Klaus Kinkel
| ||
Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1936 Metzingen | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 4 marca 2019 Rostock | |
Minister spraw zagranicznych Niemiec | ||
Okres | od 18 maja 1992 do 27 października 1998 | |
Przynależność polityczna | Wolna Partia Demokratyczna | |
Poprzednik | Hans-Dietrich Genscher | |
Następca | Joschka Fischer | |
Minister sprawiedliwości Niemiec | ||
Okres | od 18 stycznia 1991 do 18 maja 1992 | |
Przynależność polityczna | Wolna Partia Demokratyczna | |
Poprzednik | Hans A. Engelhard | |
Następca | Sabine Leutheusser-Schnarrenberger | |
Wicekanclerz Niemiec | ||
Okres | od 21 stycznia 1993 do 27 października 1998 | |
Przynależność polityczna | Wolna Partia Demokratyczna | |
Poprzednik | Jürgen Möllemann | |
Następca | Joschka Fischer |
Klaus Kinkel (ur. 17 grudnia 1936 w Metzingen[1], zm. 4 marca 2019 w Rostocku[2]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Wolnej Partii Demokratycznej (FDP) i jej przewodniczący w latach 1993–1995, w latach 1991–1992 minister sprawiedliwości, od 1992 do 1998 minister spraw zagranicznych, od 1993 jednocześnie wicekanclerz, poseł do Bundestagu.
Życiorys
Po maturze od 1956 studiował prawo na uniwersytetach w Tybindze, Bonn i Kolonii. Zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia, doktoryzował się w 1963 r. Początkowo pracował w administracji Badenii-Wirtembergii, zaś w 1968 dołączył do federalnego ministerstwa spraw wewnętrznych. W latach 1970–1974 był osobistym asystentem Hansa-Dietricha Genschera. W 1974 przeszedł do ministerstwa spraw zagranicznych (Auswärtiges Amt), gdzie zajmował się zarządzaniem personelem. W latach 1979–1983 był dyrektorem Bundesnachrichtendienst, federalnej służby wywiadowczej RFN. W 1982 objął stanowisko sekretarza stanu w federalnym ministerstwie sprawiedliwości, które zajmował do 1991[1][3].
W 1991 wstąpił do Wolnej Partii Demokratycznej. 18 stycznia 1991 został członkiem rządu Helmuta Kohla, obejmując stanowisko ministra sprawiedliwości[1]. W kwietniu 1992 deputowani FDP odrzucili zaproponowaną przez liderów partii kandydaturę Irmgard Schwaetzer na ministra spraw zagranicznych w miejsce ustępującego Hansa-Dietricha Genschera, nominując na to stanowisko Klausa Kinkela[4]. Urzędowanie rozpoczął 18 maja 1992, pełniąc tę funkcję do 27 października 1998, kiedy to koalicja chadeków i liberałów przeszła do opozycji. Od 21 stycznia 1993 był jednocześnie wicekanclerzem w czwartym i piątym gabinecie Helmuta Kohla[1]. W trakcie kierowania niemieckim MSZ był m.in. pomysłodawcą utworzenia Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej Jugosławii.
Od czerwca 1993 do czerwca 1995 był jednocześnie przewodniczącym federalnych struktur swojego ugrupowania[1]. W latach 1994–2002 przez dwie kadencje wykonywał mandat deputowanego do Bundestagu. Po odejściu z bieżącej polityki podjął praktykę adwokacką[3].
Obejmował też różne funkcje społeczne, m.in. w 2016 stanął na czele komisji etyki w ramach Deutscher Fußball-Bund[5].
Przypisy
- ↑ a b c d e Dr. Klaus Kinkel (niem.). bundestag.de. [dostęp 2016-11-18].
- ↑ Zum Tod von Klaus Kinkel: Der bedächtige Außenminister (niem.). tagesschau.de, 5 marca 2019. [dostęp 2019-03-05].
- ↑ a b Klaus Kinkel (1936) (niem.). zeitzeugen-tv.com. [dostęp 2016-11-18].
- ↑ Party in Bonn Rebels on Genscher’s Successor (ang.). nytimes.com, 29 kwietnia 1992. [dostęp 2016-11-18].
- ↑ Klaus Kinkel to head up German federation’s ethics commission (ang.). espnfc.com, 4 listopada 2016. [dostęp 2016-11-18].
Media użyte na tej stronie
Autor: Tohma (talk), Licencja: CC BY-SA 4.0
Klaus Kinkel, visit at the CJD Christophorusschule Königswinter
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F045625-0010 / Engelbert Reineke / CC-BY-SA 3.0