Klaus Hoffmann-Hoock

Klaus Hoffmann-Hoock
Ilustracja
Klaus Hoffmann-Hoock (2012)
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1951
Duisburg, Niemcy

Pochodzenie

niemieckie

Data śmierci

14 października 2017

Przyczyna śmierci

niewydolność nerek

Instrumenty

syntezatory,
melotron, gitara elektryczna

Zawód

muzyk, kompozytor

Aktywność

od 1969

Strona internetowa

Klaus Hoffmann-Hoock (ur. 30 stycznia 1951 w Duisburgu, Niemcy, zm. 14 października 2017) – niemiecki multiinstrumentalista i kompozytor, jeden z przedstawicieli niemieckiego rocka elektronicznego.

Życiorys

Lata 70.

Karierę muzyczną Klaus Hoffmann-Hoock rozpoczął w 1966 roku grając na gitarze. W 1967 roku założył swój pierwszy zespół, z którym po raz pierwszy wystąpił publicznie. W 1969 roku założył zespół Archaeopteryx, który w 1971 przekształcił się w Impuls[1]. Zespół ten występował jako wykonawca towarzyszący takim formacjom jak Nektar, UFO czy holenderski Earth & Fire. Po zespole pozostały tylko taśmy z nagraniami, które wskazują na wpływy muzyczne wczesnego Pink Floyd czy Hawkwind[2].

W 1972 roku Klaus Hoffmann-Hoock uczestniczył jako widz w koncercie zespołu Genesis. Duże wrażenie wywarła na nim gra Tony'ego Banksa na melotronie; w przyszłości miał to być jego ulubiony instrument[2].

W latach 1973–1978 Klaus Hoffmann-Hoock eksperymentował z przyjaciółmi i gośćmi. Zbudował własne studio, wyposażone między innymi w dwuścieżkowy magnetofon Akai, urządzenia typu delay, prosty stół mikserski, magnetofon czterościeżkowy Teac[1]. W 1973 roku kupił sobie Mini-Moog, instrument spopularyzowany już wcześniej przez takich muzyków jak Keith Emerson czy Walter Carlos, a w następnych latach kolejne syntezatory, między innymi Mark V Mellotron, należący uprzednio do Klausa Schulzego[2]. W 1975 roku postanowił tworzyć muzykę elektroniczną[1].

W latach 1976-1978 Klaus Hoffmann-Hoock występował w niemieckim zespole Alma Ata jako klawiszowiec, gitarzysta i autor tekstów. Zespół ten, grający raczej konwencjonalny rock, pozostawił po sobie trzy single i dwa albumy. Klaus Hoffmann-Hoock ponadto był zaangażowany w produkcję muzyki filmowej i reklamowej[2]. W 1977 roku otrzymał od wytwórni Cain Records propozycję nagrania własnego albumu, do czego jednak nie doszło z powodu intryg kolegów z Alma Ata. Niektóre ze zrealizowanych wówczas nagrań ukazały się po latach na albumie Space Gems, firmowanym przez zespół Cosmic Hoffmann[1].

Lata 80.

Na początku lat 80. Klaus Hoffmann-Hoock założył razem z klawiszowcem Georgiem Mahrem i autorem tekstów Andreasem Hubem zespół Cosmic Hoffmann[2]. W 1981 roku podpisał kontrakt nagraniowy z EMI wydając pod jej szyldem jeden singiel Cosmic Hoffmann, „Weltraumboogie”/„Space-Disco” (1982). W 1982 roku artysta odbył swoją pierwszą podróż do Indii. Wówczas pojawiła się w jego myślach koncepcja zespołu, który tworzyłby muzykę inspirowaną muzyką obszaru, który odwiedzał. Kolejnym impulsem w tym kierunku stała się dla niego muzyka Petera Michaela Hamela, a zwłaszcza album Dharana, nagrany przez zespół Between, w skład którego wchodził Hamel. Materiał muzyczny zawarty na tym albumie stanowił kwintesencję wpływów azjatyckim pokreślonych grą gamelan, balijskiego zespołu muzyki tradycyjnej. Klaus Hoffmann-Hoock postanowił pójść w tym kierunku[1].

W latach 1983–1985 intensywnie pracował nad swoim pierwszym albumem, Paradise a w 1986 założył zespół Mind Over Matter. Muzyka tego zespołu była podsumowaniem dotychczasowych doświadczeń Klausa Hoffmanna-Hoocka oraz wpływów muzyki Dalekiego Wschodu. Klaus Hoffmann-Hoock grał na gitarze elektrycznej i instrumentach klawiszowych, a także na instrumentach azjatyckich jak hinduski sitar. Do współpracy byli też zapraszani inni muzycy. Zespół miał ambicję tworzenia czegoś nowego i wyjątkowego; w jego muzyce pojawiały się reminiscencje muzyczne ze Sri Lanki, Tajlandii, Indii, Indonezji, Birmy czy Tybetu[2]. W 1985 roku podpisał kontrakt nagraniowy z wytwórnią płytową Innovative Communications (IC), która w kolejnych latach wydawala albumy Mind Over Matter[1].

W 1987 ukazał się (jako LP) debiutancki album zespołu, Music for Paradise, będący rozwinięciem koncepcji Paradise, nieukończonego albumu Klausa Hoffmanna-Hoocka. Koncepcja artystyczna tego albumu (jeden długi utwór i kilka krótszych) legła u podstaw następnych wydawnictw zespołu Mind Over Matter. W jego skład wchodzili wówczas, oprócz Klausa Hoffmanna-Hoocka, między innymi Peter Jörgens (tabla), Heinz Weidenbrück (gitara basowa i fortepian elektryczny), Michael Grüterich (melotron i Mini-Moog, teksty), Yves Greder (śpiew)[2]. W 1985 roku 1985 roku podpisał kontrakt nagraniowy z wytwórnią płytową Innovative Communications (IC), która w następnych latach wydawała albumy Mind Over Matter[1].

W 1988 roku ukazał się drugi album zespołu, The Colours of Life a 16 września 1989 odbył on swe debiutanckie tournée po Belgii (Antwerpia) i Niemczech (Brema). Do zespołu dołączyła też żona artysty, Dagmar (jako Dagi Daydream-Hoffmann), która śpiewała, a także wykonywała performance w trakcie występów[2].

Lata 90.

W 1990 roku ukazał się trzeci album zespołu. Zatytułowany Trance ‘n’ Dance zawierał muzykę nawiązującą do doświadczeń progresywnych w dorobku artysty, widocznych w takich utworach „Children of the Midnight” i „Jack the Bear”, znak rozpoznawczy Mind Over Matter[1].

W 1992 roku ukazał się czwarty album zespołu, In Search of Eternity, z wyróżniającymi się utworami: „Journey to Eternity i „Pilgrims of Eternity", odzwierciedlający wpływy buddyjskie pod którymi Klaus Hoffmann-Hoock wówczas się znajdował. Wydany w 1995 roku album Palace of the Winds zdobył wiele międzynarodowych nagród. Zainteresowaniem, zarówno krytyków, jak i melomanów, cieszył się zwłaszcza utwór „Shangri-La", którego wersja koncertowa przyczyniła się do wzrostu popularności zespołu[1].

Skład Mind Over Matter ulegał wielokrotnym zmianom. Całe lata 90. przebiegały pod znakiem intensywnej działalności nagraniowej i koncertowej, głównie w Niemczech, gdzie artysta pozostaje najbardziej znany[2]. Wydany w 1997 roku album Avatar stanowił mix najlepszych utworów artysty z dziedziny rocka progresywnego. Wyróżniał się utwór tytułowy, utrzymany w klimacie rocka elektronicznego. W 1999 roku artysta postanowił reaktywować zespół Cosmic Hoffmann, który zadebiutował albumem Beyond the Galaxy. W 2000 roku wytwórnia IC została sprzedana DA Music, zachowała jednak prawa do wydawania nagranych dotychczas albumów Mind Over Matter. Klaus Hoffmann-Hoock założył w tym samym czasie własną wytwórnię Heart & Mind, w której był jedyną osobą odpowiedzialną za cały proces twórczy[1].

XXI wiek

Wytwórnia IC, już pod nowym kierownictwem, wydała dwa albumy DVD Mind Over Matter, Asia Vol.1 i Asia Vol.2, zawierającymi akustycznie poprawione wersje (w systemie 5.1) najlepszych utworów artysty oraz oryginalny zapis filmowy jego podróży i rzadkie wideoklipy z koncertów Mind Over Matter. W 2004 roku ukazał się kolejny album zespołu, On the Wings of the Wind, wydany po raz pierwszy przez Heart & Mind. W 2007 roku został wydany album Space Gems, zawierający archiwalne nagrania artysty z lat 1975–1979[1].

Współpraca z innymi artystami

Nagrywając dla IC Klaus Hoffmann-Hoock współpracował również z takimi artystami jak: Patrick Kosmos, Peter Mergener, Ron Boots, Thomas Fanger, Pyramid Peak i Stephen Parsick. Współpraca ta polegała między innymi na nagrywaniu partii gitary i melotronu do ich utworów[1].

Dyskografia[2]

Alma Ata

  • 1976 – ...
  • 1977 – Dreams

Cosmic Hoffmann

  • 1982 – „Weltraumboogie”/„Space-Disco” (7#-single)
  • 1999 – Beyond the Galaxy (CD)
  • 2000 – Shiva Connection (CD)
  • 2005 – Electric Trick (CD)
  • 2007 – Space Gems (CD-R)
  • 2008 – Outerspace Gems
  • 2009 – Hypernova
  • 2010 – Astral Journey

Mind Over Matter

  • 1987 – Music for Paradise (LP, wydany jako CD w 1991)
  • 1988 – The Colours of Life (LP/CD)
  • 1990 – Trance 'n' Dance (CD i następne)
  • 1992 – In Search of Eternity
  • 1993 – Live in Concert (live)
  • 1995 – Palace of the Winds
  • 1997 – Shambhala – The Quiet Album
  • 1998 – Avatar
  • 2000 – Under the Stars (live)
  • 2004 – On the wings of the wind
  • 2005 – Indian Meditation
  • 2006 – Indian Meditation II

Wideografia Mind Over Matter

  • 1994 – Mind over Matter in Concert
  • 1997 – Live in Concert
  • 1998 – Live in Concert 25.10.1997 – Versmold
  • 2002 – Asia Vol.1
  • 2003 – Journey to Eternity – Asia Vol.2
  • 2006 – Live in Concert at Lünen 21-3-1994
  • 2006 – Live in Concert at Versmold 25-10-1997

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Bert Strolenberg: Pure vintage electronics and Asian-flavoured ethno-space rock: an interview with Klaus Hoffmann-Hoock (ang.). www.sonicimmersion.org. [dostęp 2015-12-29].
  2. ↑ a b c d e f g h i j Mindala.de: Mindala: History (ang.). www.mindala.de. [dostęp 2015-12-29].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Schallwelle 2012 Img19 - Kategorie CD international 1.jpg
Autor: A.Savin, Licencja: CC BY-SA 3.0
Verleihung des Schallwelle-Musikpreises am 10. März 2012. Kuppel des Planetariums Bochum. Bekanntgabe des Gewinners in der Kategorie «Beste CD international» mit Klaus Hoffmann-Hoock als Laudator.