Klemens Bąkowski

Klemens Bąkowski
Ilustracja
Fotografia z archiwum IKC-a
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1860
Kraków

Data i miejsce śmierci

22 sierpnia 1938
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

prawnik
historyk
literat

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Klemens Bąkowski (ur. 23 listopada 1860 w Krakowie[1], zm. 22 sierpnia 1938 tamże[2]) – polski prawnik, adwokat, literat, znawca historii Krakowa, współzałożyciel Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.

Życiorys

W latach 1867-1871 uczęszczał do szkoły podstawowej mającej siedzibę w pałacu Larischa[3]. W 1879 zdał maturę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie[3]. W latach 1879–1883 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując w 1885 tytuł doktora[4]. Należał do chóru akademickiego i Czytelni Akademickiej[5].

Podczas studiów pracował jako aplikant w kierowanym przez Michała Bobrzyńskiego Archiwum Akt Grodzkich i Ziemskich[5]. Po obronieniu doktoratu został zatrudniony jako koncypient w kancelarii Karola Pieniążka[5]. W latach 1891-1906 prowadził kancelarię adwokacką w Krzeszowicach[5]. W 1902 został radnym Krakowa, który to urząd pełnił do 1907[6]. W 1907 objął urząd radcy prawnego krakowskiej gminy miejskiej[6]. Był ponadto radcą krakowskiego oddziału Banku Gospodarstwa Krajowego[6].

W 1896 współzakładał Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa[7]. W latach 1897–1913 był sekretarzem Towarzystwa, a od 1916 r. członkiem honorowym[8]. W 1912 zakupił kamienicę Krauzowską przy ul. św Jana[6]. Cały swój majątek, m.in. kamienicę, przekazał TMHiZK. Członek Komitetu Obywatelskiego Polskiego Skarbu Wojskowego w sierpniu 1914[9][10] Od 1918 do śmierci należał do Komitetu Kopca Kościuszki[11].

27 listopada 1929 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[12].

Był autorem licznych książek i artykułów z zakresu historii Polski, dziejów Krakowa, sądownictwa. Publikowanie zaczął od ok. 1891 przyczynkami w „Czasie”[7]. W latach następnych publikował m.in. w „IKC”, „Kalendarzu Krakowskim”, „Nowej Reformie”, „Roczniku Krakowskim”[13]. Pisał monografie historyczne publikowane w serii Biblioteki Krakowskiej[14]. Z „Kurierzem Warszawskim” i „Polską Zbrojną” korespondował pod pseudonimem Cracoviensis[6]. Był autorem powiastek, parodii, utworów komediowych i satyr na krakowskie środowisko miejskie[15]. Zajmował się rysowaniem karykatur i malowaniem akwarel[11].

Publikacje

Upamiętnienie

Od 1995 Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa przyznaje Nagrodę im. Klemensa Bąkowskiego – za prace naukowe i działania na rzecz Krakowa[16].

Przypisy

  1. ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 45.
  2. ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 55.
  3. ↑ a b Bieńkowski 1997 ↓, s. 46.
  4. ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 46-48.
  5. ↑ a b c d Bieńkowski 1997 ↓, s. 48.
  6. ↑ a b c d e Bieńkowski 1997 ↓, s. 52.
  7. ↑ a b Bieńkowski 1997 ↓, s. 49.
  8. ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 49-50.
  9. ↑ Józef Musiałek, Rok 1914. Przyczynek do dziejów brygady Józefa Piłsudskiego, Kraków 1915, s. 20.
  10. ↑ Encyklopedia Krakowa, wyd. PWN, Kraków 2000 s. 51.
  11. ↑ a b Bieńkowski 1997 ↓, s. 54.
  12. ↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi w dziedzinie prac historycznych Krakowa”.
  13. ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 49, 51-52.
  14. ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 50.
  15. ↑ Bieńkowski 1997 ↓, s. 52-54.
  16. ↑ Historyk Andrzej Chwalba laureatem Nagrody im. Klemensa Bąkowskiego, dzieje.pl [dostęp 2022-11-06] (pol.).

Bibliografia

  • Wiesław Bieńkowski, Klemens Bąkowski (1860-1938), [w:] Ludzie, którzy umiłowali Kraków. Założyciele Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, Kraków 1997, s. 45-56, ISBN 83-904614-7-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Klemens Bakowski.jpg
Klemens Bąkowski (1860-1938) - polski prawnik, zdjęcie z archiwum Ilustrowanego Kuriera Codziennego.