Koń oldenburski

Koń oldenburski
Klacz oldenburska
Inne nazwy	oldenburg, oldenburger
Typ	koń gorącokrwisty
Wymiary
Wysokość w kłębie	165 - 175 cm
Wzorce rasy
Equus ferus caballus

Koń oldenburski (oldenburg, oldenburger) - rasa konia gorącokrwistego wyhodowana w XVII wieku, głównie dzięki wysiłkom księcia Antona Günthera von Oldenburg^[1].

Opis

Koń oldenburski to najcięższa spośród niemieckich ras gorącokrwistych. Współcześnie jest to nowoczesny koń sportowy z cechami wskazującymi na uszlachetnianie rasami lżejszymi. Jest on szczególnie przydatny do skoków przez przeszkody.

Historia

Rasa powstała w XVII wieku w regionie Oldenburg i Fryzji Wschodniej^[1] i opierała się na starych fryzyjskich koniach z regionu między Wezerą a granicą holenderską^[1]. Powstanie rasy przypisuje się księciu Antonowi Güntherowi von Oldenburgowi^[1], który importował, uważane wówczas za najlepsze i najcenniejsze w Europie, konie hiszpańskie i neapolitańskie, posiadające krew berberską^[1].

Była to rasa koni wozowych, oraz do wykorzystania w rolnictwie^[1]. Przez stulecia hodowcy dostosowywali rasę do rynku, wybierając konie z najlepszymi cechami i prowadzili selektywną politykę hodowlaną, by zapewnić jednorodny typ^[1]. W XVII wieku Oldenburger miał typowy wysoki chód koni powozowych. Jego ramiona były na wystarczająco strome, by leżało na nich chomąto^[1]. W przeciągu kolejnych stu lat stał się eleganckim koniem do jazdy konnej i powożenia^[1]. Początek rasie dał w roku 1572 ogier półkrwi "Kranich" pochodzący z najlepszej linii hiszpańskiej i klacze fryzyjskie. Wyglądem przypominał on konia rasy kladrubskiej^[1].

Pokrój

Konie tej rasy mają głowę o profilu prostym lub lekko garbonosym osadzoną na dobrze osadzonej i uformowanej szyi. Łopatki konia są długie i skośne. Kłąb jest mocny o średniej długości, czasami nieco miękki grzbiet. Zad u koni występuje lekko ścięty i muskularny. kłoda – szeroka i głęboka

Kończyny

• kończyny u konia są suche i silne. Rasa ma dobrą mechanikę ruchu we wszystkich chodach.

Umaszczenie

Umaszczenie zwykle skarogniade, kare lub gniade, rzadziej kasztanowate czy siwe.

Hodowle

Hodowlę ukierunkowano na nowoczesny typ konia sportowego.

Przypisy

Bibliografia

• Elwyn Hartley Edwards: Enzyklopädie der Pferde. München: Dorling Kindersley, 2000. (niem.)
• Martin Haller: Rasy koni. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2001. ISBN 83-7073-121-X.