Klasztor w Głębowicach

Zespół klasztorny karmelitów w Głębowicach
Distinctive emblem for cultural property.svg nr rej. A/2610/458 z 29.10.1980, A/2627/695 z 16.05.1960
Ilustracja
Klasztor w Głębowicach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Głębowice

Kościół

Kościół katolicki

Rodzaj klasztoru

Przeorat

Właściciel

karmelici (do 1810 r.)

Typ zakonu

męski

Obiekty sakralne
kościół parafialny

d. św. Eliasza, ob. Najświętszej Maryi Panny Szkaplerznej

Fundator

Jan Adam de Garnier

Styl

barok

Data budowy

1676

Położenie na mapie gminy Wińsko
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Położenie na mapie powiatu wołowskiego
Ziemia51°26′57″N 16°44′11″E/51,449069 16,736331

Zespół klasztorny karmelitów w Głębowicach.

Kościół pw. NMP z Góry Karmel w Głębowicach (w remoncie)

Historia

Kościół parafialny św. Eliasza Proroka, był wzmiankowany w 1598 r. Obecny klasztor wraz z kościołem klasztornym zakonu karmelitów trzewiczkowych został ufundowany w 1676 r. przez J. A. de Garniera, który zmarł cztery lata później i został pochowany w przyklasztornym kościele. Należące do niego majątki odziedziczył bratanek Leopold Heinrich junior baron von Garnier. Po bezpotomnej śmierci Leopolda Heinricha dobra przeszły na własność wrocławskiego zakonu jezuitów[1]. Kościół klasztorny był spalony w 1743 r., odbudowany w latach 1746-1762 i restaurowany w 1960 r. Jednonawowy, z rzędami kaplic i nie wydzielonym prezbiterium, o wnętrzu nakrytym sklepieniami żaglastymi na gurtach spływających na przyścienne pilastry. Elewacje dzielone pilastrami na postumentach, najokazalsza zachodnia, zwieńczona wolutowym szczytem i trójkątnym tympanonem. Bogate i jednolite stylowo wyposażenie wnętrza, pochodzi z epoki baroku z poł. XVIII w.[2]

Klasztor pozostawał siedzibą zakonu karmelitów do 1810 r., kiedy nastąpiła sekularyzacja dóbr zakonnych przez Królestwo Prus. Kościół klasztorny stał się siedzibą miejscowej parafii katolickiej, a budynek klasztorny przejęło państwo pruskie i został zamieniony na gorzelnię[3].

Po II wojnie światowej gorzelnia nie wznowiła produkcji, a cały zespół klasztorny przejął PGR i Samopomoc Chłopska. Budynki uległy znacznej dewastacji, a większość wyposażenia rozgrabiono. W 1995 r. ks. kardynał Henryk Gulbinowicz wystąpił z inicjatywą odnowy klasztoru, delegując ks. Jarosława Olejnika do objęcia parafii w Głębowicach. Przy pomocy władz lokalnych w 1998 r. przekazano budynki byłego klasztoru na własność miejscowej parafii. Od tego czasu rozpoczął się remont kościoła (który otrzymał wezwanie NMP z Góry Karmel), plebanii, a w końcu klasztoru. Prace nad odbudową klasztoru trwały cztery lata i były dofinansowane ze środków Unii Europejskiej. Budynek byłego klasztoru będzie służył jako baza noclegowo-turystyczna przede wszystkim dla uczestników rekolekcji[3].

Przypisy

  1. Damian Dąbrowski: Głębowice. 2014. [dostęp 2016-02-07].
  2. Głębowice. [dostęp 2016-02-07].
  3. a b Karol Białkowski: Mniej biurokracji, więcej miłości. 07.09.2014. [dostęp 2016-02-07].

Media użyte na tej stronie

Lower Silesian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of [[:en:Lower Silesian Voivodeship]Lower Silesian Voivodeship]], Poland. Geographic limits of the map:
  • N: 51.9134 N
  • S: 49.9809 N
  • W: 14.7603 E
  • E: 17.9091 E
Distinctive emblem for cultural property.svg
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
POL województwo dolnośląskie flag.svg
Flaga województwa dolnośląskiego
Legenda klasztor.svg
Symbol klasztoru do legendy mapy
SM Głębowice Klasztor Karmelitów (1) ID 598429.jpg
Autor: Sławomir Milejski, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Głębowice, klasztor, XVIII (karmelitów)
SM Głębowice Kościół św Eliasza Proroka (4) ID 598428.jpg
Autor: Sławomir Milejski, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Głębowice, kościół, ob. par. p.w. św. Eliasza Proroka, 1676, 1746-1762, pocz. XX