Klub 100 goli w ekstraklasie

Klub 100, klub setników – tradycyjna nazwa listy piłkarzy, którzy podczas swojej kariery zdobyli 100 lub więcej bramek w rozgrywkach najwyższego szczebla ligowego w Polsce: Lidze (1927–1939), I lidze (1948–2008) i Ekstraklasie (od 2008). Obecnie w tej grupie znajduje się 31 zawodników.

Klasyfikacja nie obejmuje meczów anulowanych i rozegranych powtórnie oraz zdobytych w nich goli. Gole zdobyte w meczach, których wyniki zweryfikowano, jeżeli nie zostały zapisane w tabeli, podano po plusie.

Klasyfikacja

Stan na 15 sierpnia 2022

Lp.ZawodnikLata gryGoleKluby (gole)[a]MeczeŚrednia
1.Ernest Pohl1954–1966186Legia Warszawa (43), Górnik Zabrze (143)2640,70
2.Lucjan Brychczy1954–1971182Legia Warszawa3680,49
3.Gerard Cieślik1948–1959167[b]Ruch Chorzów2370,70
Tomasz Frankowski1992–2013167[c]Jagiellonia Białystok (1), Wisła Kraków (115), Jagiellonia Białystok (51[c]), 3020,55
5.Teodor Peterek1928–1948155+1[d]Ruch Wielkie Hajduki /Chorzów1900,82
6.Włodzimierz Lubański1963–1975155Górnik Zabrze2340,66
7.Kazimierz Kmiecik1970–1982152[e]Wisła Kraków3040,50
8.Paweł Brożek2001–2020149Wisła Kraków (3), GKS Katowice (5), Wisła Kraków (141) 3760,40
9.Jan Liberda1955–1971147Polonia Bytom3030,49
10.Teodor Anioła1948–1961139[f]Lech Poznań1960,70
11.Fryderyk Scherfke1927–1939134Warta Poznań2350,57
12.Jerzy Podbrożny1990–2003122Igloopol Dębica (7), Lech Poznań (48), Legia Warszawa (45), Zagłębie Lubin
(11), Pogoń Szczecin (6), Amica Wronki (1), Widzew Łódź (4)		2770,43
13.Maciej Żurawski1994–2011121Lech Poznań (19), Wisła Kraków (102)2510,48
14.Marcin Robak2006-2019120Korona Kielce (19), Widzew Łódź (7), Piast Gliwice (5),
Pogoń Szczecin (32), Lech Poznań (20), Śląsk Wrocław (37)		2520,48
15.Józef Nawrot1927–1939114+1[g]Legia Warszawa (106+1) [h], Polonia Warszawa (8)1890,60
16.Andrzej Jarosik1963–1974113Zagłębie Sosnowiec2650,43
17.Henryk Reyman1927–1933112Wisła Kraków1300,86
Ernest Wilimowski1934–1939[h]112[i]Ruch Wielkie Hajduki/Chorzów (112)86[i]1,30
19.Grzegorz Lato1970–1980111Stal Mielec2720,41
20.Piotr Reiss1994–2013109Lech Poznań3270,33
Andrzej Szarmach1972–1980109Górnik Zabrze (49), Stal Mielec (60)2110,52
22.Michał Matyas1929–1948108Pogoń Lwów (101), Polonia Bytom (7)1720,62
23.Eugeniusz Lerch1957–1974106Ruch Chorzów (85), ROW Rybnik (21)2940,36
24.Eugeniusz Faber1957–1971104Ruch Chorzów2840,37
Marek Koniarek1984–1998104Szombierki Bytom (3), GKS Katowice (32), Zagłębie Sosnowiec (4),
Widzew Łódź (65)		2710,38
26.Mariusz Śrutwa1991–2003103Ruch Chorzów (96), Legia Warszawa (7)2810,37
Flávio Paixão *2014 -103Śląsk Wrocław (24), Lechia Gdańsk (79)2870,36
27.Joachim Marx1963–1975102Gwardia Warszawa (36), Ruch Chorzów (66)2440,42
29.Artur Woźniak1931–1939100+1[j]Wisła Kraków1400,72
30.Karol Kossok1927–19351001.FC Katowice (29), Cracovia (49), Pogoń Lwów (22)1170,85
Marek Saganowski1995–2016100ŁKS Łódź (36), Wisła Płock (4), Odra Wodzisław Śląski (2),
Legia Warszawa (58)		3120,32
  • * – zawodnik grający obecnie w Ekstraklasie

Dorobek w poszczególnych sezonach

  • 1927 – Kossok 10, Nawrot 12, Reyman 37, Scherfke 6
  • 1928 – Kossok 17, Nawrot 20, Peterek 2, Reyman 29, Scherfke 7
  • 1929 – Kossok 17, Matyas 4, Nawrot 0, Peterek 9+1, Reyman 17, Scherfke 9
  • 1930 – Kossok 24, Matyas 10, Nawrot 22, Peterek 9, Reyman 13, Scherfke 7
  • 1931 – Kossok 22, Matyas 7, Nawrot 19, Peterek 14, Reyman 7, Scherfke 16, Woźniak 2
  • 1932 – Matyas 8, Nawrot 9, Peterek 7, Reyman 7, Scherfke 15, Woźniak 13
  • 1933 – Kossok 1, Matyas 10, Nawrot 7+1, Peterek 12, Reyman 2, Scherfke 13, Woźniak 18+1
  • 1934 – Kossok 5, Matyas 10, Nawrot 9, Peterek 28, Scherfke 14, Wilimowski 33, Woźniak 12
  • 1935 – Kossok 2, Matyas 22, Nawrot 8, Peterek 13, Scherfke 14, Wilimowski 8, Woźniak 16
  • 1936 – Matyas 13, Nawrot 0, Peterek 18, Scherfke 8, Wilimowski 18, Woźniak 6
  • 1937 – Matyas 7, Peterek 10, Scherfke 2, Wilimowski 8, Woźniak 11
  • 1938 – Matyas 3, Nawrot 8, Peterek 21, Scherfke 18, Wilimowski 19, Woźniak 10
  • 1939 – Matyas 7, Nawrot 0, Peterek 11, Scherfke 5, Wilimowski 26, Woźniak 12
  • 1948 – Anioła 12, Cieślik 18, Matyas 7, Peterek 1
  • 1949 – Anioła 20, Cieślik 17
  • 1950 – Anioła 20, Cieślik 18
  • 1951 – Anioła 20, Cieślik 19
  • 1952 – Anioła 7, Cieślik 11
  • 1953 – Anioła 13, Cieślik 24
  • 1954 – Anioła 11, Brychczy 3, Cieślik 9, Pohl 13
  • 1955 – Anioła 10, Brychczy 13, Cieślik 15, Liberda 2, Pohl 12
  • 1956 – Anioła 13, Brychczy 16, Cieślik 11, Pohl 18
  • 1957 – Anioła 13, Brychczy 19, Cieślik 11, Lerch 1, Liberda 9, Pohl 11
  • 1958 – Brychczy 15, Cieślik 11, Lerch 14, Liberda 5, Pohl 7
  • 1959 – Brychczy 9, Cieślik 3, Faber 3, Lerch 7, Liberda 21, Pohl 21
  • 1960 – Brychczy 13, Faber 2, Lerch 9, Liberda 15, Pohl 10
  • 1961 – Anioła 0, Brychczy 12, Faber 2, Lerch 14, Liberda 15, Pohl 24
  • 1962 – Brychczy 9, Faber 2, Lerch 8, Liberda 16, Pohl 12
  • 1963 – Brychczy 5, Faber 16, Jarosik 1, Lerch 9, Liberda 16, Lubański 4, Pohl 12
  • 1964 – Brychczy 18, Faber 8, Jarosik 3, Lerch 8, Liberda 13, Lubański 12, Marx 16, Pohl 13
  • 1965 – Brychczy 20, Faber 12, Jarosik 16, Lerch 3, Liberda 13, Lubański 9, Marx 9, Pohl 16
  • 1966 – Brychczy 8, Faber 12, Jarosik 7, Lerch 11, Liberda 8, Lubański 23, Marx 5, Pohl 15
  • 1967 – Brychczy 6, Faber 11, Jarosik 15, Lerch 1, Liberda 8, Lubański 18, Pohl 2
  • 1968 – Brychczy 8, Faber 15, Jarosik 15, Kmiecik 0, Liberda 2, Marx 6, Lubański 24
  • 1969 – Brychczy 6, Faber 7, Jarosik 5, Kmiecik 0, Lerch 8, Liberda 3, Lubański 22
  • 1970 – Brychczy 0, Faber 8, Jarosik 18, Kmiecik 3, Lubański 12, Marx 8
  • 1971 – Brychczy 0, Faber 3, Jarosik 13, Kmiecik 2, Lato 11, Lerch 7, Liberda 1, Lubański 10, Marx 9
  • 1972 – Brychczy 2, Faber 3, Jarosik 7, Kmiecik 11, Lato 11, Lubański 14, Marx 13
  • 1973 – Jarosik 11, Kmiecik 12, Lato 13, Lerch 3, Lubański 2, Marx 6, Szarmach 10
  • 1974 – Jarosik 0, Kmiecik 8, Lato 13, Lerch 3, Lubański 0, Marx 13, Szarmach 10
  • 1975 – Jarosik 2, Kmiecik 15, Lato 19, Lubański 5, Marx 15, Szarmach 13
  • 1976 – Kmiecik 20, Lato 14, Marx 2, Szarmach 16
  • 1977 – Kmiecik 8, Lato 9, Szarmach 11
  • 1978 – Kmiecik 14, Lato 6, Szarmach 13
  • 1979 – Kmiecik 17, Lato 8, Szarmach 15
  • 1980 – Kmiecik 24, Lato 7, Szarmach 9
  • 1981 – Kmiecik 16, Szarmach 12
  • 1982 –
  • 1983 – Kmiecik 2, Koniarek 0
  • 1984 – Koniarek 3
  • 1985 – Koniarek 4
  • 1986 – Koniarek 7
  • 1987 – Koniarek 13
  • 1988 – Koniarek 5
  • 1989 – Koniarek 0
  • 1990 –
  • 1991 – Podbrożny 7
  • 1992 – Koniarek 9, Podbrożny 20, Śrutwa 5
  • 1993 – Frankowski 1, Koniarek 23, Podbrożny 25, Śrutwa 5
  • 1994 – Koniarek 7, Podbrożny 14, Śrutwa 10
  • 1995 – Podbrożny 15, Reiss 9, Saganowski 0, Śrutwa 12, Żurawski 0
  • 1996 – Koniarek 29, Podbrożny 19, Reiss 6, Saganowski 11
  • 1997 – Koniarek 1, Reiss 12, Saganowski 1, Śrutwa 14
  • 1998 – Koniarek 3, Reiss 11, Saganowski 11, Śrutwa 14, Żurawski 2
  • 1999 – Frankowski 21, Reiss 12, Saganowski 1, Śrutwa 11, Żurawski 11
  • 2000 – Frankowski 17, Podbrożny 7, Saganowski 6, Śrutwa 6, Żurawski 12
  • 2001 – Brożek 1, Frankowski 18, Podbrożny 5, Saganowski 4, Śrutwa 11, Żurawski 8
  • 2002 – Brożek 0, Frankowski 9, Podbrożny 6, Saganowski 2, Śrutwa 11, Żurawski 21
  • 2003 – Brożek 0, Frankowski 6, Podbrożny 3, Reiss 4, Saganowski 10, Śrutwa 4, Żurawski 22
  • 2004 – Brożek 5, Frankowski 15, Podbrożny 1, Reiss 13, Saganowski 17, Żurawski 20
  • 2005 – Brożek 2, Frankowski 25, Reiss 9, Saganowski 14, Żurawski 24
  • 2006 – Brożek 13, Frankowski 4, Reiss 11, Robak 2
  • 2007 – Brożek 7, Reiss 15, Robak 7
  • 2008 – Brożek 23, Reiss 5, Robak 10
  • 2009 – Brożek 19, Frankowski 6, Reiss 1
  • 2010 – Brożek 10, Frankowski 10
  • 2011 – Brożek 6, Frankowski 14, Robak 7, Żurawski 1
  • 2012 – Frankowski 15, Saganowski 6
  • 2013 – Frankowski 6, Reiss 1, Robak 4, Saganowski 10
  • 2014 – Brożek 17, Paixão 1, Robak 22, Saganowski 5
  • 2015 – Brożek 15, Paixão 18, Robak 11, Saganowski 2
  • 2016 – Brożek 14, Paixão 11, Robak 2, Saganowski 0
  • 2017 – Brożek 6, Paixão 10, Robak 18
  • 2018 – Brożek 1, Paixão 10, Robak 19
  • 2019 – Brożek 2, Paixão 15, Robak 18
  • 2020 – Brożek 8, Paixão 14
  • 2021 – Paixão 12
  • 2022 – Paixão 10

Uwagi

  1. ↑ W nawiasach liczba goli w poszczególnych klubach, o ile zawodnik trafiał w więcej niż jednej drużynie.
  2. ↑ "...Różnice w bilansie bramkowym Cieślika dotyczą sezonu 1950, bowiem Cieślikowi przypisano w nim 18 goli w podsumowaniu książki o Ruchu Chorzów na str. 210), jednak gdy policzymy jego bilans szczegółowo „mecz po meczu” (na str. 72), to okaże się że tych goli jest 19. Problem sprowadza się do drugiego trafienia w meczu z Wartą (4:0, w 1950 r.). Analiza źródeł pokazuje różnice. Wprawdzie katowicki Sport napisał, że gola z rzutu karnego zdobył Cieślik, jednak aż cztery inne czasopisma: warszawski Przegląd Sportowy, krakowski Piłkarz oraz ukazujące się w Katowicach Trybuna Robotnicza i Dziennik Zachodni podały, iż jedenastkę skutecznie wykorzystał Kubicki. Kierując się zasadą większości źródeł – gola należałoby przypisać Kubickiemu, co sprawia, że Cieślik będzie miał w swoim dorobku 167 bramek. W dyskusjach nad rozwiązaniem tego dylematu zwolennicy przyznania spornego gola Cieślikowi opierają swoje racje na jeszcze innym przekonaniu, iż Cieślik był wówczas w drużynie chorzowskiej jedynym egzekutorem rzutów karnych. Niestety, także i ten argument nie jest prawdziwy, bowiem cztery miesiące wcześniej, w meczu z Górnikiem Radlin, sędzia Kropicki przyznał dla chorzowian dwa rzuty karne, jednego egzekwował Kubicki, a drugiego Cieślik (oba strzały były celne)"[1].
  3. ↑ a b Sporna bramka: 14. kolejka sezonu 2009/10, 20.11.2009 Polonia Bytom – Jagiellonia Białystok 1:1, gol dla Jagiellonii – Jarecki, a nie Frankowski, patrz: opis gola w "Przeglądzie Sportowym" oraz 1 2 3 4, a także film z meczu 5 – bramka Jareckiego od 6:50; UWAGA – portal 90minut.pl podaje o jedną bramkę więcej.
  4. ↑ Bramka po plusie została zdobyta w meczu rozegranym 06.10.1929, Polonia Warszawa – Ruch Chorzów 3:2, którego wynik zweryfikowano na walkower 3:0, na skutek czego gol zdobyty przez Peterka nie został wpisany do tabel ligowych.
  5. ↑ W meczu Wisła - Arka 3:1, rozegranym 02.05.1978 gola zdobył Nawałka, a Kmiecik dobijał piłkę, która wróciła w pole po odbiciu się za linią bramkową. Ilustruje to film na: https://www.youtube.com/watch?v=BeYI_3vj3vM
  6. ↑ Liczba goli zdobytych w ekstraklasie przez Teodora Aniołę waha się w różnych opracowaniach od 138 do 141 goli. Rozbieżności dotyczą w zasadzie trzech meczów. Pierwszy z nich to wyjazdowe spotkanie z Garbarnią (1:1, w 1948 r.). Wprawdzie Przegląd Sportowy i katowicki Sport podają, że gola zdobył Anioła, jednak Głos Wielkopolski, Express Poznański, Sport i Wczasy oraz krakowski Start (mecz odbywał się w Krakowie) przypisują zdobycie bramki Atlasińskiemu, co potwierdzał wielokrotnie sam zainteresowany, jako że był to jedyny gol tego piłkarza w ekstraklasie. Różnice dotyczą także strzelców goli dla Lecha w meczu z Ruchem (8:4, w 1949 r.). Kontrowersje związane są z piątą bramką dla Lecha, bowiem według Sportu oraz Piłkarza gola zdobył Anioła, natomiast Przegląd Sportowy, Głos Wielkopolski i Gazeta Poznańska uznają, że padła bramka samobójcza (jej niefortunnym strzelcem był Oślizlok), żadna z gazet nie podaje, jakoby Kołtuniak zdobył więcej niż dwa gole, choć taka wersja (trzy gole Kołtuniaka) znalazła się w jednym z opracowań książkowych. Trzecia rozbieżność dotyczy meczu z AKS (4:3, w 1952 r.). Według Sportu i Piłkarza ostatniego gola zdobył Gogolewski, natomiast Przegląd Sportowy, Głos Wielkopolski i Express Poznański podają, że strzelcem tego gola był Anioła. Tę drugą wersję potwierdzają także osobiste zapiski Gogolewskiego, który nie przypisuje sobie zdobycia gola w tym meczu. Kierując się większością źródeł, spośród trzech spornych goli tylko ostatniego należy przypisać Aniole, co oznacza, że jego dorobek bramkowy w ekstraklasie zamyka się liczbą 139 trafień[2].
  7. ↑ Bramka po plusie została zdobyta w meczu rozegranym 03.09.1933, Ruch Chorzów – Legia Warszawa 4:1, którego wynik zweryfikowano jako walkower 3:0, w skutek czego bramka zdobyta przez Nawrota nie została wpisana do tabel ligowych.
  8. ↑ a b Twierdzenie jakoby Ernest Wilimowski miał występować w meczu ligowym 1.FC Katowice mając 13 lat podważyli Jerzy Miatkowski i Jarosław Owsiański w opublikowanej w 2019 r. książce "1929. Zielone mistrzostwo". Zagadnienie to wydaje się ważne, ponieważ dotyczy ono najlepszego polskiego piłkarza z lat międzywojennych. Autorzy przytaczają następujące argumenty: 1) W zapowiedzi prasowej omawiającej sytuację drużyny 1.FC przed sezonem 1929, która ukazała się 30 marca, pojawiła się taka oto informacja: […] Nowym nabytkiem klubu jest młody Pradellok, członek bardzo dobrej drużyny Orzeł Wełnowiec [7], tymczasem nie wiadomo nic o tym, żeby Wilimowski był kiedykolwiek piłkarzem Orła Wełnowiec; 2) Słynny później reprezentant Polski i Niemiec nie był wówczas nawet w wieku juniora, co stanowiłoby formalną przeszkodę do oficjalnego zgłoszenia go jako zawodnika w Wydziale Gier i Dyscypliny; 3) Pradellok rozpoczął mecz na bardzo odpowiedzialnej pozycji środkowego pomocnika, na której nie wystawiano zwykle młokosów, a powszechnie wiadomo, iż Wilimowski całe życie grywał w ataku jako lewy łącznik; 4) Wilimowski jako 13-latek miał wyjątkowo skromną posturę i był o głowę niższy od swoich rówieśników, czego dowodzi opublikowana fotografia młodzieżowego zespołu 1.FC Katowice, co przekreślałoby jakiekolwiek szanse w jego rywalizacji z potężnie zbudowanymi seniorami. Zdaniem autorów w przedmiotowym meczu wystąpił Gerhard Pelagius Pradellok, ur. 23 września 1906 w Dębie, dzisiejszej dzielnicy Katowic, jako syn Piotra i Augustyny z d. Maludy. Po swym pierwszym i zarazem ostatnim ligowym występie stracił on miejsce w jedenastce 1.FC, więc próbował ponownie grywać w Orle Wełnowiec. Jednakże jego udział w meczu Orzeł – Iskra Siemianowice (2:1), rozegranym 26 maja 1929 w ramach śląskiej klasy A, zakończył się przyznaniem walkoweru dla gości, co potwierdza "Polska Zachodnia" [8]. Powodem takiej decyzji był właśnie udział Pradelloka, który nie był uprawniony do gry w tym spotkaniu.
  9. ↑ a b W jednym z opracowań Wilimowskiemu w 1938 r. dodano gola za udział w meczu, w którym nie było go w składzie.
  10. ↑ Bramka po plusie została zdobyta w meczu rozegranym 11.06.1933, Cracovia – Wisła Kraków 4:1, którego wynik zweryfikowano jako walkower 3:0, w skutek czego bramka zdobyta przez Woźniaka nie została wpisana do tabel ligowych. Roczniki Encyklopedii Piłkarskiej Fuji podają o jedną bramkę więcej, uznając że zdobył on dwa gole w meczu meczu rozegranym 03.10.1937, Warta Poznań – Wisła Kraków 3:2, choć przeczą temu prawie wszystkie relacje prasowe (m.in. RDT, IKC, Czas, Dziennik Poznański, IR, Polska Zachodnia).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ W. Frączek, M. Gudebski, J. Owsiański, Encyklopedia ekstraklasy, statystyczny bilans 80 sezonów, s. 1179.
  2. ↑ J. Owsiański, T. Siwiński, Historia futbolu Wielkopolskiego, s. 559-571 oraz s. 1267.

Bibliografia

  • Jarosław Owsiański, Tomasz Siwiński: Historia futbolu wielkopolskiego. WZPN Poznań, 2013, s. 1-1340. ISBN 978-83-64237-00-3.
  • Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański: Encyklopedia ekstraklasy, statystyczny bilans 80 sezonów. Fundacja Dobrej Książki Warszawa, 2015, s. 1-1344. ISBN 978-83-86320-65-3.
  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski ludzie 1918-1939. 100 lat prawdziwej historii (1) (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 51). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2017, s. 1–288. ISBN 978-83-88-232-61-9.
  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski mecze – kluby – sezony 1918-1939. 100 lat prawdziwej historii (2) (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 52). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2017, s. 1–432. ISBN 978-83-88-232-62-6.
  • Jerzy Miatkowski, Jarosław Owsiański: 1927. Ten pierwszy sezon ligowy. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2017, s. 1–279. ISBN 978-83-7986-152-1.
  • Jerzy Miatkowski, Jarosław Owsiański: 1928. Wisła po raz drugi. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2018, s. 1–428. ISBN 978-83-7986-184-2.
  • Jerzy Miatkowski, Jarosław Owsiański: 1929. Zielone mistrzostwo. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2019, s. 1–415. ISBN 978-83-7986-210-8.
  • Jerzy Miatkowski, Jarosław Owsiański: 1930. Liga dla Pasów. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2020, s. 1-490. ISBN 978-83-7986-301-3.