Klejstotecjum

Klejstotecjum (l.mn. kleistotecja, łac. cleistothecium) – rodzaj owocnika u workowców[1]. Nazwa pochodzi od dwóch greckich słów: kleistós oznaczającego zamknięty’ i théke – schowanie, skrzynia[2].

Klejsotecjum to owocnik całkowicie zamknięty, bez otworu. Wewnątrz nie posiada płonnych strzępek. Worki, w których powstają zarodniki rozmieszczone są w nim bezładnie. Zarodniki wydostają się na zewnątrz dopiero po dojrzeniu owocnika. Następuje to na dwa sposoby: albo okrywa owocnika pęka i zarodniki wydostają się przez powstały otwór, albo okrywa całkowicie rozpada się. Klejstotecjum to przeważnie nieduży owocnik o mniej więcej kulistym kształcie[3]. Owocniki typu klejsotecjum występują np. w rzędach Eurotiales, Erysiphales, Elaphomycetales[4].

Na klejstotecjum u niektórych grzybów (np. u mączniakowców Erysiphales) występują różnego rodzaju wyrostki zwane przyczepkami. Budowa tych przyczepek ma duże znaczenie przy oznaczaniu rodzajów i gatunków[5].

Podobne budową do klejstotecjów i również zamknięte są owocniki typu chasmotecjum[6].

Klejstotecja Erysiphum adunca na liściu
Klejstotecjum z przyczepkami u Erysiphe alphitoides
Uwalnianie się zarodników z klejstotecjum

Przypisy

  1. ↑ Janusz Błaszkowski, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: Wyd AR w Szczecinie, 1999, ​ISBN 83-87327-23-9​
  2. ↑ Irena Kamińska-Szmaj (red.): Słownik Wyrazów Obcych. Kraków: Wydawnictwo Europa, 2001. ISBN 83-87977-08-X.
  3. ↑ klejstotecjum, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2014-09-15].
  4. ↑ Ascomycota – workowce. [dostęp 2014-09-15].
  5. ↑  Flora Polska. Grzyby (Mycota) 15: Ascomycetes, Erysiphales. Sałata B. 1985. PWN, Warszawa-Kraków
  6. ↑ Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0.

Media użyte na tej stronie

KleistoMicroAlphi.jpg
Autor: Vinconter, Licencja: CC BY 3.0
Kleistothetium des Eichen-Mehltaues Microsphaera alphitoides. Mikroskop mit 600facher Vergroesserung.
Uncinula (Oidium) cleistothecium 40X (1).png
Autor: Ninjatacoshell, Licencja: CC BY-SA 3.0
Uncinula adunca (anamorph Oidium) cleistothecium magnified 40X. Identified using Barnett, H. L. & Hunter, B. B. (1998) Illustrated Genera of Imperfect Fungi. APS Press: St. Paul, MN; pp. 110–1 ISBN 0-89054-192-2 and Hanlin, R. T. (2001) Illustrated Genera of Ascomycetes, Volume I. APS Press: St. Paul, MN; pp. 36–7 ISBN 0-89054-107-8.


Recovered from quaking aspen (Populus tremuloides Michx.). Host status confirmed using Farr, D. F., Bills, G. F., Chamuris, G. P., & Rossman, A. Y. (1995) Fungi on Plants and Plant Products in the United States. APS Press: St. Paul, MN; pp. 498–505 ISBN 0-89054-099-3.