Kleruchia

Kleruchia — kolonia obywateli ateńskich na ziemiach buntującego się polis Związku Morskiego[1]. Najstarszą kleruchią mogła być placówka na Salaminie, zdobytej w VI wieku p.n.e. od Megary[2]. Ateńskich osadników dobierano spośród najuboższych mieszkańców. Otrzymywali oni przydzielane przez losowanie działki (kleros)[1]. Osiedleńcy nazywani byli kleruchami, zwykle otrzymywali najlepsze ziemie, stanowili też lokalny garnizon ateński[2]. W V i IV wieku p.n.e. jeden z elementów ateńskiego imperializmu[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Nowa Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3 (I-Ł). Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 374.
  2. ↑ a b c cleruchy, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-08-26] (ang.).