Kołki (lasy)
Kołki, lasy drobnolistne – lasy występujące w Azji między strefą tajgi na północy a stepami na południu[1]. Tworzą wąskie i przerywane pasmo ciągnące się od Uralu na zachodzie (okolice Jekaterynburga) po górny bieg Jeniseju na wschodzie (okolice Tomska i Krasnojarska)[2]. Stanowią jedną z dwóch azjatyckich formacji lasów liściastych zrzucających liście na zimę – drugą są wschodnioazjatyckie lasy wielkolistne[2]. Gatunki drobnolistne tworzące drzewostan kołków to brzozy i osiki. W południowej części pasma tych lasów niewielkie powierzchniowo płaty kołków zaliczane bywają do lasostepu[1]. Z kolei na północy przechodzą w mieszane lasy iglasto-drobnolistne tajgi. Gatunki drobnolistne lokalnie w tajdze też dominują, zwłaszcza w pierwszych stadiach sukcesji, na zrębach po pozyskaniu drewna lub sytuacjach klęskowych, np. po pożarach lasów[3].
Szata roślinna
Warstwę drzew tworzą brzozy, głównie brzoza brodawkowata Betula pendula w miejscach suchszych, poza tym brzoza omszona B. pubescens w miejscach wilgotnych i bagiennych oraz topola osika Populus tremula. W podszycie rosną różne gatunki wierzb Salix[1] (wierzba szara S. cinerea, iwa S. caprea, S. sibirica i S. xerophila)[2]. Poza tym w warstwie tej rosną: wiciokrzew siny Lonicera caerulea subsp. altaica, dereń biały Cornus alba, porzeczka czarna Ribes nigrum i zwyczajna R. rubrum, w lasach wysuniętych na południe spotykane są także: suchodrzew tatarski Lonicera tatarica, irga wielokwiatowa Cotoneaster multiflorus, tawuła dziurawcolistna Spirea hypericifolia. Na obrzeżach lasów często zarośla tworzy wiśnia karłowata Prunus fruticosa[2].
Runo lasów drobnolistnych jest dość bogate[1]. W lasach brzozowych tworzą je: mietlica olbrzymia Agrostis gigantea, trzcinnik leśny Calamagrostis arundinacea, wiechlina łąkowa Poa pratensis, stokłosa bezostna Bromus inermis, traganek duński Astragalus danicus, dzwonek boloński Campanula bononiensis. W osiczynach rosną z kolei: kłosownica pierzasta Brachypodium pinnatum, trzcinnik piaskowy Calamagrostis epigejos, orlica pospolita Pteridium aquilinum, malina kamionka Rubus saxatilis, rutewka mniejsza Thalictrum minus i Bupleurum aureum[2].
Przypisy
- ↑ a b c d Zbigniew Podbielkowski: Szata roślinna Ziemi. Tom VII. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz SC, 1997, s. 282, seria: Wielka encyklopedia geografii świata. ISBN 83-86600-87-X.
- ↑ a b c d e Zbigniew Podbielkowski: Fitogeografia części świata. Europa, Azja, Afryka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 213. ISBN 83-01-07584-8.
- ↑ P.P. Wtorow, N.N Drozdow: Biogeografia kontynentów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 253. ISBN 83-01-028548.
Media użyte na tej stronie
Autor: Николай Степанов, Licencja: CC BY-SA 3.0
Birch forest (Betula pendula) in the sub-taiga zone of the West Sayan Mountain, 330 m above sea level.
Autor: Чурилов Даниил Андреевич, Licencja: CC BY 2.5
Birch forests (kolki) in Altai Krai