Klawesyn DML 306
 Klawesyn DML-306 z atrapą głośnika z tkaniny | |
| Typ | stołowy, lampowy, monofoniczny |
|---|---|
| Producent | |
| Państwo | |
| Lata produkcji | 1972–1975 |
| Dane techniczne | |
| Zakresy fal | |
| Fale długie | 150–285 kHz |
| Fale średnie | 525–1605 kHz |
| Fale krótkie | 5,9–18,1 MHz |
| UKF | 66–73 MHz |
| Czułość użytkowa | |
| Fale długie | ≥200 μV |
| Fale średnie | ≥150 μV |
| Fale krótkie | ≥200 μV |
| UKF | ≥25 μV |
| Pasmo przenoszenia | |
| Tor AM | 180–3500 Hz |
| Tor FM | 180–7000 Hz |
| Inne | |
| Moc wzm. | 1 W (4 Ω), znam. |
| Pobór mocy (sieć) | 40 VA (220 V) |
| Wymiary | 625×205×205 mm |
| Masa | 6 kg |
| Dane z Unitra-Klub, o ile nie zaznaczono inaczej. | |
Klawesyn DML-306 − radioodbiornik monofoniczny, ostatni typ stołowego radioodbiornika lampowego produkowany przez Diorę w latach 1972−1975. Układowo zbliżony do odbiorników DML-301, DML-302, DML-351 i Harfa.
Opis odbiornika
Odbiornik zbudowany był na lampach elektronowych ECC85 (wzmacniacz w. cz. i mieszacz samowzbudny dla toru UKF), ECH81 (mieszacz i heterodyna dla AM, wzmacniacz p. cz. dla UKF), EBF89 (wzmacniacz p. cz. dla AM i UKF, detektor AM) i ECL86 (przedwzmacniacz i wzmacniacz mocy m.cz.). Ponadto wyposażony był w 2 diody DOG 58 (w układzie detektora UKF) i dwupołówkowy prostownik selenowy SPS-6B-250-C-85. Pozwalał on na odbiór na czterech zakresach fal radiowych (D, S, K, U). Głowica UKF strojona indukcyjnie. Oprócz odbioru sygnału radiowego odbiornik umożliwiał również podłączenie magnetofonu lub gramofonu z wkładką krystaliczną, a także zewnętrznego głośnika o impedancji 4 omów[1]. Wyłącznik sieciowy, inaczej niż w większości odbiorników stołowych, zintegrowano z potencjometrem od barwy dźwięku, a nie potencjometrem głośności. Zakresy przełączane przełącznikami typu isostat. Osobna regulacja dla toru FM i AM.
Obudowa odbiornika drewniana, pokryta okleiną mahoniową bądź orzechową, atrapy głośnika wykonane z tkaniny dźwiękoprzepuszczalnej, bądź z tworzyw sztucznych (ułożonych w formie pionowych listewek). Skalę podświetlały 2 żarówki zasilane napięciem 6,5 V o mocy 1,27 W. Część odbiorników była wyposażana w importowany z Czechosłowacji głośnik Tesla ARO 567 (zamiast produkowanego przez Tonsil GD 16/3/3) i węgierski kondensator elektrolityczny Elmmko (zamiast krajowych elektrolitów Elwa)[2]. Obudowa Klawesyna jest wymiarowo identyczna z równolegle produkowanym odbiornikiem tranzystorowym Fagot[1].
Klawesyn był dłużej produkowany niż produkowane w tym samym czasie odbiorniki Fagot, Jubilat (DMT-401), Sobótka i Chronos[2].
Przypisy
- ↑ a b Stare Radio: Diora, Klawesyn DML 306. oldradio.pl. [dostęp 2015-09-26].
- ↑ a b Diora DML-306 „Klawesyn”. UNITRA-KLUB. [dostęp 2015-09-26].
Media użyte na tej stronie
Autor: Wojciech Pysz, Licencja: CC BY 2.5
Ostatni polski radioodbiornik lampowy