Kość sitowa

Kość sitowa, widok z góry
Kość sitowa, widok od strony prawej, błędnik prawy usunięty

Kość sitowa (łac. os ethmoidale) – kość nieparzysta, o kształcie zbliżonym do sześcianu. Ogranicza dół czaszki przedni, oczodół i jamę nosową. Leży na niej opuszka węchowa[1].

Budowa

Składa się z dwóch prostopadle ustawionych do siebie blaszek: sitowej (poziomej) i pionowej oraz dwóch leżących po bokach błędników[1].

Blaszka sitowa (łac. lamina cribrosa) leży we wcięciu sitowym kości czołowej, współtworząc część szwu czołowo-sitowego (łac. sutura frontoethmoidalis). W płaszczyźnie pośrodkowej blaszki, w partii skierowanej do dołu przedniego czaszki, znajduje się grzebień koguci (łac. crista galli), służący za przyczep sierpu mózgu opony twardej. Za pośrednictwem dwóch małych skrzydeł grzebienia koguciego (łac. alae cristae galli) blaszka łączy się z nosową częścią kości czołowej. Blaszkę sitową przebija po bokach wiele małych otworków, przez które przechodzą nerwy węchowe[1].

Blaszka pionowa (łac. lamina perpendicularis) jest cienką, czworokątną płytką, łączącą się w płaszczyźnie pośrodkowej z blaszką sitową. Jest elementem kostnej przegrody nosa. Z przodu łączy się z kolcem nosowym kości czołowej, z tyłu z grzebieniem klinowym kości klinowej, u dołu zaś styka się z lemieszem (łac. vomer)[1].

Błędniki sitowe (łac. labyrinthus ethmoidalis) stanowią największą część kości, łączącą się u góry i przyśrodkowo z blaszką sitową. Znaczną ich objętość wypełniają wysłane nabłonkiem komórki sitowe, wśród których wyróżniamy grupę przednią i tylną, rzadziej środkową. Są one obustronnie zamknięte przez 2 blaszki kostne: boczną (oczodołową) współtworzącą kostną ścianę oczodołu i przyśrodkową. Ściana przyśrodkowa stanowi zarazem ścianę boczną jamy nosowej. Zagina się u góry tworząc małżowinę nosową górną, przykrywającą przewód nosowy górny, do którego otwierają się komórki sitowe tylne. U dołu blaszka przyśrodkowa przechodzi w małżowinę nosową środkową otaczającą przewód nosowy środkowy. Małżowina środkowa z boku przykrywa największą komórkę sitową – puszkę sitową (łac. bulla ethmoidalis). Poniżej puszki sitowej znajduje się wygięty ku tyłowi wyrostek haczykowaty (łac. processus uncinatus), łączący się z wyrostkiem sitowym małżowiny dolnej. Między wyrostkiem haczykowatym a puszką sitową leży szczelina zwana rozworem półksiężycowatym (łac. hiatus semilunaris), prowadząca do lejka sitowatego (łac. infundibulum ethmoidale). Lejek ów jest miejscem, do którego otwiera się większość komórek sitowych, zatoka szczękowa i w połowie przypadków zatoka czołowa. Nie występuje na kości, lecz jest elementem błoniastym. W górnej ścianie błędnika obecne są półkomórki – dołeczki sitowe, które w połączeniu z kością czołową tworzą komórki sitowe. U góry znajdują się także dwie bruzdy (łac. sulcus ethmoidalis anterior et posterior), które z odpowiadającymi bruzdami kości czołowej tworzą kanały sitowe przedni i tylny, wiodące nerwy i naczynia tej samej nazwy. Przednią powierzchnię błędnika z jego półkomórkami domyka kość łzowa i wyrostek czołowy szczęki[1].

Przypisy

  1. a b c d e Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka – Tom I: Anatomia ogólna, kości, stawy, więzadła, mięśnie. Warszawa: PZWL, 1999, s. 357-360. ISBN 83-200-2375-0.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Star of life2.svg
Star of life, blue version. Represents the Rod of Asclepius, with a snake around it, on a 6-branch star shaped as the cross of 3 thick 3:1 rectangles.
Design:
The logo is basically unicolor, most often a slate or medium blue, but this design uses a slightly lighter shade of blue for the outer outline of the cross, and the outlines of the rod and of the snake. The background is transparent (but the star includes a small inner plain white outline). This makes this image usable and visible on any background, including blue. The light shade of color for the outlines makes the form more visible at smaller resolutions, so that the image can easily be used as an icon.

This SVG file was manually created to specify alignments, to use only integers at the core 192x192 size, to get smooth curves on connection points (without any angle), to make a perfect logo centered in a exact square, to use a more precise geometry for the star and to use slate blue color with slightly lighter outlines on the cross, the rod and snake.

Finally, the SVG file is clean and contains no unnecessary XML elements or attributes, CSS styles or transforms that are usually added silently by common SVG editors (like Sodipodi or Inkscape) and that just pollute the final document, so it just needs the core SVG elements for the rendering. This is why its file size is so small.
Gray150.png
Perpendicular plate of ethmoid. Shown by removing the right labyrinth.
Gray149.png
Ethmoid bone from above.