Klelia Rachela Barbieri

Święta
Klelia Barbieri
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1847
Budrie w San Giovanni in Persiceto

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1870
Bolonia

Czczona przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

27 października 1968
przez Pawła VI

Kanonizacja

9 kwietnia 1989
Rzym
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

13 lipca

Klelia Rachela Barbieri (ur. 13 lutego 1847 w Budrie, dzielnicy San Giovanni in Persiceto[1], zm. 13 lipca 1870 w Bolonii[2]) – święta Kościoła katolickiego, włoska zakonnica, założycielka "minimitek" od św. Franciszka z Paoli, zgromadzenia Sióstr Mniejszych od Matki Bożej Bolesnej (wł. La congregazione delle "Suore Minime dell’Addolorata")[3].

Życiorys

Klelia (wł. Clelia) przyszła na świat w ubogiej rodzinie Giuseppe Barbieri i Hiacynty Nannetti. Mając 8 lat, podczas epidemii cholery w 1855 roku, straciła ojca. 17 czerwca 1858 przyjęła Pierwsza Komunię Świętą. Od tego dnia Krzyż Matki Boskiej Bolesnej inspirował jej duchowość.
W wieku 21 lat wspólnie z Teodorą Baraldi i Urszulą Donati założyła zgromadzenie zakonne, nazwane Instytutem Sióstr Mniejszych od Matki Boskiej Bolesnej. Zmarła na gruźlicę mając zaledwie 23 lata.

Głos

Śmierć Barbieri wkrótce zaowocowała niezwykłym i niewyjaśnionym zdarzeniem. Według relacji świadków od czasu do czasu słychać głos świętej, jak przyłącza się do śpiewanych przez mniszki pieśni, albo czyta Pismo Święte. Niekiedy słychać jej głos podczas mszy i kazań. Zjawisko to było opisywane w różnych parafiach, które odwiedzała, oraz w domach, w których znajduje się jej zakon. Niekiedy jej głosowi towarzyszyła muzyka harf[4].

Wielu świadków złożyło zeznania przed trybunałami kościelnymi badającymi cuda przed beatyfikacją Klelii (1968), potwierdzając pod przysięgą istnienie tego fenomenu[4].

Pierwsze odnotowane zdarzenie miało miejsce w 1871 roku.

Kult

Klelia została beatyfikowana przez Pawła VI 27 października w 1968[2], a kanonizowana przez Jana Pawła II 9 kwietnia 1989 roku[3].

Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 13 lipca.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Clelia Barbieri (1847-1870) - biografia na stronie Watykanu (wł.)
  2. ↑ a b Clelia (Cloelia) Barbieri. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-29)]. - Kirchenlexikon (niem.)
  3. ↑ a b Dokument kanonizacji Klelii Barbieri na stronie Watykanu (9 kwietnia 1989)
  4. ↑ a b Joan Carroll Cruz Niezniszczalni: Historie świętych, których ciała nie uległy zepsuciu, wyd. Esprint, 2014. Str. 115

Bibliografia

  • Lexikon für Theologie und Kirche, Bd 1, Freiburg 1957
  • Bibliotheca Sanctorum, t. 2, Romae 1962
  • Henryk Fros, Franciszek Sowa - Księga imion i świętych, t. 3, Kraków 1998

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Clelia Barbieri.jpg
Saint Clelia Barbieri