Kaillie Humphries – została brązową medalistką w Pjongczangu, a wicemistrzyni z Soczi – Elana Meyers – obroniła srebrny medal[37][38]. Ponadto Humphries zdobyła złoto, a Meyers brąz w 2010 roku w Vancouver. Dzięki temu te dwie zawodniczki zostały pierwszymi w historii kobietami, w dorobku których znalazły się po trzy medale olimpijskie w bobslejach[41].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Niemcy 3 1 –4
2. Kanada 1 – 12
3. Korea Południowa – 1 –1
3.Stany Zjednoczone USA – 1 –1
5. Łotwa – – 11
Razem4329

Curling

Podczas igrzysk w Pjongczangu, poza turniejami kobiet i mężczyzn, po raz pierwszy przeprowadzono turniej olimpijski par mieszanych. Każdy zespół liczył jednego mężczyznę i jedną kobietę[1].

W turnieju kobiet po raz trzeci w historii zwyciężyła reprezentacja Szwecji, dzięki czemu została najbardziej utytułowaną drużyną w olimpijskich turniejach kobiet w curlingu[42][43]. Srebro zdobyły Koreanki, a brąz Japonki. Były to pierwsze medale olimpijskie w curlingu dla Korei i Japonii[43][44]. W rywalizacji mężczyzn triumfowali reprezentanci Stanów Zjednoczonych, którzy zdobyli pierwsze złoto dla tego kraju w curlingu[45].

W turnieju par mieszanych zwyciężyła para kanadyjska Kaitlyn Lawes i John Morris, która pokonała w finale parę szwajcarską Jenny Perret i Martin Rios[46]. Trzecie miejsce zajęła początkowo para olimpijczyków z Rosji – Anastasija Bryzgałowa i Aleksandr Kruszelnicki. Jeszcze w trakcie igrzysk parę zdyskwalifikowano, gdyż testy antydopingowe u Kruszelnickiego dały wynik pozytywny i stwierdziły stosowanie przez niego meldonium. W efekcie brązowy medal przyznano wcześniej sklasyfikowanej na czwartym miejscu parze norweskiej Kristin Moen Skaslien i Magnus Nedregotten[47].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Szwecja 1 1 –2
2. Kanada 1 – –1
2.Stany Zjednoczone USA 1 – –1
4. Szwajcaria – 1 12
5. Korea Południowa – 1 –1
6. Japonia – – 11
6. Norwegia – – 11
Razem3339

Hokej na lodzie

W hokeju na lodzie, niezmiennie od poprzednich igrzysk, rozegrano dwa turnieje olimpijskie – turniej kobiet i mężczyzn[48].

Tytułów mistrzowskich z Soczi bronili Kanadyjczycy i Kanadyjki[49]. Reprezentacje Kanady nie obroniły jednak tytułów – hokeistki zdobyły srebro, a hokeiści brąz. Mistrzami olimpijskimi w turnieju mężczyzn zostali olimpijczycy z Rosji, którzy w finale pokonali Niemców[50]. Dla Niemiec był to pierwszy medal olimpijski w hokeju na lodzie od 1976 roku i pierwszy w historii medal srebrny[51]. W rozgrywkach kobiet kanadyjską dominację (serię czterech zwycięstw w olimpijskich turniejach) przerwały Amerykanki[52]. Brązowy medal wywalczyły Finki[53].

W związku z brakiem porozumienia między Międzynarodową Federacją Hokeja na Lodzie i Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim a władzami NHL dotyczącego sfinansowania wyjazdu na igrzyska, w turnieju nie wzięli udziału hokeiści NHL. Gracze tej ligi uczestniczyli we wszystkich turniejach olimpijskich od igrzysk w Nagano w 1998 roku[54].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Olimpijscy sportowcy z Rosji 1 – –1
1.Stany Zjednoczone USA 1 – –1
3. Kanada – 1 12
4. Niemcy – 1 –1
5. Finlandia – – 11
Razem2226

Kombinacja norweska

Dwuboiści klasyczni rywalizowali w Pjongczangu w trzech konkurencjach, tak samo jak podczas igrzysk w Soczi[55][56].

Konkursy zdominowali reprezentanci Niemiec, którzy zdobyli wszystkie trzy złote medale[57]. Była to druga sytuacja w historii, że trzy złota olimpijskie zdobyli kombinatorzy z jednego kraju – wcześniej dokonali tego tylko Finowie podczas igrzysk w Salt Lake City w 2002 roku[58].

Tytuł mistrza olimpijskiego w konkursie na skoczni normalnej obronił Eric Frenzel. Taka sytuacja, że ktoś obronił indywidualne złoto olimpijskie w kombinacji norweskiej, nie wydarzyła się od 1980 roku. Frenzel został trzecim dwuboistą w historii, po Johanie Grøttumsbråtenie i Ulrichu Wehlingu, który tego dokonał[59]. Srebrny medal z Soczi w tych samych zawodach obronił Japończyk Akito Watabe[57].

W konkursie na dużej skoczni Niemcy zdobyli wszystkie trzy medale – złoto wywalczył Johannes Rydzek, srebro – Fabian Rießle, a brąz – Eric Frenzel. Było to pierwsze od igrzysk w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku podium w kombinacji norweskiej złożone z zawodników tej samej reprezentacji. Wcześniej w historii zdarzyło się to czterokrotnie w latach 1924–1936 i dokonali tego tylko zawodnicy norwescy[60][61].

Czterech zawodników zostało multimedalistami igrzysk w Pjongczangu. Najbardziej utytułowanym kombinatorem był Eric Frenzel z dwoma złotymi i jednym brązowym medalem[57]. Frenzel stał się drugim zawodnikiem w historii, po Felixie Gottwaldzie, w dorobku którego znalazło się przynajmniej sześć medali olimpijskich w kombinacji norweskiej[62][23]. Dwukrotnie na podium olimpijskim w 2018 roku stanęli jeszcze Johannes Rydzek (dwa złote medale), Fabian Rießle (złoty i srebrny) oraz Lukas Klapfer (dwa brązowe)[57].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Niemcy 3 1 15
2. Japonia – 1 –1
2. Norwegia – 1 –1
4. Austria – – 22
Razem3339

Łyżwiarstwo figurowe

Konkurencje w łyżwiarstwie figurowym na igrzyskach w Pjongczangu nie zmieniły się – przeprowadzono rywalizacje solistów, solistek, par sportowych, par tanecznych i zawody drużynowe[63][64].

W konkursie solistów złoty medal po raz drugi z rzędu zdobył Japończyk Yuzuru Hanyū. Jako pierwszy łyżwiarz figurowy od igrzysk w Oslo w 1952 roku obronił tytuł mistrza olimpijskiego[65]. W tej samej konkurencji brązowy medal zdobył Javier Fernández López, zdobywając w ten sposób pierwszy medal olimpijski w łyżwiarstwie figurowym dla Hiszpanii[66].

Najbardziej utytułowanymi łyżwiarzami figurowymi igrzysk w 2018 roku została kanadyjska para taneczna Tessa Virtue i Scott Moir z dwoma złotymi medalami (w konkursie par tanecznych i zawodach drużynowych). Dwukrotnie na podium olimpijskim stanęło jeszcze siedmioro łyżwiarzy: Alina Zagitowa (złoty i srebrny medal), Kaetlyn Osmond, Meagan Duhamel i Eric Radford (złoty i brązowy), Jewgienija Miedwiediewa (dwa srebrne) oraz Maia i Alex Shibutani (dwa brązowe)[64][67].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Kanada 2 – 24
2. Olimpijscy sportowcy z Rosji 1 2 –3
3. Japonia 1 1 –2
4. Niemcy 1 – –1
5. ChRL – 1 –1
5. Francja – 1 –1
7.Stany Zjednoczone USA – – 22
8. Hiszpania – – 11
Razem55515

Łyżwiarstwo szybkie

Panczeniści i panczenistki rywalizowali w Pjongczangu w czternastu konkurencjach[68]. Po raz pierwszy na igrzyskach olimpijskich przeprowadzono łyżwiarskie biegi masowe kobiet i mężczyzn[69].

Spośród mistrzów olimpijskich z Soczi, w Pjongczangu tylko jeden panczenista obronił tytuł – Sven Kramer w biegu na 5000 m mężczyzn. Holender zdobył trzecie złoto z rzędu w tej konkurencji. Dokonał tego jako trzeci w historii, po Bonnie Blair (1988, 1992, 1994 w biegu na 500 m) i Claudii Pechstein (1994, 1998, 2002 w biegu na 5000 m)[70][71]. Jednocześnie Kramer został zdobywcą największej liczby medali olimpijskich w łyżwiarskich konkurencjach mężczyzn. Z 9 medalami (4 złotymi, 2 srebrnymi i 3 brązowymi) plasował się na trzeciej pozycji w indywidualnej klasyfikacji wszech czasów, za Clasem Thunbergiem i Erikiem Heidenem, którzy zdobyli mniej medali od Holendra, ale za to więcej złotych[72].

Pierwsze w historii złote medale olimpijskie w łyżwiarskich biegach drużynowych wywalczyli dla swoich krajów Norwegowie i Japonki[73][74]. W biegu masowym mężczyzn srebrny medal zdobył Bart Swings. Był to pierwszy medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Belgii od igrzysk w Nagano w 1998 roku[14]. Złota medalistka w biegu kobiet na 1000 m, Jorien ter Mors kilka dni później zdobyła medal olimpijski również w short tracku[25].

Dwoje zawodników zdobyło w Pjongczangu po dwa złote medale olimpijskie – Nana Takagi i Kjeld Nuis. Dwie zawodniczki trzykrotnie stanęły na podium olimpijskim – Ireen Wüst (jeden złoty i dwa srebrne medale) oraz Miho Takagi (po jednym medalu z każdego kruszcu). Po dwa medale zdobyli również: Håvard Holmefjord Lorentzen, Lee Seung-hoon, Ted-Jan Bloemen i Nao Kodaira (złoty i srebrny), Sven Kramer i Sverre Lunde Pedersen (złoty i brązowy), Patrick Roest, Kim Min-seok, Antoinette de Jong i Marrit Leenstra (srebrny i brązowy) oraz Koen Verweij (dwa brązowe)[68][23].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Holandia 7 4 516
2. Japonia 3 2 16
3. Norwegia 2 1 14
4. Korea Południowa 1 4 27
5. Kanada 1 1 –2
6. Czechy – 1 12
7. Belgia – 1 –1
8. ChRL – – 11
8. Olimpijscy sportowcy z Rosji – – 11
8.Stany Zjednoczone USA – – 11
8. Włochy – – 11
Razem14141442

Narciarstwo alpejskie

W programie igrzysk olimpijskich w Pjongczangu, poza dotychczas rozgrywanymi konkurencjami alpejskimi (zjazd, slalom, slalom gigant, supergigant i superkombinacja), po raz pierwszy znalazły się zawody drużynowe[75]. Formuła rozgrywania zawodów była taka jak w slalomie równoległym, przy czym rywalizacja odbywała się między czteroosobowymi zespołami, złożonymi z dwóch kobiet i dwóch mężczyzn, z których każdy toczył pojedynki w parze z przeciwnikiem[76][77].

Żaden z narciarzy alpejskich nie obronił tytułu mistrza olimpijskiego w swojej konkurencji. Jedynym alpejczykiem, który zdobył w Pjongczangu dwa złote medale, był Marcel Hirscher – triumfator w slalomie gigancie i superkombinacji. Z kolei Wendy Holdener jako jedyna trzykrotnie stanęła na podium olimpijskim, zdobywając po jednym medalu z każdego kruszcu. Multimedalistami igrzysk zostało jeszcze ośmioro narciarzy alpejskich: Mikaela Shiffrin i Ramon Zenhäusern (złoty i srebrny medal), Ragnhild Mowinckel (dwa srebrne) oraz Kjetil Jansrud, Beat Feuz, Alexis Pinturault, Katharina Gallhuber i Michael Matt (srebrny i brązowy)[78]. W supergigancie kobiet triumfowała Czeszka Ester Ledecká. Nie zdobyła więcej medali w konkurencjach alpejskich, ale triumfowała również w snowboardowym slalomie gigancie równoległym, dzięki czemu także została multimedalistką igrzysk w Pjongczangu[26].

Brązowa medalistka w supergigancie kobiet, Christina Weirather została pierwszą od igrzysk w Calgary w 1988 roku medalistką igrzysk olimpijskich dla Liechtensteinu[12][13].

Trzy kraje – Austria, Szwajcaria i Norwegia – zdobyły najwięcej medali olimpijskich, po 7. Pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej zajęli jednak Austriacy z uwagi na największą liczbę medali złotych (3)[79].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Austria 3 2 27
2. Szwajcaria 2 3 27
3. Szwecja 2 – –2
4. Norwegia 1 4 27
5.Stany Zjednoczone USA 1 1 13
6. Włochy 1 – 12
7. Czechy 1 – –1
8. Francja – 1 23
9. Liechtenstein – – 11
Razem11111133

Narciarstwo dowolne

Konkurencje olimpijskie w narciarstwie dowolnym nie zmieniły się. W Pjongczangu kobiety i mężczyźni rywalizowali w jeździe po muldach, skokach akrobatycznych, slopestyle’u, halfpipie i skicrossie[80][81].

Jedynym narciarzem dowolnym, który obronił tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi, był David Wise w halfpipie mężczyzn. Został drugim zawodnikiem w historii zawodów w narciarstwie dowolnym, który obronił złoto olimpijskie. Wcześniej dokonał tego tylko w 2014 roku Alexandre Bilodeau w jeździe po muldach[82].

Żaden z zawodników nie zdobył w Pjongczangu więcej niż jednego medalu olimpijskiego[81]. Na podium olimpijskim stanęli reprezentanci 14 państw, spośród których Ukraina, Wielka Brytania, Kazachstan i Nowa Zelandia zdobyły pierwsze medale olimpijskie w tej dyscyplinie sportu[b][83]. Najwięcej medali olimpijskich zdobyli reprezentanci Kanady, w dorobku których znalazły się cztery złota, dwa srebra i jeden brąz[81]. Kanadyjczycy po raz trzeci z rzędu wywalczyli złoto olimpijskie w jeździe po muldach mężczyzn i skicrossie kobiet[84][85].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Kanada 4 2 17
2. Szwajcaria 1 2 14
2.Stany Zjednoczone USA 1 2 14
4. Francja 1 1 –2
5. Białoruś 1 – –1
5. Norwegia 1 – –1
5. Ukraina 1 – –1
8. ChRL – 2 13
9. Australia – 1 –1
10. Olimpijscy sportowcy z Rosji – – 22
11. Japonia – – 11
11. Kazachstan – – 11
11. Nowa Zelandia – – 11
11. Wielka Brytania – – 11
Razem10101030

Saneczkarstwo

Rozegrane w Pjongczangu konkurencje saneczkarskie były takie same, jak podczas igrzysk w Soczi – odbyły się zawody jedynek kobiet i mężczyzn, dwójek mężczyzn oraz zawody drużynowe[86][87].

Niemcy obronili trzy z czterech tytułów mistrzów olimpijskich. W jedynkach kobiet po raz drugi z rzędu triumfowała Natalie Geisenberger. Została w ten sposób trzecią zawodniczką w historii, po Steffi Martin (1988) i Sylke Otto (2006), która obroniła złoto w tej konkurencji[88]. W dwójkach mężczyzn drugi tytuł zdobyli Tobias Wendl i Tobias Arlt. Tak samo jak w jedynkach kobiet, była to trzecia taka sytuacja w historii – wcześniej złoto olimpijskie obronili: Hans Rinn i Norbert Hahn (1980) oraz Andreas i Wolfgang Linger (2010)[89].

Reprezentanci Niemiec obronili także tytuł mistrzów olimpijskich w zawodach drużynowych. W porównaniu do składu z Soczi, w Pjongczangu w zespole zabrakło Felixa Locha, a w jego miejsce powołany został Johannes Ludwig[90][91]. Z kolei Loch, multimedalista mistrzostw świata i dwukrotny mistrz olimpijski w jedynkach, sensacyjnie przegrał medal w rywalizacji jedynek mężczyzn po błędzie popełnionym podczas ostatniego przejazdu. W ten sposób mistrzem olimpijskim został David Gleirscher, zdobywając drugi złoty medal dla Austrii w tej konkurencji, po 50-letniej przerwie[92].

Ośmioro saneczkarzy zostało multimedalistami igrzysk olimpijskich w Pjongczangu. Po dwa złote medale zdobyli Wendl, Arlt i Geisenberger. Złoto i brąz wywalczyli Gleirscher i Ludwig. Ponadto dwukrotnie na podium olimpijskim stanęli Peter Penz, Georg Fischler i Alex Gough – wszyscy zdobyli po srebrnym i brązowym medalu[23].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Niemcy 3 1 26
2. Austria 1 1 13
3. Kanada – 1 12
4.Stany Zjednoczone USA – 1 –1
Razem44412

Short track

W kalendarzu igrzysk olimpijskich w Pjongczangu, tak jak w Soczi, znalazło się 8 konkurencji w short tracku – biegi indywidualne kobiet i mężczyzn na 500, 1000 i 1500 m oraz biegi sztafetowe na 3000 i 5000 m[93][94].

Spośród mistrzów olimpijskich z Soczi tytuł w Pjongczangu obroniły tylko południowokoreańskie zawodniczki w sztafecie kobiet[93][94]. W składzie drużyny znalazła się jednak tylko jedna z zawodniczek, które zdobyły złoto w Soczi, Shim Suk-hee[95][96]. W finale rywalizacji sztafet kobiet za Koreankami uplasowały się Włoszki. Dwie pozostałe sztafety, które uczestniczyły w biegu (Kanada i Chińska Republika Ludowa), zostały zdyskwalifikowane. W efekcie brązowy medal zdobyły Holenderki, zwyciężczynie finału B[97]. Reprezentantki Holandii triumfowały w finale B, ustanawiając nowy rekord świata w sztafecie – 4:03,471. Był to jeden z dwóch rekordów świata w short tracku na igrzyskach w Pjongczangu – drugi ustanowił Wu Dajing w biegu mężczyzn na 500 m, uzyskując czas 39,584 s[98]. W rywalizacji sztafet mężczyzn złoty medal wywalczyli reprezentanci Węgier – Shaoang Liu, Shaolin Sándor Liu, Viktor Knoch i Csaba Burján. Był to pierwszy złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich wywalczony dla Węgier i zarazem pierwszy medal zimowych igrzysk dla tego kraju od igrzysk w Lake Placid w 1980 roku[8].

W drużynie holenderskich zawodniczek, które zdobyły brązowy medal, znalazła się Jorien ter Mors, która kilka dni wcześniej zdobyła złoty medal w biegu na 1000 m w łyżwiarstwie szybkim. Holenderka została tym samym pierwszą kobietą w historii, która zdobyła medale w dwóch różnych dyscyplinach w trakcie jednej edycji zimowych igrzysk olimpijskich[25].

Jedyną zawodniczką, która w Pjongczangu zdobyła trzy medale, jest Arianna Fontana z jednym złotem, jednym srebrem i jednym brązem. Poza Włoszką jeszcze siedmioro łyżwiarzy dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim. Byli to: Choi Min-jeong (dwa złote medale), Wu Dajing (złoty i srebrny), Lim Hyo-jun, Samuel Girard i Suzanne Schulting (złoty i brązowy) oraz Kim Boutin i Yara van Kerkhof (srebrny i brązowy)[94][96][99].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Korea Południowa 3 1 26
2. Holandia 1 2 14
3. ChRL 1 2 –3
4. Kanada 1 1 35
5. Włochy 1 1 13
6. Węgry 1 – –1
7.Stany Zjednoczone USA – 1 –1
8. Olimpijscy sportowcy z Rosji – – 11
Razem88824

Skeleton

Na igrzyskach w Pjongczangu, tak samo jak cztery lata wcześniej, rozegrano dwie konkurencje skeletonowe – ślizg kobiet i ślizg mężczyzn[100][101][102].

W rywalizacji kobiet triumfowała Elizabeth Yarnold, dzięki czemu stała się pierwszą zawodniczką w historii, która obroniła tytuł mistrzyni olimpijskiej w skeletonie. Jednocześnie jako pierwsza reprezentantka Wielkiej Brytanii zdobyła złoty medal olimpijski na dwóch kolejnych zimowych igrzyskach[103]. Zdobyty przez Yarnold medal, a także dwa kolejne wywalczone przez Laurę Deas i Dominica Parsonsa, sprawiły, że Wielka Brytania utrzymała status jedynego kraju, który zdobywał przynajmniej jeden medal w skeletonie na wszystkich igrzyskach, na których sport ten znalazł się w programie olimpijskim[104][105].

W ślizgu mężczyzn złotym medalistą został Yun Sung-bin, zdobywając w ten sposób pierwszy medal olimpijski w skeletonie dla Korei Południowej[106].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Wielka Brytania 1 – 23
2. Korea Południowa 1 – –1
3. Niemcy – 1 –1
3. Olimpijscy sportowcy z Rosji – 1 –1
Razem2226

Skoki narciarskie

Rywalizacja skoczków i skoczkiń narciarskich na igrzyskach w Pjongczangu składała się, tak jak w Soczi, z czterech konkurencji – trzech indywidualnych i jednej drużynowej[107][108].

Najbardziej utytułowanym skoczkiem został Andreas Wellinger, w dorobku którego znalazł się jeden złoty i dwa srebrne medale. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanął też Robert Johansson, który zdobył jeden złoty i dwa brązowe medale. Po dwa medale wywalczyli Johann André Forfang (złoty i srebrny) i Kamil Stoch (złoty i brązowy)[109][110][111].

Tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi w konkursie na dużym obiekcie obronił Kamil Stoch. Dokonał tego jako trzeci skoczek narciarski w historii, po Birgerze Ruudzie (1936) i Mattim Nykänenie (1988). Został jednocześnie najstarszym w historii mistrzem olimpijskim w skokach narciarskich[110]. W konkursie drużynowym triumf odniosła reprezentacja Norwegii, dla której był to pierwszy złoty medal w tej konkurencji. Pierwszy w historii medal w drużynie zdobyli reprezentanci Polski, którzy ukończyli rywalizację na trzecim miejscu[111].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Norwegia 2 1 25
2. Niemcy 1 3 –4
3. Polska 1 – 12
4. Japonia – – 11
Razem44412

Snowboarding

Na igrzyskach w Pjongczangu po raz pierwszy przeprowadzono rywalizację olimpijską w konkurencji Big Air kobiet i mężczyzn[1].

Tytuły mistrzów olimpijskich z Soczi obroniło dwoje snowboardzistów – Pierre Vaultier w snowboard crossie mężczyzn oraz Jamie Anderson w slopestyle’u kobiet[112]. Anderson jako jedyna snowboardzistka stanęła na podium olimpijskim dwóch konkurencji w Pjongczangu. Poza slopestylem dokonała tego w Big Air[112]. Tym samym Amerykanka została pierwszą kobietą w historii, która w trakcie jednych igrzysk zdobyła dwa medale w snowboardingu[113]. Jednocześnie została najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii olimpijskiej rywalizacji kobiet z dwoma złotymi i jednym srebrnym medalem na koncie. Jako druga zawodniczka w historii, po Kelly Clark, zdobyła trzy medale olimpijskie w tej dyscyplinie sportu[112]. Triumfator rywalizacji mężczyzn w halfpipie, Shaun White został natomiast pierwszym w historii snowboardzistą, który wywalczył trzeci tytuł mistrza olimpijskiego (wcześniej triumfował w tej samej konkurencji w Turynie i Vancouver)[114].

Zwyciężczyni slalomu giganta równoległego kobiet, Ester Ledecká triumfowała kilka dni wcześniej w supergigancie w narciarstwie alpejskim. Jako pierwsza kobieta w historii zdobyła złote medale olimpijskie w dwóch różnych zimowych dyscyplinach podczas jednych igrzysk. Przed Czeszką dokonali tego tylko norwescy narciarze klasyczni – Thorleif Haug (1924) i Johan Grøttumsbråten (1928)[26].

Pierwsze medale olimpijskie w snowboardingu zdobyli reprezentanci Korei Południowej[115], Chińskiej Republiki Ludowej[116], Nowej Zelandii[117] i Hiszpanii[118]. Medal Zoi Sadowskiej-Synnott dla Nowej Zelandii i medal Regino Hernándeza dla Hiszpanii były pierwszymi medalami zimowych igrzysk olimpijskich dla tych krajów od igrzysk w Albertville w 1992 roku[117][118].

MiejscePaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1.Stany Zjednoczone USA 4 2 17
2. Kanada 1 2 14
3. Francja 1 1 –2
4. Czechy 1 – 12
5. Austria 1 – –1
5. Szwajcaria 1 – –1
5. Włochy 1 – –1
8. Australia – 1 12
8. Niemcy – 1 12
10. ChRL – 1 –1
10. Japonia – 1 –1
10. Korea Południowa – 1 –1
13. Finlandia – – 11
13. Hiszpania – – 11
13. Nowa Zelandia – – 11
13. Słowenia – – 11
13. Wielka Brytania – – 11
Razem10101030

Multimedaliści

93 sportowców zdobyło w Pjongczangu więcej niż jeden medal, a 60 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – dwanaścioro – multimedalistów startowało w barwach Niemiec. Dziesięcioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biathlonie, również dziesięcioro w łyżwiarstwie szybkim, siedmioro w biegach narciarskich, po sześcioro w łyżwiarstwie figurowym i short tracku, pięcioro w saneczkarstwie, po czworo w narciarstwie alpejskim i skokach narciarskich, trzech w kombinacji norweskiej, dwóch w bobslejach, a jedna zawodniczka w snowboardingu. Dwie zawodniczki stanęły na podium w dwóch różnych dyscyplinach.

Największą liczbę wszystkich medali zdobyła Marit Bjørgen, która pięciokrotnie stanęła na podium olimpijskim, uzyskując 2 złote, 1 srebrny i 2 brązowe medale. Najbardziej utytułowanymi zawodnikami byli jednak Martin Fourcade i Johannes Høsflot Klæbo z trzema złotymi medalami na koncie.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

MiejsceZawodnikPaństwoDyscyplinaZłotoSrebroBrązRazem
1.Fourcade, MartinMartin FourcadeFrancja Francjabiathlon 3 – –3
1.Klæbo, Johannes HøsflotJohannes Høsflot KlæboNorwegia Norwegiabiegi narciarskie 3 – –3
3.Bjørgen, MaritMarit BjørgenNorwegia Norwegiabiegi narciarskie 2 1 25
4.Krüger, Simen HegstadSimen Hegstad KrügerNorwegia Norwegiabiegi narciarskie 2 1 –3
4.Sundby, Martin JohnsrudMartin Johnsrud SundbyNorwegia Norwegiabiegi narciarskie 2 1 –3
6.Dahlmeier, LauraLaura DahlmeierNiemcy Niemcybiathlon 2 – 13
6.Frenzel, EricEric FrenzelNiemcy Niemcykombinacja norweska 2 – 13
8.Arlt, TobiasTobias ArltNiemcy Niemcysaneczkarstwo 2 – –2
8.Choi Min-jeongKorea Południowa Korea Południowashort track 2 – –2
8.Friedrich, FrancescoFrancesco FriedrichNiemcy Niemcybobsleje 2 – –2
8.Geisenberger, NatalieNatalie GeisenbergerNiemcy Niemcysaneczkarstwo 2 – –2
8.Haga, RagnhildRagnhild HagaNorwegia Norwegiabiegi narciarskie 2 – –2
8.Hirscher, MarcelMarcel HirscherAustria Austrianarciarstwo alpejskie 2 – –2
8.Ledecká, EsterEster LedeckáCzechy Czechynarciarstwo alpejskie,
snowboarding		 2 – –2
8.Margis, ThorstenThorsten MargisNiemcy Niemcybobsleje 2 – –2
8.Moir, ScottScott MoirKanada Kanadałyżwiarstwo figurowe 2 – –2
8.Nuis, KjeldKjeld NuisHolandia Holandiałyżwiarstwo szybkie 2 – –2
8.Rydzek, JohannesJohannes RydzekNiemcy Niemcykombinacja norweska 2 – –2
8.Takagi, NanaNana TakagiJaponia Japoniałyżwiarstwo szybkie 2 – –2
8.Virtue, TessaTessa VirtueKanada Kanadałyżwiarstwo figurowe 2 – –2
8.Wendl, TobiasTobias WendlNiemcy Niemcysaneczkarstwo 2 – –2
22.Kalla, CharlotteCharlotte KallaSzwecja Szwecjabiegi narciarskie 1 3 –4
23.Nilsson, StinaStina NilssonSzwecja Szwecjabiegi narciarskie 1 2 14
24.Thingnes Bø, JohannesJohannes Thingnes BøNorwegia Norwegiabiathlon 1 2 –3
24.Kuźmina, AnastasijaAnastasija KuźminaSłowacja Słowacjabiathlon 1 2 –3
24.Wellinger, AndreasAndreas WellingerNiemcy Niemcyskoki narciarskie 1 2 –3
24.Wüst, IreenIreen WüstHolandia Holandiałyżwiarstwo szybkie 1 2 –3
28.Fontana, AriannaArianna FontanaWłochy Włochyshort track 1 1 13
28.Holdener, WendyWendy Holdener Szwajcarianarciarstwo alpejskie 1 1 13
28.Takagi, MihoMiho TakagiJaponia Japoniałyżwiarstwo szybkie 1 1 13
31.Anderson, JamieJamie AndersonStany Zjednoczone USAsnowboarding 1 1 –2
31.Bloemen, Ted-JanTed-Jan BloemenKanada Kanadałyżwiarstwo szybkie 1 1 –2
31.Domraczewa, DarjaDarja DomraczewaBiałoruś Białoruśbiathlon 1 1 –2
31.Forfang, Johann AndréJohann André ForfangNorwegia Norwegiaskoki narciarskie 1 1 –2
31.Kodaira, NaoNao KodairaJaponia Japoniałyżwiarstwo szybkie 1 1 –2
31.Lee Seung-hoonKorea Południowa Korea Południowałyżwiarstwo szybkie 1 1 –2
31.Lorentzen, Håvard HolmefjordHåvard Holmefjord LorentzenNorwegia Norwegiałyżwiarstwo szybkie 1 1 –2
31.Öberg, HannaHanna ÖbergSzwecja Szwecjabiathlon 1 1 –2
31.Rießle, FabianFabian RießleNiemcy Niemcykombinacja norweska 1 1 –2
31.Samuelsson, SebastianSebastian SamuelssonSzwecja Szwecjabiathlon 1 1 –2
31.Shiffrin, MikaelaMikaela ShiffrinStany Zjednoczone USAnarciarstwo alpejskie 1 1 –2
31.Wu Dajing ChRLshort track 1 1 –2
31.Zagitowa, AlinaAlina Zagitowa Olimpijscy sportowcy z Rosjiłyżwiarstwo figurowe 1 1 –2
31.Zenhäusern, RamonRamon Zenhäusern Szwajcarianarciarstwo alpejskie 1 1 –2
45.Bescond, AnaïsAnaïs BescondFrancja Francjabiathlon 1 – 23
45.Johansson, RobertRobert JohanssonNorwegia Norwegiaskoki narciarskie 1 – 23
47.Habert, Marie DorinMarie Dorin HabertFrancja Francjabiathlon 1 – 13
47.Duhamel, MeaganMeagan DuhamelKanada Kanadałyżwiarstwo figurowe 1 – 12
47.Girard, SamuelSamuel GirardKanada Kanadashort track 1 – 12
47.Gleirscher, DavidDavid GleirscherAustria Austriasaneczkarstwo 1 – 12
47.Kramer, SvenSven KramerHolandia Holandiałyżwiarstwo szybkie 1 – 12
47.Lim Hyo-junKorea Południowa Korea Południowashort track 1 – 12
47.Ludwig, JohannesJohannes LudwigNiemcy Niemcysaneczkarstwo 1 – 12
47.Mors, Jorien terJorien ter MorsHolandia Holandiałyżwiarstwo szybkie,
short track		 1 – 12
47.Osmond, KaetlynKaetlyn OsmondKanada Kanadałyżwiarstwo figurowe 1 – 12
47.Pedersen, Sverre LundeSverre Lunde PedersenNorwegia Norwegiałyżwiarstwo szybkie 1 – 12
47.Peiffer, ArndArnd PeifferNiemcy Niemcybiathlon 1 – 12
47.Radford, EricEric RadfordKanada Kanadałyżwiarstwo figurowe 1 – 12
47.Schulting, SuzanneSuzanne SchultingHolandia Holandiashort track 1 – 12
47.Stoch, KamilKamil StochPolska Polskaskoki narciarskie 1 – 12

Uwagi

  1. ↑ Taką samą sumę wszystkich medali Szwajcarzy uzyskali podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988.
  2. ↑ Pierwsze medale olimpijskie w narciarstwie dowolnym zdobyła również reprezentacja olimpijskich sportowców z Rosji. Wcześniej jednak (1994, 2006, 2014) medale zdobywali już reprezentanci Rosji.

Przypisy

  1. ↑ a b c Winter Olympics: Big air, mixed curling among new 2018 events (ang.). BBC Sport, 8 czerwca 2015. [dostęp 2018-02-25].
  2. ↑ 6 New National Olympic Committees Welcomed to Winter Olympics for the First Time (ang.). PyeongChang 2018 News, 1 lutego 2018. [dostęp 2018-02-25].
  3. ↑ Oficjalnie: Rosja wykluczona z IO w Pjongczangu. TVP Sport. [dostęp 2018-02-25].
  4. ↑ Winter Games Index (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-19)].
  5. ↑ Medal Standings (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-25].
  6. ↑ Alex Bysouth: Winter Olympics stats: Norway's record haul, Germany's golden Games and more (ang.). BBC Sport, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-03-02].
  7. ↑ Republic of Korea - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  8. ↑ a b Dorogi László: Pjongcsang 2018: olimpiai bajnok a magyar váltó! (węg.). Sport Faktor, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  9. ↑ France - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  10. ↑ Great Britain - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  11. ↑ Japan - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  12. ↑ a b Ledecka schockt alle - Weirather gewinnt Bronze (niem.). Liechtensteiner Vaterland, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  13. ↑ a b Tina Weirather. A monarquia das medalhas no Liechtenstein (port.). É Desporto, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  14. ↑ a b Andy Sanchez: Olympic Games 2018 – “It’s a dream come true” (Bart Swings, silver medal in Men’s mass start) (ang.). The Brussels Times, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  15. ↑ Spain - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  16. ↑ New Zealand - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  17. ↑ Switzerland - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  18. ↑ Sweden - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  19. ↑ Netherlands - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  20. ↑ Croatia - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  21. ↑ People's Republic of China - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  22. ↑ Poland - medals (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02].
  23. ↑ a b c d Multi-Medallists (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-27].
  24. ↑ a b Peter Rutzler: Winter Olympics: Marit Bjorgen wins the final gold of Pyeongchang 2018 as Norway top the medal charts (ang.). Independent, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26].
  25. ↑ a b c Raf Casert: Ter Mors medals in 2 different sports at same Winter Games (ang.). The Washington Post, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  26. ↑ a b c JO: Ledecka historique, Français frustrés et écureuil miraculé (fr.). Libération, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  27. ↑ a b Olympic Sliding Centre - Bobsleigh - 2-man (ang.). Międzynarodowa Federacja Bobsleja i Toboganu, 19 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  28. ↑ a b Bobsleigh 4-man Medallists (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  29. ↑ a b Alpensia Cross-Country Skiing Centre - Cross-Country Skiing - Ladies' 10km Free - Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 15 lutego 2018. [dostęp 2018-02-25].
  30. ↑ a b Biathlon at the 2014 Sochi Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-02-26].
  31. ↑ a b c Biathlon - PyeongChang 2018 (ang.). Australijski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-26].
  32. ↑ a b c Alpensia Biathlon Centre - Biathlon - Women's 7.5km Sprint - Final Results (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 10 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26].
  33. ↑ Winter Olympics: Martin Fourcade leads France to biathlon mixed relay win (ang.). BBC Sport, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26].
  34. ↑ a b XXII Olympic Winter Games - Sochi (RUS) - Event results - Cross-Country (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-02-26].
  35. ↑ a b c XXIII Olympic Winter Games - PyeongChang (KOR) - Event results - Cross-Country (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-02-26].
  36. ↑ Talya Minsberg: U.S. Ends Cross-Country Drought With Gold Medal (ang.). The New York Times, 21 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26].
  37. ↑ a b Bobsleigh at the 2014 Sochi Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-02-27].
  38. ↑ a b Bobsleigh - PyeongChang 2018 (ang.). Australijski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-27].
  39. ↑ S. Korean bobsledders say silver medal is result of teamwork (ang.). The Korea Herald, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  40. ↑ Simon Evans: Friedrich's German team claim four-man gold (ang.). Reuters, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  41. ↑ Paula Nichols: Humphries and George win women’s bobsleigh bronze (ang.). Kanadyjski Komitet Olimpijski, 21 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  42. ↑ Donna Spencer: Canada shut out of Olympic medals in team curling (ang.). CTV News, 23 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26].
  43. ↑ a b Curling - Women's Olympic Games - Prize list since 1998 (ang.). The Sports. [dostęp 2018-02-26].
  44. ↑ Curling - Men's Olympic Games - Prize list since 1998 (ang.). The Sports. [dostęp 2018-02-26].
  45. ↑ Kevin Skiver: Winter Olympics 2018: USA curling wins historic gold in stunner over Sweden (ang.). CBS Sports, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26].
  46. ↑ Scott Cacciola: Curling Mixed Doubles: Canada Easily Beats Switzerland for Gold (ang.). The New York Times, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26].
  47. ↑ Russian curler stripped of Winter Olympics medal after admitting doping (ang.). The Guardian, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26].
  48. ↑ 2018 Olympic Winter Games (ang.). Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2018-02-28].
  49. ↑ IOC names Canada’s gold medal hockey teams best at Sochi 2014 (ang.). Toronto Sun, 7 listopada 2014. [dostęp 2018-02-28].
  50. ↑ Pjongczang 2018 - hokej na lodzie - turniej mężczyzn - wyniki. Przegląd Sportowy. [dostęp 2018-02-28].
  51. ↑ Johannes Schnitzler: Silber ist erst der Anfang für das Eishockey-Team (niem.). Süddeutsche Zeitung, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  52. ↑ Matthew Futterman: U.S. Women Break Canada’s Grip on Hockey Gold (ang.). The New York Times, 21 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  53. ↑ Pjongczang 2018 - hokej na lodzie - turniej kobiet - wyniki. Przegląd Sportowy. [dostęp 2018-02-28].
  54. ↑ Dan Rosen: NHL will not participate in 2018 Olympics (ang.). National Hockey League, 4 kwietnia 2017. [dostęp 2018-02-28].
  55. ↑ Nordic Combined (ang.). Sochi 2014 Olympics. [dostęp 2018-03-01].
  56. ↑ PyeongChang 2018 OWG Preview: Nordic Combined (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska, 7 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  57. ↑ a b c d Top winners. Sector: Nordic Combined; Events: 2018 PyeongChang (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)].
  58. ↑ Philip O'Connor: Nordic combined: Germany continue dominance with team gold (ang.). Reuters, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  59. ↑ Eric Frenzel retains his gold (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska, 14 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  60. ↑ Bill Mallon: Olympic Medal Sweeps (ang.). Olymp Stats, 13 stycznia 2014. [dostęp 2018-03-01].
  61. ↑ Rydzek leads German clean sweep in Nordic combined (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  62. ↑ Nordic Combined - Multi-Medallists - Olympic Winter Games (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-03-01].
  63. ↑ Figure Skating at the 2014 Sochi Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-03-01].
  64. ↑ a b Figure Skating - PyeongChang 2018 (ang.). Australijski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-01].
  65. ↑ Barry Wilner: Gold encore: Japan's Yuzuru Hanyu first man to defend figure skating title since 1952 (ang.). Medina Gazette, 18 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  66. ↑ Así ha sido la histórica actuación de Javier Fernández (hiszp.). La Vanguardia, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  67. ↑ Rachel Lutz: Canada wins gold, USA bronze in figure skating team event (ang.). NBC Olympics, 12 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  68. ↑ a b Speed Skating - Daily Schedule - Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-01].
  69. ↑ Olympic Speed Skating competition concludes with novelty (ang.). Międzynarodowa Unia Łyżwiarska, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  70. ↑ Dutchman Kramer skates to third straight 5,000m gold (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijskie, 11 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  71. ↑ Edward Wong: Olympics: Speedskating; Pechstein Gets Gold, Record and Wig (ang.). The New York Times, 24 lutego 2002. [dostęp 2018-03-01].
  72. ↑ Medaillespiegel Olympische Spelen mannen (niderl.). SchaatsStatistieken. [dostęp 2018-03-01].
  73. ↑ Podiumplaatsen Olympische Spelen achtervolging mannen (niderl.). SchaatsStatistieken. [dostęp 2018-03-01].
  74. ↑ Podiumplaatsen Olympische Spelen achtervolging vrouwen (niderl.). SchaatsStatistieken. [dostęp 2018-03-01].
  75. ↑ Nowa konkurencja nie zawiodła. Szwajcarzy wygrywają emocjonujące zawody. Przegląd Sportowy, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  76. ↑ Mariusz Król: Pjongczang 2018: Zapowiedź zawodów drużynowych w narciarstwie alpejskim (lista startowa). Sportsinwinter.pl, 23 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  77. ↑ Nick Mulvenney: Olympics: Alpine skiing - Switzerland pip Austria to win inaugural team gold (ang.). Reuters, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  78. ↑ Top winners. Sector: Alpine Skiing; Events: 2018 PyeongChang (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)].
  79. ↑ Alpine Skiing - Medal Standings (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-03-01].
  80. ↑ Top winners. Sector: Freestyle; Events: 2014 Sochi (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)].
  81. ↑ a b c Top winners. Sector: Freestyle; Events: 2018 PyeongChang (ang.). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)].
  82. ↑ American skier Wise defends men's halpipe title in PyeongChang (ang.). Xinhuanet, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  83. ↑ Freestyle Skiing (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-03-01].
  84. ↑ Levon Sevunts: Canada’s Mikael Kingsbury wins gold in men’s moguls (ang.). Radio Canada International, 12 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  85. ↑ Winter Olympics: Kelsey Serwa wins women's ski cross gold (ang.). BBC Sport, 23 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  86. ↑ Luge: Schedule and results (ang.). Sochi 2014 Olympics. [dostęp 2018-02-27].
  87. ↑ Luge - Daily Schedule (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-27].
  88. ↑ Deutsche Rodel-Frauen sind Medaillengaranten (niem.). MOZ.de, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  89. ↑ Wendl und Arlt rodeln zu Olympiasieg (niem.). Der Spiegel, 14 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  90. ↑ Rodeln: Ludwig startet für deutsche Teamstaffel (niem.). ran, 11 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  91. ↑ Wieder Gold im Rodeln: Deutsche Teamstaffel siegt (niem.). Nord Bayern, 15 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  92. ↑ Winter Olympics: David Gleirscher claims Austria's first men's luge gold in 50 years after Felix Loch error (ang.). BBC Sport, 11 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  93. ↑ a b Short Track: Schedule and results (ang.). Sochi 2014 Olympics. [dostęp 2018-02-28].
  94. ↑ a b c Short Track Speed Skating - Daily Schedule (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-28].
  95. ↑ Sochi 2014 - 3000m Relay Women - Olympic Short Track Speed Skating (ang.). Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-28].
  96. ↑ a b Short Track Speed Skating - Results - Ladies' 3,000m Relay Final A (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-28].
  97. ↑ Janene Pieters: Dutch short track women win bronze in relay (ang.). NL Times, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  98. ↑ Short Track Speed Skating - Broken Records (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-28].
  99. ↑ Short Track Speed Skating - Results - Men 5,000m Relay Final A (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-28].
  100. ↑ Skeleton at the 2014 Sochi Winter Games (ang.). Sports Reference. [dostęp 2018-02-27].
  101. ↑ Olympic Sliding Centre - Skeleton - Men - Official Results (ang.). Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 16 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  102. ↑ Olympic Sliding Centre - Skeleton - Women - Official Results (ang.). Międzynarodowa Federacja Bobsleja i Toboganu, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  103. ↑ Winter Olympics: Lizzy Yarnold defends skeleton gold as Laura Deas takes bronze (ang.). BBC Sport, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  104. ↑ Skeleton - Olympic Games - Men's Individual Men: Palmares since 1927/1928 (ang.). The Sports. [dostęp 2018-02-27].
  105. ↑ Skeleton - Olympic Games - Women's Individual Women: Palmares since 2001/2002 (ang.). The Sports. [dostęp 2018-02-27].
  106. ↑ Yun Sung-Bin delivers gold to give South Korea its first skeleton medal (ang.). NBC Olympics, 16 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  107. ↑ Andrzej Mysiak: XXII Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Soczi: Obszerna zapowiedź i program. Skokinarciarskie.pl, 5 lutego 2014. [dostęp 2018-02-28].
  108. ↑ Andrzej Mysiak: XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie Pjongczang 2018: obszerna zapowiedź i program. Skokinarciarskie.pl, 6 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  109. ↑ ZIO Pjongczang: Wellinger mistrzem olimpijskim, Polacy bez medali. Skokinarciarskie.pl, 10 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  110. ↑ a b Adam Bucholz: ZIO w Pjongczangu: Mamy złoto! Kamil Stoch obronił tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi!. Skijumping.pl, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  111. ↑ a b Adam Bucholz, Dominik Formela: ZIO w Pjongczangu: Pewny triumf Norwegów, Polacy z historycznym, brązowym medalem!. Skijumping.pl, 19 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  112. ↑ a b c Shawn Smith: Best snowboarding moments from 2018 Winter Olympics (ang.). NBC Olympics, 26 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  113. ↑ Yejin Jang: Anderson becomes first woman with 2 snowboarding medals at single Olympics (ang.). ABC News, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  114. ↑ Bryan Armen Graham: Shaun White wins third snowboard halfpipe gold with nerveless final run (ang.). The Guardian, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  115. ↑ Jack Tarrant: Olympics: Snowboarding - Lee sends Koreans wild with first snowboarding medal (ang.). Reuters, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  116. ↑ Liu Jiayu wins China's first medal, making snowboard history at PyeongChang Olympics (ang.). Xinhuanet, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  117. ↑ a b Sadowski-Synnott wins first medal for New Zealand in Pyeongchang (ang.). Radio New Zealand, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
  118. ↑ a b Antonio Nieto: Regino Hernández gana el bronce en snowboard cross, la primera medalla española en 26 años (hiszp.). El País, 15 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27].
Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Media użyte na tej stronie

Propozycja LnM-2.svg
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Propozycja 1 dla Listy na Medal na PL.WIKI
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Civil Ensign of Switzerland.svg
Flag of Switzerland at sea
Olympic flag.svg
Olympic Movement flag

Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.

Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of Liechtenstein.svg
Flag of Liechtenstein
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
2018-01-13 FIS-Skiweltcup Dresden 2018 (Siegerehrung Männer) by Sandro Halank–059.jpg
(c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0
Mens Award Ceremony at the FIS Cross-Country World Cup Dresden 2018: Johannes Høsflot Klæbo
2017-10-03 FIS SGP 2017 Klingenthal Siegerehrung Andreas Wellinger.jpg
Autor: Christian Bier, Licencja: CC BY-SA 4.0
FIS Ski Jumping Summer Grand Prix Klingenthal 2017 on 2017-10-03 Andreas Wellinger
WSDSSC Kolomna 2016 - Jorien ter Mors.JPG
Autor: Sasha Krotov, Licencja: CC BY 3.0
2016 World Single Distance Speed Skating Championships
2018-01-15 Olympiaeinkleidung Deutschland 2018 by Sandro Halank–036.jpg
(c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0
Investiture of the German team for Winter Olympics 2018 in Pyeonchang: Laura Dahlmeier
20180128 FIS NC WC Seefeld Martin Johnsrud Sundby 850 2468.jpg
Autor: Granada, Licencja: CC BY-SA 4.0
Seefeld-Triple 2018, third day January 28th. Picture shows SUNDBY Martin Johnsrud (NOR).
2018 Winter Olympic Games medals map.png
Autor: Szoltys, Licencja: CC BY-SA 3.0
  Countries with at least one gold medal
  Countries with at least one silver medal
  Countries with at least one bronze medal
  Countries that didn't get any medal
  Russia – Independent Olympians
  Countries that did not participate
2017-11-02 DOSB Pressetermin Eric Frenzel-4087.jpg
Autor: Olaf Kosinsky , Licencja: CC BY-SA 3.0
Präsentation der Bekleidung für PyeongChang am 2. November 2017 im Alten Kesselhaus des Areal Böhler in Düsseldorf. Eric Frenzel
Francesco Friedrich.jpg
Autor: Dayey, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bobweltmeister Francesco Friedrich aus Pirna
Stina Nilsson 2018-01-14 001.jpg
(c) Steffen Prößdorf, CC BY-SA 4.0
v.li.: Stina Nilsson (SWE, Schweden); Zweitplatzierter, Silbermedaille, silver medal
Charlotte Kalla portrait.jpg
Autor: oskar karlin from stockholm, sweden, Licencja: CC BY-SA 2.0
Swedish skier Charlotte Kalla. Picture taken during Tour de Ski 2008.
2017 Audi FIS Ski Weltcup Garmisch-Partenkirchen Damen - Ester Ledecka - by 2eight - 8SC0528.jpg
(c) Foto: Stefan Brending, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
64. Kandahar Rennen,Audi FIS Ski Weltcup Garmisch-Partenkirchen,Damen Super-G,Ester Ledecka,Ester Ledecká,Kandahar,Ladies Super-G
Marit Bjørgen Holmenkollen 2011 001.jpg
Autor: http://www.weber-norge.no/, Licencja: CC BY 3.0
Marit Bjørgen skiing the last leg or Norway of the Women's 4 x 5 km relay at the 2011 FIS Nordic World Ski Championships in Oslo, Norway.