Koń lipicański

Ogier lipicański

Koń lipicański prowadzony z Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu

Koń lipicański – niezbyt duży, raczej masywny koń o zwięzłej budowie i wysoko osadzonej, silnie umięśnionej szyi. Profil głowy bywa lekko wypukły, co wskazuje na domieszkę krwi ras hiszpańskich u lipicanów. Maść najczęściej siwa, grzywa pofalowana. Lipicany rodzą się skarogniade lub kare, dopiero między 6. a 10. rokiem życia ich maść zmienia się na siwą. Tylko nieliczne z nich pozostają na zawsze kare.

Rasa wzięła nazwę od stadniny, w której została wyhodowana – Lipicy w Słowenii, założonej w 1580. Rasa powstała z rodzimych koni Karster krzyżowanych z końmi hiszpańskimi i neapolitańskimi. Do dziś hodowane są tam silne konie, nie zawsze siwe, do zaprzęgu i jazdy wierzchem.

Innym centrum hodowli tej rasy jest austriacka stadnina koni w Piber, skąd pochodzą młode konie kierowane do najbardziej znanego miejsca użytkowania lipicanów – Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu. Szkoli się w niej ogiery zgodnie z kanonami klasycznej szkoły jazdy.

Charakterystyka koni

• Pochodzenie: Austro-Węgry / Słowenia
• Wysokość w kłębie: 148–160 cm
• Umaszczenie: siwe, rzadziej kare i gniade
• Pokrój: zwarta budowa, silnie umięśniony zad, suche i mocne kończyny
• Charakter: posłuszny, inteligentny, wyniosły
• Użytkowanie: Hiszpańska Szkoła Jazdy