Klemens Gniech
| Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1933 Wejherowo |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 kwietnia 2007 Monachium |
| Alma Mater | Politechnika Gdańska |
| Stanowisko | dyrektor Stoczni Gdańskiej im. Lenina (1976–1981) |
| Partia | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza |
| Odznaczenia | |
   | |
Klemens Gniech (ur. 14 grudnia 1933[1] w Wejherowie, zm. 27 kwietnia 2007 w Monachium) – polski inżynier i stoczniowiec, w latach 1976–1981 dyrektor Stoczni Gdańskiej im. Lenina[2].
Życiorys
Syn Pawła[1]. Absolwent Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku. W latach 1952–1958 studiował na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Od 1953 był członkiem prezydium Zarządu Uczelnianego Związku Młodzieży Polskiej na Politechnice Gdańskiej. W styczniu 1955 był delegatem na II Zjazd ZMP w Warszawie. Następnie wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2].
Od 1958 pracował w Stoczni Gdańskiej. W kolejnych latach awansował na: kierownika oddziału blachowni wydziału obróbki kadłubów, zastępcę kierownika ds. postępu technicznego, kierownika wydziału montażu kadłubów. Podczas wydarzeń grudnia 1970 był jednym z działaczy komitetu strajkowego stoczni. 1 listopada 1971 został szefem produkcji kadłubów stoczni. W 1973 został powołany na głównego inżyniera i zastępcę dyrektora stoczni ds. technicznych. 20 kwietnia 1976 wybrany dyrektorem Stoczni Gdańskiej. Podczas strajków w sierpniu 1980 udostępniał protestującym stoczniowcom między innymi radiowęzeł i zakładowe drukarnie. Został odwołany ze stanowiska dyrektora dziesięć dni po wprowadzeniu stanu wojennego. Od 24 grudnia 1981 był zatrudniony na stanowisku głównego budowniczego stoczni. Został zwolniony 31 grudnia 1984[2].
W 1985 osiadł na stałe w RFN, gdzie pracował jako ekspert stoczniowy. W 2005, podczas procesu przed Sądem Okręgowym w Warszawie w sprawie masakry robotników w grudniu 1970, zeznał, iż był świadkiem rozmowy, podczas której Stanisław Kociołek wyraził zgodę na użycie broni. Pochowany został na gdańskim cmentarzu Srebrzysko[3]. Podczas ceremonii żałobnej żegnali go stoczniowcy i działacze „Solidarności”. W mszy w katedrze oliwskiej uczestniczyli m.in. Lech Wałęsa oraz Tadeusz Fiszbach[2]. Pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon X, kwatera II, rząd 4)[4].
Ordery i odznaczenia
Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi[2] oraz Odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (pośmiertnie, 2014)[5].
Przypisy
- ↑ a b Akta osobowe członka ORMO: Klemens Gniech, imię ojca: Paweł, ur. 14-12-1933 r.. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-12-08].
- ↑ a b c d e GNIECH KLEMENS – Encyklopedia Gdańska. gedanopedia.pl. [dostęp 2018-11-21].
- ↑ Klemens Gniech. nekropole.info. [dostęp 2019-04-25].
- ↑ Klemens Gniech. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-05-22].
- ↑ Wręczenie odznak honorowych budowniczym pomnika Poległych Stoczniowców 1970 w Gdańsku. ecs.gda.pl. [dostęp 2018-11-21].
Media użyte na tej stronie
Autor: AnneMarrie, Licencja: CC BY-SA 3.0
Baretka Odznaki honorowej "Zasłużony dla Kultury Polskiej"
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób inż. Klemensa Gniecha (1933-2007) na na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.